Howard Fast

Wychował się i dorastał w ubogiej proletariackiej rodzinie imigrantów europejskich, jako syn Idy Miller i ukraińskiego Żyda Barneya Fasta (właśc. Fastov lub Fastovsky). Pisarzem był również jego młodszy brat Julius.

Fast znany jest przede wszystkim jako autor ok. 50 powieści o problematyce społeczno-politycznej ukazywanej głównie z historycznego punktu widzenia. Pierwszą z nich – Dwie doliny, napisał jako 19-latek. Poddawał w nich krytyce kapitalizm i jego beneficjentów, jak również występował w obronie praw czarnej i tubylczej ludności Stanów Zjednoczonych. Do popularnych jego utworów należały powieści przedstawiające w ujęciu marksistowskim dzieje walki o wyzwolenie narodowe (Obywatel Tom Paine, Droga do wolności) i społeczne (Amerykanin, Sacco i Vanzetti). Protest wobec polityki traktowania Indian zawarł w powieści Ostatnia granica. W 1951 nakładem własnym (z braku wydawcy) opublikował zapoczątkowaną w więzieniu, znaną powieść historyczną Spartakus o powstaniu niewolników w starożytnym Rzymie, spopularyzowaną później w głośnej ekranizacji przez Stanleya Kubricka. Przeniesione na ekran zostały również cztery inne jego powieści (m.in. Jesień Czejenów i Przeprawa).

Do 1957 roku działał w Komunistycznej Partii USA, do której wstąpił w 1943 r.; jako publicysta pracował też dla partyjnego dziennika "Daily Worker". Sygnatariusz apelu sztokholmskiego w 1950 roku. 22 listopada 1950 w Warszawie na II Kongresie Obrońców Pokoju został wybrany w skład Światowej Rady Pokoju. W 1953 roku został laureatem tzw. leninowskiej nagrody pokojowej. Po ujawnieniu prawdy o epoce stalinowskiej całkowicie zerwał z dotychczasową działalnością; swe rozczarowania komunizmem wyraził w utworach autobiograficznych The Naked God (1957) i Being Red (1990).

W późnym okresie twórczości był także autorem sześcioczęściowego cyklu powieści o losach imigranckiej rodziny Lavette (1977-85). Ponadto wydał niewielki cykl powieści sensacyjnych pod pseudonimem E.V. Cunningham; używał również pseudonimu Walter Ericson.