Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że nie do końca przekonuje mnie ta historia. Owszem, miała potencjał, ale moim zdaniem czym dalej w las, tym bardziej autorka przekombinowała.

Margo jest nastoletnią dziewczyną, która nie ma łatwego życia. Brak ojca, matka prostytutka, w dodatku cierpiąca na depresję i traktująca dziewczynę jak powietrze. Do tego obskurna nora zamiast domu i równie okropne miasteczko, którego mieszkańcy kryją mnóstwo brudów i tajemnic. Gorzej być nie może. Tak myśli Margo, póki nie dowiaduje się o zaginięciu koleżanki. I jego tragicznym finale. Przed całkowitym załamaniem i marazmem ratują ją spotkania z sąsiadem, który w wyniku choroby porusza się na wózku inwalidzkim. Tę dwójkę zaczyna łączyć ciekawa więź, jednak wkrótce wszystko przesłania pragnienie zemsty na zdeprawowanym elemencie społeczeństwa. Walka ze złem, wymierzenie sprawiedliwości – tak Margo nazywa i usprawiedliwia swoje postępowanie. Czy ma do tego prawo?

Autorka pomiędzy ważnymi kwestiami jak samotność, depresja czy niepełnosprawność wplata rozważania, które mogą skłonić do refleksji. Czy istnieje coś takiego jak ,, mniejsze zło” i czy można je usprawiedliwić. Mam wrażenie, że to główny temat powieści. Mimo filozoficznych dylematów wszystko jest napisane w przystępny sposób, otoczone prozaicznymi wydarzeniami, dzięki czemu historia przesadnie nie męczy czytelnika, język również dość prosty, czyta się błyskawicznie. Natomiast czegoś mi zabrakło. Z biegiem rozwoju zachowania bohaterki można poczuć znużenie, ponieważ czytelnik powoli przewiduje jej kolejne kroki. Poza tym niektóre sytuacje są mało realistyczne i nudne, a poświęcono im sporo miejsca. Co więcej, można odnieść wrażenie, że w pewnym momencie czytamy to samo, niczym kopiuj-wklej, niektóre wydarzenia zbyt rozwleczone. Zapewne psychologiczne, tajemnicze zakończenie miało przywrócić ten element zaskoczenia, przykuć uwagę, natomiast moim zdaniem było przekoloryzowane i nie wiem, co tak naprawdę kierowało autorką. Historia z potencjałem, niewykorzystanym niestety. Nie mogę powiedzieć, że zmarnowałam czas, ale oczekiwałam czegoś więcej. Koniec końców książka wywarła na mnie wrażenie nijakie i z pewnością szybko o niej zapomnę...

Muszę przyznać, że nie do końca przekonuje mnie ta historia. Owszem, miała potencjał, ale moim zdaniem czym dalej w las, tym bardziej autorka przekombinowała.

Margo jest nastoletnią dziewczyną, która nie ma łatwego życia. Brak ojca, matka prostytutka, w dodatku cierpiąca na depresję i traktująca dziewczynę jak powietrze. Do tego obskurna nora zamiast domu i równie okropne...