Smażone zielone pomidory

Sielankowy klimat wioski na końcu świata jest najważniejszą częścią pozycji idealnej do oderwania się od problemów dnia codziennego. Urocza historia, przynosząca zarówno uśmiech, jak i łzy na twarz czytelnika.

Sielankowy klimat wioski na końcu świata jest najważniejszą częścią pozycji idealnej do oderwania się od problemów dnia codziennego. Urocza historia, przynosząca zarówno uśmiech, jak i łzy na twarz czytelnika.

Pokaż mimo to

Świetnie się przy niej bawiłam. Czułam się jak Evelyn, jakby to mi Ninny opowiadała historie - cofałam się w czasie. Poza tym świetnie oddaje to, co boli wielu ludzi tj. nieustanne zmiany, znikanie ukochanych miejsc, globalizacja i wszystko to, co żyje tylko w naszych wspomnieniach. Ale zawsze można wrócić, choćby zamykając oczy leżąc w łóżku przed snem albo oglądając stare fotografie. A problem akceptacji czarnoskórych i rasizm zostały świetnie ukazane, bardzo prawdziwie - daje dużo do myślenia. Z czystym sercem polecam. Na pewno jeszcze kiedyś zajrzę do kawiarni Idgie i Ruth, żeby przeżyć to na nowo, uwielbiam je.

Świetnie się przy niej bawiłam. Czułam się jak Evelyn, jakby to mi Ninny opowiadała historie - cofałam się w czasie. Poza tym świetnie oddaje to, co boli wielu ludzi tj. nieustanne zmiany, znikanie ukochanych miejsc, globalizacja i wszystko to, co żyje tylko w naszych wspomnieniach. Ale zawsze można wrócić, choćby zamykając oczy leżąc w łóżku przed snem albo oglądając stare...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fannie Flag "Smażone zielone pomidory"
Evelyn Couch to 48-letnia kobieta, sama mówi o sobie, że jest za stara na bycie młodą i za młoda na bycie starą. Jej życie odmienia się,gdy pewnego dnia wraz z mężem Edem,odwiedza swoją teściową w domu spokojnej starości. Spotyka tam wiekową panią Threadgoode. Kobieta zaczyna opowiadać jej historię swojego życia sięgającą lat '20-tych ubiegłego wieku. To bardzo trudne czasy dla "kolorowych". Dwie przyjaciółki-Idgie i Ruth otwierają kawiarnię Whistle Stop Cafe. Mimo,że są białe to kawiarnia staje się miejscem, w którym każdy czuje się dobrze, niezważając na kolor skóry. Idgie to bardzo silna osobowość o gołębim sercu. I tak wraz z opowieścią kobiety, wyłania się historia pełna namiętności, śmiechu i dramatu.
Fabuła rozgrywa się na kilku płaszczyznach i czytelnik czasem musi się wczytać,aby wiedzieć kto jest kim. To bardzo ciekawy zabieg.Opowieść pani Threadgoode jest niechronologiczna. Często poznajemy skutek jakiejś historii,by za kilka stron odkryć jak do tego doszło. To piękna,ponadczasowa historia o przyjaźni i sile kobiet. Podczas czytania czułam się jakbym tam była i widziała wszystko. Zdecydowanie polecam. Przede mną jeszcze film. Mam nadzieję,że będzie tak dobry jak książka

Fannie Flag "Smażone zielone pomidory"
Evelyn Couch to 48-letnia kobieta, sama mówi o sobie, że jest za stara na bycie młodą i za młoda na bycie starą. Jej życie odmienia się,gdy pewnego dnia wraz z mężem Edem,odwiedza swoją teściową w domu spokojnej starości. Spotyka tam wiekową panią Threadgoode. Kobieta zaczyna opowiadać jej historię swojego życia sięgającą lat '20-tych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę zdobyłam na kiermaszu książek organizowanym przez bibliotekę miejską w moim mieście. Przeleżała od tego czasu jakieś 2 lata zanim po nią ostatecznie sięgnęłam, jako może troszkę bardziej "luźną" lekturę do przeczytania w czasie kwarantanny.
Pozycja ta jest napisana bardzo przystępnym językiem, na próżno szukać tu skomplikowanych językowo zdań etc. Czyta ją się więc bardzo szybko.
Jednak w związku z tym, że fabuła rozgrywa się na kilku płaszczyznach czasowych, czasem trzeba się bardziej skupić i wczytać, żeby wiedzieć, który bohater jest kim, jaka jest jego rola i powinowactwo z innymi postaciami. Niemniej jednak jest to ciekawy zabieg fabularny, który trochę urozmaica całą opowieść.
Książka przedstawia nam życie w amerykańskim miasteczku w pierwszej połowie wieku a także wydarzenia, które mają miejsce wiele lat później, bo już w latach 80-tych. Kontrast jest bardzo duży, możemy zaobserwować jak zmieniła się mentalność ludzi, jakie było podejście do czarnoskórych ludzi, do małżeństwa, do dzieci i ich wychowania etc.
Jest to opowieść bardzo ciepła i pozytywna, nie brakuje jej humoru. Aczkolwiek nie powiedziałabym, że to moja ulubiona książka, czy że zrobiła na mnie piorunujące wrażenie, co to to nie.
Po prostu przyjemna książka do przeczytania nawet w jedną nockę, z równie przyjemnym filmem na jej podstawie.

///27.04.2020///

Książkę zdobyłam na kiermaszu książek organizowanym przez bibliotekę miejską w moim mieście. Przeleżała od tego czasu jakieś 2 lata zanim po nią ostatecznie sięgnęłam, jako może troszkę bardziej "luźną" lekturę do przeczytania w czasie kwarantanny.
Pozycja ta jest napisana bardzo przystępnym językiem, na próżno szukać tu skomplikowanych językowo zdań etc. Czyta ją się więc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię takie książki. Bo lubię silne, mądre kobiety. A tutaj takie właśnie są.
Akcja książki toczy się dwutorowo: w latach 30- tych XX wieku i w latach 80 – tych XX wieku.
Książka jest bardzo ciepła, o miłości, pięknej przyjaźni, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. Niezależnie, czy jest on biednym włóczęgą czy jest innego koloru skóry. Mamy tutaj również potwierdzenie, że nigdy nie wolno nam się poddawać. Jeśli tylko chcemy, zawsze możemy odmienić swoje życie.

Lubię takie książki. Bo lubię silne, mądre kobiety. A tutaj takie właśnie są.
Akcja książki toczy się dwutorowo: w latach 30- tych XX wieku i w latach 80 – tych XX wieku.
Książka jest bardzo ciepła, o miłości, pięknej przyjaźni, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. Niezależnie, czy jest on biednym włóczęgą czy jest innego koloru skóry. Mamy tutaj również...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cu-dow-na opowiesć. Ciepła, a nieprzesłodzona. Prawdziwi bohaterowie z krwi i kosci, zyją, jedzą, kochają, umeiraja a nie prowadza jakies wewnetrzne pierdu pierdu monologi. Jest i do posmiania sie, i do zamyslenia nad rasizmem sprzed zaledwie kilkudziesięciu lat. madra ciepla i swietnie czytajaca sie ksiazka. dla kazdego!

Cu-dow-na opowiesć. Ciepła, a nieprzesłodzona. Prawdziwi bohaterowie z krwi i kosci, zyją, jedzą, kochają, umeiraja a nie prowadza jakies wewnetrzne pierdu pierdu monologi. Jest i do posmiania sie, i do zamyslenia nad rasizmem sprzed zaledwie kilkudziesięciu lat. madra ciepla i swietnie czytajaca sie ksiazka. dla kazdego!

Pokaż mimo to

Podobał mi się pomysł autorki na przeskakiwanie w czasie, skupianie się na danej historii z różnych perspektyw - wszechwiedzącego narratora, plotek i wspomnień.
Szybko się czyta, można też odłożyć na dłużej, żeby wrócić do niej po jakimś czasie i wątek nie będzie urwany.
Książka opowiada o całkiem nowoczesnej kobiecie w zupełnie nienowoczesnych czasach, co wcale nie jest napisane wprost i dlatego jest zaskakujące.

Podobał mi się pomysł autorki na przeskakiwanie w czasie, skupianie się na danej historii z różnych perspektyw - wszechwiedzącego narratora, plotek i wspomnień.
Szybko się czyta, można też odłożyć na dłużej, żeby wrócić do niej po jakimś czasie i wątek nie będzie urwany.
Książka opowiada o całkiem nowoczesnej kobiecie w zupełnie nienowoczesnych czasach, co wcale nie jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowieść o dawnych czasach, małej lokalnej społeczności, w której ludzie się znają i pomagają sobie nawzajem. O tym jak wiele się zmieniło, choć niektóre rzeczy pozostały niezmienne.

Opowieść o dawnych czasach, małej lokalnej społeczności, w której ludzie się znają i pomagają sobie nawzajem. O tym jak wiele się zmieniło, choć niektóre rzeczy pozostały niezmienne.

Pokaż mimo to

Przyszło mi czytać książkę wydaną serii “literatura w spódnicy”. Dajcie mi więc kilt, bo zawężanie zasięgu odbiorców taką etykietą przynosi jej więcej szkód niż pożytku.

Książka Flegg to nośnik amerykańskiej epoki, depozyt czasów słusznie minionych. W dodatku jest to powieść bardzo przystępnie napisana. Pozornie mamy do czynienia tylko z łatwą w odbiorze gawędą, historią społeczności Birmingham w Arizonie. Autorka zdecydowała się na powieść w formie czasoprzestrzennego warkocza, po którym jesteśmy prowadzeni w zależności od potrzeb fabuły, przyspieszenia czy zwolnienia tempa opowieści.

“Smażone zielone pomidory” to po pierwsze świetna powieść o siostrzeństwie. Wielkich, emocjonalnych więziach opartych na zaufaniu i wyrozumiałości. Osoby budujące relacje międzyrasowe i pokoleniowe testowane są przez sytuacje dnia codziennego ciężkich czasów około wojennych. Flegg wyposaża bohaterów w spektrum postaw charakterystycznych dla amerykańskich petit bourgeoisie, mamy więc nie powtarzające się osobliwości.

Po drugie: to, co uderza czytelnika zatopionego w lekturze - rasizm epoki. I nie chodzi tu tylko o lata 30. czy 40. lecz także przejawy nietolerancji i uprzedzeń wciąż obecne przez lata 80. Jest to skutek strukturalnego rasizmu, objawiającego się w kłopotach ze znalezieniem pracy czy w ramach samego procesu karnego. Powieść jak kartka z epoki- Flegg, za pomocą języka białych Amerykanów i ich licznych uprzedzeń/fobii, rozrysowuje system faszystowskiego apartheidu, budowanego na krzywdach i niesprawiedliwościach dnia codziennego.
Wyliczając już zalety - po trzecie już: Książka Flegg, która (przynajmniej w Polsce) targetowana jest przez wydawcę do dorosłych pań, przeprowadza czytelnika przez różne sytuacje życiowe właśnie z perspektywy kobiety. Znajdziemy w niej szczere przemyślenia bohaterki o roli kobiety w społeczeństwie, usilne dążenie do uzyskania świadomości feministycznej. Poprzez przedstawione bagatelne sytuacje, zostaje powiązana klasa społeczna z rasą i płcią. Czytelnika ujmuje również spojrzenie na proces dojrzewania i zawiązywania się pierwszych relacji miłosnych, opisanych nad wyraz szczerze.

“Zielone smażone pomidory” okazały się przysmakiem. Mimo prowincjonalnego, niby banalnego obrandowania, mnie zaserwowane posmakowały od pierwszego kęsa. Poproszę więc o dokładkę, gdyż opisywanie złożonych relacji w taki sposób zasługuje na Gwiazdkę Michelin.

Przyszło mi czytać książkę wydaną serii “literatura w spódnicy”. Dajcie mi więc kilt, bo zawężanie zasięgu odbiorców taką etykietą przynosi jej więcej szkód niż pożytku.

Książka Flegg to nośnik amerykańskiej epoki, depozyt czasów słusznie minionych. W dodatku jest to powieść bardzo przystępnie napisana. Pozornie mamy do czynienia tylko z łatwą w odbiorze gawędą, historią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiem, że nieustannie trwa sezon na nowości czytelnicze, ale ja lubię sięgnąć po nieco starsze pozycje, bo w antykwariatach można znaleźć prawdziwe perełki literackie. Przekornie i poza sezonem u mnie pomidory są czerwone.

"Wiesz, serce może pękać, ale i tak bije dalej."
*
"Jakie to dziwne, często się zdarza, że spędza się z kimś dużo czasu i stopniowo, nawet nie wiadomo kiedy, człowiek zaczyna kochać tę osobę."
*
„Smażone zielone pomidory” to ponadczasowa opowieść o sile przyjaźni i kobiecej solidarności."

Każdy znajdzie w niej coś dla siebie: jest tam miłość, przyjaźń, nie brakuje też zbrodni ani wątków pełnych humoru, mnóstwo w niej życiowej mądrości starych ludzi i oczywiście przepisów na wspaniałe dania! Można zgłodnieć w trakcie czytania. Z pozoru to tylko opowieść o zwyczajnych ludziach z małego miasteczka, żyjących nadal we wspomnieniach starszej kobiety. Tym razem pozory nie mylą, bo to jest zwyczajna opowieść o zwyczajnych ludziach i zwyczajnym życiu, jego jasnych i ciemnych stronach, jego radościami i smutkami, to zwyczajna opowieść o Nas.
*
Piękna, mądra, ciepła i wzruszająca książka o przemijaniu - w sam raz na długie zimowe wieczory.....ja jestem wciąż głodna takich książek.

Wiem, że nieustannie trwa sezon na nowości czytelnicze, ale ja lubię sięgnąć po nieco starsze pozycje, bo w antykwariatach można znaleźć prawdziwe perełki literackie. Przekornie i poza sezonem u mnie pomidory są czerwone.

"Wiesz, serce może pękać, ale i tak bije dalej."
*
"Jakie to dziwne, często się zdarza, że spędza się z kimś dużo czasu i stopniowo, nawet nie wiadomo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to