Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z najpiękniejszych powieści, jakie czytałam. Historia człowieka, który pojechał na studia rolnicze, by pomóc rodzicom w gospodarstwie, ale odkrywszy w sobie miłość do książek, został profesorem literatury angielskiej. To opowieść o potrzebie miłości, sprawiedliwości i poczucia sensu istnienia napisana cudownie dojrzałym językiem. Narracja bez patosu, wielkich metafor czy nachalnego grania na emocjach, za to tak obrazowa, że jestem w stanie dokładnie wyobrazić sobie każde pomieszczenie i każdego bohatera. Chylę czoła przed autorem (profesorem literatury angielskiej zresztą) za umiejętność przedstawienia prozy życia w taki sposób, że obgryzałam paznokcie i ocierałam łzy. Dla mnie arcydzieło. Polecam szczególnie bywalcom wydziałów filologii.

To jedna z najpiękniejszych powieści, jakie czytałam. Historia człowieka, który pojechał na studia rolnicze, by pomóc rodzicom w gospodarstwie, ale odkrywszy w sobie miłość do książek, został profesorem literatury angielskiej. To opowieść o potrzebie miłości, sprawiedliwości i poczucia sensu istnienia napisana cudownie dojrzałym językiem. Narracja bez patosu, wielkich...

Jeden z wielu dowodów na to, że Brzechwa to geniusz rymu, rytmu, humoru i świetnych historii. I bajka mojego dzieciństwa. Zaczytaliśmy ją z tatą prawie na śmierć, aż do mimowolnego nauczenia się na pamięć. Do tej pory czasem znienacka rzucamy fragmentem i na zmianę recytujemy kolejne wersy tekstu.

Jeden z wielu dowodów na to, że Brzechwa to geniusz rymu, rytmu, humoru i świetnych historii. I bajka mojego dzieciństwa. Zaczytaliśmy ją z tatą prawie na śmierć, aż do mimowolnego nauczenia się na pamięć. Do tej pory czasem znienacka rzucamy fragmentem i na zmianę recytujemy kolejne wersy tekstu.