Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskakująca sprawa i nieoczywiści detektywi to cechy charakterystyczne świetnej serii detektywistycznej autorstwa Agnieszki Stelmaszyk. Czy wiewiór, dzik i jeż są w stanie rozwikłać kryminalne zagadki, w które uwikłani są ludzie? Oczywiście! Ich atut tkwi w niepozorności, sprycie i łatwości ukrycia się przed podejrzanymi. No i wszyscy zdają się ich ignorować, a to zawsze błąd. „Alfred Wiewiór i skradziona dynia” to czwarta część poczynań puchatego detektywa. Utrzymana w jesiennym klimacie powieść skupia się na aferze ze złodziejem konkursowych dyń. Wydaje się, że nic prostszego jak odnaleźć gigantyczne warzywa i upilnować równie gabarytowego okazu, który uniknął jeszcze przejęcia. A jednak okazuje się, że sprawa nie jest prosta, a kilka dni spędzonych na ogródkach działkowych trudno będzie przyjaciołom-detektywom zaliczyć do odpoczynku. Poza dyniową intrygą autorka w bardzo wyrazisty sposób sportretowała ludzkie przywary, z brakiem przestrzegania regulaminów i zasad współżycia społecznego na czele. Wyłuszczyła wiele grzechów wśród działkowiczów, które rozlewają się też na resztę społeczeństwa. To dobra lektura do rozmów o tym, co wolno i wypada, a jakich zachowań unikać. Sama intryga jest ciekawa i nieoczywista, lekko żartobliwa w swym finale. Jednak muszę przyznać, że chociaż jesteśmy wielkimi fanami Alfreda Wiewióra to ta część, chociaż dobra, nie zachwyciła nas tak jak poprzednie. Niemniej z pewnością warto po nią sięgnąć i my będziemy do niej wracać.