Opinie użytkownika
Przepiękna okładka, książkę wygrzebałem w koszu z książkami w hipermarkecie za 9,99zł.
Lissa Price opisuje świat po wojnie bakteriologicznej, która zabiła wszystkich pomiędzy 20-60 rokiem życia, bo ci nie zostali zaszczepieni. Historia Callie wciąga, mimo wielu nieścisłości czy braku logiki. Nie bardzo rozumiem, gdzie zmierza cywilizacja, która musi się oprzeć na coraz...
Lubię wracać do Idy po latach, przeczytać od deski do deski albo przekartkować ją ledwie i przenieść się do świata ciepła, miłości, dowcipu i happy endu.
Pokaż mimo toLepsza od filmu. Ja niestety najpierw widziałem film. Dobrze się czyta, lekko, choć porusza do głębi i zmusza do zastanowienia się nad paroma sprawami.
Pokaż mimo toPodobała mi się. Mieszanka horroru (potworem może być wszystko, nawet jedzenie) i humoru. Śmiałem się non stop, a potem w ciemnościach albo na wycieraczce przed drzwiami widziałem pana w niebieskim kapeluszu.
Pokaż mimo toNie porwała mnie, może dlatego, że gdzieś już o tym czytałem, gdzieś słyszałem. Poznajemy Komisarza Frederika Beiera, świeżo po rozwodzie. Podejmuje się rozwiązania trywialnej z pozoru sprawy - zabójstwa członka chrześcijańskiej sekty „Światło Boga”. Pomaga mu Kafa Iqbal. Okazuje się, że zbrodnia wiąże się z genetycznymi doświadczeniami prowadzonymi przez faszystów w czasie...
więcej Pokaż mimo to
Serdeczna, wciągająca, wyciskająca łzy, polecana dla dzieci i młodzieży, ale ja polecam ją także rodzicom, nauczycielom i każdemu innemu.
"Mama często pyta, jak mi się coś podoba w skali od jednego o dziesięciu. Zaczęła to robić, gdy po operacji szczęki nie mogłem mówić, bo druty uniemożliwiały mi otworzenie ust. Lekarze wyjęli mi kawałek kości z biodra i włożyli w brodę,...
To już ostatnia część Nagiego Boga. Trudno pożegnać się z bohaterami, z którymi się zżyło od lat. W tym tomie wszystkie wątki splatają się w zgrabną całość. Hamilton pięknie przedstawia swoją wizję połączenia wiary z nauką, pozwalając nam wierzyć, ale i ufać nauce i w niej pokładać nadzieję dla ludzkości. Majstersztyk. Tłumaczy, że dusze ludzi spełnionych za życia, ludzi,...
więcej Pokaż mimo toJedna z lepszych powieści tamtego okresu. Nieco moralizatorska, poruszająca istotne zmiany społeczne. Celowo nie porównuję jej tylko do innych powieści Jane Austin, bo Mansfield Park to powieść o niezłomności, o wartościach, jakimi się powinniśmy kierować w życiu, o przyzwoitości postępowania, którego coraz mniej w naszych współczesnym życiu, o poczuciu obowiązku. Inaczej...
więcej Pokaż mimo to
Od razu zaznaczę, że jestem po pierwszym tomie "Pierwszego śniegu" wydanego przez Wydawnictwo Dolnośląskie, który liczy prawie 300 stronic.
W Oslo znikają kobiety, ale dochodzeniowcom dużo czasu zajmie skojarzyć, że giną zawsze, gdy spadnie pierwszy śnieg i zawsze wtedy przed ich domami pojawia się bałwan. I że podobne przypadki zdarzały się w innych miastach. I że...
Język powieści jest brutalny, nadto dosadny, prymitywny, wręcz wulgarny. Choć z początku odrzuca, zniesmacza, to wgłębiając się w treść należy go uznać za jedną z głównych sił powieści. Czytelnik powinien odnieść wrażenie, że słucha opowieści czarnej, prymitywnej kobiety. Tu nikt nie umiera, a zdycha, dziecko to bąk, twarz to gęba albo pysk, mocz to szczyny, męskie...
więcej Pokaż mimo toPrzewidywalne, ale satysfakcjonujące zakończenie. Jak zawsze, gdy dobro wygrywa ze złem.
Pokaż mimo toZapraszamy do Whistle Stop. Na smażone zielone pomidory. Właśnie teraz, gdy za oknem deszcz, mżawka, stópki marzną, jesień blisko. Ta powieść to taka wylęgarnia dobrych emocji, ciepła, czułości, ale też żartów i kilku dramatycznych zdarzeń trzymających czytelnika w uścisku. Rozgrzeje każdego.
Pokaż mimo to
Miałem problem z tą książką.
Najpierw brawo za okładkę, która jest świetna.
Książkę pożyczyła mi koleżanka, która na skrzydełkach okładki umieściła notatki, kto jest kim. Mimo tej ściągi, bohaterowie się mi mylili, bo ich imiona brzmiały dla mnie podobnie. Ciągłe przeskakiwanie z narracji jednego bohatera na drugiego irytowało mnie. Choć to thriller, to jednak nie...
Zatracić się w zabawie bez telefonów, gierek, tabletów. Przeżywać przygody z najlepszymi przyjaciółmi, być bardzo samodzielnymi i kreatywnymi - tego życzę dzisiejszym dzieciom, bo na osiedlach i placach zabaw coraz częściej słychać: "Taaatooo, w co się mamy bawić?!"
Polecam do samodzielnego czytania i z dziećmi.
Eugeniusz Oniegin, poemat dygresyjny, powstawał aż – według obliczeń samego autora - przez 7 lat, 4 miesiące i 17 dni (od 1824 do 1831 roku). Powstało dzieło skończone, doskonałe, napisane oryginalną 14-wersową strofą (nie oddaną niestety w żadnym przekładzie). Jego akcja skupia się wokół trójki głównych bohaterów. Tytułowy Eugeniusz to młodzieniec pochodzący z biednej...
więcej Pokaż mimo to
Powieść wciąga niczym czarna dziura. Tracisz kontakt z rzeczywistością, rodzina się obraża.
W drugiej części trylogii Mikael Blomkvist schodzi na drugi plan,a akcja kręci się wokół pokręconej, tajemniczej i nieziemsko inteligentnej Lisbeth Salander. Bardzo niewielu autorów, zwłaszcza po tym, jak część I cyklu Millenium okazała się bestsellerem, decyduje się na taki śmiały...
Do czasów "Anny Kareniny" kobiece bohaterki były tylko obiektem westchnień męskim bohaterów, przedmiotem a nie podmiotem. Tołstoj pierwszy "pochylił się" na wnętrzem kobiety.
To grube tomiszcze to świetny rys psychologiczny bohaterów i znowu potwierdzenie zasady, że na łamaniu konwenasów i ogólnie przyjętych zasad tracą tylko i wyłącznie kobiety.
Bierzesz tą książkę do ręki i stwierdzasz, że okładka jest dziwna. Storczyk w oknie? Potem czytasz pierwszy rozdział i utwierdzasz się, że jest... dziwnie. A potem wszystko zaczyna ze sobą pięknie grać: treść, tempo narracji, okładka.
Coś cudownego. Ku pokrzepieniu serc i nabraniu siły do walki o swoje sprawy, o swoje życie, czyli życie naszych bliskich.
Polecam!
Mimo że doprowadza do rozpaczy, wyciska łzy, to uważam, że każde dziecko/mody człowiek powinien ją przeczytać. Nie każda historia kończy się całkowicie dobrze.
Pokaż mimo to
Mistrzostwo.
Intryga goni intrygę, wszyscy coś kombinują i knują, a najuczciwszy okazuje się Żyd. A słodka Zosia sobie biega, podskakuje, kompletnie nieświadoma, co się dzieje w domu wuja.