Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikt nie jest normalny z bliska.

Nie myśl za dużo, bo stworzysz problem, którego wcześniej nie było.

Ludziom często wydaje się, że najtrudniej jest udźwignąć złe wieści, ale to nieprawda, najgorsza jest niepewność. Gdy brakuje informacji, w człowieku zaczyna kiełkować paraliżująca bezradność, a tuż za nią zjawiają się czarne i duszne fantazje na temat tego, co mogło się wydarzyć. To jakby niespodziewanie zostać wypchniętym z lecącego samolotu, bez spadochronu na plecach. Umysł szaleje, adrenalina osiąga zawrotny poziom, traci się kontrolę nad czymkolwiek. Panika szumi w uszach, gorączkowo pompując krew. Istna tortura.

... pielęgnowanie krzywdy prowadzi jedynie do tragedii i zgorzknienia.

W życiu często zadajemy pytania, nie zdając sobie sprawy, że wcale nie chcemy usłyszeć odpowiedzi.

Czasami niewiedza bywa błogosławieństwem. Gdy nie wiesz, boli mniej. A może tylko inaczej?

Może więc w byciu odważnym nie chodziło o to, by nie czuć lęku, ale o to, by działać mimo niego i nie dawać za wygraną.

Im bardziej doskonałym widzą cię inni, tym mocniej starasz się ukryć swoje niedoskonałości.

Być może łatwiej jest wybaczyć, gdy okłamuje nas ktoś obcy, ale kiedy zwodzi nas osoba, której ufaliśmy, coś pęka bezpowrotnie.

- Zanim wejdziesz, muszę uprzedzić: piłem i jestem nieobliczalny. Wprawdzie zamierzałem pić z umiarem, ale umiar nie za bardzo miał ochotę drinkować ze mną i wyszło jak widać. - Uśmiechnął się szeroko.

Niektórzy wierzą, że jeśli coś nas nie zabije, to nas wzmocni, ale to nieprawda. Czasem zdarzenia zostawiają nas przy życiu tylko po to, by uśmiercać nas latami. Dręczyć obrazami z przeszłości, dusić niedającym się strząsnąć poczuciem winy.

(...) prawda daje nam szansę, a kłamstwo nie zostawia nam wyboru.

Gdy niespodziewanie odchodzi ktoś bliski, ludzie szukają w tym sensu, jakiegoś głębszego znaczenia. Uczepieni irracjonalnej myśli, że wszystko dzieje się po coś, znajdują w sobie odrobiny sił, by każdego kolejnego dnia otwierać oczy, wstawać z łóżka i robić te wszystkie prozaiczne rzeczy, z których składa się codzienność. Żywią nadzieję, że z czasem będzie łatwiej, ale to nieprawda – po prostu nauczą się żyć z tym, co jest nie do przyjęcia. Oswoją stratę jak dzikie zwierze.

Histeria nie oznacza, że straciłeś kontrolę, tylko, ze usiłowałeś kontrolować wszystko zbyt długo.

Krzywda rodzi krzywdę.

Przyszło jej do głowy, ze niekiedy wszyscy jesteśmy skłonni zrobić wiele, by ochronić to, co dla nas cenne. A jeśli czymś się różnimy, to jedynie tym, jak daleko w tej batalii jesteśmy gotowi się posunąć.

Paradoksem zdawało się to, że ci, którzy najbardziej chcieli zapomnieć, musieli pamiętać, inni zaś otrzymywali niepamięć w prezencie, choć o nią nie prosili".

(...) kiedy nikt nie widzi twojego cierpienia, na ratunek przychodzi szaleństwo. Histeria nie oznacza, że straciłeś kontrolę, tylko że usiłowałeś kontrolować wszystko zbyt długo.

(...) najpiękniejsze rodziny robią swoim dzieciom najbrzydsze rzeczy. A brak miłości nie zostawia siniaków. To niewidzialna przemoc.

Każdy, kogo spotykasz, toczy bitwę, o której nic nie wiesz".

Jeśli ktoś zdołał cię oszukać, to dlatego, że obdarzyłeś go większym zaufaniem, niż był wart,.

(...) czasami prawda nic już nie zmieni. Nie cofnie czasu i nie zaleczy ran. Niekiedy bardziej od prawdy potrzebna jest nadzieja. Bo kiedy trzyma się w rękach ludzkie życie i można je uratować albo zniszczyć, wybór jest oczywisty.

Przez wiele lat przyjmowała od życia to, co ono dla niej miało, ale niedawno postanowiła, że zacznie sięgać po to, czego chce i co jej się należało.

- Jak to było? - W zamyśleniu zmrużyła oczy. - "Każdy, kogo spotykasz, toczy bitwę, o której nic nie wiesz" - powiedziała. - Czasami ten cytat pomaga mi zrozumieć innych. A niekiedy nawet on nic nie daje.

Kłamać umie każdy, ale mówić prawdę już tylko niektórzy.

Nie musi być pani taka dziel­na – szep­nę­ła do niej ko­bie­ta. – Cza­sa­mi trze­ba się roz­paść, by potem móc po­skła­dać się na nowo.

Tak naprawdę ludzie nie obawiali się tego, że spotka ich coś złego, w rzeczywistości umierali ze strachu przed tym, co będą czuli, gdy najgorsze już się wydarzy. Przed tym cierpieniem, paniką, uczuciem rozpadania się na kawałki i duszącej bezradności (...).

....Możemy zapomnieć o przeszłości, ale ona nigdy nie zapomina o nas......

Wydaje nam się, że jeśli zrobimy to, co należy, poczujemy się lepiej, ale wcale nie musi tak być. Czasami zamiast ulgi przychodzi niepokój. A na miejscu pewności pojawia się wątpliwość. Tak jakby ta gra nie miała końca i gdy rozwiązujemy supeł na jednym krańcu nitki, pięć innych węzłów powstaje na drugim.

Kto wie, może w życiu niczego nie dostajemy na zawsze, a jedynie na tyle, na ile zasługujemy.