Elita

Pochłonęłam tę trylogię, gdy byłam nastolatką. Polecam, ciekawa historia, która jest sensowna, intrygująca i wciągająca :)

Pochłonęłam tę trylogię, gdy byłam nastolatką. Polecam, ciekawa historia, która jest sensowna, intrygująca i wciągająca :)

Uwielbiam. Seria godna polecenia oprócz części czwartej. Część czwarta to dno w porównaniu z oryginalna trylogią.

Uwielbiam. Seria godna polecenia oprócz części czwartej. Część czwarta to dno w porównaniu z oryginalna trylogią.

Niezła, lepsza niż pierwsza część. Mamy tu prawdziwy rollercoaster uczuć, Americe raz bliżej do Maxona, raz ciepłej przy Aspenie, sama nie wie co ma robić. Parę głupich akcji jej wybaczam, wszak jest tylko nastolatką, dodatkowo szarpaną emocjami, wrażeniami i hormonami. Wątki polityczne na razie nudne i mocno naiwne.

Niezła, lepsza niż pierwsza część. Mamy tu prawdziwy rollercoaster uczuć, Americe raz bliżej do Maxona, raz ciepłej przy Aspenie, sama nie wie co ma robić. Parę głupich akcji jej wybaczam, wszak jest tylko nastolatką, dodatkowo szarpaną emocjami, wrażeniami i hormonami. Wątki polityczne na razie nudne i mocno naiwne.

Rozkręciło się. Może to głupie ale przez tego ksieciunia chwilami mam motylki w brzuchu

Rozkręciło się. Może to głupie ale przez tego ksieciunia chwilami mam motylki w brzuchu

Cass w "Elicie" kontynuuje budowanie swojego unikalnego świata, pełnego intryg, polityki i emocjonalnych zmagań. Ameryka, główna bohaterka, staje przed trudnymi wyborami, zarówno sercowymi, jak i związanymi z jej przyszłością oraz przyszłością całego królestwa. Relacje między bohaterami są głęboko zarysowane, a napięcie między Ameryką, księciem Maxonem i jej pierwszą miłością, Aspenem, staje się coraz bardziej intensywne.

Jednym z głównych atutów tej książki jest sposób, w jaki Cass rozwija swoje postacie. Ameryka to postać, której trudno nie lubić – jest silna, odważna, ale również ludzka w swoich wadach i błędach. Maxon z kolei staje się bardziej wielowymiarowy, ukazując swoje słabości i prawdziwe intencje. Aspen, który początkowo wydawał się być pewnym oparciem dla Ameryki, również przechodzi znaczącą transformację.

Fabuła "Elity" jest pełna zwrotów akcji, które trzymają czytelnika w napięciu. Cass sprawnie manewruje między momentami romantycznymi, dramatycznymi i politycznymi, tworząc złożoną opowieść, która wciąga od pierwszych stron. Ważnym elementem jest również dalsze rozwijanie tła politycznego Illei, które dodaje głębi całej historii.

Jednakże, niektóre wątki mogą wydawać się przewidywalne, a decyzje bohaterów – szczególnie Ameryki – momentami frustrujące. Mimo to, dynamika relacji i ogólny klimat książki sprawiają, że jest to angażująca lektura, która z pewnością zadowoli fanów pierwszej części.

Podsumowując, "Elita" to emocjonująca i porywająca kontynuacja serii "Selekcja". Kiery Cass umiejętnie łączy wątki romantyczne z politycznymi, tworząc historię pełną napięcia i intryg. To książka, która przyciągnie zarówno młodzież, jak i dorosłych miłośników literatury young adult. Jeśli podobała Ci się pierwsza część, "Elita" z pewnością nie zawiedzie Twoich oczekiwań.

Cass w "Elicie" kontynuuje budowanie swojego unikalnego świata, pełnego intryg, polityki i emocjonalnych zmagań. Ameryka, główna bohaterka, staje przed trudnymi wyborami, zarówno sercowymi, jak i związanymi z jej przyszłością oraz przyszłością całego królestwa. Relacje między bohaterami są głęboko zarysowane, a napięcie między Ameryką, księciem Maxonem i jej pierwszą...

Drugi tom cyklu "Rywalki" trzyma poziom, co mnie bardzo cieszy. Historia nabiera tempa, odrobiny pikanterii, ale i mroku. Smuci jedynie zachowanie głównej bohaterki, którą delikatnie obrało z rozumu w tej części. Jednak widzę potencjał i nadzeje więc łapię za kolejny tom.

Drugi tom cyklu "Rywalki" trzyma poziom, co mnie bardzo cieszy. Historia nabiera tempa, odrobiny pikanterii, ale i mroku. Smuci jedynie zachowanie głównej bohaterki, którą delikatnie obrało z rozumu w tej części. Jednak widzę potencjał i nadzeje więc łapię za kolejny tom.

Och jak bardzo różni się ten tom od pierwszego. Tamten pełen rosnącego napięcia i ciekawych wydarzeń. Ten pełen rozterek miłosnych i wzdychających nastolatków. Przebrnęłam przez niego licząc na dalszy rozwój wypadków. Nie był zły ale nie był też tym czego oczekiwałam od lektury.

Och jak bardzo różni się ten tom od pierwszego. Tamten pełen rosnącego napięcia i ciekawych wydarzeń. Ten pełen rozterek miłosnych i wzdychających nastolatków. Przebrnęłam przez niego licząc na dalszy rozwój wypadków. Nie był zły ale nie był też tym czego oczekiwałam od lektury.

Ten trójkąt miłosny jest męczący strasznie, ale za to całe tło z polityką państwa czy same relację dziewczyn biorących udział w eliminacjach jest ciekawe. Boli mnie tylko trochę kartonowość złych postaci. W końcu Król, wielki monarcha próbujący utrzymać władzę nie może sobie poradzić z nieszczególnie inteligentną nastolatką, której jedyną "mocą" jest szczebiotanie jęzorem (On jako wielki tyran powinien sobie z tym łatwo poradzić, ale dla jakiejś wyższej idei "niezależności w wyborze partnerki" się powstrzymuję). Rebelianci to pewnie ci słabsi, niższej klasy ludzie, którzy pewnie tak jak powiedziała Ami – chcą zyskać jakiś haczyk na władcę, by skutecznie zmienić jego opinię wśród obywateli. Miło się czyta, gdyby było mniej romansu bądź byłby on taki czysty, jak przy scenie w schronie oceniłabym lepiej.

Ten trójkąt miłosny jest męczący strasznie, ale za to całe tło z polityką państwa czy same relację dziewczyn biorących udział w eliminacjach jest ciekawe. Boli mnie tylko trochę kartonowość złych postaci. W końcu Król, wielki monarcha próbujący utrzymać władzę nie może sobie poradzić z nieszczególnie inteligentną nastolatką, której jedyną "mocą" jest szczebiotanie...

"Selekcja" to niewątpliwe cykl, który można polubić za ciekawy pomysł autorki oraz świetny zamkowy klimat. Czytając "Elitę" kilka lat temu, byłam ogromnie wciągnięta w losy pozostałych na zamku kandydatek, walczących o serce Maxona, i z zapartym tchem śledziłam rozterki sercowe głównej bohaterki. Teraz jednak, po przeczytaniu ponownie tomu drugiego, mam mieszane uczucia.

Pod pewnymi względami ta część podobała mi się bardziej od poprzedniej. Została ograniczona ilość bohaterów, dzięki czemu lepiej można było poznać każdego z nich. Autorka poświęciła również dużo uwagi na wyjaśnienie czytelnikowi, jak dokładnie zrodziło się państwo Illea. Rozwinęła wątek pamiętników założyciela kraju i powstania klas społecznych. Pokazała skąd wywodzi się ta przykra niesprawiedliwość w świecie przedstawionym. Do tego dodała nasilające się ataki rebeliantów na zamek i stopniowo zaczęła naprowadzać czytelnika na możliwe przyczyny rabunków i cel rebeliantów. W książce było więcej akcji i więcej rywalizacji, te wątki zostały poprowadzone bardzo fajnie. Ale na tym chyba kończą się zalety.

O ile przy czytaniu tomu pierwszego byłam naprawdę zachwycona relacją Ami i Maxona oraz kreacją tych dwóch postaci, tak tutaj nie podobało mi się to w ogóle. Drugi tom obfitował w wiele wątpliwości ze strony głównej bohaterki, a dużo za sprawą Aspena - jej ukochanego, którego zostawiła w swoim mieście, wyjeżdżając na Eliminacje. Gdy ponownie pojawił się w jej życiu, uczucie powróciło, przy czym czuła też bardzo dużo do Maxona. Nie umiała wybrać żadnego z nich. Kilka lat temu byłam oczarowana tym wątkiem, ale teraz nie do końca przypadł mi on do gustu. Autorka wprowadziła dużo niepotrzebnych przemyśleń i rozterek sercowych głównej bohaterki, przez co trochę się męczyłam czytając.

America stała się strasznie niezdecydowana i płaczliwa, uciekała ciągle przed problemami i sama niepotrzebnie stwarzała kolejne. Zachowywała się naiwnie, a w kilku sytuacjach obarczyła winą Maxona za coś, co zrobił, gdzie tak naprawdę nie mógł postąpić inaczej. Krótko mówiąc - działała mi na nerwy i według mnie sama nakręcała swoje problemy oraz depresyjne myślenie. Maxon z kolei stał się bardziej tajemniczy i trochę "olewał" główną bohaterkę, ale nie był aż tak nieznośny. Uczucie między nimi zamieniło się w coś nijakiego i przykrego, napędzanego wątpliwościami i sekretami. W "Rywalkach" było uroczo, słodko i mogłam rozpływać się nad tą parą. I wiem, że każda miłość przeżywa wzloty i upadki, ale prawie cały tom był jednym wielkim upadkiem i wypadającym się uczuciem. Brakowało mi tu czułości.

Nie była to najgorsza książka, ale zdecydowanie bardziej usatysfakcjonowało mnie czytanie części pierwszej.

"Selekcja" to niewątpliwe cykl, który można polubić za ciekawy pomysł autorki oraz świetny zamkowy klimat. Czytając "Elitę" kilka lat temu, byłam ogromnie wciągnięta w losy pozostałych na zamku kandydatek, walczących o serce Maxona, i z zapartym tchem śledziłam rozterki sercowe głównej bohaterki. Teraz jednak, po przeczytaniu ponownie tomu drugiego, mam mieszane...

Druga część cyklu również warta przeczytania. Polecam.

Druga część cyklu również warta przeczytania. Polecam.