Urodzony w 1933 roku Philip Roth był uważany za jednego z najważniejszy amerykańskich pisarzy XX wieku. W jego dorobku możemy znaleźć takie historie jak Amerykańska sielanka, która została zekranizowana w 2016 roku, czy Kompleks Portnoya. W 2014 roku ogłosił, że już więcej nie pokaże się w mediach, a swoją powieść Nemezis z 2012 roku uznał za ostatnią, bo jak sam powiedział, „komu potrzebna kolejna przeciętna powieść?”

Gdy miałem 74 lata, przeczytałem wszystkich moich ulubionych autorów, Dostojewskiego, Conrada, Turgieniewa. Później zabrałem się za wszystkie moje książki, poczynając od ostatniej. Chciałem sprawdzić, czy zmarnowałem życie na pisanie. Ale uznałem, że odniosłem mniej więcej sukces. Pod koniec życia bokser Joe Louis powiedział: „Zrobiłem najlepszy użytek z tego, czym dysponowałem”. Tak samo mogę powiedzieć o mojej pracy: zrobiłem najlepszy użytek z tego, co miałem – powiedział Philip Roth.

Spójrz ku domowi, aniele. Historia pogrzebanego życia, Thomas Wolfe

Tytuł powieści Wolfe'go jest cytatem z wiersza Lyciads Johna Miltona. Pierwsza powieść młodego pisarza spotkała się z dwojaką reakcją. Z jednej strony uznana została za prawdziwie amerykańską i nowatorską z drugiej wywołała skandal i pozwy o zniesławienie ponieważ autor odmalował w niej(pod inną nazwą) swoje rodzinne miasteczko. Książka ta uznawana jest za bardzo autobiograficzne dzieło, a inspiracją do jego napisania miał być odnaleziony na cmentarzu posąg anioła.

Buszujący w zbożu, Jerome David Salinger

Bohaterem 'Buszującego w zbożu' jest szesnastoletni uczeń, Holden Caulfield, który nie mogąc pogodzić się z otaczającą go głupotą, podłością, a przede wszystkim zakłamaniem, ucieka z college`u i przez kilka dni 'buszuje' po Nowym Jorku, nim wreszcie powróci do domu rodzinnego. Historia tych paru dni, którą opowiada swym barwnym językiem, jest na pierwszy rzut oka przede wszystkim zabawna, jednakże rychło spostrzegamy, że pod pozorami komizmu ważą się tutaj sprawy bynajmniej nie błahe...

Przypadki Augie'ego Marcha, Saul Bellow

Kryptoautobiograficzna powieść S. Bellowa, w której za wzór posłużyła pisarzowi powieść pikarejska z jej rozlicznymi środowiskami i przygodami, oryginalnymi postaciami i żywiołowością opowiadania. Tytułowy bohater, Augie March, to niepozorny Żyd z Chicago, który przeciwstawia się próbom ukształtowania go przez dorosłych i wybiera niezależność. Jest kolejno sprzedawcą, złodziejem książek i zawodowym związkowcem. W Meksyku, gdzie zabiera go bogata kochanka, poluje na iguany, zostaje też służącym ekscentrycznego milionera, który pisze traktat o szczęściu z pozycji bogaczy. W czasie wojny Augie zaciąga się do marynarki handlowej, a po storpedowaniu okrętu dryfuje na tratwie w towarzystwie marynarza cieśli – genialnego szaleńca, wyrzucanego za kontrowersyjne poglądy z kilku uczelni. Spokój Augie odnajdzie w Paryżu, gdzie po wojnie zamieszka wraz z żoną Stellą, dzięki której uda mu się umknąć przed meksykańską policją. Po obfitującym w przygody życiu bohater, pełen zrozumienia dla człowieczej doli, przyjmie postawę optymistycznego stoicyzmu.

Pożegnanie z bronią, Ernest Hemingway 

„Pożegnanie z bronią" tkwiło korzeniami we własnych doświadczeniach autora wyniesionych z parotygodniowej zaledwie służby przy Amerykańskim Czerwonym Krzyżu na froncie włosko-austriackim w końcowej fazie I wojny światowej. 
Tych frontowych doświadczeń nie zebrał więc pisarz w nadmiarze, toteż w wywiadach prasowych i w odczytach publicznych podbarwiał je młodzieńczą fantazją, a zdarzało się, że po prostu wyolbrzymiał. Natomiast w powieści, z dystansu dziesięciu intensywnie przeżytych lat, spojrzał na wojnę dojrzałym i wolnym od wszelkiej egzaltacji okiem, wykorzystał w swym utworze wszystko, czego się na wojnie dowiedział, co obejrzał i co zasłyszał od współtowarzyszy broni, tworząc jedno z klasycznych dzieł światowej literatury batalistycznej, a mówiąc ściślej - jej szczególnego nurtu, zwanego pacyfistycznym, odsłaniającego bezmyślne okrucieństwo i bezsensowny tragizm masowego uśmiercania ludzi. 

A zarazem „Pożegnanie z bronią" jest jedną z najpiękniejszych - i najsmutniejszych - powieści miłosnych literatury XX wieku; o tej wartości utworu Hemingwaya zadecydowała gorycz jego osobistych miłosnych dramatów, przetworzona przez jego niepospolity talent w dzieło sztuki pisarskiej najwyższej klasy. Dzieło żywe i przejmujące po z górą siedemdziesięciu latach od chwili powstania.

Pomocnik, Bernard Malamud

„Pomocnik" to powieść o winie, przebaczeniu i miłości, o ludziach udręczonych tymczasowością bytu na obcej ziemi, o życiu w nowojorskiej dzielnicy biedoty, skromnych sklepików - Brooklynie.

Mądrością tej książki jest jej specyficzny klimat stworzony przez autora, który ironizuje rozterki postaci - jak wyjętych z obrazów Chagalla - zarazem rozumie i wybacza im słabości. 

Pani Bovary, Gustave Flaubert

W latach 50. głośna była sprawa prowincjonalnego lekarza Delamare, którego żona popełniła samobójstwo zostawiając męża z małą córeczką. Ta wstrząsająca historia stała się kanwą powieści „Pani Bovary”, w której przedstawił Flaubert losy Karola i Emmy. Ta obfitująca w wiele wątków historia stanowi wycinek z życia ludzi mieszkających w małym miasteczku we Francji za czasów Napoleona III. To historia ludzi pospolitych, o których nie pamięta historia, ich wzlotów, upadków, sukcesów, słabości, osobistych dramatów. 

Główna Bohaterka – Emma – jest postacią niezwykle skomplikowaną i ciekawą, w atmosferze nudnego życia pospolitych mieszczan nie potrafi się odnaleźć. Jej losy stanowią krytykę drobnomieszczaństwa, ciasnych umysłów pozbawionych ambicji, zamkniętych i nietolerancyjnych. Powieść prezentuje problemy społeczne owych czasów – płytkie, schematyczne związki rodzinne, obłudę i hipokryzję dorobkiewiczów pozbawionych manier i klasy.

Wściekłość i wrzask, William Faulkner

Faulkner dokonał tu zamachu na nienaruszalną dotąd zasadę autorskiej wszechwiedzy. Dzieląc opowieść o upadku rodziny Compsonów pomiędzy trzy dramatis personae i obserwatora zewnętrznego, narzucił czytelnikowi rolę śledczego, który musi się zmierzyć z zakłamaniami, nieskładnością i zacieraniem się chronologii. Tworzy to przejmujący obraz naznaczonej iście antycznym fatum rodziny, obraz tym bardziej przekonujący, że prawdziwy jedynie w monologu idioty.

Proces, Franz Kafka

Proces jest powieścią surrealistyczną Franza Kafki należącą do ścisłego kanonu literatury światowej. Opowiada o prokurencie bankowym Józefie K., który zostaje pewnego dnia aresztowany, pomimo że nie popełnił żadnego przestępstwa. Pozornie areszt ma łagodny charakter; skazany może prowadzić normalne życie, będąc jedynie zobowiązanym do pozostania do dyspozycji sądu. Jednak w rzeczywistości aresztowanie diametralnie przemienia egzystencję Józefa K. Odwracają się od niego przyjaciele i znajomi. Mnożą się niezrozumiałe zdarzenia. Sąd nie odstępuje od wyroku, a liczne przesłuchania nie pozwalają bohaterowi udowodnić swojej niewinności. Szuka on pomocy w rodzinie i poza nią: u żony sądowego, prawnika, malarza sądowego, innego oskarżonego, kapelana więziennego, ale wszystkie te próby okazują się bezskuteczne. Proces zapisał się w historii literatury jako genialna metafora totalitaryzmu i jako opowieść o samotności człowieka we współczesnym świecie, w którym wszechwładne państwo i biurokracja odbierają obywatelowi prawo do prywatności i wolności. Fascynujący charakter powieści potęguje narracja utrzymana w konwencji absurdu i atmosfera kojarząca się z sennym koszmarem.

Upadek, Albert Camus

Upadek to powieść wyznanie, jedna z bardziej niepokojących i poruszających książek Alberta Camusa.
Niezwykła narracja pozwala czytelnikowi zbliżyć się do bohatera, który znajdował się na samym szczycie, póki nie zdał sobie sprawy, że jest jednym z tych, którzy byliby w stanie osądzić i skazać samego Boga.
Jean-Baptiste Clamence wiódł niegdyś życie człowieka o nienagannym wizerunku, paryskiego adwokata, którego jedyną pasją było czynienie dobra. W pewnym momencie jednak coś się zmieniło i cała jego miłość do życia na szczycie zniknęła. I wtedy zaczął dostrzegać, jaki naprawdę jest świat, w którym przyszło mu żyć, jacy naprawdę są ludzie, z którymi się zadawał, i w końcu kim sam jest. Rozpoczął desperackie poszukiwania tego, co pozwoliłoby mu po raz pierwszy zaznać prawdziwego życia. Nie wiedział jednak, że droga ta poprowadzi go z paryskich salonów, przez towarzystwo morderców i złodziei, do amsterdamskiej tawerny, w której jego historie i opowieści staną się jego pokutą.

Zbrodnia i kara, Fiodor Dostojewski

Zbrodnia i kara” to bez wątpienia najwybitniejsze literackie studium psychiki zbrodniarza. Dostojewski nadzwyczaj wnikliwie obrazuje motywy popełnionej zbrodni, a także wewnętrzną walkę sprawcy z dręczącymi go wyrzutami sumienia. Pomysł historii Rodiona Raskolnikowa, byłego studenta prawa, który postanawia zamordować bogatą lichwiarkę, zrodził się prawdopodobnie, kiedy autor przebywał na katordze, a jego współwięźniami byli między innymi mordercy.

Dostojewski nadał swojemu bohaterowi cechy człowieka zatraconego we własnym egoizmie, uważającego się za jednostkę wybitną, stworzoną do wielkich czynów, w pełni uprawnioną do eliminacji osób „zwykłych, bezużytecznych oraz plugawych”. Ale skazał go na totalny upadek. Za haniebne czyny czeka bowiem Rodię sroga kara.

Tragiczna w wydźwięku powieść o wyobcowaniu, nieodwracalności czynów oraz ich bolesnych konsekwencjach.

Anna Karenina, Lew Tołstoj

Anna Karenina wiedzie dostatnie, stabilne i nieco nudne życie u boku dużo starszego męża. Piękna młoda kobieta spełnia się jako matka, ale nie stroni też od przyjęć, jest uwielbiana na petersburskich salonach. Spokój znika wraz z pojawieniem się hrabiego Wrońskiego, który wprowadza w życie Anny namiętność, jakiej nigdy nie zaznała. I zniszczenie, którego nie da się cofnąć.

To ponadczasowa powieść o uczuciu, które od początku było skazane na potępienie. Uczuciu, dla którego Anna poświęciła wszystko. 

Chéri, Sidonie-Gabrielle Colette

Léa zbliża się do pięćdziesiątki. Choć powoli żegna się z profesją kurtyzany, wciąż ma ciało budzące pożądanie - dorodne, o piersiach i pośladkach jędrnych niczym ciało nimf na włoskich fontannach. Uwielbia przepych, dojrzałe wina i młodych mężczyzn. Tak młodych jak Chéri, dwudziestopięciolatek, którego kochanką i przyjaciółką była przez ostatnie sześć lat. Taka nierozwaga! - karci się w duchu. Chéri jest synem jej koleżanki po fachu, okrąglutkiej pani Peloux. Rozpieszczony i wypieszczony. Piękny, cyniczny i próżny. Postanowiono, że powinien się ożenić. Historia pożądania, miłości, piękna i walki z bezlitosnym czasem. Przepojona atmosferą belle époque, napisana wykwintnym, drżącym od namiętności, pełnym przepychu stylem.

Sklepy cynamonowe ("Street of Crocodiles"), Bruno Schulz

Sklepy cynamonowe to zbiór opowiadań, których akcja usytuowana jest w niewielkim galicyjskim miasteczku, przypominającym do złudzenia rodzinny Drohobycz Bruno Schulza. Najważniejszą postacią Sklepów… jest Ojciec, nie tylko jako głowa rodu, kupiec prowadzący poważny interes w rynku, ale też szalony eksperymentator, wręcz demiurg. Ale równie ważny jest narrator, młody chłopiec, bo to on stwarza świat, który oglądamy. Więc to ostatecznie on jest Twórcą.

Zarówno oryginalność, jak i siłę Schulz czerpał ze swego rodzinnego miasteczka. Dzięki zdolności spowijania najprostszych rzeczy pajęczyną metafory, czyni ze sprzedawców w sklepie swego ojca, ze służącej Adeli i samego ojca postaci mitologiczne, bohaterów przypowieści o egzystencji. Nie w literaturze faktu, lecz w niesamowitych fantasmagoriach Schulza żydowskie miasteczko znalazło swoje odbicie, choć było ono wykrzywione, wyłaniające się z wklęsłych i wypukłych zwierciadeł jego umysłu. (...) Wszystkie jego opowieści są powiązane osobą narratora, który jest nieco fantasmagorycznym ja autora – pisał Czesław Miłosz. 

Obywatel Tom Paine, Howard Fast

Wśród historycznych powieści Howarda Fasta, Obywatel Tom Paine -  jest jednym z najlepszych amerykańskich bestsellerów. Zajmuje szczególne miejsce w amerykańskiej literaturze, ponieważ przywrócił pokoleniu czytelników wizję rewolucyjnej pasji Paine'a jako autentycznych korzeni narodowych początków. Fast daje nam "żywy obraz Paine'a, jego osobliwości i charakteru - szlachetnego, bezinteresownego, nastrojowego, często brudnego, często pijanego, rewolucjonisty z zamiłowania"

Finnley Wren, Philip Wylie

Jego poglądy i opinie, wraz z przypadkową historią jego kariery i miłosierdzia w tych nastrojowych latach, a także różne rymowanki, baśnie, diatryby i literackie wykroczenia są jedną z największych amerykańskich reakcji na rzuconą rękawicę. Innowacyjna, burzliwa edukacja sentymentalna, ta powieść poślubia satyrę, która w innych rękach byłaby zwykłą opowieścią o sfrustrowanej ambicji i sfrustrowanej miłości.

Philip Roth był wielokrotnie wyróżniany różnymi nagrodami literackimi. Dwa razy otrzymał National Book Critics Circle Award, był trzykrotnym laureatem PEN/Faulkner. Zdobył również nagrodę za całokształt twórczości PEN/Nabokov Award a także Bookera. Od lat wymieniany był jako kandydat do Nobla, ale ostatecznie nigdy go nie otrzymał.

Źródło: www.openculture.com