Dziecko Noego

Bardzo ciekawa lektura. Jak zazwyczaj autor przedstawia nam postać zwykłego, mizernego chłopca, który z czasem dorasta. Spotyka różnych ludzi na swojej drodze od których czerpie wiedzę. Poszukuję swojego miejsca pomiędzy swiatami "Żyd" a "katolik".

Bardzo ciekawa lektura. Jak zazwyczaj autor przedstawia nam postać zwykłego, mizernego chłopca, który z czasem dorasta. Spotyka różnych ludzi na swojej drodze od których czerpie wiedzę. Poszukuję swojego miejsca pomiędzy swiatami "Żyd" a "katolik".

Pokaż mimo to

Zawsze znajdzie się kolecjoner, który chce uchronić kulturę, naukę, sztukę, tradycje ... przed zniszczeniem, ale przede wszystkim zapomnieniem.

Zawsze znajdzie się kolecjoner, który chce uchronić kulturę, naukę, sztukę, tradycje ... przed zniszczeniem, ale przede wszystkim zapomnieniem.

Pokaż mimo to

Chyba najlepsza książka Schmitta jaką do tej pory przeczytałam!

Jest Holocaust i II wojna światowa, ale wszystko przedstawione bez patosu czy epatowania okrucieństwem - zamiast nich są emocje dziecka i próba zrozumienia, co się właściwie dzieje i dlaczego, jest również poświęcenie dorosłych, dobrzy i źli ludzie "po obu stronach barykady". Jest w końcu pokazanie, że różna religia, kolor skóry czy narodowość nie jest powodem do nienawiści, gorszego traktowania czy eksterminacji, a także, że gdy świat szaleje, każdą kulturę i jej przedstawicieli należy przynajmniej spróbować ocalić od zapomnienia.

To, i wiele, wiele więcej można znaleźć w "Dziecku Noego".

Chyba najlepsza książka Schmitta jaką do tej pory przeczytałam!

Jest Holocaust i II wojna światowa, ale wszystko przedstawione bez patosu czy epatowania okrucieństwem - zamiast nich są emocje dziecka i próba zrozumienia, co się właściwie dzieje i dlaczego, jest również poświęcenie dorosłych, dobrzy i źli ludzie "po obu stronach barykady". Jest w końcu pokazanie, że różna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Dziecko Noego" jest pierwszą książką Erica Emmanuela Schmitta, po którą sięgnęłam. Nie przypadkiem. Moja polonistka z gimnazjum zdała nam ją jako lekturę. NA początku byłam nie zbyt chętna do przeczytania.
Były święta 2012 roku, ten rok nie był zbyt szczęśliwy dla mnie. Siedziałam sama w pokoju po wigilii. Książka leżała na biurku i stwierdziłam, że czemu nie przeczytać skoro mam chwilę czasu przed pasterką. Zaczęłam czytać. Przyznam, że średnio dopasowałam tematykę do radosnych świąt bożonarodzeniowych. Przeczytałam ją z zapartym tchem. Nie przepadam za książkami o tematyce wojennej, bo one mnie przerażają i szokują, bo jak można skrzywdzić tak drugiego człowieka.

Ciekawa fabuła. Historia została dobrze opowiedziana i nasuwa dużo refleksji. Po tej książce sięgnęłam po kolejne działa autora. Przeczytałam już trzy jego książki, nie zawiodłam się na żadnej.

Polecam z całego serduszka.

,,Dziecko Noego" jest pierwszą książką Erica Emmanuela Schmitta, po którą sięgnęłam. Nie przypadkiem. Moja polonistka z gimnazjum zdała nam ją jako lekturę. NA początku byłam nie zbyt chętna do przeczytania.
Były święta 2012 roku, ten rok nie był zbyt szczęśliwy dla mnie. Siedziałam sama w pokoju po wigilii. Książka leżała na biurku i stwierdziłam, że czemu nie przeczytać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowiada o trudnej sytuacji za czasów II wojny światowej kiedy to Żydzi byli prześladowani. Opowieść pociąga za serce jak w większości książek Shmmita. Można z niej wynieść moraly i mądrość, umocnić wiarę chrześcijańską.

Opowiada o trudnej sytuacji za czasów II wojny światowej kiedy to Żydzi byli prześladowani. Opowieść pociąga za serce jak w większości książek Shmmita. Można z niej wynieść moraly i mądrość, umocnić wiarę chrześcijańską.

Pokaż mimo to

Jestem wielką admiratorką twórczości Schmitta. W swych niewielkich rozmiarami i objętością książeczkach zawiera wielkie prawdy o człowieku. A często portretuje ludzi z perspektywy dziecka.

Tak jest i tym razem. W „Dziecku Noego” na 130 stronach lektury autor odmalowuje wojenne losy sześcioletniego Żyda. Szalejący w okupowanej Belgii Holokaust każe rodzicom oddać syna pod opiekę tych, którzy mają szansę ocalić mu życie. I tak chłopiec trafia do ochronki prowadzonej przez katolickiego księdza. Legitymuje się podrobionymi dokumentami, przedstawia fałszywym nazwiskiem, chodzi na msze do kościoła i kultywuje katolickie święta. Nietrudno zgadnąć, że w jego dziecięcym umyśle tworzy się prawdziwy galimatias dotyczący własnej tożsamości, wiary i języka.

A kiedy jednak kościół katolicki, a nie synagoga, daje mu poczucie prawdziwej obecności Boga, kiedy urzekają zabytkowe wnętrza i cudne witraże, kiedy upajają kadzidła, pojawia się pokusa, by wyprzeć się odziedziczonej po przodkach religii. I nawet udzielane chłopcu potajemnie lekcje hebrajskiego i czytanie Tory nie są w stanie zmienić jego postanowienia. Ale po zakończeniu wojny, cudem ocaleni rodzice nie dopuszczają takiej możliwości…
To piękna, poruszająca książka o odważnych „sprawiedliwych” ratujących dzieci żydowskie, o prawdziwym człowieczeństwie, o miłości do drugiego człowieka i wreszcie o potrzebie tolerancji i budowania relacji międzypaństwowych bez nienawiści i wojen.

Szmitt nie zawodzi i podtrzymuję opinię, że należy mu się Literacki Nobel.

Jestem wielką admiratorką twórczości Schmitta. W swych niewielkich rozmiarami i objętością książeczkach zawiera wielkie prawdy o człowieku. A często portretuje ludzi z perspektywy dziecka.

Tak jest i tym razem. W „Dziecku Noego” na 130 stronach lektury autor odmalowuje wojenne losy sześcioletniego Żyda. Szalejący w okupowanej Belgii Holokaust każe rodzicom oddać syna pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść niewielka objętościowo, ale bardzo bogata pod względem treści.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Na pewno nie ostatnie.
Czasy II wojny światowej w Belgii, mały Joseph bardzo dojrzale opowiada o tym, co widzi wokół siebie. Robi to bez zadęcia, patosu, ale i bez oceniania kogokolwiek. Relacjonuje wydarzenia swojego życia, które, o czym jeszcze nie wie, będą mieć wpływ na całą jego przyszłość.
Polecam szczególnie dla mnie ważny fragment. Miłość vs szacunek. We mnie uderzyło to okrutnie.

Powieść niewielka objętościowo, ale bardzo bogata pod względem treści.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Na pewno nie ostatnie.
Czasy II wojny światowej w Belgii, mały Joseph bardzo dojrzale opowiada o tym, co widzi wokół siebie. Robi to bez zadęcia, patosu, ale i bez oceniania kogokolwiek. Relacjonuje wydarzenia swojego życia, które, o czym jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poważny temat losów żydów i nie tylko w trakcie IIWŚ opowiedziany w sposób bardzo przystępny, oczami małego chłopca. Dużo humoru. Świetnie się czyta.

Poważny temat losów żydów i nie tylko w trakcie IIWŚ opowiedziany w sposób bardzo przystępny, oczami małego chłopca. Dużo humoru. Świetnie się czyta.

Pokaż mimo to

„Dziecko Noego” to kolejna, może niewielkiego formatu, ale jednak bardzo wartościowa książka autorstwa Ericha-Emmanuela Schmitta, opowiadająca w sposób niezwykle emocjonujący i przejmujący o rzeczach ważnych. Narratorem tej „przypowieści” jest mały żydowski chłopiec – Joseph – który został uratowany przez katolickiego księdza prowadzącego w Belgi ochronkę dla sierot.

Z perspektywy czasu opowiada on o swoich tragicznych przeżyciach, których początek wiąże się z rozdzieleniem go od rodziców w czasie II wojny światowej. Ksiądz Pons, którego – jak inni – nazywał od momentu ich pierwszego spotkania Ojcem – i tak też go traktował, stworzył mu jednak azyl w „Żółtej Willi” i dał mu oparcie (duchowe oraz fizyczne), tak niezbędne dla dziecka w podobnej sytuacji. Stał się też jego powiernikiem, wzorem, przyjacielem – najważniejszą osobą w życiu, która wywarła ogromny wpływ na jego późniejsze jestestwo.

Opowieść inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, przez co jej odbiór jest jeszcze bardziej emocjonalny. I chociaż opowiadana jest „ustami” małego chłopca – dość prosto, oszczędnie, jednak niezwykle szczerze i prawdziwie, chwyta mocno za serce, wywołując w czytelniku całe spektrum uczuć. Historia może nie jest zbyt oryginalna – nieraz słyszałam już o uratowanych w czasie wojny Żydach – jednak historia, którą warto przeczytać, by pamiętać, że zawsze – a przede wszystkim w trudnych momentach – warto być dobrym i uczciwym człowiekiem. Jedynym minusem tej książki jest wg mnie jej długość – żałuję, że tak szybko się skończyła… Szczerze polecam!

„Dziecko Noego” to kolejna, może niewielkiego formatu, ale jednak bardzo wartościowa książka autorstwa Ericha-Emmanuela Schmitta, opowiadająca w sposób niezwykle emocjonujący i przejmujący o rzeczach ważnych. Narratorem tej „przypowieści” jest mały żydowski chłopiec – Joseph – który został uratowany przez katolickiego księdza prowadzącego w Belgi ochronkę dla sierot.

Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziecko Noego czyli moja druga książka Erica Emmanuela Schmitta poruszyła mnie jeszcze bardziej. Ksiądz nie tylko poświęca swoje życie ratowaniu Żydów,ale stara się podtrzymać ich kulturę i religię .On chce by Żydzi pamiętali o rodzicach i żeby nie wstydzili się swojego pochodzenia tylko byli z niego dumni. Autor uczy nas tolerancji do innych ludzi,szacunku do innych kultur i wiar i pokazuje siłę poświęcenia,nadziei i dobroci nawet w okeopnych czasach wojny.

Dziecko Noego czyli moja druga książka Erica Emmanuela Schmitta poruszyła mnie jeszcze bardziej. Ksiądz nie tylko poświęca swoje życie ratowaniu Żydów,ale stara się podtrzymać ich kulturę i religię .On chce by Żydzi pamiętali o rodzicach i żeby nie wstydzili się swojego pochodzenia tylko byli z niego dumni. Autor uczy nas tolerancji do innych ludzi,szacunku do innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to