Twoje kompetentne dziecko. Dlaczego powinniśmy traktować dzieci poważniej?

Nie ze wszystkimi postulatami Jespera Juula trzeba się zgadzać, ale jego książki na pewno warto czytać będąc opiekunem jakiegoś małego człowieka. Zanim po nie sięgnęłam, zastanawiałam się, czy fenomen popularności tego duńskiego terapeuty jest uzasadniony - teraz wiem, co jest na rzeczy. Eureka!

Niezmiernie ważnym przesłaniem jego książek jest uznanie podmiotowości dziecka i dostrzeżenie jego kompetencji jako przedstawiciela najbardziej społecznego gatunku zwierząt, jaki wydała Ziemia. Jesper Juul uświadamia, że dzieci są ukierunkowane na współpracę - co jak na dłoni widać na co dzień, gdy naśladują dorosłych i uczą się mówić ich językiem. Dlatego ważnym zadaniem dorosłego jest nie tyle zmuszenie dziecka do podporządkowania się, czemu hołduje tak zwane tradycyjne wychowanie, tylko nauczenie go, jak stawiać własne granice i jak szanować granice innych ludzi - a tego ostatniego nie osiągnie się inaczej, jak przez przykład, czyli szanowanie granic dziecka. Przy tym Jesper Juul pisze jasno: rodzic ma władzę, ma dawać dziecku to, czego ono potrzebuje, co często zupełnie nie jest tożsame z tym, czego dziecko chce; spoczywa na nim odpowiedzialna rola przewodnika stada, ale kluczem jest, żeby tak tę władzę egzekwować, aby nie powodować szkód (a szkody powoduje wciąż tak chętnie stosowana w wychowaniu przemoc w różnych formach, co dziecko oczywiście powiela zgodnie z zasadą współpracy z dorosłym - stosując przemoc wobec innych albo wobec siebie w zachowaniach autodestrukcyjnych).

To, co pisze Jesper Juul, nie jest właściwie pionierskie, podobne podejście można wyczaić już u Korczaka - ale mimo to ta książka była dla mnie w pewnym sensie przełomowa, czytałam ją, jakby Juul odkrył jakąś tajemnicę wszechświata, tak wiele zjawisk obserwowanych od dzieciństwa mi się dzięki niej wyjaśniło i poukładało. To właściwie nie jest poradnik (w rozumieniu: "kiedy dzieje się to, zrób to i to, i ciesz się efektami" - to NIE jest pozycja tego typu), tylko swoista książka filozoficzna, prawdziwa emanacja głębokiego humanizmu, mającego odzwierciedlenie w sposobie traktowania najsłabszych. Czy więc warto? No jasne, że warto, nawet jeśli nie wszystkie założenia Juula przyjmie się za swoje własne. Ale ważne, żeby je chociaż poznać! Można się z nich dowiedzieć wiele cennego, wręcz bezcennego. Bliska relacja z dzieckiem to skarb rzadkiej urody.

Nie ze wszystkimi postulatami Jespera Juula trzeba się zgadzać, ale jego książki na pewno warto czytać będąc opiekunem jakiegoś małego człowieka. Zanim po nie sięgnęłam, zastanawiałam się, czy fenomen popularności tego duńskiego terapeuty jest uzasadniony - teraz wiem, co jest na rzeczy. Eureka!

Niezmiernie ważnym przesłaniem jego książek jest uznanie podmiotowości dziecka...

Wyzbycie się walki o władzę w rodzinie jest kluczowym przesłaniem książki. Minęły już czasy gdy dzieci były podwładnymi rodziców, a kobiety mężczyzn. Mimo to w relacjach z dziećmi, często automatycznie dorośli wiedzą lepiej. Jesper Juul pokazuje, że jest inna droga a słuchanie dzieci skutkuje w przyszłości. Podopieczni współgrają z opiekunami od najmłodszych lat. Bunty i "złe"zachowania są odbiciem relacji w domu. Nie chodzi tu o brak barier tylko mowę "osobistą" uczącą wyrażania pragnień, oczekiwań.

Dyskusje między małżonkami nie zawsze muszą prowadzić do jednoznacznych wniosków. Dobrze gdy w przy wyjaśnianiu różnic światopoglądowych traktują siebie jak partnerzy, kochankowie a nie tylko rodzice swoich dzieci.

Wyzbycie się walki o władzę w rodzinie jest kluczowym przesłaniem książki. Minęły już czasy gdy dzieci były podwładnymi rodziców, a kobiety mężczyzn. Mimo to w relacjach z dziećmi, często automatycznie dorośli wiedzą lepiej. Jesper Juul pokazuje, że jest inna droga a słuchanie dzieci skutkuje w przyszłości. Podopieczni współgrają z opiekunami od najmłodszych lat. Bunty i...

Do połowy szalenie ciekawa, jednak gdy autor zaczyna mowic o jezyku osobistym osob w domu to mam wrazenie przestarzałego podejścia.

Generalnie polecam dla osób które o wychowaniu nie wiedzą NIC-jako fajna bazę wyjściowa do budowania własnego obrazu rodzica.

Do połowy szalenie ciekawa, jednak gdy autor zaczyna mowic o jezyku osobistym osob w domu to mam wrazenie przestarzałego podejścia.

Generalnie polecam dla osób które o wychowaniu nie wiedzą NIC-jako fajna bazę wyjściowa do budowania własnego obrazu rodzica.

Dość przegadana książka. Można z niej wyciągnąć pewne wnioski co do wychowywania dzieci (ogólnie sprowadzające się do bardziej partnerskiego traktowania dzieci i uznawania ich za jednostki w pełni będące ludźmi, a nie tylko ludźmi in spe), tym niemniej dość irytujące jest (i tym samym utrudniające zbudowanie sobie pozytywnego programu wychowanie) ciągłe przedstawianie, jak mogą wyglądać błędy w wychowaniu - ok. 80 procent przykładów w książce jest temu poświęconych. Najbardziej rozbrajający jest ostatni rozdział dotyczący wychowywania nastolatków, w którym autora stwierdza, że wychowywać dzieci to można w wieku do 2 lat, coś tam jeszcze można zdziałać u 4-5 latków, a co do nastolatków to... na tym etapie rodzice powinni się już tylko zrelaksować i oglądać efekty swojej pracy, bo już właściwie nic się nie da zrobić...

Dość przegadana książka. Można z niej wyciągnąć pewne wnioski co do wychowywania dzieci (ogólnie sprowadzające się do bardziej partnerskiego traktowania dzieci i uznawania ich za jednostki w pełni będące ludźmi, a nie tylko ludźmi in spe), tym niemniej dość irytujące jest (i tym samym utrudniające zbudowanie sobie pozytywnego programu wychowanie) ciągłe przedstawianie, jak...

Książka Twoje kompetentne dziecko to kompendium wiedzy o rodzicielstwie bliskości, którą polecam każdemu rodzicowi. To skumulowana wiedza dotyczące emocji, uczuć i poszukiwań. Chciałabym zacząć od tej lektury, kiedy mój syn się urodził. Na pewno łatwiej byłoby mi zrozumieć pewne rzeczy i dotrzeć do ich źródła.

Książka Twoje kompetentne dziecko to kompendium wiedzy o rodzicielstwie bliskości, którą polecam każdemu rodzicowi. To skumulowana wiedza dotyczące emocji, uczuć i poszukiwań. Chciałabym zacząć od tej lektury, kiedy mój syn się urodził. Na pewno łatwiej byłoby mi zrozumieć pewne rzeczy i dotrzeć do ich źródła.

Znakomita książka.
Jest w niej bardzo dużo głebokich przemyśleń.
Bardzo cieżko mi się ją czytało bo zmusza do zajrzenia w głąb siebie i zobaczenia nieprzyjemnej prawdy o nas samych.
Polecam

Znakomita książka.
Jest w niej bardzo dużo głebokich przemyśleń.
Bardzo cieżko mi się ją czytało bo zmusza do zajrzenia w głąb siebie i zobaczenia nieprzyjemnej prawdy o nas samych.
Polecam

Mam mieszane odczucia. Myślę, że wynika to z bardzo wysokich oczekiwań jakie miałam w stosunku to tej książki i osoby Jespera Juula.

Czytałam inne książki oparte na jego wiedzy, słuchałam podcastów, które opierały się na jego książkach i byłam pod wrażeniem, dlatego mojego oczekiwania były spore. Jednak nie wszystko mi odpowiadało.

Momentami książka była ‚staroświecka’, aczkolwiek napisana w 1995, więc w sumie to pewnie dość nowoczesna jak na tamten rok, ale jednak nieodpowiadająca dzisiejszym standardom (albo raczej temu co bym chciała, aby było standardem w dzisiejszych czasach).

Była momentami trudna dla mnie. Sytuacje opisane w niej, jak rodzice traktują swoje dzieci były bardzo smutne i niestety z życia wzięte.

Oczywiście, zgadzam się z autorem, że powinnismy traktować dzieci poważniej i z szacunkiem. Chciałabym, aby wszyscy dorośli tak myśleli.

Byłam zachwycona osobą Jespera Juula, ale chyba był to trochę wyidealizowany obraz w mojej głowie i nie wiem czy sięgnę po inne książki autora.

Mam mieszane odczucia. Myślę, że wynika to z bardzo wysokich oczekiwań jakie miałam w stosunku to tej książki i osoby Jespera Juula.

Czytałam inne książki oparte na jego wiedzy, słuchałam podcastów, które opierały się na jego książkach i byłam pod wrażeniem, dlatego mojego oczekiwania były spore. Jednak nie wszystko mi odpowiadało.

Momentami książka była ‚staroświecka’,...

Obowiązkowa lektura dla wszystkich rodziców!

Obowiązkowa lektura dla wszystkich rodziców!

Książka, która ukształtowała podejście moje i męża do naszego dziecka. Zapoczątkowała zainteresowanie rodzicielstwem bliskości. Jest jak odtrutka na wszystkie negatywne wzorce, jakimi kierowali się nasi rodzice. Otwiera oczy i pozwala mieć nadzieję, że nadejdą kiedyś czasy oświecenia i wychowanie nowych pokoleń pozwoli zbudować świat oparty na szacunku, empatii i autentycznym zrozumieniu. Jak dalekie jest to od obecnej sytuacji... Aż boli.

Książka, która ukształtowała podejście moje i męża do naszego dziecka. Zapoczątkowała zainteresowanie rodzicielstwem bliskości. Jest jak odtrutka na wszystkie negatywne wzorce, jakimi kierowali się nasi rodzice. Otwiera oczy i pozwala mieć nadzieję, że nadejdą kiedyś czasy oświecenia i wychowanie nowych pokoleń pozwoli zbudować świat oparty na szacunku, empatii i...

są książki , które dzielą żywot na przed i po przeczytaniu :) ta jest taka. Polecam przeczytać

są książki , które dzielą żywot na przed i po przeczytaniu :) ta jest taka. Polecam przeczytać