Nie można powiedzieć, że dotychczasowe życie Julii Fox było nudne. Alkohol, narkotyki, nieodpowiednie związki, zdrady partnerskie i przyjacielskie, zakłady psychiatryczne i odwyki – i to wszystko jeszcze przed osiemnastym rokiem życia. Czasem aż dziw, że ta kobieta jeszcze żyje.

Nie można też powiedzieć, że wszystkie te sytuacje były kwestią pecha czy przypadku. Przez dużą część swojego życia Julia kierowała się własnym interesem i to do tego stopnia, że czasem miałam ochotę stwierdzić „dobrze ci tak” i skończyć swoją przygodę z tą lekturą. Postanowiłam jednak dokończyć książkę i nie żałuję, bo świetnie w niej widać, że autorka naprawdę przeszła przemianę i wydoroślała. Problem w tym, że mimo coraz lepszych decyzji dalej spotykały ją co najmniej niemiłe, a często i niebezpieczne sytuacje. Tym razem nie potrafiłam jej nie współczuć.

Książka na pewno bardziej spodoba się fanom Julii, którzy mają jakąś wiedzę na temat jej projektów i występów. Autorka zdecydowała się opowiedzieć o nich bardziej w kontekście spotkanych ludzi i własnych przeżyć wewnętrznych niż suchych faktów, które można znaleźć w internecie. Nie pokusiła się też o żadne wyraźne i dosłowne refleksje, nigdy nie mówi „to było złe, a to dobre” – moim zdaniem jednak widać, czego żałuje, do czego nie chce nigdy wracać, a co ma nadzieję osiągnąć w przyszłości. Trzeba się po prostu dobrze wczytać.

Polecam, jeśli lubicie wspomniana bardziej o ludziach niż o wydarzeniach i surowy sposób opowiadania własnej historii.

Nie można powiedzieć, że dotychczasowe życie Julii Fox było nudne. Alkohol, narkotyki, nieodpowiednie związki, zdrady partnerskie i przyjacielskie, zakłady psychiatryczne i odwyki – i to wszystko jeszcze przed osiemnastym rokiem życia. Czasem aż dziw, że ta kobieta jeszcze żyje.

Nie można też powiedzieć, że wszystkie te sytuacje były kwestią pecha czy przypadku. Przez dużą...

Książka „Po drugiej stronie” to zdecydowanie książka, której nie da się w żaden sposób ocenić. Nie wiem, jak miałabym ocenić czyjeś życie, dlatego wstawiam maksymalną ilość gwiazdek po prostu „z reguły” niżeli dlatego, że czuję się osobą, która ma prawo oceniać życie Julii Fox.

Po lekturze tej książki jestem wręcz zszokowana tym, jak wiele jest w stanie przeżyć jeden człowiek, nie będzie przesadą jeśli powiem, że 15 letnia Julia Fox przeżyła więcej niż ja w całym swoim życiu. To niesamowite jak ludzkie życia mogą się od siebie diametralnie różnić. Dosłownie czytając musiałam przypominać sobie, że to realne przeżycia a nie fikcja.

Jeśli ktokolwiek nie pomyślał o autorce, że jest silna to z całą pewnością po przeczytaniu jej książki właśnie te słowa przyjadą jako pierwszy do jego głowy.
Nie potrafię nawet sobie wyobrazić jakim cudem ta kobieta przeszła tak wiele przykrości, zła, smutku i beznadziei w swoim życiu i dosłownie za każdym razem brnąła dalej. Życie dawało jej kopa a ona traktowała go jako przyspieszenie.

Jest mi tak przykro, za to ilu OKROPNYCH mężczyzn spotkała Julia w swoim życiu, ale pociesza mnie fakt, że z każdej toksycznej relacji wychodziła tylko silniejsza. Podziwiam to jak potrafi być oddana najbliższym i mam nadzieję, że jej życie już teraz będzie tylko lepsze.

Książka idealnie pokazuje nam to jak ciężko jest i było kobietom od zawsze w show biznesie i ile musi znieść osoba, która chce coś osiągnąć.
Z całą pewnością „po drugiej stronie” to niezwykle inspirująca powieść, która zapada na długo w głowie a niektóre jej fragmenty zostaną z czytelnikiem do końca życia.

Książka „Po drugiej stronie” to zdecydowanie książka, której nie da się w żaden sposób ocenić. Nie wiem, jak miałabym ocenić czyjeś życie, dlatego wstawiam maksymalną ilość gwiazdek po prostu „z reguły” niżeli dlatego, że czuję się osobą, która ma prawo oceniać życie Julii Fox.

Po lekturze tej książki jestem wręcz zszokowana tym, jak wiele jest w stanie przeżyć jeden...

przyznam z ręką na sercu, że zanim sięgnęłam po tę książkę, słyszałam o Julii Fox jakieś strzępki informacji, w które nie zagłębiałam się i cieszę się, że nie zrobiłam tego przed lekturą. dzięki temu mogłam poznać Julię w bardziej autentyczny sposób.

Julia Fox to kobieta, która ma niezwykle interesującą i barwną osobowość, a jej życie nie jest usłane różami. jej przeszłość wzbudza wiele kontrowersji i dyskusji. "po drugiej stronie" to książka, w której zdobyła się na odwagę, aby obnażyć przed czytelnikami swoje prawdziwe życie.

jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, tym jak ta pozycja wciągnęła mnie w wir opisywanych wydarzeń. czułam wręcz jakby sama Julia trzymała mnie za rękę i oprowadzała przez swoje życie.

podczas czytania towarzyszył mi jednak szok i pewne niedowierzanie.. czułam jakby cała ta historia była za bardzo przerysowana, bo jak tak młoda dziewczyna może wpakować się w takie kłopoty? ciężko było mi zaakceptować to, że przeszła w życiu tak trudną drogę pełną wybojów, aby znaleźć się w tym miejscu, w którym teraz jest..

"po drugiej stronie" to książka o drodze jaką Julia Fox przeszła, aby odnaleźć w końcu własną tożsamość. mam nadzieję, że poznała tę najlepszą wersję siebie i jest z siebie dumna.

mimo, że "po drugiej stronie" to dobra książka to jednak czegoś mi w niej zabrakło. czuję pewien niedosyt, który pozostawił po sobie gorzki smak. z chęcią dokładniej zagłębiłabym się w to jak postać Julii Fox stała się gwiazdą Nowego Jorku, a ponad to liczyłam na więcej szczerych i głębszych przemyśleń od Julii.

mam nadzieję, że czytelnicy, którzy sięgną po tę autobiografię znajdą w niej coś dla siebie. sama Julia jest przykładem osoby, która bez względu na swoją przeszłość może odnieść sukces.

przyznam z ręką na sercu, że zanim sięgnęłam po tę książkę, słyszałam o Julii Fox jakieś strzępki informacji, w które nie zagłębiałam się i cieszę się, że nie zrobiłam tego przed lekturą. dzięki temu mogłam poznać Julię w bardziej autentyczny sposób.

Julia Fox to kobieta, która ma niezwykle interesującą i barwną osobowość, a jej życie nie jest usłane różami. jej...

Dotychczas Julia Fox była dla mnie praktycznie nieznaną postacią. Jednak skuszona wieloma pozytywnymi recenzjami, postanowiłam dowiedzieć się co ma do przekazania.

Cała książka ma szaleńcze tempo. Autorka niczym w pamiętniku opowiada o swoim dzieciństwie, młodości, aż do niemalże obecnego czasu. Miałam wrażenie, że przytrafiło się jej tak wiele, że traciłam rozeznanie w rzeczywistości. Część wydarzeń brzmiała tak źle, tragicznie, że nie byłam pewna, czy aby na pewno takie rzeczy mogły mieć miejsce. Bo w końcu jaka dwunastolatka robi sobie tatuaż i przekuwa sutki?

Sposób w jaki autorka prowadziła całą fabułę był bardzo wciągający. Julia Fox stworzyła własną historię, wykreowaną wokół jej przeżyć. Od początku miała problem z tym żeby odnaleźć siebie. Od najmłodszych lat zauważalne było to, jak musiała się dostosowywać do sytuacji, musiała dawać sobie radę. Zauważyłam, że ten “przymus” sprawił, że w przyszłości miała wiele problemów, ponieważ poznając nowych znajomych, od razu czuła silną potrzebę dostosowania się. Jednak wydaje mi się, że te elementy sprawiły, że podeszłam do tej książki bardziej empatycznie i postrzegam Julie na swój sposób.

Julia przez lata poszukiwała własnej tożsamości. Ale ostatecznie wszystko to co jej się przydarzyło sprawiło, że miała okazję stworzyć najlepszą wersję, tej najgorszej historii. Przez znaczą część książki bywała lekkomyślna, aż do bólu. Ale mimo wszystko wiedziałam na co liczę - na szczęśliwe zakończenie. Chciałam by rzuciła używki, przestała być zależna, przestała przyjmować nowe kolejne osobowości i wreszcie zaczęła być sobą. Cały czas miałam nadzieję, że Julia będzie miała okazję wreszcie być Julią.

“Po drugiej stronie” to zdecydowanie wyjątkowa pozycja, w której może i można wymienić trochę mankamentów, bo chociażby mi samej zabrakło szczegółów i wyjaśnień, jak doszło to tego, że sama Julia określa się osobistością Nowego Jorku, dlaczego stała się “it girl”. Brakowało mi też trochę więcej refleksji z jej strony.

Jednak nie sposób nie docenić zarówno historii jej życia, jak i sposobu w jaki napisała swoją książkę. Bo z pewnością nie może odmówić Julii Fox magnetyzmu i szczerości, które przyciągają nas, czy tego chcemy czy nie.

Świat popularności bywa bardzo złudny, jednak mam naprawdę wielką nadzieję, że obecne życie Julii jest najlepszą wersją z możliwych.

Dotychczas Julia Fox była dla mnie praktycznie nieznaną postacią. Jednak skuszona wieloma pozytywnymi recenzjami, postanowiłam dowiedzieć się co ma do przekazania.

Cała książka ma szaleńcze tempo. Autorka niczym w pamiętniku opowiada o swoim dzieciństwie, młodości, aż do niemalże obecnego czasu. Miałam wrażenie, że przytrafiło się jej tak wiele, że traciłam rozeznanie w...

She actually did it herself, yeah…

Julia Fox to amerykańska artystka i aktorka włoskiego pochodzenia, modowa wizjonerka oraz niezwykle barwna ikona ostatnich lat, która dzięki swojej niezwykłej osobowości i niecodziennemu stylowi zaistniała w popkulturze. W swojej autobiografii “Down the Drain” prowadzi nas przez meandry wczesnych lat dorastania spędzonych w Nowym Jorku, pierwsze doświadczenia z substancjami odurzającymi, próby zaistnienia w showbiznesie, a także szereg mniej lub bardziej udanych związków. Wszystko to działo się, gdy jednocześnie Julia starała się odnaleźć siebie.

Przyznaję się bez bicia, o pani Fox nie wiedziałem zbyt wiele przed sięgnięciem po tę pozycję, dlatego tym bardziej się cieszę, że poznałem jej historię zanim moją opinię zdeterminowałyby napływające zewsząd nagłówki z tabloidów (a jest ich ciągle dosyć sporo). “Po drugiej stronie” czytało mi się wyśmienicie, niejedna powieść pozazdrościłaby jej tak bogato rozbudowanej fabuły. Autorka bez skrępowania kieruje czytelnika przez nowojorskie podziemia, gdzie pracowała jako dominatrix, liczne wzloty i upadki narkotykowe, sale szpitala psychiatrycznego, plany filmowe jej debiutanckiej roli, a także grób papieża w Watykanie (tak, dobrze czytacie).

Uwielbiam introspektywny sposób opisywania kluczowych wydarzeń, które ukształtowały autorkę - w książce nie brakuje szczegółowych opisów stanów wewnętrznych, które pozwalają na jeszcze głębsze wsiąknięcie w jej historię. Na szczególną uwagę zasługuje także zbudowanie specyficznego obrazu jej rodziców - to jak ich destrukcyjne, a także toksyczne tendencje zdeterminowały jej sposób zachowania i szereg niewłaściwych decyzji, które koniec końców doprowadziły ją do obecnej chwili. Autobiografia Julii Fox zdecydowanie zasługuje na rozgłos, który otrzymała - dlatego zdecydowanie polecam Wam zapoznać się z jej historią.

ig @bavureads

She actually did it herself, yeah…

Julia Fox to amerykańska artystka i aktorka włoskiego pochodzenia, modowa wizjonerka oraz niezwykle barwna ikona ostatnich lat, która dzięki swojej niezwykłej osobowości i niecodziennemu stylowi zaistniała w popkulturze. W swojej autobiografii “Down the Drain” prowadzi nas przez meandry wczesnych lat dorastania spędzonych w Nowym Jorku,...

Książka napisana z punktu widzenia osoby, która jest czarnym charakterem i która nie ma na tyle samoświadomości, aby przyznać się, a nawet zdać sobie sprawę, że jest tym czarnym charakterem. Książka jest napisana tak, jakby Julia nadal była zranioną nastolatką i, ośmielę się powiedzieć, jednocześnie podłą dziewczyną; nie ma prawdziwej retrospekcji. Wścieka się na innych i staje się ofiarą za robienie innym ludziom rzeczy, które wielokrotnie sama robiła. Czytamy historie o tym, jak została zdradzona, ale nie ma nic o tym, co czuje w związku z tym, jak sama zdradziła innych.

Dostajemy wiele szczegółów na temat rzeczy, które niekoniecznie wymagają uszczegółowienia, a potem nic na temat tego, co właściwie uczyniło ją „It Girl” i gwiazdą Nowego Jorku. Pozowała do sztuki ulicznej i to było w programie telewizyjnym... jakim programie? Jaki artysta? Jak to wyglądało? Dostała się do The New School i dosłownie jedyny raz, kiedy o niej słyszymy, to: „Ukończyłem college i dostałem się do The New School”. Co studiowałaś? Jak się dostałaś? Jak wyglądał Twój czas tam, nawet jeśli był krótki? Poza tym, że uznawana jest za gwiazdę, pisze kilka stron o swoim „związku” z Kanye, ale w zasadzie jest to o niczym. W historii pojawiają się ludzie, którzy są wg niej najważniejszymi osobami je życia, a potem po prostu znikają lub nawet nie są odpowiednio przedstawieni.

Jej historia jest momentami tragiczna, z pewnością chaotyczna, ale nie do końca świadoma. Nie wiem, czy o to właśnie chodzi, czy to wszystko jest częścią „sztuki” i przekazu, ale nie postrzegam tych wspomnień jako jakiegoś rodzaju sztuki. W wywiadzie stwierdziła, że ta książka jest arcydziełem... Nie potrafię się z tym zgodzić.
​

Książka napisana z punktu widzenia osoby, która jest czarnym charakterem i która nie ma na tyle samoświadomości, aby przyznać się, a nawet zdać sobie sprawę, że jest tym czarnym charakterem. Książka jest napisana tak, jakby Julia nadal była zranioną nastolatką i, ośmielę się powiedzieć, jednocześnie podłą dziewczyną; nie ma prawdziwej retrospekcji. Wścieka się na innych i...