Buszujący w zbożu

Książka ponadczasowa, myślę że nadaje się zarówno dla młodych jak i starszych czytelników, W bardzo ciekawy sposób ukazuje zmagania bohatera z rzeczywistością po utracie brata, Myślę, że z powodzeniem opisuje, młodzieńcze bunty, przemyślenia, oraz relacje międzyludzkie.

Książka ponadczasowa, myślę że nadaje się zarówno dla młodych jak i starszych czytelników, W bardzo ciekawy sposób ukazuje zmagania bohatera z rzeczywistością po utracie brata, Myślę, że z powodzeniem opisuje, młodzieńcze bunty, przemyślenia, oraz relacje międzyludzkie.

Pokaż mimo to

Zanim sięgnęłam po książkę J.D.Salingera ,,Buszujący w zbożu" wiele słyszałam na jej temat i miałam konkretne oczekiwania dotyczące jej treści.
Wyobrażałam sobie złote łany zboża gdzieś w stanie Ohio,chłopaka z cepem i wiejski dom z czerwoną dachówką rodem z amerykańskich filmów.
Jako,że z założenia miała być to książka młodzieżowa, to na dokładkę widziałam odwiedzającego chłopaka Marsjanina....
Przez całą książkę czekałam aż pojawi się urojony w mojej wyobraźni obraz...
Nie doczekałam się jednak...
Co otrzymałam w zamian?
Świetną,bardzo dorosłą książkę o dojrzewaniu,młodzieńczym buncie i alienacji.
Główny bohater to licealista z bogatej rodziny w okresie buntu.Mimo,że jest to młody chłopak,miałam czasami wrażenie,że czytam o przeżyciach rozgoryczonego,życiem cynika w podeszłym wieku. Większość jego spostrzeżeń nacechowana jest bardzo negatywnie. Nie potrafi przystosować do otaczającego go świata, w wyniku czego czuje się wyalienowany. Ludzie i sytuacje,które spotyka na swojej drodze pozwalają mu spojrzeć na swoje życie z szerszej perspektywy i rozpocząć drogę ku dojrzałości.
Gorąco polecam.
Moja ocena to 10/10

Zanim sięgnęłam po książkę J.D.Salingera ,,Buszujący w zbożu" wiele słyszałam na jej temat i miałam konkretne oczekiwania dotyczące jej treści.
Wyobrażałam sobie złote łany zboża gdzieś w stanie Ohio,chłopaka z cepem i wiejski dom z czerwoną dachówką rodem z amerykańskich filmów.
Jako,że z założenia miała być to książka młodzieżowa, to na dokładkę widziałam odwiedz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba za dużo nasluchalam się o tej książce i miałam.wielkie wyobrażenie, niestety Książka zupełnie nie w moim guście, nie powala na nogi. Dobra dla młodzieży A przez wieczne słowa "wcale nie żałuję i mówię serio" miałam ochotę ksiazke rzucić na półkę i więcej do niej nie wracać.

Chyba za dużo nasluchalam się o tej książce i miałam.wielkie wyobrażenie, niestety Książka zupełnie nie w moim guście, nie powala na nogi. Dobra dla młodzieży A przez wieczne słowa "wcale nie żałuję i mówię serio" miałam ochotę ksiazke rzucić na półkę i więcej do niej nie wracać.

Pokaż mimo to

Myślę że to dobra książka dla młodzieży.
Mamy tu narrację, po czasie muszę przyznać, trochę śmieszną jako że główny bohater w jakiś sposób uważa siebie za nadjednostkę, no ale ciężko mu odmówić wyjątkowości na tle innych bohaterów i tego w jaki sposób je przedstawił.
Wyjątkowość bohatera bierze się z jego doświadczenia z obcowania z ludźmi zarówno w jego jak i w starszym wieku.
Mamy tu do czynienia z motywem buntownika, ale przeciwko fałszywości ludzi dorosłych.
Inna sprawa to wierne opisy życia towarzyskiego chłopców, a właściwie już prawie pełnoletnich. Mamy tu przedstawiony, obecnie już przejechany przez popkulturę, 'high schoolowy tryb życia - akademik, szkolna drużyna, miasto, dziewczyny.
Fajnie wykreowano tu postaci szkolnych kolegów Holdena (głównego bohatera) - mamy tu niechluja i niezbyt atrakcyjnego dziwaka oraz dla kontrastu doświadczonego w związkach, przystojnego nieuka. Może i stereotypowo, ale w czasie czytanie nie uderzyło mnie to.
Co przełamuje schematy to istotna rola którą pełni tu młodsza siostra Holdena. Sam bohater ceni ją najbardziej ze swojej rodziny, tuż po starszym bracie który wyjechał do Hollywood. Siostra jest dla bohatera ostoja rozumu, prawdziwości i pewnej dziewiczości nietkniętej cały ten fałsz który go tak dotyka.
Polecam przeczytać jeśli przechodzicie przez młodość, macie tu pełno refleksji odnośnie relacji między rówieśnikami a pewne archetypy postaci (np kolega który ma wyjątkowe powodzenia u kobiet) można zaobserwować w swoim środowisku, co jest wspaniałe. Po refleksji też sądzę, że w pewien sposób starsze osoby mogą przez tę książkę wrócić do swoich refleksji wieku pokwitania.

Myślę że to dobra książka dla młodzieży.
Mamy tu narrację, po czasie muszę przyznać, trochę śmieszną jako że główny bohater w jakiś sposób uważa siebie za nadjednostkę, no ale ciężko mu odmówić wyjątkowości na tle innych bohaterów i tego w jaki sposób je przedstawił.
Wyjątkowość bohatera bierze się z jego doświadczenia z obcowania z ludźmi zarówno w jego jak i w starsz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie porwała mnie ta pozycja, jednakże dał ado myślenia nad tym co dzieje się w człowieku, jakie zachodzą w nas zmiany, jak reagujemy i jaka olbrzymia ilość myśli przetacza się przez naszą głowę...

Nie porwała mnie ta pozycja, jednakże dał ado myślenia nad tym co dzieje się w człowieku, jakie zachodzą w nas zmiany, jak reagujemy i jaka olbrzymia ilość myśli przetacza się przez naszą głowę...

Pokaż mimo to

Przeczytałam tą książkę dawno, dawno temu. I mnie zabiła. Wbiła się cierniem w mózg i serca i już nigdy nie wyszła. Krótka historia chłopaka, wycinek z życia bez punktów kulminacyjnych. Wydawałoby się nuda. Nie umiałam racjonalnie wytłumaczyć mojej miłości do tej książki przeczytałam ją więc po... latach raz jeszcze. I nic się nie zmieniło. Wrażliwość tej książki, wewnętrzny smutek, niezgoda na świat i rezygnacja z walki, z agresji,poczucie przegranej kontra marzenie: " I napotkać kogo, kto buszuje w zbożu..."
Bez tej książki byłabym inna, inaczej dostrzegałabym rzeczywistość, inaczej reagowała. Ona jest moją myślą i moim oddechem. Jest tylko kilka takich pozycji, po przeczytaniu których świat jest inny, a Ty doroślejszy.

Przeczytałam tą książkę dawno, dawno temu. I mnie zabiła. Wbiła się cierniem w mózg i serca i już nigdy nie wyszła. Krótka historia chłopaka, wycinek z życia bez punktów kulminacyjnych. Wydawałoby się nuda. Nie umiałam racjonalnie wytłumaczyć mojej miłości do tej książki przeczytałam ją więc po... latach raz jeszcze. I nic się nie zmieniło. Wrażliwość tej książki, wewnętrzny sm...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chęć wolności, bunt i przemyślenia.
Szczerze mówiąc tą książka budzi we mnie niemal same pozytywne skojarzenia. Podobało mi się jak został przedstawiony świat oczami głównego bohatera. Szczególnie zapamiętałem historie gdzie Holden planuje swoje przeszłe życie z koleżanką w pełnej wolności. Bardzo ciekawa, warto przeczytać aby poczuć to co Holden, polecam.

Chęć wolności, bunt i przemyślenia.
Szczerze mówiąc tą książka budzi we mnie niemal same pozytywne skojarzenia. Podobało mi się jak został przedstawiony świat oczami głównego bohatera. Szczególnie zapamiętałem historie gdzie Holden planuje swoje przeszłe życie z koleżanką w pełnej wolności. Bardzo ciekawa, warto przeczytać aby poczuć to co Holden, polecam.

Pokaż mimo to

miałam chyba zbyt duże oczekiwania wobec tej książki. Nie była dla mnie zbyt ciekawa, a główny bohater to kwintesencja irytującej osoby.

miałam chyba zbyt duże oczekiwania wobec tej książki. Nie była dla mnie zbyt ciekawa, a główny bohater to kwintesencja irytującej osoby.

Pokaż mimo to

Żadna tam opowieść o kondycji współczesnego społeczeństwa.
Piękna historia o zagubionym człowieku, który nie umie poradzić sobie ze stratą brata. Popełnia błędy, jest słaby i pełen hipokryzji - chciałby pilnować dzieci, ale sam buszuje w zbożu

Żadna tam opowieść o kondycji współczesnego społeczeństwa.
Piękna historia o zagubionym człowieku, który nie umie poradzić sobie ze stratą brata. Popełnia błędy, jest słaby i pełen hipokryzji - chciałby pilnować dzieci, ale sam buszuje w zbożu

Pokaż mimo to

Mam dziwną słabość do motywu żałoby w tworach kultury. Lubie gdy jest pokazana w sposób realistyczny, jak w Manchester by the sea, czy Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. Gdy jako nastolatka czytałam po raz pierwszy Buszującego w zbożu, wydal mi się humorystycznie przejaskrawionym dziennikiem sfrustrowanego nastolatka, który w swojej zarozumiałości nie widzi, ze u innych irytują go zachowania, które sam przejawia. Sięgając po powieść Jeroma Salingera po latach, znalazłam w niej coś więcej niż zabawna historyjkę o zbuntowanym młodzieniaszku. Tym razem czytałam opowieść o chłopcu, który zmaga się ze strasznym smutkiem po śmierci brata. Jako że kompletnie się tego nie spodziewałam i oczekiwałam prostej rozrywki, wybiło mnie to z równowagi.

Mam dziwną słabość do motywu żałoby w tworach kultury. Lubie gdy jest pokazana w sposób realistyczny, jak w Manchester by the sea, czy Three Billboards Outside Ebbing, Missouri. Gdy jako nastolatka czytałam po raz pierwszy Buszującego w zbożu, wydal mi się humorystycznie przejaskrawionym dziennikiem sfrustrowanego nastolatka, który w swojej zarozumiałości nie widzi, ze u innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to