Książkę tę poznałam w wersji czytanej mistrzowsko przez Jana Peszka, więc od teraz będzie mi się ona kojarzyła z jego głosem (oraz z wiosennymi porządkami w ogrodzie, bo słuchałam jej, wyrywając chwasty i sadząc kwiaty oraz krzaczki - czyli łączyłam przyjemne z... przyjemnym:)).

Duże wrażenie zrobiły na mnie losy bohatera, który wspomina swoje dzieciństwo i okres dojrzewania oraz pierwszej dorosłości. Życie małego Igora, jego rodziny, bliskich przyjaciół i przypadkowo poznanych znajomych naznaczone jest wielką historią - najpierw pierwsza wojna światowa, potem wybuch rewolucji październikowej, wreszcie "nowe porządki", czyli rządy bolszewików.
Rewolucja jawi się w tej książce jako moloch, który w pewnym momencie zaczyna pożerać własne dzieci; to krwawy przewrót, polegający jedynie na zamianie miejsc i zemście - rządzeni stają się rządzącymi, żądnymi odwetu, mściwymi potworami.
W nowej rzeczywistości dobrze mają się jedynie karierowicze, partyjni aparatczycy, skorumpowani i bezwolni urzędnicy, którzy uporem, wyniosłością, biurokracją i srogością starają się ukryć swoją głupotę, nieuctwo i brak kompetencji. Kontakt z nimi rodzi wiele zabawnych i absurdalnych sytuacji, jest to jednak śmiech przez łzy, czego przykładem może być opis pracy bohatera w spółdzielni - zostaje on mianowany pierwszym utylizatorem i długo zastanawia się, co to znaczy i na czym właściwie polega jego zajęcie; śmiesznie przestaje być, gdy niemal cała załoga zostaje aresztowana pod zarzutem kradzieży mienia państwowego, sabotażu i innych wrogich działań, mających na celu obalenie nowego ustroju.

"Zostało z uczty bogów" to nie tylko gorzka satyra na stalinowską rzeczywistość międzywojnia i na totalitaryzm z jego wszystkimi wynaturzeniami. To piękna i wzruszająca opowieść o emocjonalnym dojrzewaniu bohatera, o pierwszych przyjaźniach i miłościach, o tradycji, poznawaniu swoich korzeni i trudnych życiowych wyborach...
To także rozliczeniowa książka, w której autor wyjaśnia, jak i dlaczego on i inni młodzi ludzie ulegali hasłom i ideologii komunistycznej.

Plusem niewątpliwie jest bogaty język, o złożonej składni, obfitujący w różnorodne środki stylistyczne.

Książkę tę poznałam w wersji czytanej mistrzowsko przez Jana Peszka, więc od teraz będzie mi się ona kojarzyła z jego głosem (oraz z wiosennymi porządkami w ogrodzie, bo słuchałam jej, wyrywając chwasty i sadząc kwiaty oraz krzaczki - czyli łączyłam przyjemne z... przyjemnym:)).

Duże wrażenie zrobiły na mnie losy bohatera, który wspomina swoje dzieciństwo i okres...