[Pełna recenzja na blogu https://co-jest-za-okladka.blogspot.com/]

Gwendolyn to szesnastolatka, która dorasta w przedziwnym domu z nie do końca normalną rodziną, i do tego w cieniu swojej nadzwyczajnej kuzynki Charlotty. Krewni bowiem są przekonani, że kolejną osobą z żeńskiej linii ich rodu, która odziedziczy gen podróży w czasie jest Charlotta. Jednak wszystko zmienia się o 180 stopni i nagle role się odwracają: to Gwen jest w centrum zainteresowania Loży Strażników, poznaje tajniki i sekrety podróżowania w czasie, i w dodatku spotyka bardzo przystojnego młodzieńca... Czy Gwen sprosta wyzwaniu i dopełni swą misję? Czy jest w stanie odmienić swój los?

Gwen to jedna z tych postaci, które zupełnie nie pasują do przeznaczonego im losu, a nawet do świata przedstawionego w książce. Jest jak niepozorne, brzydkie kaczątko, dokładnie tak jak Tella z książki ,,Ogień i woda'' albo Lena z bestsellerowego ,,Delirium''. Na pewno znacie więcej takich bohaterów ;). Nie dla nich są przygody, mordercze wyprawy, potyczki czy podróże w czasie- one mają po prostu siedzieć cicho- a przynajmniej na początku. Jednak Gwendolyn (o mój Boże, dlaczego cały czas wymawiali w dialogach jej PEŁNE imię?!) jest dla mnie nazbyt karykaturalną bohaterką, a jej niektóre cechy są zbyt, jakby to ująć, uwypuklone. Dziewczyna W OGÓLE nie zna się na historii, co często podkreśla między podróżami w czasie- czy trudno o większą ironię? Dodatkowo nie zna się zupełnie na NICZYM co mogłoby przydać się w jej przeskokach- jak choćby na jeździe konnej, modzie czy graniu na jakimś instrumencie. Oczywiście biorę pod uwagę, że jest w młodym wieku- ma 16 lat, ale przecież mogłaby się czymś wyróżniać w tej historii? Jedynym elementem, który łączył Gwen z magicznym światem był dar widzenia duchów i uciążliwych gargulców.

Po książce spodziewałam się czegoś znacznie więcej- walk na szpady, krwawych pojedynków i przede wszystkim przygód w świecie XX wieku. Jednak ponad połowę powieści zajęło wdrażanie Gwen w świat podróżowania, potem długie dyskusje i dyplomatyczne rozmowy, w których czasem brali udział ludzie z przeszłości. Było zupełnie inaczej niż oczekiwałam- Gwenny była chroniona przed niekontrolowanymi podróżami w czasie, a nie rzucana na głęboką wodę. Oczywiście, kwestie bezpieczeństwa. Jednak to one sprawiały, że historia była dla mnie za mało spontaniczna i zaskakująca niż bym chciała. Dodatkowo podczas rozmów ciągle wychodziły na jaw nowe fakty, z udziałem nowych osób, o które wciąż dopytywała zupełnie niewtajemniczona Gwen i tak powstawało pomieszanie z poplątaniem. Po pewnym etapie po prostu przestałam zapamiętywać te wszystkie koligacje rodzinne...

Na prawdę lubię historie o podróżach w czasie, zarówno w daleką przeszłość jak i w tą z kilku wcześniejszych dni, ale ,,Czerwień rubinu'' nie należy do tych historii. Nie zachwyciła mnie wystarczająco, bym sięgnęła po drugą część. Obiecujące płonne słowa ,,MIŁOŚĆ'', ,,TAJEMNICA'', ,,PODRÓŻE W CZASIE'', ,,PRZYGODA'' zdobiące okładkę nie są, moim zdaniem, prawdziwym odzwierciedleniem przeżyć nastoletniej Gwen.

Plusy:
+ pomysł podróżowania w czasie
+ relacja Gwen i Gideona
Minusy:
- przerysowane niektóre cechy Gwen
- za mało akcji, za mało podróżowania, za mało niebezpieczeństwa, za mało
niespodzianek- wszystkiego!
- większość historii oparta na dialogach, wyjaśnieniach, rozważaniu problemów
- za mało romansu, a za dużo monotonii

[Pełna recenzja na blogu https://co-jest-za-okladka.blogspot.com/]

Gwendolyn to szesnastolatka, która dorasta w przedziwnym domu z nie do końca normalną rodziną, i do tego w cieniu swojej nadzwyczajnej kuzynki Charlotty. Krewni bowiem są przekonani, że kolejną osobą z żeńskiej linii ich rodu, która odziedziczy gen podróży w czasie jest Charlotta. Jednak wszystko zmienia...