Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada historię grupy chłopców, którzy przeżyli katastrofę lotniczą i wylądowali na bezludnej wyspie. Pomimo różniącego ich wieku, charakterów oraz zdań, wspólnie próbują zrekonstruować dobrze znaną im cywilizację, tym razem bez rodziców, opieki oraz bez żadnych ograniczeń. Na początku udaje im się zachować jedność, opracowują plan , chcą wspólna pracą i wzajemnym szacunkiem czekać na pomoc z zewnątrz.
Niestety głos rozsądku, który zachowuje część chłopców zaczyna być zagłuszany przez rodzące się w dzieciach okrucieństwo i barbarzyństwo. Znudzeni oczekiwaniem na nienadchodzącą pomoc oraz trudnym życiem w społeczeństwie bez dorosłych zaczynają się buntować, a odwieczne instynkty biorą w nich górę. Jednak to nie to jest ich najważniejszym problemem.
Rozbitkowie nie zdają sobie sprawy, że na tej pięknej, egzotycznej wyspie czeka na nich ogromne niebezpieczeństwo. Potwór, który bezlitośnie wykorzystuje ich słabości. Strach sprawia, że nie są w stanie sobie wzajemnie zaufać i zaczynają się separować od grupy. Wolą samotną walką o przetrwanie, niż przyznanie się do błędu.
Ta powieść diagnozuje ludzkie zachowania, jest przerażająca, ponieważ jest prawdziwa. Skłania nas do myślenia skąd się bierze zło, dlaczego dajemy kierować sobą poprzez strach oraz jak my byśmy się zachowali w podobnej sytuacji.

Książka opowiada historię grupy chłopców, którzy przeżyli katastrofę lotniczą i wylądowali na bezludnej wyspie. Pomimo różniącego ich wieku, charakterów oraz zdań, wspólnie próbują zrekonstruować dobrze znaną im cywilizację, tym razem bez rodziców, opieki oraz bez żadnych ograniczeń. Na początku udaje im się zachować jedność, opracowują plan , chcą wspólna pracą ...

Zawsze lubiłam czytać 'klasyki', które podobno są takie ponadczasowe. Jednak "Buszujący w zbożu", postanowił to zmienić.
Holden jest obrażony na świat. Nie wie czego chce i denerwuje się, że tego nie dostaje. Jego 'przygoda życia' trwa 3 dni i polega na jeżdżeniu taksówką po Nowym Jorku. Ta lektura nie jest kształcąca. Nie jest ciekawa. Ona nawet nie nawiżuje do życia normalnych ludzi. Jest po prostu słaba.
To jest typowy przykład tego, jak młodźieńczy bunt wyobrażją sobie ludzie dorośli, którzy dawno zapomnieli, co to znaczy dobrze się bawić. Może nie koniecznie trzeba pić, palić i podrywać starsze kobiety.
A co do Holdena:
-Nikt mnie nie lubi!
-Rodzice mnie nie rozumieją!
-Dziewczyna nie chce się ze mną umówić!
Wiesz co? Może twoje życie jest beznadziejne, bo ty jeśteś beznadziejny?!

Zawsze lubiłam czytać 'klasyki', które podobno są takie ponadczasowe. Jednak "Buszujący w zbożu", postanowił to zmienić.
Holden jest obrażony na świat. Nie wie czego chce i denerwuje się, że tego nie dostaje. Jego 'przygoda życia' trwa 3 dni i polega na jeżdżeniu taksówką po Nowym Jorku. Ta lektura nie jest kształcąca. Nie jest ciekawa. Ona nawet nie nawiżuje do życia...

Nie oczekiwałam po tej książce zbyt wiele. Chyba dlatego tak bardzo mnie zaskoczyła.
Mara miała wypadek. Nie dość, że nie pamięta, jak do niego doszło, to jeszcze nikt jej nie wierzy, kiedy zaczyna sobie przypominać. Czy to możliwe, żeby te wszystkie rzeczy działy się naprawdę? Czy też Mara jest tak samo szalona, jak wszyscy myślą?
Intryga jest niesamowicie napisana. Bardzo nieprzewidywalna i nieszablonowa. Jedyne, co można zaliczyć do minusów, to wątek miłosny, który jest mocno naciągany. Jednak nie jest on głównym motywem, i to jest świetne, jak na książkę YA.

Nie oczekiwałam po tej książce zbyt wiele. Chyba dlatego tak bardzo mnie zaskoczyła.
Mara miała wypadek. Nie dość, że nie pamięta, jak do niego doszło, to jeszcze nikt jej nie wierzy, kiedy zaczyna sobie przypominać. Czy to możliwe, żeby te wszystkie rzeczy działy się naprawdę? Czy też Mara jest tak samo szalona, jak wszyscy myślą?
Intryga jest niesamowicie napisana....

Uwielbiam Neila Gaimana, ale ta książka nie należy do moich ulubionych. Czy to za sprawą mało skomplikowanej, dosyć krótkiej historii, czy mało oryginalnych bohaterów. Ta powieść jest warta przeczytania i na pewno wartościowa, ale jak na tego autora, mogłaby być lepsza.

Uwielbiam Neila Gaimana, ale ta książka nie należy do moich ulubionych. Czy to za sprawą mało skomplikowanej, dosyć krótkiej historii, czy mało oryginalnych bohaterów. Ta powieść jest warta przeczytania i na pewno wartościowa, ale jak na tego autora, mogłaby być lepsza.

Historia rodziny, która ma poważne problemy. Chcą być zawsze perfekcyjni, nie uznają słabości i okazywania uczuć. Ale też nie okazują sobie szacunku.
Wszystko jest złudzeniem. Cadence miała wypadek. Wypadek, którego nikt nie potrafi jej wyjaśnić. Sama ma zaniki pamięci, więc nie potrafi przypomnieć sobie, jak do niego doszło.
Kiedy odkrywa prawdę, jest zdruzgotana. Tak jak my wszyscy.

Historia rodziny, która ma poważne problemy. Chcą być zawsze perfekcyjni, nie uznają słabości i okazywania uczuć. Ale też nie okazują sobie szacunku.
Wszystko jest złudzeniem. Cadence miała wypadek. Wypadek, którego nikt nie potrafi jej wyjaśnić. Sama ma zaniki pamięci, więc nie potrafi przypomnieć sobie, jak do niego doszło.
Kiedy odkrywa prawdę, jest zdruzgotana. Tak...

Muszę przyznać, że tematyką praw osób czarnoskórych w Ameryce zainteresowałam się dopiero po przeczytaniu "Przeminęło z Wiatrem". Ale cieszę się, że w ogóle się zainteresowałam, bo ta książka jest na prawdę godna uwagi.
Prawnik broni Murzyna oskarżonego o gwałt na białej dziewczynie. I chociaż nawet dziecko, które jest narratorem tej książki widzi, że jest bez winy, sprawa jest od początku skazana na porażkę. Dlaczego? Czy dlatego, że ludzie zawsze osądzą tych, którzy nie mogą się bronić? Czy osoby czarnoskóre są od nas gorsze?
I czy to zawsze oni są brutalni i niebezpieczni, czy to my jesteśmy tymi agresorami...?

Muszę przyznać, że tematyką praw osób czarnoskórych w Ameryce zainteresowałam się dopiero po przeczytaniu "Przeminęło z Wiatrem". Ale cieszę się, że w ogóle się zainteresowałam, bo ta książka jest na prawdę godna uwagi.
Prawnik broni Murzyna oskarżonego o gwałt na białej dziewczynie. I chociaż nawet dziecko, które jest narratorem tej książki widzi, że jest bez winy, sprawa...

Kolejna wzruszająca i inteligentna książka autora "Oscara i Pani Róży". Przedstawia historię żydowskiego chłopca, Josepha, który ukrywa się przed Niemcami u ojca Ponsa, księdza prowadzącego Żółtą Willę.
Ojciec Pons to osoby bardzo mądra, od kórej Joseph, ale też my możemy się wiele nauczyć. I powinniśmy, by taka tragedia, jak podczas II wojny światowej się już nigdy nie powtórzyła.

Kolejna wzruszająca i inteligentna książka autora "Oscara i Pani Róży". Przedstawia historię żydowskiego chłopca, Josepha, który ukrywa się przed Niemcami u ojca Ponsa, księdza prowadzącego Żółtą Willę.
Ojciec Pons to osoby bardzo mądra, od kórej Joseph, ale też my możemy się wiele nauczyć. I powinniśmy, by taka tragedia, jak podczas II wojny światowej się już nigdy nie...

Liv i jej młodsza siostra Mia przeprowadzają się do Londynu, gdzie poznają nowego partnera swojej matki. I od razu muszą zamieszkać z nim i jego dziećmi. A jego syn to oczywiście największy przystojniak w szkole. Trochę schematyczne, prawda? Fabułę książki ratuje element magii snów i tajemnicy, która pod koniec na prawdę zaskakakuje swoim rozwiązaniem.
W porównaniu z Trylogią Czasu wypada blado. Niestety. Silver jest według mnie bardziej dziecinna i nadaje się dla trochę młodszych dziewczyn. Infantylne jest zachowanie bohaterki, a także blog dziewczyny, która aspiruje do bycia nową Plotkarą albo A. Nieudolnie.

Liv i jej młodsza siostra Mia przeprowadzają się do Londynu, gdzie poznają nowego partnera swojej matki. I od razu muszą zamieszkać z nim i jego dziećmi. A jego syn to oczywiście największy przystojniak w szkole. Trochę schematyczne, prawda? Fabułę książki ratuje element magii snów i tajemnicy, która pod koniec na prawdę zaskakakuje swoim rozwiązaniem.
W porównaniu z...

Po pierwsze, podziwiam autora za przedstawienie całego obrazu rewolucji, brutalnych ludzi dążących do władzy i nieświadomych, poddanych im osób w tak krótkiej formie. Nie ma tu miejsca na przydługie opisy, bezsensowne dialogi. Każde zdanie jest przemyślane i tak samo daje nam do myślenia.
Pokazuje nam, jak głupota i niewiedza pozwala rządzącym nas omamić i oszukać. Pokazuje, że każda rewolucja jest taka sama, jeśli do władzy nie dochodzi ktoś kto powinien, tylko ktoś, kto ma większą siłę przebicia.
Ta historia była dla mnie wzruszająca. Nie wiem dlaczego. Może dlatego, że tak świetnie odnosi się do tego co dzieje się w Polsce...?

Po pierwsze, podziwiam autora za przedstawienie całego obrazu rewolucji, brutalnych ludzi dążących do władzy i nieświadomych, poddanych im osób w tak krótkiej formie. Nie ma tu miejsca na przydługie opisy, bezsensowne dialogi. Każde zdanie jest przemyślane i tak samo daje nam do myślenia.
Pokazuje nam, jak głupota i niewiedza pozwala rządzącym nas omamić i oszukać....

Jak do tej pory według mnie najlepsza część serii "Jutro" Johna Marsdena.
Ellie, Fi, Lee, Homer i Robyn nie mogą znieść czekania na rozwój wydarzeń w Piekle. Decydują się na jeszcze jedną akcję, taką, która przejdzie do historii. Udają się w kierunku Zatoki Szewca, a po drodze spotykają znajome osoby, o których czasami woleliby zapomnieć.
Książka niesamowicie trzyma w napięciu, a po jej przeczytaniu od razu chce się sięgnąć po kolejną część. Dla mnie wygrywa z innymi częściami tym, że skupia się bardziej na działaniu, akcji i brawurowych atakach, a nie na związkach i emocjonalnych rozterkach bohaterów.
Pokazuje nam również, jak w obliczu wojny, ciągłego strachu i nierównej walki grupa nastolatków zmienia się w oddział gotowy zabijać i niszczyć, aby uratować swoich bliskich.

Jak do tej pory według mnie najlepsza część serii "Jutro" Johna Marsdena.
Ellie, Fi, Lee, Homer i Robyn nie mogą znieść czekania na rozwój wydarzeń w Piekle. Decydują się na jeszcze jedną akcję, taką, która przejdzie do historii. Udają się w kierunku Zatoki Szewca, a po drodze spotykają znajome osoby, o których czasami woleliby zapomnieć.
Książka niesamowicie trzyma w...

Ta książka nauczyła mnie bardzo dużo. O przyjaźni, miłości do sztuki i wolności jaką daje poezja, ale także o ważności podążania własną ścieżką. Bo tutaj każdy ma jakieś marzeni, które chce spełnić wbrew woli rodziców i wychowawców.
Myślę, że spodoba się każdemu, kto docenił "Chłopców z Placu Broni" w podstawówce. Ta sama pasja i miłość, znów ukryta w codziennym życiu.

Ta książka nauczyła mnie bardzo dużo. O przyjaźni, miłości do sztuki i wolności jaką daje poezja, ale także o ważności podążania własną ścieżką. Bo tutaj każdy ma jakieś marzeni, które chce spełnić wbrew woli rodziców i wychowawców.
Myślę, że spodoba się każdemu, kto docenił "Chłopców z Placu Broni" w podstawówce. Ta sama pasja i miłość, znów ukryta w codziennym...

Ta książka nie powala. Ani nie zachwyca. Jest po prostu nudna. Może podoba się bardziej chłopakom, może tylko koneserom tego rodzaju, gatunku. Ale dla mnie jest bardzo rosyjsko-męska. Wszystkie kobiety są zdegradowane do roli pomocy domowej i matki dzieci, o ile w ogóle się pojawiają. W każdym zdaniu pada nazwa stacji metra, co tylko utrudniało mi zrozumienie chaotycznej treści.
Dobrze że nie kupiłam tej książki, bo było by mi szkoda pieniędzy.

Ta książka nie powala. Ani nie zachwyca. Jest po prostu nudna. Może podoba się bardziej chłopakom, może tylko koneserom tego rodzaju, gatunku. Ale dla mnie jest bardzo rosyjsko-męska. Wszystkie kobiety są zdegradowane do roli pomocy domowej i matki dzieci, o ile w ogóle się pojawiają. W każdym zdaniu pada nazwa stacji metra, co tylko utrudniało mi zrozumienie chaotycznej...

Ta powieść, jest powieścią intrygującą. Wciągającą. Urzekającą. Tajemniczą. I na pewno długo pozostającą w pamięci.
Nella Oortman wychodzi za mąż, za człowieka, którego zupełnie nie zna. Kiedy pojawia się w jego domu, wita ją oziębła szwagierka. Młoda dziewczyna jest odtrącona i samotna, jedyną pociechę odnajduje w dziełach miniaturzystki, tajemniczej kobiety, która niespodziewanie okazuje się mieć znacznie większy wpływ na ich życie niż Petronella mogła się spodziewać.
W tym wielkim, bogatym domu nic nie jest takie, jakie się wydaje. Johannes nie jest kochającym mężem, Marin zagorzałą katoliczką, a pieniędzy zaczyna brakować. Odpowiedź przynieść może tylko pomoc miniaturzystki...

Ta powieść, jest powieścią intrygującą. Wciągającą. Urzekającą. Tajemniczą. I na pewno długo pozostającą w pamięci.
Nella Oortman wychodzi za mąż, za człowieka, którego zupełnie nie zna. Kiedy pojawia się w jego domu, wita ją oziębła szwagierka. Młoda dziewczyna jest odtrącona i samotna, jedyną pociechę odnajduje w dziełach miniaturzystki, tajemniczej kobiety, która...

Grupa przyjaciół wybiera się na biwak w pobliskich górach. Nie spodziewają się, że po powrocie nic nie będzie akie samo.
Co byś zrobił, gdybyś był jedną z nielicznych osób mogących przeciwstawić się inwazji? Nie inwazji obcych, tylko innego kraju, który chce podporządkować sobie wszystkich ludzi i zdegradować ich do służenia własnym rodakom. Właśnie przed takim zadaniem stanęła grupa nastolatków z rolniczej miejscowości w Australii.
To co naprawdę mi się podoba, to to, że bohaterowie nie siedzą w ukryciu i użalają się nad sobą, tylko cały czas planują, chodzą na zwiad i pomagają sobie nawzajem. Traktują się jak prawdziwą rodzinę.
Książka ani przez chwilę nie jest nudna. Strony wypełnione są akcją i jedyną rzeczą której jest za dużo, jest zdecydowanie wszechobecna miłość.

Grupa przyjaciół wybiera się na biwak w pobliskich górach. Nie spodziewają się, że po powrocie nic nie będzie akie samo.
Co byś zrobił, gdybyś był jedną z nielicznych osób mogących przeciwstawić się inwazji? Nie inwazji obcych, tylko innego kraju, który chce podporządkować sobie wszystkich ludzi i zdegradować ich do służenia własnym rodakom. Właśnie przed takim zadaniem...

No nie wiem, ze wszystkich części, które przeczytałam, ta podobała mi się najmniej. W całej historii był tylko jeden element, który mnie zaskoczył, cała reszta to mało wartka akcja.
Jednak zawsze miło jest powrócić do świata baśni i dzieciństwa, wyobraźni i przygód w Narnii.

No nie wiem, ze wszystkich części, które przeczytałam, ta podobała mi się najmniej. W całej historii był tylko jeden element, który mnie zaskoczył, cała reszta to mało wartka akcja.
Jednak zawsze miło jest powrócić do świata baśni i dzieciństwa, wyobraźni i przygód w Narnii.

"Anna i pocałunek w Paryżu", to jedna z najlepszych książek z gatunku Young Adult, jaką zdażyło mi się czytać. Bo chociaż fabuła wydaje się dosyć sztampowa: nastolatka wyjeżdża do szkoły za granicą i zaprzyjaźnia się z najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, to naprawdę fantastyczmie się ją czyta.
Jest taka ciepla i momentami wzruszająca, a do tego Anna nie jest kolejną głupią dziewczyną, która mdleje przy każdym spotkaniu z St. Clair'em. Rozumie, że on może potrzebować prawdziwego przyjaciela i jest w stanie poświęcić swoje uczucia, by poprawić jego sampoczucie.
Ta książka jest idealna na początek szkoły, zwłaszcza nowej, bo naprawdę pomaga się odnaleźć. Jest po prostu fertyczna.

"Anna i pocałunek w Paryżu", to jedna z najlepszych książek z gatunku Young Adult, jaką zdażyło mi się czytać. Bo chociaż fabuła wydaje się dosyć sztampowa: nastolatka wyjeżdża do szkoły za granicą i zaprzyjaźnia się z najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, to naprawdę fantastyczmie się ją czyta.
Jest taka ciepla i momentami wzruszająca, a do tego Anna nie jest kolejną...

Niestety nowa seria Trudi Canavan nie dorównuje debiutowi, czyli Trylogii Czarnego Maga. Skupia się na czterech bohaterach- Lorkinie, Dannylu, Sonei i Cerym. Szkoda, że Sonea i Cery to już poważni, dorośli ludzie, którzy mają dzieci, ponieważ są o wiele mniej energiczni, przez co mniej ciekawi i intrygujący.
Przykro mi, bo poprzednie części były absolutnie fantastyzne a ta jest jedynie przeciętna.

Niestety nowa seria Trudi Canavan nie dorównuje debiutowi, czyli Trylogii Czarnego Maga. Skupia się na czterech bohaterach- Lorkinie, Dannylu, Sonei i Cerym. Szkoda, że Sonea i Cery to już poważni, dorośli ludzie, którzy mają dzieci, ponieważ są o wiele mniej energiczni, przez co mniej ciekawi i intrygujący.
Przykro mi, bo poprzednie części były absolutnie fantastyzne a ta...

Źle, źle, źle! Obawiam się, że ostatniemu tomowi dam jedną gwiazdkę.
Eliminacji ciąg dalszy. Na Illeę coraz częściej napadają rebelianci. Dlaczego? Kradną książki z pałacu i wynoszą je do lasu, gzdie mieszkają. Ale po co? Oczywiście na rozpałkę. No tak, jak ktoś mieszka w lesie faktycznie może mieć problem z rozpaleniem ogniska.
America w każdym rozdziale kocha kogoś innego, a pod koniec wywołuje ogromny skandal. Jej jedyna dobra decyzja, ta o wyjeździe z pałacu, jest oczywiście zniweczona. W tej książce nie brak dramaturgii oraz nagłych zwrotów akcji, takich jak... pocałunek Maxona z inną kandydatką. Łał!
Cała seria i pomysł są tak płytkie, że przywodzą na myśl Barbie i Akademię Księżniczek. Dosłownie. A podziękowania autorki świadczą o tym, że powinna zająć się co najwyżej kącikiem porad w gazecie, anie literaturą.

Źle, źle, źle! Obawiam się, że ostatniemu tomowi dam jedną gwiazdkę.
Eliminacji ciąg dalszy. Na Illeę coraz częściej napadają rebelianci. Dlaczego? Kradną książki z pałacu i wynoszą je do lasu, gzdie mieszkają. Ale po co? Oczywiście na rozpałkę. No tak, jak ktoś mieszka w lesie faktycznie może mieć problem z rozpaleniem ogniska.
America w każdym rozdziale kocha kogoś...

Kolejna opowieść Jo Nesbo przenosi nas do Bangkoku, gdzie w niewyjaśnionych okolicznościach ginie norweski ambasador. Harry Hole, najlepszy policjant na świecie, leci tam na kacu, żeby jak najszybciej uporac się z niewygodnym śledztwem.
Ksiązka jest fantastyczna i jak zwykle zaskakuje rozwiązaniem. Dla mnie jedynym minusem jest to, że byłam przerażona jak nigdy. Wolę czyatć zwykłe horrory, niż kryminały z wątkami pedofilii i dziecięcej prostytucji.

Kolejna opowieść Jo Nesbo przenosi nas do Bangkoku, gdzie w niewyjaśnionych okolicznościach ginie norweski ambasador. Harry Hole, najlepszy policjant na świecie, leci tam na kacu, żeby jak najszybciej uporac się z niewygodnym śledztwem.
Ksiązka jest fantastyczna i jak zwykle zaskakuje rozwiązaniem. Dla mnie jedynym minusem jest to, że byłam przerażona jak nigdy. Wolę...

Po "Mieście Kości" nie spodziewałam się niczego dobrego. Ale może dzięki porównaniu z tamtą książką autorki, ta wydała mi się tak dobra.
Tessa Grey, główna bohaterka jest energiczna i potrafi zrobić coś przydatnego, na akcjach Nocnych Łowców nie jest kulą u nogi, tylko potężnym sprzymierzeńcem.
Jedynym elementem, który wszystko psuje, jest trójkąt miłosny, który jest chyba najczęstszym wątkiem w powieści. Ale trudno, trzeba trzymać kciuki za właściwy wybór i czytać dalej, bo nie będziecie mogli się oderwać.

Po "Mieście Kości" nie spodziewałam się niczego dobrego. Ale może dzięki porównaniu z tamtą książką autorki, ta wydała mi się tak dobra.
Tessa Grey, główna bohaterka jest energiczna i potrafi zrobić coś przydatnego, na akcjach Nocnych Łowców nie jest kulą u nogi, tylko potężnym sprzymierzeńcem.
Jedynym elementem, który wszystko psuje, jest trójkąt miłosny, który jest...