Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Akcja książki dzieje się na przedwiośniu, ale klimat świetnie pasuje na halloween. Mamy tu zagafke kryminalną, cmentarz, śmierć, paru złoli, a do tego momentami troche cozy vibe(!) i wątek romantyczny. Czyli mieszanka, która jest typowa dla Jadowskiej, i w którą autorka bardzo dobrze umie.
Myśle, że można zacząć czytanie universum Thornu od Katii, raczej nie będzie poczucia zagubienia. Jednak na pewno dostaniemy parę spoilerów to poprzednich serii.

Akcja książki dzieje się na przedwiośniu, ale klimat świetnie pasuje na halloween. Mamy tu zagafke kryminalną, cmentarz, śmierć, paru złoli, a do tego momentami troche cozy vibe(!) i wątek romantyczny. Czyli mieszanka, która jest typowa dla Jadowskiej, i w którą autorka bardzo dobrze umie.
Myśle, że można zacząć czytanie universum Thornu od Katii, raczej nie będzie...

Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy wprowadzić, żeby mieć posłuszne dziecko. Ta książka daje narzędzia do zrozumienia dziecka i nawiązania z nim prawdziwej, szczerej i dobrej relacji jako jego rodzic, a nie kumpel. Do tego nie da się przejść pewnych lekcji, nie konfrontując się z własnym dzieciństwem.
Myślę, że jest to książka dla każdego rodzica, któremu zależy na relacji z dzieckiem pełnej obustronnego szacunku i miłości. I właściwie, gdybym miała komuś polecić tylko jedną książkę na temat rodzicielstwa, to poleciłabym właśnie tę.

Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy...

Ta książka, tak jak pierwszy tom, to świetny sposób na rozrywkę i relaks. Komedia kryminalna pełna absurdów i czarnego humoru. Ta część kończy się mocnym clifhangerem. Niby już prawie wszystko się wyjaśniło, a tu na ostatniej stronie pach i zabawa trwa dalej.
Tego typu kryminału nie czyta się dla zagadki, dla plot twistów, a dla samego spojrzenia na świat głównej bohaterki. Pani Wilkońska jak zwykle nie bierze jeńców i sama się nie poddaje.

Ta książka, tak jak pierwszy tom, to świetny sposób na rozrywkę i relaks. Komedia kryminalna pełna absurdów i czarnego humoru. Ta część kończy się mocnym clifhangerem. Niby już prawie wszystko się wyjaśniło, a tu na ostatniej stronie pach i zabawa trwa dalej.
Tego typu kryminału nie czyta się dla zagadki, dla plot twistów, a dla samego spojrzenia na świat głównej...

Jest to książka nietypowa, inna od innych. Przede wszystkim przez język. Całość to wewnętrzny głos głównej bohaterki. Wszystko mówione jest jej specyficznym językiem, ulicznym. Dużo w nim jest nietypowych zwrotów, słów, bluzgów, starego słownictwa. Jest to jakby odwrócenie tego, co zazwyczaj rozumiemy przez literaturę piękną. Nie ma tu kwiecistego języka, pełnego wyszukanych epitetów, głębokich przemyśleń na temat egzystencji, filozoficznych myśli. Za to jest jak jest, prosto, bezpośrednio, bez owijania w bawełnę, bez zmiękczania i ugrzeczniania.
Myślę, że niektórzy odbiją się od tej książki. Jeśli pierwsza strona nie podpasuje, to dalej jest tak samo. Za to może być tak, że ta książka trafi do osób, które aż tyle nie czytają, bo lektura kojarzy im się tylko z nudą i szkołą.
Ta książka jest mocna, prawdziwa jak ulica, to powiew świeżości, dla każdego. Nie wymaga od czytelnika specjalnego przygotowania. Warto spróbować. Ja jestem oczarowana jej innością.

Jest to książka nietypowa, inna od innych. Przede wszystkim przez język. Całość to wewnętrzny głos głównej bohaterki. Wszystko mówione jest jej specyficznym językiem, ulicznym. Dużo w nim jest nietypowych zwrotów, słów, bluzgów, starego słownictwa. Jest to jakby odwrócenie tego, co zazwyczaj rozumiemy przez literaturę piękną. Nie ma tu kwiecistego języka, pełnego...

Rzadko daję ocenę 10/10, a jak już to raczej moim ulubionym książkom. Ta raczej nie będzie moją ulubioną, ze względu na trusny temat, jaki porusza. Ale zadałam sobie pytanie, czego jej brakuje, żeby dostała 10/10. No i odpowiedź brzmi: niczego jej nie brakuje.
Nie chcę przemycić tu żadnych spojlerów, bo mogą one niepotrzebnie zniechęcić kogoś do jej czytania. Gdybym wiedziała o czym jest ta książka, to bym po nią nie sięgnęła. I bardzo się cieszę, że nie wiedziałam i ją przeczytałam.
Ta książka dotknęła mnie głęboko, ale nie zraniła. Wzruszyła mnie, ale nie sprawiła, że miałam ochotę płakać. Pomimo tego, że jej główny wątek porusza trudny temat, czyta się ją jakby lekko. Jest momentami ironiczna, prześmiewcza, jej lekki charakter momentami nie pasuje do tematu. I to jest jej siła.
Narracja prowadzona jest przez głównego bohatera, chłopaka chorego psychicznie, wspominającego przeszłe wydarzenia. Świetnie została pokazana ta choroba. Podczas epizodów opisy są chaotyczne, podczas lepszych okresów spokojne i harmonijne.
Książka jest malutka i cieniutka, naładowana wartościami po brzegi.

Rzadko daję ocenę 10/10, a jak już to raczej moim ulubionym książkom. Ta raczej nie będzie moją ulubioną, ze względu na trusny temat, jaki porusza. Ale zadałam sobie pytanie, czego jej brakuje, żeby dostała 10/10. No i odpowiedź brzmi: niczego jej nie brakuje.
Nie chcę przemycić tu żadnych spojlerów, bo mogą one niepotrzebnie zniechęcić kogoś do jej czytania. Gdybym...

Ta książka jest przedstawieniem przez Britney wydarzeń, z jej punktu widzenia. Pomijając to, że niektóre zdarzenia mogły być podkoloryzowane lub ugrzecznione, nie można odmówić jej prawda do samodzielnego opowiedzenia swojej historii. Ciężko polemizować także z tym, że wyrządzono jej wielką krzywdę. I najgorsze jest to, że to jej najbliżsi krewni za tym stali, byli powodem. Nie każda osoba publiczna to wytrzymała. To, że Britney przetrwała, pokazuje tylko jej siłę, z której w tamtym czasie pewbie nie zdawała sobie sprawy.
Nigdy nie byłam jej zwariowaną fanką, ale jestem ogromną fanką tego, żeby osoby, które są bohateriami jakiś dziwnych publicznych skandali, mieli prawo sami o tym opowiedzieć.

Ta książka jest przedstawieniem przez Britney wydarzeń, z jej punktu widzenia. Pomijając to, że niektóre zdarzenia mogły być podkoloryzowane lub ugrzecznione, nie można odmówić jej prawda do samodzielnego opowiedzenia swojej historii. Ciężko polemizować także z tym, że wyrządzono jej wielką krzywdę. I najgorsze jest to, że to jej najbliżsi krewni za tym stali, byli powodem....

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce. Jest wspaniała. Jeszczs czegoś takiego nie czytałam. Chciałabym, żeby każda kobieta i dziewczyna to przeczytały.
To zbiór esejów o tym, jak kobieta jest traktowana przez mężczyzn, od najmlodszych lat i o tym, że często sobie tego same nie uświadamiamy. A kiedy sobie uświadomimy, musimy jeszcze zrozumieć, że nie musimy się na to godzić

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce. Jest wspaniała. Jeszczs czegoś takiego nie czytałam. Chciałabym, żeby każda kobieta i dziewczyna to przeczytały.
To zbiór esejów o tym, jak kobieta jest traktowana przez mężczyzn, od najmlodszych lat i o tym, że często sobie tego same nie uświadamiamy. A kiedy sobie uświadomimy, musimy jeszcze zrozumieć, że nie musimy się na to godzić

Bardzo prosta i wartościowa książka. Myślę, że jest świetna jako lekki start w dziedzinie zarządzania własnymi pieniędzmi jak również jako odświeżenie tematu.

Bardzo prosta i wartościowa książka. Myślę, że jest świetna jako lekki start w dziedzinie zarządzania własnymi pieniędzmi jak również jako odświeżenie tematu.

Jak sam tytuł wskazuje, opowiadania na okres halloweenowo bożonarodzeniowy. Oczywiscie wszystko w stylu Jadowskiej: dużo łaciny, bebechów, ektoplazmy i humorku.
Muszę jednak stwierdzić, że wolę twórczość autorki w dłuższej formie, niż w opowiadaniach. Są one fajnym uzupełnieniem innych serii, ale same nie wypadają spektakularnie.

Jak sam tytuł wskazuje, opowiadania na okres halloweenowo bożonarodzeniowy. Oczywiscie wszystko w stylu Jadowskiej: dużo łaciny, bebechów, ektoplazmy i humorku.
Muszę jednak stwierdzić, że wolę twórczość autorki w dłuższej formie, niż w opowiadaniach. Są one fajnym uzupełnieniem innych serii, ale same nie wypadają spektakularnie.

W tej części, jak sam tytuł wskazuje, czarownice udają się w podróż. Ale oprócz tej podróży mamy tu kilka retellingów różnych bajek, ostry dowcip, zwroty akcji. Fajnie się to czyta, jest zabawnie. Polecam jako bardzo przyjemną lekturę. A dla podkręcenia klimatu radzę zaopatrzyć się w banana daiquiri lub banananana daikry xD

W tej części, jak sam tytuł wskazuje, czarownice udają się w podróż. Ale oprócz tej podróży mamy tu kilka retellingów różnych bajek, ostry dowcip, zwroty akcji. Fajnie się to czyta, jest zabawnie. Polecam jako bardzo przyjemną lekturę. A dla podkręcenia klimatu radzę zaopatrzyć się w banana daiquiri lub banananana daikry xD

Te opowiadania jednoczenie mnie wymęczyły i dały do myślenia. Bohaterami wszystkich opowiadań są mężczyźni, których możnaby nazwać nieudacznikami. Między innymi dlatego, że sami tak o sobie myślą. Te opowiadania to w większośći przemyślenia bohaterów na temat własnego życia, poprzetykane przemyśleniami narratora. Wszystko ma charakter jakby oniryczny. Fikcja miesza się z autobiograficznymi wątkami i myślami samego autora. Momentami nie wiadomo co, jest czym. Opis codziennego, szarego i nudnego życia przepleciony metafizycznymi rozważaniami.
Myślę, że nie każdy to dźwignie, ale mogą znaleźć się fani.

Te opowiadania jednoczenie mnie wymęczyły i dały do myślenia. Bohaterami wszystkich opowiadań są mężczyźni, których możnaby nazwać nieudacznikami. Między innymi dlatego, że sami tak o sobie myślą. Te opowiadania to w większośći przemyślenia bohaterów na temat własnego życia, poprzetykane przemyśleniami narratora. Wszystko ma charakter jakby oniryczny. Fikcja miesza się z...