Jesteśmy społecznością, która kocha książki

23 opowiadania grozy, napisane przez 22 autorów, zamknięte na 340 papierowych stronach. Każde inne, każde porusza różne struny emocji w naszych ciałach i umysłach. Różna długość, różna forma i jakość. Natężenie grozy nie jest jednolite, podobnie jak brutalność, czy niedopowiedzenia. ** Choć opowiadania nie należą do moich ulubionych utworów literackich, co niejednokrotnie podkreślałam, tak groza i lęk potrafią zdziałać cuda, nawet na kilku stronach. Wśród tych 23 historii, mam kilku swoich faworytów, o których zaraz wspomnę, przez niektóre przebrnęłam bez emocji, jedno wzbudziło ogromną odrazę, a kilku nie zrozumiałam. Najlepsze moim zdaniem opowiadania napisali: N.Szagdaj, R.G.Sawicki, M.Kowalczyk, duet G.Masterton i K.Mogielska, O.Zielonka, H.Smolarek, Ł.Dubaniowski i W.Kulawski. Myślę, że każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. I osoby, które kochają suspense, i te, dla których pewne metafory tworzą dobry klimat, ale również i te, których zaintryguje gore i ból. Ciekawostką były tu również trzy mikro-opowiadania, które skojarzyły mi się od razu z baśniami braci Grimm, które uwielbiałam za dzieciaka (kochana mami nie wiedziała, co zakupiła dla swej pociechy i co jak mniemam zaowocowało moją dzisiejszą miłością do thrillerów i horrorów 🤭). Choć „Nocne mary” typowym horrorem nie są, myślę, że fani gatunku mogą się tym tytułem zainteresować.