Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sposób pisania, umiejętności zaciekawienia tezami i historią jak zwykle na plus. Dla tych, którzy zaczynają dopiero przygodę z biografiami rodzeństwa Brontë, będzie to na pewno interesująca lektura. Uczciwie trzeba jednak dodać i podkreślić, że autor - choć niewątpliwie świetny brontëanista - ma kilka własnych, dość kontrowersyjnych tez, na których poparcie szuka coraz więcej "dowodów", zwłaszcza w postaci interpretacji konkretnych fragmentów twórczości rodzeństwa. Z jednej strony sam podkreśla, że interpretacja twórczości nie powinna być utożsamiana z faktami na temat życia autora, z drugiej strony - z braku prawdziwych dowodów - dokładnie w ten sposób uzasadnia swoje kolejne twierdzenia. Radzę traktować tezy autora z kolejnych książek trochę jak jego religię, do której próbuje usilnie przekonać potencjalnych wiernych. Polecam czytać jego książki, mając z tyłu głowy cały czas ostatnie słowa Pi w końcowych scenach "Życia Pi": autor przedstawia dwie historie, swoją i tę "powszechną", wynikającą z nielicznych dokumentów. Nikt nie wie - i już nigdy się nie dowie - która wersja jest prawdziwa. To, w którą uwierzysz, zależy tylko od Ciebie. (A, jak mówi Pi: z Bogiem jest tak samo :)). Jeśli weźmiemy poprawkę na ten aspekt kolejnych książek pana Ostrowskiego, sama lektura jest po prostu czystą przyjemnością dla tych, których fascynuje tajemnica sióstr Brontë, urzeka twórczość i nie przeszkadza fakt, że zagadka na zawsze pozostanie nierozwiązana, co daje możliwość rozwinięcia skrzydeł wyobraźni, wierze i fantazji.

Sposób pisania, umiejętności zaciekawienia tezami i historią jak zwykle na plus. Dla tych, którzy zaczynają dopiero przygodę z biografiami rodzeństwa Brontë, będzie to na pewno interesująca lektura. Uczciwie trzeba jednak dodać i podkreślić, że autor - choć niewątpliwie świetny brontëanista - ma kilka własnych, dość kontrowersyjnych tez, na których poparcie szuka coraz...

Jedyne, czego żałuję, to to, że ta książka nie powstała i nie wpadła w moje ręce 10 lat wcześniej. Napisana przystępnym językiem, w sposób bardzo ciekawy i rzeczowy omawia biologiczne aspekty funkcjonowania człowieka w kontekście jego zdrowia psychicznego. Bardzo, bardzo polecam, nie tylko tym, którzy borykają się z jakimiś problemami natury psychicznej: takie właśnie rzeczy powinno się omawiać na lekcjach biologii. Wszyscy bylibyśmy z pewnością zdrowsi, bardziej świadomi samych siebie i może tak odrobinę bardziej... wyrozumiali dla swojego człowieczeństwa?

Jedyne, czego żałuję, to to, że ta książka nie powstała i nie wpadła w moje ręce 10 lat wcześniej. Napisana przystępnym językiem, w sposób bardzo ciekawy i rzeczowy omawia biologiczne aspekty funkcjonowania człowieka w kontekście jego zdrowia psychicznego. Bardzo, bardzo polecam, nie tylko tym, którzy borykają się z jakimiś problemami natury psychicznej: takie właśnie...

Książka dość przyjemnie napisana, aczkolwiek dla kogoś, kto już choć nie trochę interesował się pracą nad sobą w kontekście stylu życia i żywienia, będzie raczej lekkim podsumowaniem (i może podkładką dla pewnych praktyk). Bardzo żałuję natomiast, że nie trafiłam na taką pozycję w wieku nastoletnim, kiedy - mam wrażenie - najpopularniejsze są dziwne teorie, diety, które polecają gwiazdy (lub młodszym pokoleniom - influencerki) itd. Takie przedstawienie sprawy pozwoliłoby mi wejść w dorosłość ze zdecydowanie mniejszym bagażem negatywnych doświadczeń na tym polu, błędnych przekonań, a wreszcie - ze zdecydowanie mniejszym poczuciem winy i strachem przed jedzeniem. Mogłabym więc z czystym sercem polecić książkę na prezent dla znajomej nastolatki (uważam, że na pewno byłaby to dla większość wartościowa, dobrze ukierunkowująca na przyszłość lektura), w pozostałych przypadkach sugeruję potraktować ją jako pozycję "może kiedyś, na weekend z hamaku na odmóżdżenie, jak będzie akurat w bibliotece".

Książka dość przyjemnie napisana, aczkolwiek dla kogoś, kto już choć nie trochę interesował się pracą nad sobą w kontekście stylu życia i żywienia, będzie raczej lekkim podsumowaniem (i może podkładką dla pewnych praktyk). Bardzo żałuję natomiast, że nie trafiłam na taką pozycję w wieku nastoletnim, kiedy - mam wrażenie - najpopularniejsze są dziwne teorie, diety, które...