Francuska myślicielka chrześcijańska (choć chrztu nie przyjęła) żydowskiego pochodzenia. Pochodziła z zamożnej rodziny żydowskiej, która od samego początku była zasymilowana i aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym Francji. W młodości zdobyła rozległą wiedzę w zakresie między innymi: filozofii, literatury klasycznej, historii i religii. Studiowała w Ecole Normale Supérieure, a po ukończeniu wykładała przez kilka lat filozofię i grekę w liceach. W czasie światowego kryzysu ekonomicznego, społeczne i polityczne poglądy Weil uległy zdecydowanej radykalizacji. Zaczęła sympatyzować z lewicowymi partiami politycznymi i ruchami związkowymi. Sama chciała poznać na własnym doświadczeniu życie środowisk robotniczych; w latach 1934-35 pracowała w zakładach Renault i Alsthom w Paryżu jako zwykła robotnica. We francuskim ruchu robotniczym najbliższa jej była tradycja syndykalistyczna. Miała duży dystans w stosunku do Francuskiej Partii Komunistycznej. W sierpniu 1936 roku wyjechała do Hiszpanii. Tam też dołączyła do międzynarodowych brygad walczących w obronie republiki. Niezbyt dobry stan zdrowia zmusił Simone Weil do powrotu rok później, w 1937 roku. Po klęsce Francji podczas II wojny światowej, wyjechała do Nowego Jorku w 1942 roku. Niedługo potem przybyła do Londynu i nawiązała kontakt z Komitetem Wolnych Francuzów. W roku 1943 przewieziono ją do sanatorium w Ashford, gdzie zmarła.

Dotychczas w Polsce ukazały się następujące przekłady, wybory dzieł i dzieła Simone Weil:
* "Zakorzenienie"(1961)
* "Świadomość nadprzyrodzona" (1965, 1999 rozszerzone)
* "Wybór pism" (1983, drugi obieg)
* "Myśli" (1985)
* "Wybór pism" (1991) (tłum. Czesław Miłosz)
* "Szaleństwo miłości. Intuicje przedchrześcijańskie" (1993)
* "Pisma londyńskie. Ostatnie listy" (1994)
* "Dzieła" (2004)