Buszujący w zbożu

Holden to trudny nastolatek , który po raz kolejny zostaje wyrzucony z college'u . Pod wpływem impulsu chłopak ucieka z akademika. Mając jeszcze kilka dni do przerwy świątecznej postanawia nie wracać prosto do domu, lecz włóczyć się po Nowym Jorku, rozmyślając na temat otaczających go ludzi, zalewającej świat obłudy i zakłamania.

"Buszujący w zbożu" to książka ciesząca się dużą popularnością , poruszająca różne tematy, napisana lekkim językiem, przez co posiada spore grono fanów.

Książka niestety nie jest w moim guście zupełnie. Główny bohater jest dla mnie postacią której w żadnym przypadku nie potrafiłam polubić, był irytujący, roszczeniowy, a jego rozmyślania wbrew pozorom płytkie, rozterki błahe. Możliwe, że po książkę sięgnęłam zbyt późno i z tego powodu moja opinia jest tak krytyczna, jednak dla mnie Holden to zdecydowanie postać z problemami psychicznymi. W paru momentach czułam, jakby zagrażał swoim rozmówcom , jestem jednak fanką książek i historii kryminalnych, w związku z czym główny bohater swoim zachowaniem przypominał mi niektórych morderców ze znanych mi historii, a jego impulsywność, działanie pod wpływem chwili oraz traktowanie wszystkich jako głupszych/ gorszych od siebie jedynie umocniło mnie w tym przekonaniu.
małe ale:
jak wspomniałam wcześniej moja ocena może wynikać z wieku w którym czytałam tę pozycję.
Książka jest krótka, co zdecydowanie działa tu na jej korzyść, można przeczytać, by wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.


!!!!!!!!!!
SPOILER
Jednym z wielu powodów dla których nie potrafiłam polubić bohatera była sytuacja, gdy wyrzucił wszystkie pieniądze, które mu pozostały do jeziora, ot tak, bo po prostu poczuł, że chce to zrobić, by następnie pożyczyć od swojej młodszej siostry pieniądze, które zbierała bodaj by kupić prezenty.

Holden to trudny nastolatek , który po raz kolejny zostaje wyrzucony z college'u . Pod wpływem impulsu chłopak ucieka z akademika. Mając jeszcze kilka dni do przerwy świątecznej postanawia nie wracać prosto do domu, lecz włóczyć się po Nowym Jorku, rozmyślając na temat otaczających go ludzi, zalewającej świat obłudy i zakłamania.

"Buszujący w zbożu" to książka ciesząca się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o wagarach, czyta się lekko, ale nie wiem czy zainteresowała mnie ona. Gdyby nie to, że jest taka "sławna", to nie wiem czy po nią bym sięgnął. Na tamte czasy w rzeczy samej mogła wydawać się szokującą i inną. Teraz niekoniecznie.

Książka o wagarach, czyta się lekko, ale nie wiem czy zainteresowała mnie ona. Gdyby nie to, że jest taka "sławna", to nie wiem czy po nią bym sięgnął. Na tamte czasy w rzeczy samej mogła wydawać się szokującą i inną. Teraz niekoniecznie.

Pokaż mimo to

Kolejna książka, która miała być teoretycznie dla mnie, a taka nie jest. Próbowałem znaleźć w niej to coś, co wprowadzi mnie w klimat okresu nastoletniego buntu, a zaserwowałem sobie mdłą historię, o zresztą takim samym bohaterze, którego przemyślania bardziej mnie nużyły niż skłaniały do jakiejkolwiek refleksji. Z czasem miałem już dość czytania tego ciągłego użalania się o tym jaki to świat i ludzie są źli. Myślałem, że się poddam i rzucę ją w kąt, ale nie chciałem przerywać z uwagi na to jaką popularność jaką sobie przysporzyła. Teraz przynajmniej mogę już ze stuprocentową pewnością stwierdzić, że niezasłużenie. Zwłaszcza z uwagi na brak rozwoju protagonisty, tkwiącego w wiecznym marazmie. Także nic nie wyminęło z tego buszowania w zbożu, zarówno dla niego, jak i dla mnie.

Całość jest opowiedziana z perspektywy zbyt aroganckiego w moim mniemaniu chłopaka – Holdena Caulfieida – który ze względu na niepoważny stosunek do edukacji zostaje wyrzucony z 'Pencey', kolejnej już szkoły średniej. W obawie przed gniewem rodziców na wieść o tym ucieka do Nowego Jorku, gdzie postanawia spędzić kilka dni, snując marzenia, kłamiąc i stanowczo zbyt mocno krytykując swoje otoczenie. Ogólnie to nic specjalnego. Nie poczułem nawet atmosfery NYC. Najbardziej rzuca w oczy rzuca się wspomniana już arogancja i wynikająca z niej bufonowatość. Może i jest w tym nuta młodzieńczego buntu, ale w tym wydaniu negatywne cechy chłopaka aż zanadto przyćmiewają jakiejkolwiek pozytywy (choć wątpię by te zaistniały) i ze względu na to zakrywa on o śmieszność. Nie dałem rady za nic polubić postaci, dla której dorosłość to wysoki wzrost i picie alkoholu. Już dawno nie spotkałem się z tak źle poprowadzonym charakterem. Potencjał był wysoki, ale chyba coś po drodze nie wyszło.

Rozumiem, że autor chciał stworzyć książkę o młodym człowieku, który ma problem z odnalezieniem się w otaczającej go rzeczywistości, ale wyszła z tego szmira o bogatym nastolatku, mającym się ponad innych. Nie dzieje się nic, co mogłoby pozwolić mu dojrzeć. Zarówno jego środowisko nie daje mu do tego bodźców ani widocznie jego umysł nie potrafił dojść do pewnych wniosków. Myślałem, że chociaż na końcu pojawi się jakiś plot twist, przez który zrozumie, że problem tkwi tak naprawdę w nim samym. Jednak chyba wymagałem zbyt wiele. Nie potrafię zrozumieć, jak taka książka mogła zostać ogłoszona jedną z najlepszych powieści XX wieku. Po prostu niepojęte. Nic innego do dodania już chyba nie mam.

Kolejna książka, która miała być teoretycznie dla mnie, a taka nie jest. Próbowałem znaleźć w niej to coś, co wprowadzi mnie w klimat okresu nastoletniego buntu, a zaserwowałem sobie mdłą historię, o zresztą takim samym bohaterze, którego przemyślania bardziej mnie nużyły niż skłaniały do jakiejkolwiek refleksji. Z czasem miałem już dość czytania tego ciągłego użalania się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Raczej się zawiodłem. To co w latach 50. było "wow", po prostu teraz już nie jest.

Raczej się zawiodłem. To co w latach 50. było "wow", po prostu teraz już nie jest.

Pokaż mimo to

Znajduje sie normal na wszystkich listach ksiazek, ktore trzeba przeczytac. Mysle jednak, ktos kto nie przeczyta tej ksiazki, wiele nie straci😉

Znajduje sie normal na wszystkich listach ksiazek, ktore trzeba przeczytac. Mysle jednak, ktos kto nie przeczyta tej ksiazki, wiele nie straci😉

Pokaż mimo to

Jedna z ważniejszych książek mojego życia. Pamiętam, jak dorosła czułam się czytając ją na konkursie w 5. klasie podstawówki. Chcę do niej podjeść już jako faktyczna dorosła i poznać ją z innych stron, niż tylko jako ciekawą historię.

Jedna z ważniejszych książek mojego życia. Pamiętam, jak dorosła czułam się czytając ją na konkursie w 5. klasie podstawówki. Chcę do niej podjeść już jako faktyczna dorosła i poznać ją z innych stron, niż tylko jako ciekawą historię.

Pokaż mimo to

Czy książka zasłużenie cieszy się taką sławą? Po przeczytaniu nie wiem, jak miałabym na to pytanie odpowiedzieć. Jest dobrze napisana, w lekkim stylu, nie wstrzymującym czytania, ale też nie oferującym na poziomie języka nic ciekawego (to nie jest Margaret Atwood). Bohater jest autentyczny, to największa zasługa autora. Czy jest to książka odkrywcza? Nie dla mnie, ale ja nie należałam w czasach nastoletnich do mainstreamu i tego rodzaju bunt nie robi na mnie wrażenia. Po dłuższym czasie od przeczytania zostaje w głowie niejasne wrażenie, że historia była prawdziwa, bohater szczery, konflikty uniwersale i tyle. Żadnego olśnienia intelektualnego, suspensu, czegoś co zapada w umysł i drąży go myśl po myśli. A takie książki przecież się zdarzają i wcale nie zyskują takiej famy.

Czy książka zasłużenie cieszy się taką sławą? Po przeczytaniu nie wiem, jak miałabym na to pytanie odpowiedzieć. Jest dobrze napisana, w lekkim stylu, nie wstrzymującym czytania, ale też nie oferującym na poziomie języka nic ciekawego (to nie jest Margaret Atwood). Bohater jest autentyczny, to największa zasługa autora. Czy jest to książka odkrywcza? Nie dla mnie, ale ja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydaję mi się, że jest to książka dobra. W mojej opinii warta zwrócenia uwagi. Książka o buncie. Warta poświęcenia chwili młodzieżówka.

Wydaję mi się, że jest to książka dobra. W mojej opinii warta zwrócenia uwagi. Książka o buncie. Warta poświęcenia chwili młodzieżówka.

Pokaż mimo to

Pamiętam jak w gimnazjum, gdy przerabialiśmy "Buszującego..." wychowawczyni powiedziała przy klasie, że teraz będzie książka o mnie. I faktycznie. Jest to relacja chłopaka trochę wycofanego od ludzi, który wszystko i wszystkich ocenia, nad wszystkim rozmyśla, co daje ciekawe teorie(jak o kaczkach w Central Parku). Zauważa to co złe, próbuje walczyć z różnymi ludzkimi zachowaniami, jednak często jest bezsilny wobec całego świata. Książka na pewno godna polecenia.

Pamiętam jak w gimnazjum, gdy przerabialiśmy "Buszującego..." wychowawczyni powiedziała przy klasie, że teraz będzie książka o mnie. I faktycznie. Jest to relacja chłopaka trochę wycofanego od ludzi, który wszystko i wszystkich ocenia, nad wszystkim rozmyśla, co daje ciekawe teorie(jak o kaczkach w Central Parku). Zauważa to co złe, próbuje walczyć z różnymi ludzkimi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Patrząc na jej sławę spodziewałam się czegoś powalającego. Dostałam jednak książkę o niczym.
Historia jest nudna a bohater irytujący.
Przyznam, że podobała mi się jego relacja z siostrą.
Książkę czyta się lekko i szybko.

Patrząc na jej sławę spodziewałam się czegoś powalającego. Dostałam jednak książkę o niczym.
Historia jest nudna a bohater irytujący.
Przyznam, że podobała mi się jego relacja z siostrą.
Książkę czyta się lekko i szybko.

Pokaż mimo to