Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia. Część książki o Wschodzie ciekawa, zarysowanie świata też. Ale dwór królewski tego całego irytującego Imperium Cnót... w pewnym momencie miałam ochotę przestać czytać. Ostatecznie włączyłam audiobooka i wysłuchałam męczącej drugiej połowy książki.
Najbardziej chyba denerwowało mnie wmawianie, że ta cała Sabran to fajna laska, którą można polubić. Ehe do samego końca drugiego tomu dziewczyny nie polubiłam, pomimo niespodziewanej zmiany charakteru bohaterki w drugim tomie. Nie wiem czemu Ead się w niej zakochała. Każda inna dwórka byłaby fajniejsza i logiczniejsza w wyborze.

Sama historia jest nieco naiwna, ale lekka. Nie zobowiązująca, a taka se historia, o której szybko się zapomni. Tak myślałam do tomu drugiego, który kompletnie odmienił moje zdanie. Dla tomu drugiego warto przebrnąć przez irytujące części tomu pierwszego.
Drugi tom to smoki, wojna, wyjaśnienie zagadki, poznanie prawdy o przeszłości. Naiwna trochę naciągana polityka. Ale! Jak przymknęłam na to oko, to się nawet dobrze bawiłam.
Jako przerywnik pomiędzy cięższymi pozycjami to spoko i dla tych co lubią lekkie historie.

Mam mieszane uczucia. Część książki o Wschodzie ciekawa, zarysowanie świata też. Ale dwór królewski tego całego irytującego Imperium Cnót... w pewnym momencie miałam ochotę przestać czytać. Ostatecznie włączyłam audiobooka i wysłuchałam męczącej drugiej połowy książki.
Najbardziej chyba denerwowało mnie wmawianie, że ta cała Sabran to fajna laska, którą można polubić. Ehe...

Ta książka to taki dziadziuś science fiction. Coś tam wiedział, robił, ale już nic z tego nie jest prawdą.
Można przeczytać jako ciekawostkę.

Ta książka to taki dziadziuś science fiction. Coś tam wiedział, robił, ale już nic z tego nie jest prawdą.
Można przeczytać jako ciekawostkę.