Drugie spotkanie z psiarzem i jego cyklem uważam za udane, z pewnością sięgnę po kolejną część. W drugiej części autor ponownie serwuje czytelnikom wielu bohaterów, akcja rozgrywa się w wielu zakątkach, nie wspomnę już o ilości intryg, niebezpieczeństw i walk. Najbardziej podobało mi się to, że w „Starciu królów” znajdziemy już troszkę więcej magii niż w pierwszym tomie. Pisarz nadal dobrze prowadzi narrację i konstruuje szczegółową fabułą. Nadal także serwuje nam obłudę, upadek moralności, okrucieństwo. Uważam to za plus, ponieważ taka powieść wzbudza we mnie emocje. Nie chcę świata sztucznego świata, który przepełnia tylko dobroć, rycerskość i honor. Martin pokazuje, że życie i ludzie bywają okrutni, niesprawiedliwi. A jednak mam nadzieję, że w następnych powieściach pisarza znajdzie się trochę więcej miejsca na ukazanie tej lepszej natury człowieka. Ale to tylko taka refleksja, natomiast „Staracie królów” absolutnie polecam. Według mojej oceny pierwsze tomy „Pieśni Lodu i Ognia” są napisane na takim samym poziomie, a ilość stron nie powinna odstraszać – zadziwiająco szybko płynie się przez wydarzenia.

Drugie spotkanie z psiarzem i jego cyklem uważam za udane, z pewnością sięgnę po kolejną część. W drugiej części autor ponownie serwuje czytelnikom wielu bohaterów, akcja rozgrywa się w wielu zakątkach, nie wspomnę już o ilości intryg, niebezpieczeństw i walk. Najbardziej podobało mi się to, że w „Starciu królów” znajdziemy już troszkę więcej magii niż w pierwszym tomie....