Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy wprowadzić, żeby mieć posłuszne dziecko. Ta książka daje narzędzia do zrozumienia dziecka i nawiązania z nim prawdziwej, szczerej i dobrej relacji jako jego rodzic, a nie kumpel. Do tego nie da się przejść pewnych lekcji, nie konfrontując się z własnym dzieciństwem.
Myślę, że jest to książka dla każdego rodzica, któremu zależy na relacji z dzieckiem pełnej obustronnego szacunku i miłości. I właściwie, gdybym miała komuś polecić tylko jedną książkę na temat rodzicielstwa, to poleciłabym właśnie tę.

Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy...

Wg mnie książka nie tylko dla tych, którzy mają, lub planują mieć dzieci (chociaż to jest bardzo duża motywacja do lektury!),ale dla każdego, kto chce spojrzeć też przez jej pryzmat na swoje wychowanie i stosunek do innych.

Wg mnie książka nie tylko dla tych, którzy mają, lub planują mieć dzieci (chociaż to jest bardzo duża motywacja do lektury!),ale dla każdego, kto chce spojrzeć też przez jej pryzmat na swoje wychowanie i stosunek do innych.

Książka opisuje jak istotnym jest szanować dziecko od najmłodszych lat, traktując je jak równemu sobie. Zwraca szczególną uwagę na różnice pomiędzy wychowaniem autorytarnym, tradycyjnym, a współczesnym, zwracającym uwagę na integralność dziecka.

Była to moja pierwsza książka z tej kategorii. Była dla mnie momentami trudna - co prawda opisuje ona podejście do wychowywania dzieci, jednak jako dorosła osoba, widziałam wiele pochodnych z mojego dzieciństwa. Pozwoliło mi to bardziej zrozumieć siebie samą.
Czasami jednak czułam zagubienie, gdzieś w 3/4 książki, miałam wrażenie, że jest wiele powtórzeń i przykłady w niej przedstawione były dla mnie zbyt sztywne, nienaturalne, choć wiem, że bywają takie w życiu. Nie było jednak takich, które są bardziej skomplikowane lub problematyczne. Niektóre zagadnienia były dla mnie zbyt teoretyczne.

Ocena 7, gdyż nie wiem na ile często będę do niej wracać, czy jedynie teoria z niej zaciągnięta da mi jakąś naukę.
Wsparcie i spokój serca dała. Na ile to naiwne - nie wiem.

Książka opisuje jak istotnym jest szanować dziecko od najmłodszych lat, traktując je jak równemu sobie. Zwraca szczególną uwagę na różnice pomiędzy wychowaniem autorytarnym, tradycyjnym, a współczesnym, zwracającym uwagę na integralność dziecka.

Była to moja pierwsza książka z tej kategorii. Była dla mnie momentami trudna - co prawda opisuje ona podejście do wychowywania...

Jedna z najtrafniejszych książek dotyczących wychowania. Wnioski jakie Jesper Juul wyciąga z wieloletniej pracy jako terapeuta rodzinny są wręcz genialne. W swojej książce autor w delikatny i nienachalny sposób przedstawia swoją filozofię i wizję na to, jak powinny wyglądać relację z dzieckiem. Pokazuje jak wiele krzywdzących stereotypów nadal funkcjonuje w relacjach między dziećmi a rodzicami. Śmiało mogę przyznać, ze książka wywraca do góry nogami dotychczasowe zwyczajowe poglądy na temat traktowania dzieci.

Jedna z najtrafniejszych książek dotyczących wychowania. Wnioski jakie Jesper Juul wyciąga z wieloletniej pracy jako terapeuta rodzinny są wręcz genialne. W swojej książce autor w delikatny i nienachalny sposób przedstawia swoją filozofię i wizję na to, jak powinny wyglądać relację z dzieckiem. Pokazuje jak wiele krzywdzących stereotypów nadal funkcjonuje w relacjach...

Ważna, choć momentami ciężko się czytało, dużo tego...ale bardzo polecam!

Ważna, choć momentami ciężko się czytało, dużo tego...ale bardzo polecam!

Treść bardzo interesująca ale niestety autor bardzo dużo wygłasza opinii bez poparcia ich badaniami. To fakt, że podaje przykłady ale są one często bardzo skrajne, a ciężko budować pogląd na takich argumentach.

Co gorsza autor wielokrotnie wyraża przeciwną opinię do opinii innych psychologów / terapeutów nie dając mi czytelnikowi solidnych powodów, by uznać, że jego opinia jest lepsza niż pozostałych np. poparcie jakimiś badaniami. Przykładów takich w książce jest sporo ale podam jeden cytat by zobrazować sytuację:
"W latach trzydziestych XX wieku wychowawcy i psychologowie zaczęli interesować się dziećmi, którym w opinii otoczenia brakowało wiary w siebie. Doszli do wniosku, że brak ten został spowodowany przez ciągłe poprawianie i krytykowanie dzieci przez rodziców.
Według mnie ta diagnoza jest niewłaściwa, a konkluzja niepełna." I dalej uzasadnia swój pogląd na podstawie własnego doświadczenia? Często nawet nie argumentuje na podstawie czego zbudował konkretną opinię (przeciwną/inną do ogólnego trendu).

Mimo tych braków uważam książkę za wartą przeczytania. Wiele opisanych przykładów z życia, choć często skrajnych, dobrze obrazuje w którym momencie my rodzice popełniamy błąd.

Treść bardzo interesująca ale niestety autor bardzo dużo wygłasza opinii bez poparcia ich badaniami. To fakt, że podaje przykłady ale są one często bardzo skrajne, a ciężko budować pogląd na takich argumentach.

Co gorsza autor wielokrotnie wyraża przeciwną opinię do opinii innych psychologów / terapeutów nie dając mi czytelnikowi solidnych powodów, by uznać, że jego opinia...

Zapamiętaj rodzicu cokolwiek się wydarzy w życiu twojego dziecka jest twoją winą! I w zasadzie życiu każdego dziecka są traumatyczne doświadczenia , które powodują, że dzisiaj tak a nie inaczej się zachowuje. Często czytając tę książkę miałam wyrażenie, że pisał ją mężczyzna jedynie obserwujący wychowanie dzieci przez kogoś innego, lecz nie mający takich doświadczeń.

Zapamiętaj rodzicu cokolwiek się wydarzy w życiu twojego dziecka jest twoją winą! I w zasadzie życiu każdego dziecka są traumatyczne doświadczenia , które powodują, że dzisiaj tak a nie inaczej się zachowuje. Często czytając tę książkę miałam wyrażenie, że pisał ją mężczyzna jedynie obserwujący wychowanie dzieci przez kogoś innego, lecz nie mający takich doświadczeń.

Świetny drogowskaz dla zainteresowanych tematem wyważonego wychowywania dzieci - zarówno w teorii, jak i praktyce ukazanej na realnych scenariuszach i przykładach ich potencjalnej korekty. Bez narzucania czytelnikowi rozwiązań, bez - tak powszechnego - mentorskiego pouczania w podobnych pozycjach.

Autor proponuje, nie poucza, a tym samym przekonująco i w przyjemny sposób przedstawia wartościowe treści warte uwagi, skupiając się na podmiotowym traktowaniu dziecka, ale równocześnie niezapominaniu o sobie samym w rodzicielstwie.

Książka, którą warto mieć na półce, aby móc do niej wracać.

Świetny drogowskaz dla zainteresowanych tematem wyważonego wychowywania dzieci - zarówno w teorii, jak i praktyce ukazanej na realnych scenariuszach i przykładach ich potencjalnej korekty. Bez narzucania czytelnikowi rozwiązań, bez - tak powszechnego - mentorskiego pouczania w podobnych pozycjach.

Autor proponuje, nie poucza, a tym samym przekonująco i w przyjemny sposób...

Między znaną nam z przeszłości surową pedagogiką korzystającą z upodlania i kar cielesnych, traktującej dziecko jak "demona", którego od niemowlęctwa trzeba utemperować (niszczenie granic dziecka i uczenie go, by nie sięgał po zaspokojenie własnych potrzeb),a przesunięciem się w drugą skrajność przyzwalania na wszelkie wybryki małego "boga" (nieposiadanie granic przez rodziców i uczenie go, że wszyscy mają spełniać jego potrzeby i zachcianki, których nie będzie umiał rozróżnić) , jest jeszcze podejście widzące w dziecku człowieka, którego potrzeby są ważne, i który potrzebuje też stać się odpowiedzialnym członkiem społeczności ludzkiej - stawiać granice i respektować granice innych.

Między znaną nam z przeszłości surową pedagogiką korzystającą z upodlania i kar cielesnych, traktującej dziecko jak "demona", którego od niemowlęctwa trzeba utemperować (niszczenie granic dziecka i uczenie go, by nie sięgał po zaspokojenie własnych potrzeb),a przesunięciem się w drugą skrajność przyzwalania na wszelkie wybryki małego "boga" (nieposiadanie granic przez...

Wow! To chyba najlepszy poradnik, jaki przeczytałam. Musiałam czytać na raty, żeby sobie na bieżąco układać różne sprawy w głowie. Warto podejść do lektury z otwartym umysłem i nie czytać całości od razu, aby się nie poczuć przytłoczonym. Mam nadzieję, że tego typu lektury doszczętnie zakończą popularność książek propagujących przemocowe wychowywanie dzieci (w jednej z takich książek była choćby ramka: "Bić czy nie bić?" I różne dywagacje za i przeciw. O zgrozo!). Myślę, że jesteśmy na dobrej drodze i mamy wielką szansę, by coś zmienić jako pokolenie współczesnych rodziców.

Wow! To chyba najlepszy poradnik, jaki przeczytałam. Musiałam czytać na raty, żeby sobie na bieżąco układać różne sprawy w głowie. Warto podejść do lektury z otwartym umysłem i nie czytać całości od razu, aby się nie poczuć przytłoczonym. Mam nadzieję, że tego typu lektury doszczętnie zakończą popularność książek propagujących przemocowe wychowywanie dzieci (w jednej z...