Pani Bovary
klasyka
424 str.
- Tytuł oryginału:
- Madame Bovary
- Data wydania:
- 2014-09-10
- Data 1. wyd. pol.:
- 1957-01-01
- Data 1. wydania:
- 1999-01-01
- Liczba stron:
- 424
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361967675
- Tłumacz:
- Ryszard Engelking
- Wydawnictwo:
- Sic!
- Kategoria:
- klasyka
- Tagi:
- literatura francuska XIX wiek
1 nagroda
- Tytuł oryginału:
- Madame Bovary
- Data wydania:
- 2014-09-10
- Liczba stron:
- 424
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361967675
- Tłumacz:
- Ryszard Engelking
- Wydawnictwo:
- Sic!
- Kategoria:
- klasyka
- Tagi:
- literatura francuska XIX wiek
W latach 50. głośna była sprawa prowincjonalnego lekarza Delamare, którego żona popełniła samobójstwo zostawiając męża z małą córeczką. Ta wstrząsająca historia stała się kanwą powieści „Pani Bovary”, w której przedstawił Flaubert losy Karola i Emmy. Ta obfitująca w wiele wątków historia stanowi wycinek z życia ludzi mieszkających w małym miasteczku we Francji za czasów Napoleona III. To historia ludzi pospolitych, o których nie pamięta historia, ich wzlotów, upadków, sukcesów, słabości, osobistych dramatów.
Główna Bohaterka – Emma – jest postacią niezwykle skomplikowaną i ciekawą, w atmosferze nudnego życia pospolitych mieszczan nie potrafi się odnaleźć. Jej losy stanowią krytykę drobnomieszczaństwa, ciasnych umysłów pozbawionych ambicji, zamkniętych i nietolerancyjnych. Powieść prezentuje problemy społeczne owych czasów – płytkie, schematyczne związki rodzinne, obłudę i hipokryzję dorobkiewiczów pozbawionych manier i klasy.
„Pani Bovary” w przekładzie i z komentarzami Ryszarda Engelkinga, po raz pierwszy tak bliska oryginału. Zmieniony przekład Ryszarda Engelkinga (w stosunku do wydania z 2005 roku zawiera kilkaset ulepszeń), z przedmową, w której tłumacz wyjaśnia, jak powinno się czytać powieść Flauberta w zgodzie z intencjami autora (poprzednie przekłady utrwaliły w wielu czytelnikach lekturę nieco naiwną), oraz komentarzami, wśród których znajdziemy m.in. zarzucone przez Flauberta warianty i rozwinięcia tej klasycznej powieści.
Oceń przeczytaną książkę
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Sta viator, heroem calcas*
Czy jest ktoś, komu choć raz nie przyszłoby do głowy, że stworzony jest do wyższych celów? Komu choć raz rzeczywistość nie wydałaby się zbyt płaska? Kto nie marzyłby o lepszym życiu? Siebie nie widziałby w innym miejscu niż obecne? Pretensji nie miałby, że ludzie wokół tacy banalni i przyziemni? Nie marzyłby o wielkich namiętnościach? O miłości jak z filmu albo wielkiej powieści?
No tak, czemu nie słyszę (także z własnego wnętrza) twardego: ależ skąd! Nigdy! To mi zupełnie obce!?
Pora więc zasiąść do wielkiej, klasycznej, XIX-wiecznej powieści Gustava Flauberta „Pani Bovary”. Nie dlatego, że wszyscy w trakcie jej lektury zakrzykniemy legendarne Flaubertowskie: Pani Bovary to ja! Na szczęście nie! - chciałoby się rzec. Ale dlatego, że to rzecz o złudach, ułudach i zafałszowaniach. A tym, choć w różnym stopniu, ulegamy wszyscy.
Kiedy otworzymy powieść, spotkamy młodego i prostego chłopaka, Karola Bovary. Poznamy skróconą historię jego rodziny i kariery naukowej, której był łaskaw nie zrobić. Ale co to? Czyż to jego wina była? Nikt w tej rodzinie - i nam nie wolno - nie dopuszczał myśli, że ich rodzony syn mógł okazać się durniem. Wyuczył się więc Karol na felczera i odtąd będzie lekarzem.
Kiedy otworzymy powieść po raz drugi, wejdziemy w świat młodziutkiej i naiwnej Emmy Rouault, której przyjdzie wyjść za mąż za znanego nam kawalera (no tak, gwoli ścisłości, z odzysku) - Karola Bovary. Panna, której udało się nie poddać wpływom poczciwych zakonnic, marzyła o szczęściu angielskich ladies wyrytym na rycinach gotyckich powieści, o emocjach Joanny d'Arc, Heloizy, Agnieszki Sorel... Ach, te lektury zbójeckie! Nieraz rzucano nimi o ścianę! Zatruwają umysły tych, co mylą fikcję literacką z rzeczywistością! Dają mocny argument do ręki tym, którzy uważają - i do licha! słusznie! - że czytanie [bez myślenia] szkodzi.
Kiedy otworzymy powieść po raz trzeci, ze zdumieniem przeczytamy: Póki nie wyszła za mąż, sądziła, że go kocha; zaczynała jednak przypuszczać, że pewno się myliła, bo szczęście, które miłość powinna była zrodzić, jakoś nie zakwitło. I co? To koniec? O nie! jesteśmy dopiero na początku tej historii. Prowadził nas będzie narrator przez meandry dalszej egzystencji pani Emmy Bovary. Pozwoli spojrzeć na nią jej oczami, a także wprowadzi kontrapunkty. Ustawi wokół niej różne postaci prowincjonalnego miasteczka, które rozgrywać będą z Emmą, świadomą tego lub nie, różne swoje trywialne gierki. A my, czytelnicy, chodzić będziemy po tym powieściowym świecie jak po trzęsawisku, wypatrując względnie stałych miejsc, bo grozi nam zatonięcie. Współczucie może nas wciągnąć w to bagienko jak nic. Wszak komu choć raz nie przyszło do głowy, że stworzony jest do wyższych celów? Komu choć raz rzeczywistość nie wydała się zbyt płaska? Kto nie marzył o lepszym... itd.?
Są jakieś koła ratunkowe? O tak, zadbało o nie Wydawnictwo Sic!. Powieść wydana została w nowym, udoskonalonym (w stosunku do pierwszego wydania przekładu z 2005 r.) tłumaczeniu Ryszarda Engelkinga (emerytowanego profesora Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW i nagradzanego tłumacza z języka francuskiego). Jego styl czyni powieść przyjaźniejszą czytelnikowi współczesnemu, który nie musi zmagać się z niełatwym często już językiem wcześniejszych przekładów. Ponadto dołączone są do tego wydania Plotki, przypisy, dywagacje, dodatkowe materiały, czyli fragmenty, które nie weszły do ostatecznej wersji powieści, przypisy oryginalne i zbierane z innych wydań, komentarze, które mają ambicje wyjścia naprzeciw potencjalnym pytaniom czytelnika. Tłumacz napisał także obszerny wstęp, w którym podpowiada czytelnikowi, na co w trakcie lektury zwrócić uwagę, jak czytać intencje autora. Wszystko po to, by nie poddać się powieści naiwnie. Nie zasiąść z książką w wygodnym fotelu i, lekko marudząc, że ramotka, tworzyć ramki dla kolejnego obrazka „z obyczajów prowincji”.
Zatem: świeżej lektury!
Bardzo polecam! Wielcy pisarze w nowych przekładach! Koniecznie!
Justyna Radomińska
Sta viator, heroem calcas* - Zatrzymaj się przechodniu, depczesz bohatera (epitafium przywołane w powieści; oryginalnie napis nagrobny feldmarszałka Franza von Mercy)
41 Popieram
Link do recenzji
3681
120
153
Oceny
6,9 / 10
0 / 10
Dyskusje
Książka na półkach
- 8 607
- 5 261
- 1 527
- 274
- 187
- 151
- 130
- 93
- 93
- 70
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
[...] czyż może być coś milszego, jak siedzieć z książką wieczorem przy kominku, podczas gdy wiatr buje w szyby, a w pokoju pali się lampa?
[...]
Nie myśli się wówczas o niczym [...
Zobacz więcej
Czyż nie wie pani, że istnieją dusze wiecznie udręczone? Potrzebują kolejno marzeń i czynów, najczystszych uczuć i najdzikszych namiętności i tak popełniają wszelkiego rodzaju wybryki i szal...
Rozwiń
Zobacz więcej
Oczernianie tych, których jeszcze kochamy, odrywa nas od nich po trosze. Nie należy tykać bóstw: pozłota zostaje na rękach
Zobacz więcej
Opinie [365]
Poruszająca powieść o marzeniach i potrzebach versus rzeczywistość.
Pokaż mimo toNa pewno miłośnicy dreszczyku na plecach, spoconych dłoni i wetkniętych zapałek w oczy po nieprzespanej nocy będą zawiedzeni. Powieść pokochają natomiast wielbiciele długich kwiecistych opisów najrozmaitszych miejsc, sytuacji i postaci. Gustave z cudowną lekkością sprawił, że niemal czułam na wlasnej skórze żar zachodzącego słońca, jak i chłód spojrzeń Pani Bovary. Dla...
więcejKsiążka napisana tradycyjnym, dziś już nieco archaicznym językiem, który bardzo sobie cenię w klasyce. Wielość wątków sprawia, że po czasie warto do niej wrócić, by zrozumieć ją lepiej i odkryć to, co umknęło. I z pewnością to zrobię.
więcejW mojej ocenie to z jednej strony historia o tym, że choć serce nie sługa, warto się postarać i docenić, co się ma (mając w perspektywie...
Absolutnie nie zaprzeczam jej wartości; jest ogrom interpretacji, które można z niej wyciągnąć. Od studium choroby psychicznej do szukania śladów literatury romantycznej. Mimo to, prawdę mówiąc, zawiodła mnie nieco. Nawet nie wiem czym. Po prostu, po zamknięciu lektury mam dosyć. Dosyć Emmy, dosyć strumieni wymyślonego przez nią melodramatyzmu, bezgranicznego żalu wobec...
więcejMadame Bovary, c'est moi
Pokaż mimo toRomantyczka? Jakoś nie jestem przekonana aaa... bo facet wykreował postać i na dodatek chyba same "głupie" baby w życiu spotkał :-D
Pokaż mimo toTak, jak irytująca jest egoistyczna, główna bohaterka, tak dobra jest książka. Zastanawiam się w głębi ducha, czy nie mam z nią (bohaterką) jakiegoś wspólnego mianownika. Jeśli tak, jak daleko on leży i czy aby na pewno, jeśli ją potępię, nie będę dwulicowa. To oznacza, że książka jest warta uwagi.
Pokaż mimo toFajna lektura, taka nie za mądra.
więcejTytuł jakiś straszny, pachnący klasyką literatury, krzyczący "cierpieć będziesz katusze". Nie ma tragedii, dobrze się czyta, miło nawet, można powiedzieć.
Pani Bovary to taki trochę bohater romantyczny w spódnicy - biadoli bezsensownie o miłości, mdleje i koniec końców gdzieś tam się targnie na swoje życie.
Karol na koniec krzyczy, że...
Nowy przekład „Pani Bovary” (wyd. Sic!) z interesującym wstępem tłumacza, wskazującym, że lekturą należy się powoli delektować, najlepiej kilkukrotnie przeczytać aby dobrze zrozumieć. Obszerne komentarze na końcu pomagające na lepsze zrozumienie powieści.
więcejPowieść o znudzonej małżeńską monotonią kobiecie, która zapragnęła szczęścia gdzie indziej...
Subtelna analiza i...
Wyrazista główna bohaterka i konsekwencje wyborów podejmowanych pod wpływem emocji. Nie dla każdego świat jest klarowny i bezpieczny.
Pokaż mimo to