Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak można to przeczytać i nie płakać ? ;o

Jak można to przeczytać i nie płakać ? ;o

Harry Potter- chłopiec, który przeżył. Jeszcze nigdy nie czytałam serii opowiadającej o tym „szczęściarzu”. Myślę, że nie muszę pisać o czym, a raczej o kim jest ta książka. Zrobię to jednak dla formalności.
Harry Potter został wychowany przez swoją ciotkę (siostrę mamy) i wujka. Rodzice osierocili go gdy był jeszcze bardzo mały, więc nic nie pamięta z tajemniczej nocy, w której to mama z tatą „zginęli w wypadku”. Odkąd Dursleyowie przyjęli do domu chłopca mają „gdzieś” uczucia Harrego i traktują chłopaka jak „piąte koło u wozu”. Mają przecież własnego syna, którego nad życie kochają. Harry Potter jest dla nich tylko nędznym sierotą.
Gdy poznajemy chłopaka, ten ma już 11-lat i ciągle żyje w cieniu jego nieznośnego kuzyna. Wszystko zmienia się, gdy do ich domu przychodzi Hagrid- strażnik kluczy i zarazem gajowy w Hogwardzie- szkole magii. Olbrzym opowiada Harry’emu prawdziwą historię śmierci jego rodziców. Okazuje się bowiem, że Potterowie (podobnie zresztą jak ich syn) byli czarodziejami i zginęli z rąk różczki czarnego i złego magika- Voldemorta. Ogromny Hagrid zaprasza zaskoczonego Harry’ego do Hogwardu, gdzie tam będzie mógł uczyć się magii, czarów i zaklęć. Chłopiec zgadza się(oczywiście wbrew sprzeciwom Dursley’ów) i od początku września zaczyna już kształcić się w tej niesamowitej szkole. Przez 320 stron ciągłych emocji i wrażeń będziemy towarzyszyć Harry’emu w poznawaniu jego nowego życia i świata. Staniemy oko w oko z potworami, o jakich nikt z ludzi (mugoli) jeszcze nie słyszał.
Książka jest jedną z najbardziej znanych powieści na świecie (dlatego dziwię się, dlaczego tak późno po nią sięgnęłam :O). Słynie z doskonałych akcji, ciągle trzymających czytelnika w napięciu. Wszystko świetnie dopracowane, każdy szczegół i element ma jakieś znaczenie. Książka też poniekąd poucza nas, że miłość i przyjaźń są najważniejsze. Przypomina nam o tym, iż sprawiedliwość zawsze wyjdzie na wierzch, a prawda na jaw.
Na zakończenie chciałabym również podkreślić, że wszystkie sytuacje są świetnie opisywane oczami nastolatka, dziecka. To bardzo podwyższa moją ocenę tej powieści.
Polecam stuprocentowo, a nawet dwieście.
Zastanawiam się jednak nad oceną tej książki. Niestety film, który został zrobiony na podstawie powieści obejrzałam już niejednokrotnie. Dlatego też, miałam nieco ułatwione (a może utrudnione?) zadanie co do wyobrażania sobie każdej postaci. Czytając, znałam już bohaterów i momentalnie przypominałam sobie ich wygląd i zachowanie w ekranizacji. Nie jestem pewna, czy gdybym w pierwszej kolejności sięgnęła po książkę, czy zrobiłaby na mnie takie samo ogromne wrażenie. No cóż, pozostało mi tylko gdybać. Mimo moich wątpliwości daję 10.

Harry Potter- chłopiec, który przeżył. Jeszcze nigdy nie czytałam serii opowiadającej o tym „szczęściarzu”. Myślę, że nie muszę pisać o czym, a raczej o kim jest ta książka. Zrobię to jednak dla formalności.

Harry Potter został wychowany przez swoją ciotkę (siostrę mamy) i wujka. Rodzice osierocili go gdy był jeszcze bardzo mały, więc nic nie pamięta z tajemniczej nocy, w...

Książka jest jedną z tych o niezwykle ciężkim dzieciństwie niektórych osób. Opowiada o małej Halszce- smutnej dziewczynce wykorzystywanej seksualnie przez wszystkich mężczyzn wokoło, a w szczególności przez własnego ojca.
„Mogłam krzyczeć – nie krzyczałam” to właśnie tak zaczyna się ta przepiękna, choć i niezwykle dołująca powieść. Nie rozumiana i tym samym nie wspierana przez bliskich (matkę, brata, siostrę, wychowawcę…), Halszka musi nosić na swoich barkach upokorzenie i wstyd. Do molestowania i niezrozumienia dochodzi również bieda, spowodowana pijaństwem ojca… i o tym właśnie jest ta książka.
Powinnam wspomnieć o bardzo istotnym fakcie, iż (śmiem mówić) dzieło to jest formą pamiętnika Halszki Opfer, jej autobiografią. To właśnie ona przez wiele lat była gnębiona, poniżana i niezrozumiana przez wszystkich. To ją paraliżował strach w najgorszych momentach, to właśnie dlatego dziewczyna nie krzyczała, nie rozmawiała z nikim o swoich problemach, zwyczajnie się bała.
Powieść jest dla pisarki w pewnym sensie sposobem na rzucenie wspomnień dzieciństwa w niepamięć. Dla nas czytelników- na pewno niezmarnowanymi 2-3 godzinami czytania, ale pewnie i jakąś przestrogą, nie, nie… raczej… informacją. Nie stójmy obojętnie! Pomóżmy smutnym i płaczącym dzieciom. Niech nie myślą podobnie jak autorka, że to jest normalne. Nie, tak się nie robi!
Książka opowiadająca o tak trudnych tematach, niesamowicie prostym i zrozumiałym językiem. W pewnych momentach (pfff… co ja mówię- „w pewnych momentach?”). Cała książka pełna obrzydliwości. Opisy przyprawiające o mdłości sprawiają, że momentami czujemy się jakby to nam właśnie teraz robił takie okrutne rzeczy. Brutalność. Przyznam nawet, że bałam się czytać tą powieść przy rodzicach, pewna że wyczują mojego grymasu na twarzy i zaczerwienionych policzków, o czym ona jest. A jest na pewno o życiu brutalnym, niesprawiedliwym i okrutnym.
Cóż jeszcze mogę dodać? Na stoo procent polecam. Chyba jedynym minusem tej książki, jest to, że się tak szybko kończy. Choć dla autorki pisanie tego było udręką, dziękuję jej, że napisała tak cudowną powieść.

Książka jest jedną z tych o niezwykle ciężkim dzieciństwie niektórych osób. Opowiada o małej Halszce- smutnej dziewczynce wykorzystywanej seksualnie przez wszystkich mężczyzn wokoło, a w szczególności przez własnego ojca.

„Mogłam krzyczeć – nie krzyczałam” to właśnie tak zaczyna się ta przepiękna, choć i niezwykle dołująca powieść. Nie rozumiana i tym samym nie...

Cóż, na początku zacznę od pewnego bardzo istotnego faktu, że książka ta jest trzecią częścią cyklu Akademia Wampirów. Myślę, że warto też podkreślić, że pierwszej i drugiej nie czytałam. Pożyczyłam bowiem tą powieść od koleżanki na koloniach, gdyż moje już przeczytałam, a ogromnie się nudziłam. Ale jak się pewnie domyślacie, że nawet jeśli nie czytałam początkowych części cyklu, to i tak szybko zorientowałam się w sytuacji i bez problemu zrozumiałam o co chodzi.
Książka opowiada o przygodach przyjaciół, którzy nieco różnią się od zwykłych ludzi. Czym? A mianowicie- są wampirami. Lissa jest morojem, ale innym niż większość. Większość bowiem, pracuje z żywiołami takimi jak woda, powietrze, ogień czy ziemia. Ona z żywiołem ducha. Od momentu, gdy ożywia Rose z wypadku, ta nosi pocałunek cienia. Oznacza to, że do końca życia Rose jest teraz opiekunką Lissy i pilnuje by tej nic się nie stało. Nie uważacie że to trudne zadanie ? No ale cóż, czego się nie robi dla przyjaźni… ? Dziewczyny żyją sobie spokojnie, gdy nagle główna bohaterka, narrator spotyka ducha chłopaka, którego śmiercią była świadkiem tak jeszcze nie dawno. Trochę dziwne nie ? Cóż, powieść pełna zwrotów akcji, miłosnych wątków i nieoczekiwanych zdarzeń.
Muszę przyznać, że mimo iż nie przepadam za książkami o wampirach, duchach itd to ta wyjątkowo przypadła mi do gustu. Czyta się ją niesamowicie szybko i nim się orientujemy już jesteśmy na końcu powieści.
Nie wiem co jeszcze napisać, bo czytałam ją 2 tygodnie temu i szczegółów nie pamiętam. Wiem tylko tyle że bardzo mi się spodobała i chętnie sięgnę po następną książkę serii. Polecam.!

Cóż, na początku zacznę od pewnego bardzo istotnego faktu, że książka ta jest trzecią częścią cyklu Akademia Wampirów. Myślę, że warto też podkreślić, że pierwszej i drugiej nie czytałam. Pożyczyłam bowiem tą powieść od koleżanki na koloniach, gdyż moje już przeczytałam, a ogromnie się nudziłam. Ale jak się pewnie domyślacie, że nawet jeśli nie czytałam początkowych części...

Książka znakomita, idealnie opowiada o problemach nastolatków. Zaskakująca.!

Książka znakomita, idealnie opowiada o problemach nastolatków. Zaskakująca.!

Wzruszająca i przejmująca książka. Godna uwagi każdego wymagającego czytelnika. Polecam stuprocentowo. ♥

Wzruszająca i przejmująca książka. Godna uwagi każdego wymagającego czytelnika. Polecam stuprocentowo. ♥

Recenzja? Hm... jest to książka kryminalna, detektywistyczna... w tego rodzaju powieściach nie ma co streszczać. Nie mogę zacząć opowiadać o bohaterze Matt'cie Hunter, bo tak naprawdę jestem w stanie zdradzić jakiś szczegół, który na końcu książki okaże się ważny. No, ale cóż. Przecież COŚ muszę napisać, prawda? Zacznijmy od wprowadzenia.... Matt Hunter to człowiek, który dziewięć lat temu wyszedł z więzienia, za bójkę, która doprowadziła do śmierci człowieka. Matt zdaje sobie z tego sprawę, że ludzie, którzy siedzieli, już nigdy nie będą mieli takiego zaufania do ludzi i od ludzi. Nasz bohater jednak poślubia piękną Olivię, która spodziewa się dziecka. Znów Jego życie nabiera sensu, do czasu gdy małżonkowie kupują komórki wyposażone w funkcję przekazu wideo. Kilka godzin po służbowym wyjeździe Olivii, Matt otrzymuje na telefon wiadomość: na filmiku widać Jego żonę z nieznajomym mężczyzną. To dopiero początek wydarzeń: Jest głównym podejrzanym w sprawie śmierci zakonnicy, ktoś śledzi Jego samochód, są kolejne ofiary... Przeszłość powraca w najbardziej nieoczekiwanym momencie. ....
A więc, no ciekawie się zapowiada prawda? To dobrze... bo książka właśnie taka jest: ciekawa, dynamiczna, po prostu fenomenalna. Na każdej stronie pojawia się jakiś szczegół, jakaś tajemnicza zagadka, w tym kryminale nawet najmniej podejrzane osoby, te nieważne, z pozoru niepotrzebne okazują się być głównymi bohaterami... Książka po prostu Zaje*ista. Polecam Stuprocentowo wszystkim fanom kryminalistyki, bo zakończenie jest naprawdę zaskakujące, z pewnością się go nie domyślicie.

Recenzja? Hm... jest to książka kryminalna, detektywistyczna... w tego rodzaju powieściach nie ma co streszczać. Nie mogę zacząć opowiadać o bohaterze Matt'cie Hunter, bo tak naprawdę jestem w stanie zdradzić jakiś szczegół, który na końcu książki okaże się ważny. No, ale cóż. Przecież COŚ muszę napisać, prawda? Zacznijmy od wprowadzenia.... Matt Hunter to człowiek, który...

Hm… ta książka idealnie tłumaczy nam, że warto czytać wstęp autorski. Zacytuję tu więc jego fragment, bo w nim autor ostrzega przed wzięciem tej książki i zaleca, byś, jeśli to jest pierwsza książka Cobena, którą czytasz odłożył ją.
„Jeśli to pierwsza moja książka, którą trzymasz w ręku, odłóż ją. Zwróć. Weź inną. Nie ma sprawy, ja poczekam.”
Pytacie pewnie : Niby czemu mam ją odłożyć? . Odpowiedź jest prosta. Wystarczy przeczytać cały, krótki wstęp, by wiedzieć, że to jego pierwsza książka, pisana jeszcze w latach młodzieńczych. Ja już od razu, wam mówię: Zróbcie tak jak pisze! . Dlaczego ?Bo jeśli czytacie ją jako pierwszą tego autora, to możecie się od niego zniechęcić. Naprawdę, uwierzcie mi.
No, ale kontynuując… Jest to książka kryminalna, więc w sumie nic wam nie mogę powiedzieć o niej. Zacznę więc od opisu. A więc, opowiada o młodym małżeństwie, którzy są na sekretnej podróży poślubnej. Ona- była modelka. On- koszykarz. Niestety mężczyzna nagle znika, i po pewnym czasie wyławiają jego ciało z morza. Dziewczyna (Laura) załamana wzywa swojego przyjaciela T.C . i zaczynają odkrywać, kto tak naprawdę zawinił śmierci Davida, i czy faktycznie było to zwykłe utonięcie. Podczas całego śledztwa wiele się zdarzy.
Np. ? Umrą osoby, które ceniła i kochała. Dowie się o sprawie z przed 30 lat, która okaże się dla niej niezwykle ważna.
Co mogę powiedzieć o dramaturgii w całym dziele? No więc… ja od razu się przyznam, że jestem jeszcze nastolatką i tak naprawdę, mogę wolno kojarzyć fakty. Pewnie dlatego ta książka zrobiła na mnie takie wrażenie. Pozornie nie możliwa do rozwiązania zagadka okazuje się wprost banalna. Być może jakiś mądry uczony, czytając pierwsze strony książki już zna mordercę. Ja prawie do końca nie znałam. No, ale myślę, że warto ją przeczytać. Naprawdę. Może nie koniecznie jako pierwszą Cobena, ale jako… hm.. czwartą?
Polecam, naprawdę. Bo książka sama w sobie nie jest zła.

Hm… ta książka idealnie tłumaczy nam, że warto czytać wstęp autorski. Zacytuję tu więc jego fragment, bo w nim autor ostrzega przed wzięciem tej książki i zaleca, byś, jeśli to jest pierwsza książka Cobena, którą czytasz odłożył ją.

„Jeśli to pierwsza moja książka, którą trzymasz w ręku, odłóż ją. Zwróć. Weź inną. Nie ma sprawy, ja poczekam.”

Pytacie pewnie : Niby czemu mam...

Na początek mały fragment. :
„Wbija weń wzrok, niczym papuga w klatce obserwująca odbicie promieni słońca w lusterku. Zaczyna jeszcze mocniej kąsać sobie dłonie. Dopiero po dłuższym czasie poczynają krwawić, zniekształcone bliznami i zgrubieniami po wcześniejszych samookaleczeniach.”
Pewien autystyczny chłopak zawsze był idealny dla swojej matki. Gdy zostaje przewieziony do szpitala psychiatrycznego, niemal od razu jego stan się pogarsza. Wkrótce zostaje oskarżony o morderstwo. Jego matka uparcie wierzy, że Max jest niewinny. Za wszelką cenę stara się to udowodnić. Cudowna powieść do ostatniej strony trzymająca w napięciu.
Plusy? :
+ciekawa postać porucznika Barnes’a, Danielle, Marianne itd.
+szokujące obroty sprawy
+świetne opisy wydarzeń (fragment wyżej)
+cudowne zakończenie
Dotknąć prawdy - Antoinette van Heugten Minusy? : chyba nie ma. : )
To jedna z tych powieści, która na końcu tak naprawdę nie zostaje zakończona. Są fragmenty nie wytłumaczone i to wielki +. Ale jakie to elementy? Tego dowiecie się tylko jeśli przeczytacie powieść. Choć książka ma wiele stron, to nim się spostrzeżecie, już będziecie na końcu…. Polecam, gorąco! : )

Na początek mały fragment. :

„Wbija weń wzrok, niczym papuga w klatce obserwująca odbicie promieni słońca w lusterku. Zaczyna jeszcze mocniej kąsać sobie dłonie. Dopiero po dłuższym czasie poczynają krwawić, zniekształcone bliznami i zgrubieniami po wcześniejszych samookaleczeniach.”

Pewien autystyczny chłopak zawsze był idealny dla swojej matki. Gdy zostaje...