Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Złoty most” jest to druga część cyklu „Poza czasem”. Książkę czyta się bardzo szybko, wręcz chłonie na raz pomimo tego, że trzeba uczyć się do sesji czy wypełnić kilka obowiązków.

Nie ukrywam, że bardziej polubiłam postać Sebastiana niż Anny, która jest moją imienniczką. Wynikło to z tego, że jako bohater jest bardziej konkretny i wyrazisty, nawet jeśli nie jest sobą.

Anna za bardzo rozczula się nad wszystkim, nie dostrzegłam w niej nic nowego, ani wyróżniającego ją na tle masy innych bohaterek pojawiających się w książkach. Powtarza ten sam wzorzec, jest bardzo bystra, ale nie genialna, jest bardzo ładna, ale też nie za bardzo, jest zawzięta, ale nie uparta, na zabój kocha swojego chłopaka i poza nim reszta świata się nie liczy i ma swój przedmiot w szkole, z którego jest bardzo kiepska, zazwyczaj wybór pada na biedną królową nauk, matematykę, co mnie za każdym razem zasmuca, ponieważ tego typu książki czytają nastolatki, jeszcze uczennice gimnazjum czy liceum, a później wysnuwają przypuszczenia, że nie mają umysłów ścisłych, więc nie muszą umieć rozwiązywać kilku typów prostych zadań. Wydaje mi się, że takie stwierdzenia dosyć głęboko osiadają w psychice młodych ludzi, ponieważ matematyka od zawsze była przedmiotem, na który trzeba poświęcić więcej czasu. To jest jak dla mnie bardzo duży minus w tej książce, ponieważ Anna wiele razy wspomina o tym, że jest słaba z matematyki.

W „Złotym moście” bardzo spodobał mi się sposób w jaki został opisany Paryż, nie został w żaden sposób upiększony, lecz pomimo realizmu, który został zachowany wciąż miasto ma swój magiczny urok. W końcu to Paryż nie mogło być inaczej.

Oprócz wielu plusów, irytowało mnie, że Anna przez niespełna 450 stron była w stanie po kilkanaście razy tłumaczyć to samo, co w pewnym momencie doprowadza do chęci mordu. Z jednej strony jest to dobre, ponieważ jeśli ktoś nie miał okazji czytać „Magicznej gondoli” jest w stanie dosyć szybko zorientować się co z czym się je. Jednak w tym przypadku autorka niestety zapomniała o umiarze.

Bardzo spodobało mi się jak Eva Voller przedstawia relacje głównych bohaterów, mam wrażenie, że bez większego wysiłku udało jej się sprawić, że uczucie, które jest między Anną i Sebastianem jest prawdziwe nawet poza kartkami książki, nie ma w tym żadnej sztuczności, ani przymusu.

Książkę polecam tym, którzy oczywiście lubią poruszać się w czasie i mają słabość do historii miłosnych. Osobom, które chcą oderwać się na chwilę od codziennego zgiełku i zanurzyć się w zupełnie nowej rzeczywistości. Zdecydowanie warto.

„Złoty most” jest to druga część cyklu „Poza czasem”. Książkę czyta się bardzo szybko, wręcz chłonie na raz pomimo tego, że trzeba uczyć się do sesji czy wypełnić kilka obowiązków.

Nie ukrywam, że bardziej polubiłam postać Sebastiana niż Anny, która jest moją imienniczką. Wynikło to z tego, że jako bohater jest bardziej konkretny i wyrazisty, nawet jeśli nie jest...