Buszujący w zbożu

Okropna, wulgarna książka.

Okropna, wulgarna książka.

Jakoś nie czuje potrzeby zabicia Johna Lennona

Jakoś nie czuje potrzeby zabicia Johna Lennona

Okropna.

Okropna.

Mam straszny dylemat jeśli chodzi o tę książkę. Świat oczami 16latka, który opowiada niby to lekko o swoich przygodach, a z drugiej strony czuć cały czas pewien niepokój. Sama fabuła może jakoś kosmicznie nie wciąga, ale autor po mistrzowsku oddał problemy, z którymi styka się młodzież - nie ważne, czy to połowa XX w., czy lata 20te XXI wieku. Warto przeczytać i się zastanowić - naprawdę daje do myślenia.

Mam straszny dylemat jeśli chodzi o tę książkę. Świat oczami 16latka, który opowiada niby to lekko o swoich przygodach, a z drugiej strony czuć cały czas pewien niepokój. Sama fabuła może jakoś kosmicznie nie wciąga, ale autor po mistrzowsku oddał problemy, z którymi styka się młodzież - nie ważne, czy to połowa XX w., czy lata 20te XXI wieku. Warto przeczytać i się...

Chyba trochę za późno zabrałam się za tę lekturę, wydaje mi się, że byłaby lepsza czytana na podobnym etapie życia jak u głównego bohatera.

Książka w głównej mierze jest historią chłopaka, który podczas ucieczki ze szkoły spotyka na swojej drodze wiele mniej lub bardziej dziwnych czy ciekawych ludzi. Spotkania te co prawda do mnie nie trafiałydo końca, jednak rozumiem że niektórych może skłonić do refleksji.

Niestety też trzeba wziąć pod uwagę, że to co w latach 40 czy 50 było szokujące, obecnie jest raczej normalne i historia zestarzała się niezbyt korzystnie.

Chyba trochę za późno zabrałam się za tę lekturę, wydaje mi się, że byłaby lepsza czytana na podobnym etapie życia jak u głównego bohatera.

Książka w głównej mierze jest historią chłopaka, który podczas ucieczki ze szkoły spotyka na swojej drodze wiele mniej lub bardziej dziwnych czy ciekawych ludzi. Spotkania te co prawda do mnie nie trafiałydo końca, jednak rozumiem że...

Przeczytane opinie , recenzje na temat "Buszującego w zbożu" spowodowały, że po książkę sięgnęłam ... i nie wiem czy mam żałować czy nie.
Prawie wszyscy byli zachwyceni. Prawie. Znalazłam też opinie, w których zachwytu nie było.
Do tych opinii się przyłączę.
Może brak zachwytu wynika z wieku... nie mam już 16 ani nawet 20 lat. Być może gdybym była młodsza i książka trafiła by w moje ręce kiedy miałam 16,17 czy 18 lat...
Główny bohater to 16-latek. Poznajemy go w szkole, z której został wyrzucony za brak postępów w nauce.
Uważa się za intelektualistę, wszyscy wokół to kabotyni (to jego słowa). Nikt go nie rozumie - ani koledzy, ani nauczyciele, ani rodzice...
Książka jest opisem raptem kilku dni z jego życia, ale i tak możemy dość dużo o nim się dowiedzieć.
Tęskni za nieżyjącym bratem i młodszą siostrą.
Próbuje znaleźć miejsce dla siebie w otaczającym świecie i drogę którą ma podążyć.
Jak w każdym młodym człowieku jest bunt przeciwko konwenansom, stawaniu się takim jak rodzice, przeciwko wszystkiemu wokół.
A wszystkie rozmyślania przy okazji poszukiwania baru gdzie można się napić.

Przeczytane opinie , recenzje na temat "Buszującego w zbożu" spowodowały, że po książkę sięgnęłam ... i nie wiem czy mam żałować czy nie.
Prawie wszyscy byli zachwyceni. Prawie. Znalazłam też opinie, w których zachwytu nie było.
Do tych opinii się przyłączę.
Może brak zachwytu wynika z wieku... nie mam już 16 ani nawet 20 lat. Być może gdybym była młodsza i książka...

Najlepsza książka o dorastaniu jaką czytałam, lubię odwoływać się na nią podczas pisania rozprawek z powodu mnogości wątków.
Do tego pomogła mi odnaleźć siebie, polecam gorąco.

Najlepsza książka o dorastaniu jaką czytałam, lubię odwoływać się na nią podczas pisania rozprawek z powodu mnogości wątków.
Do tego pomogła mi odnaleźć siebie, polecam gorąco.

Ciekawie ukazana perspektywa nastolatka, który zagubiony próbuje odnaleźć coś co nada znaczenie jemu samemu. Jednak prosta fabuła, bohaterowie nie skłaniają do głębszych refleksji.

Ciekawie ukazana perspektywa nastolatka, który zagubiony próbuje odnaleźć coś co nada znaczenie jemu samemu. Jednak prosta fabuła, bohaterowie nie skłaniają do głębszych refleksji.

Mnie osobiście "Buszujący w zbożu", krytykowany przez wielu czytelników, bardzo się podobał. Niezwykle ciekawy strumień świadomości nastoletniego chłopaka, wywołał wiele kontrowersji, zarówno przez język używany przez głównego bohatera, jak i poszczególne wątki uważane za niestosowne. Jednakże zyskał ogromną popularność, według mnie zasłużoną.
Autor w bardzo ciekawy sposób przedstawia trud i niechęć dorastania, relacje pomiędzy bohaterem a jego młodszą siostrą, podejście nastolatka do dorosłych, traumę związaną z utratą młodszego brata, z którym główny bohater niestety nie miał okazji odpowiednio się pożegnać. Holden za wszelką cenę stara bronić się przed dorosłością, w której widzi głównie nieszczerość, konformizm, która jest jednak nieunikniona; za wszelką cenę chciałby chronić inne dzieci przed (bolesnym według niego) dorastaniem. Krytykuje ludzi za postawy, którymi sam się cechuje, nie zauważają ich jednak u siebie. Ceni sobie stabilność, której niestety brakuje mu, ze względu na swój wiek, etap życiowy, w którym się znajduje.
Książkę przeczytałam zarówno w oryginale, jak i tłumaczeniu, niemniej jednak uważam, że jest to powieść, którą powinno się poznawać w języku angielskim - głównie ze względu na język, którym posługuje się główny bohater w swoim strumieniu świadomości oraz dialogach. W mojej opinii, bardzo trudno oddać to wszystko, co najistotniejsze w tej powieści, tłumacząc ją na inny język.

Mnie osobiście "Buszujący w zbożu", krytykowany przez wielu czytelników, bardzo się podobał. Niezwykle ciekawy strumień świadomości nastoletniego chłopaka, wywołał wiele kontrowersji, zarówno przez język używany przez głównego bohatera, jak i poszczególne wątki uważane za niestosowne. Jednakże zyskał ogromną popularność, według mnie zasłużoną.
Autor w bardzo ciekawy sposób...

Ważna rzecz! "Buszujący w zbożu" nie jest o buszującym w zbożu. Jest o buszującym w mieście 16-letnim, dorastającym, niekoniecznie biednym Amerykaninie, osamotnionym i stale cierpiącym po utracie młodszego brata, a może też po tym co przeszedł, a o czym nie opowiada. To co urzekło mnie w Holdenie to jego miłość do młodszej siostry i to, że koniec końców nie był złym człowiekiem.
Czytając "Buszującego w zbożu" zauważyłam, że nie przepadam za starymi zwrotami, nawet zwykłe stwierdzenie "panienki" mnie irytowało, tak samo jak staromodne zachowanie, czy przeklinanie, które przeklinaniem wcale nie jest.

Ważna rzecz! "Buszujący w zbożu" nie jest o buszującym w zbożu. Jest o buszującym w mieście 16-letnim, dorastającym, niekoniecznie biednym Amerykaninie, osamotnionym i stale cierpiącym po utracie młodszego brata, a może też po tym co przeszedł, a o czym nie opowiada. To co urzekło mnie w Holdenie to jego miłość do młodszej siostry i to, że koniec końców nie był złym...