Mario Vargas Llosa to urodzony w 1936 peruwiański pisarz, publicysta i polityk, zdobywca wielu prestiżowych nagród w tym nagrody Nobla. Po takiej notce na okładce z tyłu książki spodziewałem się jakiejś nadętej prozy, nie ukrywam. Tymczasem „Zeszyty don Rigoberta” to powieść obleczona w subtelną mgiełkę erotyzmu i całkiem zjadliwa. Jest erotyzm, miłość, seks, fantazje i sny, ale wszystko wysmakowane, na przyzwoitym poziomie, bez chamstwa w które wpadają niektórzy autorzy piszący o erotyce. To nie jest tanie romansidło. Co tu jeszcze dodać? Książka satysfakcjonująca literacko, to na pewno. Bardzo podobały mi się listy, które don Rigoberto pisał do swojego kolegi z pracy czy też raczej wroga, zależy jak na to spojrzeć. Listy są pełne zjadliwej ironii i humoru. Pisarz wysnuwa naprawdę bardzo ciekawe teorie. Podobała mi się też postać młodego Alfonsa, która była oryginalnie i frapująco wykreowana. Mamy jeszcze postać jego macochy Lukrecji, która jest intrygującą kobiecą postacią. Całości dopełnia jej mąż don Rigoberto, który spoglądając w swoje zeszyty snuje interesujące rozważania na temat literatury i świata. Mamy zresztą nie tylko odwołania do literatury (pojawia się nawet Stephen King), ale i obrazów, filmów i szeroko pojętej sztuki. Naprawdę bardzo dobra proza, mogę ją polecić każdemu a szczególnie tym którzy szukają jakiejś odmiany w literaturze. Pozostaje mi już tylko sięgnąć po „Pochwałę macochy”, której „Zeszyty don Rigoberta” są kontynuacją. Ocena bardzo dobra.

Mario Vargas Llosa to urodzony w 1936 peruwiański pisarz, publicysta i polityk, zdobywca wielu prestiżowych nagród w tym nagrody Nobla. Po takiej notce na okładce z tyłu książki spodziewałem się jakiejś nadętej prozy, nie ukrywam. Tymczasem „Zeszyty don Rigoberta” to powieść obleczona w subtelną mgiełkę erotyzmu i całkiem zjadliwa. Jest erotyzm, miłość, seks, fantazje i...