Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idealna, w momencie, w którym mamy dużo czasu wolnego oraz chęć poczytania nie ambitnej, ale wciągającej książki; w środku jest trochę namieszane, to prawda, ale jest to celowy zabieg i pod koniec wszystko się układa i wiemy dlaczego wszystko wydażyło się w ten sposób, a nie inny.
Podoba mi się to, że imiona mają wielką moc. Jak widać nie jest to już zastrzeżone dla demonów, w przypadku których, znając ich imię można je wypędzić/przejąć nad nimi władzę, zrozumiałym jest więc fakt, iż nie można ich zdradzić. Nikomu. Dlatego każda osoba wymyśla sobie imię - za każdym razem inne, co rusz zmieniając, aby nie poczuć się do niego nazbyt przywiązanym. Niektóre imiona trzyma się dłużej, zaś inne krócej; gdy mamy szczególny sentyment do danego imienia... Nie jest dobrze, ponieważ nawet to może nas zgubić. Chyba, że mamy dość silnej woli, aby przeciwstawić się rozkazowi... Lub zaklęciu, w którym, dla wzmocnienia go, użyto tego imienia.
Świat ułudy jest zaskakująco realny, przez co czujemy się nieco zmyleni podczas lektury - czy to świat przed, świat teraz, czy świat fałszywy? Czy kamień, który trzymamy w ręku jest telefonem... Czy nie? Chłopak otrzymuje liczne wskazówki, ale są - wydawałoby się, celowo - zamotane i niedokładne; dziewczyna mogłaby się bardziej wysilić, moim zdaniem.
,, - Słońce i księżyc nie mogą być razem.
- Czasami mogą".
Książkę tę czytałam dawno temu, jako jedną z wielu; podobała mi się, ale nie pamiętam z niej zbyt wiele, myślę, że kiedyś do niej wróc,ę, aby przypomnieć sobie to i owo.

Pięknie wygląda na półce. Żałuję, że jej nie posiadam.

Idealna, w momencie, w którym mamy dużo czasu wolnego oraz chęć poczytania nie ambitnej, ale wciągającej książki; w środku jest trochę namieszane, to prawda, ale jest to celowy zabieg i pod koniec wszystko się układa i wiemy dlaczego wszystko wydażyło się w ten sposób, a nie inny.
Podoba mi się to, że imiona mają wielką moc. Jak widać nie jest to już zastrzeżone dla...

Urzekł mnie moment, w którym napisano, iż osoby skłócone posyłano do Momo, a oni kłócąc się, oglądali swoje odbicie w jej oczach i natychmiast milkli.
Uczy o tym, że należy słuchać.
,,Słyszeć? Prawie każdy potrafi słyszeć. Ale nie. Momo potrafiła słuchać."

Urzekł mnie moment, w którym napisano, iż osoby skłócone posyłano do Momo, a oni kłócąc się, oglądali swoje odbicie w jej oczach i natychmiast milkli.
Uczy o tym, że należy słuchać.
,,Słyszeć? Prawie każdy potrafi słyszeć. Ale nie. Momo potrafiła słuchać."