Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sposób pisania, umiejętności zaciekawienia tezami i historią jak zwykle na plus. Dla tych, którzy zaczynają dopiero przygodę z biografiami rodzeństwa Brontë, będzie to na pewno interesująca lektura. Uczciwie trzeba jednak dodać i podkreślić, że autor - choć niewątpliwie świetny brontëanista - ma kilka własnych, dość kontrowersyjnych tez, na których poparcie szuka coraz więcej "dowodów", zwłaszcza w postaci interpretacji konkretnych fragmentów twórczości rodzeństwa. Z jednej strony sam podkreśla, że interpretacja twórczości nie powinna być utożsamiana z faktami na temat życia autora, z drugiej strony - z braku prawdziwych dowodów - dokładnie w ten sposób uzasadnia swoje kolejne twierdzenia. Radzę traktować tezy autora z kolejnych książek trochę jak jego religię, do której próbuje usilnie przekonać potencjalnych wiernych. Polecam czytać jego książki, mając z tyłu głowy cały czas ostatnie słowa Pi w końcowych scenach "Życia Pi": autor przedstawia dwie historie, swoją i tę "powszechną", wynikającą z nielicznych dokumentów. Nikt nie wie - i już nigdy się nie dowie - która wersja jest prawdziwa. To, w którą uwierzysz, zależy tylko od Ciebie. (A, jak mówi Pi: z Bogiem jest tak samo :)). Jeśli weźmiemy poprawkę na ten aspekt kolejnych książek pana Ostrowskiego, sama lektura jest po prostu czystą przyjemnością dla tych, których fascynuje tajemnica sióstr Brontë, urzeka twórczość i nie przeszkadza fakt, że zagadka na zawsze pozostanie nierozwiązana, co daje możliwość rozwinięcia skrzydeł wyobraźni, wierze i fantazji.

Sposób pisania, umiejętności zaciekawienia tezami i historią jak zwykle na plus. Dla tych, którzy zaczynają dopiero przygodę z biografiami rodzeństwa Brontë, będzie to na pewno interesująca lektura. Uczciwie trzeba jednak dodać i podkreślić, że autor - choć niewątpliwie świetny brontëanista - ma kilka własnych, dość kontrowersyjnych tez, na których poparcie szuka coraz...