Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnią przeczytaną książką w 2023 roku jest Ekstremista Remigiusza Mroza. Lektura ta długo czekała na swoją kolei. Co ciekawe przy pierwszym podejściu, po przeczytaniu kilkunastu stron, nie zainteresowała mnie. Po dłuższym czasie wróciła do książki i tym razem nie zawiodłam się. A nawet muszę przyznać, że książkowe zakończenie roku w postaci Ekstremisty było strzałem w dziesiątkę.


Ekstremista jest trzecim tomem cyklu z Gerardem Edlingiem. Bohater pracował kiedyś jako prokurator, został zwolniony dyscyplinarnie. Aktualnie jest wykładowcą na uczelni. Pozorny spokój w jego życiu został zburzony przez spotkanie z dziennikarką Małgorzatą Rosą. Kobieta szukając dobrego tematu do prasy, wgłębiła się w dawną sprawę Iluzjonisty. Przeglądając Internet, natchnęła się na nietypową grupę, w której w postach użytkowników pojawiają się karty tarota. Bohaterka informuje swojego rozmówce również o zaginięciu młodej dziewczyny. Jedyny ślad jaki po niej pozostał to karta tarota.

To co mnie szczególnie zainteresowało to motyw tarota. Po raz pierwszy spotkałam się z nim w literaturze rozrywkowej. Więc jak dla mnie duży plus za kreatywność. Wyobraźnia autora nie zna granic. Sama interesuje się tarotem, zatem thriller z motywem karcianym w moim odczuciu to świetny pomysł. Ezoteryka, symbole, połączenie kart ze znakami zodiaku stworzyły aurę tajemniczości, mroku. Innymi słowy to co lubię thrillerach/kryminałach.

W fabułę zostały wplecione ciekawostki lingwistyczne. Na tyle umiejętnie, że nie czułam się znudzona. Dla miłośników języka polskiego i dialektów w poszczególnych regionach może to być interesujące.

Treść zawiera w sobie liczne zwroty akcji. Fabuła dynamiczna, wartka. Zdecydowanie można się oderwać od rzeczywistości. Jest to lektura dla której, śmiało można zarwać nockę. Adrenalina i chęć poznania zakończenia historii jest silniejsza niż sen. Finał zaskakujący, wbijający fotel. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejny tom.

Relacja Gerard-Małgorzata również świetnie jest wpleciona w treść. Ich znajomość mega intrygująca. Wzbudza zainteresowanie samo dobrze, jak intryga kryminalna.

Jak dla mnie czytelnicza miazga! Polecam!

Ostatnią przeczytaną książką w 2023 roku jest Ekstremista Remigiusza Mroza. Lektura ta długo czekała na swoją kolei. Co ciekawe przy pierwszym podejściu, po przeczytaniu kilkunastu stron, nie zainteresowała mnie. Po dłuższym czasie wróciła do książki i tym razem nie zawiodłam się. A nawet muszę przyznać, że książkowe zakończenie roku w postaci Ekstremisty było strzałem w...

Od czasu do czasu lubię przeczytać coś innego niż typowy kryminał czy romans. Tym razem, długie zimowe wieczory umiliła mi książka Piotra C Solista. Jestem fanką strony pokolenie ikea, stąd moje zainteresowanie twórczością autora.

Głównym bohaterem jest Winicjusz. Prawnik, z licznymi sukcesami na koncie. Pozornie wiedze szczęśliwe życie z żoną i synem u boku. Jednakże mężczyźnie brakuje czegoś do pełni szczęścia. Bohater dopuszcza się licznych zdrad, korzystając ze swojej pozycji społecznej. Z jednej strony twierdzi, że kocha żonę i jest dla niego pociągająca kobietą. A z drugiej strony nie potrafi się pohamować widząc inną kobietę.


Pierwsza refleksja jaka nasuwa mi się po przeczytaniu, jak można być tak naiwnym jak żona prawnika. Pewne rzeczy widać gołym okiem, łatwo połączyć pewne fakty w całość. Tym bardziej, że bohater wraz z rozwojem akcji, zostawiał coraz więcej podejrzanych śladów .

Postacie są wyraziste, z charakterem. Momentami ich kreacje są nieco przerysowane. Jednakże kluczowymi bohaterami są on,ona i jego żona. Żadnej z postaci nie polubiłam. Aczkolwiek próbowałam się wczuć sytuację jego, jej i żony strony.

Książka jest pisana z perspektywy faceta, więc fajnie było mi zobaczyć jak odmienna do mnie płeć odbiera pewne sytuacje. Jednakże niektóre cytaty z Solisty są dostępne w Internecie, więc nie były one szczególnie odkrywcze dla mnie.

Miejscem wydarzeń jest Warszawa i świat wielkich korporacji, drogich samochodów, wielkich pieniędzy. Elementy te nadają klimat lekturze. Lubię pióro autora, pełne humoru oraz refleksji nad aktualną rzeczywistością.

Finał mi się podobał, w połączeniu z całą treścią można wyciągnąć przemyślenia. Przede wszystkim czy warto dla chwil przyjemności poświęcić życie rodzinne.

Od czasu do czasu lubię przeczytać coś innego niż typowy kryminał czy romans. Tym razem, długie zimowe wieczory umiliła mi książka Piotra C Solista. Jestem fanką strony pokolenie ikea, stąd moje zainteresowanie twórczością autora.

Głównym bohaterem jest Winicjusz. Prawnik, z licznymi sukcesami na koncie. Pozornie wiedze szczęśliwe życie z żoną i synem u boku. Jednakże...

Wykorzystując nieprzyjemną aurę pogodową, postanowiłam nadrobić zaległości czytelnicze. Zabójczy tie-break jest książką, którą dostałam na urodziny. Z twórczością Nikodema Pałasza, nie miałam przyjemności wcześniej się spotkać. Byłam niesamowicie ciekawa czy autor zadowoli moje gusta czytelnicze. Wymieniony tytuł jest trzecim tomem cyklu z Wiktorem Wolskim na czele.


Na terenie dawnego getta warszawskiego zostaje znalezione ciało młodej, pięknej, wysokiej kobiety. Szybko okazuje się, że zamordowaną dziewczyną jest znana siatkarka reprezentacji Izraela. Taki zarys fabuły wystarczył mi, żeby książka wzbudziła moje zainteresowanie.

Śmiało mogę stwierdzić, że tego typu książki dawno nie czytałam. Doceniam autora za wysoką kreatywność, nieszablonowe wątki, rozbudowaną sprawę do granic możliwości.. Intryga kryminalna opiera się o trójkąt polityka, biznes, sport co dodaje smaku całości

Postać Wiktora Wolskiego również wzbudziła moją sympatię. W tomie trzecim poznajemy jego ludzkie oblicze, które urozmaica przebieg fabuły. Mężczyzna zgadza się poprowadzić sprawę zamordowanej siatkarki, dążąc po trupach do celu.

Książka zawiera w sobie elementy, które lubię. Mocną, dynamiczną akcję, wielowątkowość, ciekawą zagadkę kryminalną. Aczkolwiek treść jest nieco przydługawa, niektóre fragmenty były nie potrzebne i mało wnosiły do całości. Final nie wbił fotel, liczyłam na bardziej spektakularny efekt wow.

Zabójczy tie break polecam szczególnie miłośnikom political fiction

Wykorzystując nieprzyjemną aurę pogodową, postanowiłam nadrobić zaległości czytelnicze. Zabójczy tie-break jest książką, którą dostałam na urodziny. Z twórczością Nikodema Pałasza, nie miałam przyjemności wcześniej się spotkać. Byłam niesamowicie ciekawa czy autor zadowoli moje gusta czytelnicze. Wymieniony tytuł jest trzecim tomem cyklu z Wiktorem Wolskim na czele.


Na...

Istnieją tacy pisarze, bądź pisarki po których twórczość sięgam w ciemno. Do nich należy między innymi Magda Stachula. Od lektury Idealnej, po prostu zakochałam się w jej książkach. Gdy widzę nowość jej autorstwa, tylko kwestią czasu jest przeczytanie kolejnej książki spod pióra autorki. Po zakupie książki, nie czekając zbyt długo, wzięłam się za czytanie i przepadłam.

Główna bohaterką jest Laura Ruta - wysoce ceniona pisarka thrillerów. Wkrótce po premierze najnowszej książki, kobieta znika bez śladu.


Bardzo dobrze bawiłam się czytając Pisarkę. Pod kątem rozrywkowym autorka zapewniła mi kilka godzin odpłynięcia od rzeczywistości, bo od lektury nie można się oderwać. A gdy akcja nabrała szybszego tempa, po prostu musiałam dowiedzieć się, jakie będzie rozwiązanie zagadki. Próbowałam łączyć poszczególne elementy układanki i spróbować domyślić się finału. Nie udało mi się, ogromne uznania dla autorki za zaskakujący finał.

Tytułowa Pisarka wydaje się osobą nieco zdystansowaną, mocno skupioną na swojej pracy. Aczkolwiek pod wpływem konkretnego bodźca, kobieta ulega emocjom. Postać oceniam neutralnie, nie wzbudziła we mnie większej sympatii. Oprócz Laury, istotną bohaterką jest Joanna. Kobieta próbuje się wybić na rynku wydawniczym. Konsekwentnie po trupach dąży do celu. Zdecydowanie postać Joanny wprowadziła dreszcz emocji. Po jej zachowaniu, odczułam, że czytam thriller.

Oprócz wątku związanego z zaginięciem głównej bohaterki. Jak to bywa w przypadku autorki strona obyczajowa książki, również jest mocno rozwinięta. Pisarka skupiła się na relacjach między partnerami, pokazując słabość w uleganiu konkretnym emocjom. Nad związkiem, po kilku latach również trzeba pracować i pielęgnować go.

Główny wątek powiązany jest ze stalkingiem oraz ogromnie silną obsesją na punkcie drugiej osoby. Autorka sprytnie zmyliła tropy, aby rozwiązanie zagadki nie było oczywiste. Podobnie jak w przypadku innych książek poszczególne podrozdziały pisane są naprzemiennie z perspektywy kilku bohaterów w narracji pierwszoosobowej. Treści są krótkie, ale wciągające.

Zdecydowanie polecam! Świetna książka, godna polecenia.

Istnieją tacy pisarze, bądź pisarki po których twórczość sięgam w ciemno. Do nich należy między innymi Magda Stachula. Od lektury Idealnej, po prostu zakochałam się w jej książkach. Gdy widzę nowość jej autorstwa, tylko kwestią czasu jest przeczytanie kolejnej książki spod pióra autorki. Po zakupie książki, nie czekając zbyt długo, wzięłam się za czytanie i...

Ostatnie, słoneczne sierpniowe dni umiliłam sobie najnowszą książką Remigiusza Mroza - Zarzut. Jest to siedemnasty tom cyklu prawniczego z Joanną Chyłką na czele. Cykl ten towarzyszy mojemu życiu czytelniczemu odkąd prowadzę bloga. Z głównymi bohaterami zżyłam się na tyle, że z ogromną radością sięgam po kolejne części.


Tym razem autor uderzył w mocny temat jakim jest pedofilia wśród księży. Joanna Chyłką podejmuje się obrony księdza, którego oskarżano o pedofilie. Ponadto oskarżony ksiądz wiąże się z przeszłością prawniczki, co może nieco utrudniać sprawę. Przeciwnikiem Chyłki z prokuratury jest młoda kobieta Klaudia Bielska, z temperamentem podobnym do głównej bohaterki.

Jeden element w cyklu z Chyłką jest niezmienny czyli utarczki słowne pomiędzy bohaterami. Jak zwykle wywołały uśmiech na twarzy i dużym stopniu urozmaiciły prowadzoną sprawę. Każdy kolejny tom to przede wszystkim zmiany w życiu Joanny i Zordona, których los nie oszczędza i lubi płatać im figle.

Sprawa prowadzona przez prawników niezwykle wciągająca. Jednakże mam wrażenie, że autor bardziej się skupił na życiu głównych bohaterów niż na sprawie czy rozwiązaniu zagadki. Jak przez zwykle przez lekturę przepłynęłam szybkim tempie. Mróz standardowo nie zawiódł - dynamicznie, wartko i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu. Zakończenie intrygujące, dające do myślenia czytelnikowi.

Fanom cyklu serdecznie polecam. Jeżeli wytrwaliście do szesnastego tomu, to najnowsza część również Was nie zawiedzie.

Ostatnie, słoneczne sierpniowe dni umiliłam sobie najnowszą książką Remigiusza Mroza - Zarzut. Jest to siedemnasty tom cyklu prawniczego z Joanną Chyłką na czele. Cykl ten towarzyszy mojemu życiu czytelniczemu odkąd prowadzę bloga. Z głównymi bohaterami zżyłam się na tyle, że z ogromną radością sięgam po kolejne części.


Tym razem autor uderzył w mocny temat jakim jest...

Układ zdecydowałam się przeczytać ze względu na wysokie miejsce w rankingu lubimyczytac.pl oraz popularność książki w portalu instagram. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Opis z okładki zabrzmiał intrygująco. Rzadko czytam kryminały z wątkiem politycznym w tle.

Były policjant wrocławskiego wydziału zabójstw Radosław Grot, został poproszony o pomoc odnalezieniu dziennikarza śledczego. Szybko okazuje się, że zaginiony mężczyzna posiadał wstrząsające informacje dotyczące działań polityków i świata przestępczego.


Zdecydowanie jest to mocny kawał sensacji z trupami w tle. Połączenie wątku politycznego z morderstwami wypadło zgrabnie. Liczne przekręty, pozbywanie się niewygodnych ludzi, wielkie pieniądze to obraz układu występującego w książce.
Bardzo polubiłam postać Radosława Grota. Mężczyzna stracił żonę i synka. Po tym wydarzeniu się załamał, odszedł z policji i popadł w alkoholizm. Powierzona mu sprawa odmieniła jego życie. Bohater zaczął walczyć o siebie, a rozwiązanie zagadki stało się priorytetem.
Fabuła jest przemyślana. Pomimo dużej ilości wątków, nie pogubiłam się w lekturze. Pojawią się zwroty akcji, dreszczyk emocji. A akcja cechuje się dynamicznością.
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Piotra Kościelnego było udane. Są to godziny udanej rozrywki z trupami w tle. Serdecznie polecam!

Układ zdecydowałam się przeczytać ze względu na wysokie miejsce w rankingu lubimyczytac.pl oraz popularność książki w portalu instagram. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Opis z okładki zabrzmiał intrygująco. Rzadko czytam kryminały z wątkiem politycznym w tle.

Były policjant wrocławskiego wydziału zabójstw Radosław Grot, został poproszony o pomoc...

Ostatnio często przeglądam ranking książek w portalu lubimy czytać. Moją uwagę przykuł tytuł Samotnia. Postanowiłam nadrobić zaległości książkowe i przeczytać wymienioną wyżej lekturę. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Kańtoch i z pewnością nieostatnie. Pisarka wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Gustując głównie w kryminałach/thrillerach doceniam książki, gdzie fabuła jest nieszablonowa i przede wszystkim oryginalna.


Głównym bohaterem jest Leon Cichy, który z zawodu jest pisarzem. Do pewnego momentu mężczyzna wiedzie szczęśliwe życie. Jego radość nie trwa długo. Partnerka zastawia go. Bohater postanawia zrelaksować się na włoskich wakacjach. Tam poznaje kobietę, z którą szybko bierze ślub. Po powrocie z wczasów, ulega wypadkowi, tracąc wzrok.

Przede wszystkim doceniam szczególnie kreacje głównego bohatera. Autorka spisała się kreując narracje z perspektywy niewidomej postaci. Z łatwością można było wczuć się w sytuację Leona. Mężczyzna przy pomocy innych zmysłów niż oczy dochodzi do wniosku, że coś jest nie tak. Ma podejrzenia, że inną dziewczynę poznał we Włoszech, a kobieta z którą mieszka jest obcą osobą. Postać dzieli się ze swoimi spostrzeżeniami bliskimi i policją, jednak ludzie mu niedowierzają.

Autorka stworzyła klimat tajemnicy i niedopowiedzeń. Chcąc jak najszybciej poznać rozwiązanie zagadki, lektura pochłonęła mnie na długie godziny. Pojawia się napięcie, uczucie niepokoju oraz kilka znaczących zwrotów akcji. Finał zdecydowanie zaskakujący. Trudno było domyślić się rozwiązania zagadki.

Zamiast standardowych rozdziałów, poszczególne fragmentu treści nazwane są nagraniami. Świetnie komponuje się taki zabieg z osobą niewidomą. Nagrania są krótkie. Książkę czyta się szybko.

Polecam, warto przeczytać!

Ostatnio często przeglądam ranking książek w portalu lubimy czytać. Moją uwagę przykuł tytuł Samotnia. Postanowiłam nadrobić zaległości książkowe i przeczytać wymienioną wyżej lekturę. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Kańtoch i z pewnością nieostatnie. Pisarka wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Gustując głównie w kryminałach/thrillerach doceniam książki,...

Ludzie z mgły postanowiłam przeczytać dzięki licznym opiniom w portalu instagram. Książka miała sporą promocję, ale również jej recenzje były pozytywne. Byłam ciekawa czy jest to przereklamowana pozycja, czy w mojej ocenie lektura wypadanie tak samo dobrze. Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autorki.

Pewnego poranka w małej miejscowości Sinice, ginie młoda dziewczyna. Strach wstrząsnął całą miejscowością, tym bardziej, że to nie pierwsze zaginięcie, gdy wokół panuje mgła.

Trzeba przyznać autorce, że potrafi tworzyć zawiłą, intrygującą oraz klimatyczną fabułę. Klimat opiera się na tytułowej mgle, która zakłóca spokój mieszkańców Sinic. Dodatkowo pisarka podkreśliła, jak wygląda urok małych miejscowości, gdzie wszyscy się znają. Z kolei akcja jest dynamiczna, dużo się dzieje. Występuje wiele postaci, co znaczny sposób utrudniło rozwiązanie intrygi. Oprócz wątku dotyczącego zaginionej dziewczyny, autorka wykreowała wspomnienia z przeszłości dotyczącej innej osoby, co również ubarwia treść.

Finał jest zaskakujący, szczególnie jeśli chodzi o wątek związany z zaginioną dziewczyną czy powstaniem legend miejscowych dotyczących mgły. Jeśli chodzi o dołączone fragmenty z przeszłości, w tym przypadku łatwiej było domyślić się rozwiązania.

Pisarka ma porywający styl pisania. Historia wciąga od samego początku do końca. Przeplatane wydarzenia z przeszłości oraz dotyczące zaginionej dziewczyny potęgują zainteresowania treścią.

Ludzie z mgły oceniam zdecydowanie pozytywnie. Szczególnie doceniam za rozbudowaną i skomplikowaną zagadkę, świetny klimat oraz nietypową fabułę. Zdecydowanie jestem na tak.

Ludzie z mgły postanowiłam przeczytać dzięki licznym opiniom w portalu instagram. Książka miała sporą promocję, ale również jej recenzje były pozytywne. Byłam ciekawa czy jest to przereklamowana pozycja, czy w mojej ocenie lektura wypadanie tak samo dobrze. Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autorki.

Pewnego poranka w małej miejscowości Sinice, ginie młoda...

Wykorzystując nieprzyjemną aurę pogodową, postanowiłam się przeczytać kolejną część cyklu z Kubą Sobańskim czyli Rywal Diabła. Z perspektywy czasu żałuję, że tak późno zainteresowałam się thrillerami Adriana Bednarka. Autor ma dar do tworzenia niezwykle pokręconej intrygi, karmi czytelnika mocnymi zwrotami akcji.

Poprzedni tom zakończył się w taki sposób, że sięgnięcie po kolejny, było tylko kwestią czasu i chęci. Sonia dostaje anonimowe listy, w których wynika, że nadawca odkrył największe tajemnice bohaterki. Dziewczyna skazana tylko na siebie, ma nie lada wyzwania do pokonania.

Głównym bohaterem jest Kuba Sobański. Były prokurator, prowadzący firmę, z licznymi zyskami na koncie. Jego partnerką jest Blond Piękność czyli Dona. Mężczyzna nie stroni od używek, lubi wszystko to co nielegalne. Wiodąc pozornie dobre życie, bohater zmaga się z demonami z przeszłości.


Rywal Diabła to rollercoaster emocji. Treść porywa, a akcja jest dynamiczna. Rozdziały zakończone zwrotami akcji, nie pozwalają oderwać się od lektury. Autor podrzuca czytelnikowi istne bomby, które gwarantują zapomnienie o rzeczywistości na długie godziny.

Tym razem nie tylko Sonia i Kuba grają tu pierwsze skrzypce, ale i tytułowy Rywal Diabła, którego tożsamość jest trudna do okrycia. Duet głównych bohaterów, trafił na trudnego przeciwnika.

Rywal Diabła znacznie bardziej przypadał mi do gustu niż poprzednia część. Przede wszystkim akcja jest bardziej ciekawa, zawiła a jej nieprzewidywalność przyciąga niczym magnes. Występuje mniej scen namiętności, co pozytywnie wpłynęło na jakość treści.

Finał w porównaniu do całej treści wypadł słabiej. Nie było efektu wow. Jednakże po kontynuację dalszych losów Sobańskiego, chętnie sięgnę.

Rywal Diabła jest to świetny thriller, który gwarantuje kilka godzin rozrywki. Zdecydowanie polecam!

Wykorzystując nieprzyjemną aurę pogodową, postanowiłam się przeczytać kolejną część cyklu z Kubą Sobańskim czyli Rywal Diabła. Z perspektywy czasu żałuję, że tak późno zainteresowałam się thrillerami Adriana Bednarka. Autor ma dar do tworzenia niezwykle pokręconej intrygi, karmi czytelnika mocnymi zwrotami akcji.

Poprzedni tom zakończył się w taki sposób, że sięgnięcie...

Nie mów nikomu to kolejna książka, którą zdecydowałam się przeczytać dzięki reklamom w social mediach, szczególnie mam na myśli Instagram. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Wójciak.

Co do tej książki mam mieszane odczucia. Z jednej strony wciągająca historia, pisana z dwóch perspektyw czasowych. A z drugiej ciągle mi czegoś brakowało. Kilku puzzli, po których mogłabym powiedzieć, wow co to była za lektura.


Z perspektywy czasowej 2022 rok głównymi bohaterami są Margo i Natan. Małżeństwo wraca do domu rodzinnego, po śmierci ojca mężczyzny. Jednak powrót w rodzinne strony do najłatwiejszych nie należał. Dużo się zmienia w życiu bohaterów. Autorka wykreowała mroczne miejsce - stary dom oraz stworzyła klimat tajemniczości i niedopowiedzeń.

Kolejnym bohaterem jest Marcin, który po 25 latach wyszedł z więzienia.

Głównymi bohaterami czasów przeszłych są Zbyszek i Ania. Mężczyzna jest policjantem, a kobieta spodziewa się dziecka. Tutaj autorka mocny nacisk położyła na stronę psychologiczną thrillera, z ogromną nutą tajemnicy.

Największym plusem jest klimat książki. Czytając, czuć że jest to thriller. Treść jest pełna mroku, a demony z przeszłości nie pozwalają o sobie zapomnieć. Poszczególnie wątki przeplatają się ze sobą, tworząc niekonwencjonalną, pokręcaną całość. Aczkolwiek nie jest to książka, która wzbudza napięcie. Brakowało mi emocji i adrenaliny, które towarzyszą kryminałom/thrillerom. Finał nieco zaskakujący, ale delikatnie naciągany.

Jeśli chodzi o stronę psychologiczną, pisarka poruszyła problemy związane z chorobą psychiczną, traumami z dzieciństwa czy również znacząco został podkreślony urok małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Wójciak, odbieram finalnie dobrze. Książkę przeczytałam szybko, z łatwością wciągnęłam się historię bohaterów. Autorka jest mistrzynią tworzenia klimatu mroku. Aczkolwiek brakowało mi bardziej wartkiej akcji oraz większego napięcia podczas czytania. Jednakże gdy będę miała okazja przeczytam inną książkę pisarki.

Nie mów nikomu to kolejna książka, którą zdecydowałam się przeczytać dzięki reklamom w social mediach, szczególnie mam na myśli Instagram. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Wójciak.

Co do tej książki mam mieszane odczucia. Z jednej strony wciągająca historia, pisana z dwóch perspektyw czasowych. A z drugiej ciągle mi czegoś brakowało. Kilku puzzli, po...

Po krótkiej przerwie od kryminałów, przyszedł czas nadrobić zaległości. Zdecydowałam się przeczytać kolejną książkę autorstwa Krzysztofa Jóźwika, a mianowicie w moje ręce wpadł Druciarz. Po zachwytach nad Chwastami, byłam niesamowicie ciekawa co tym razem, przygotował dla czytelnika pisarz.
Druciarz jest drugim tomem serii Puławskiej. Nie czytałam poprzedniego tomu, ale nie przeszkadzało mi to w odbiorze w książki.

Największym plusem książki jest genialna skonstruowana intryga. Autor bardzo skutecznie mylił tropy, nie byłam w stanie przewidzieć tożsamości tytułowego Druciarza. Porter mordercy również został świetnie wykreowany. Doceniam za oryginalną i bardzo brutalną zbrodnię. Motyw działania również jest znany. Zabójstwo przemyślane i idealnie zaplanowane.
Treść oprócz wydarzeń teraźniejszych, zawiera również fragmenty z przeszłości. Podrozdziały są krótkie, a autor nie zanudza czytelnika masą niepotrzebnych informacji. Narracja jest przedstawiona z perspektywy kilku bohaterów, a dzięki takiemu zabiegowi trudno oderwać się od lektury. Wszystkie puzzle łączą się w zgrabną i spójną całość.
Druciarz zawiera w sobie wszystko, czego oczekuje od dobrego kryminału. Ciekawa fabuła, wodzenie czytelnika za nos, makabryczne zbrodnie!

Po krótkiej przerwie od kryminałów, przyszedł czas nadrobić zaległości. Zdecydowałam się przeczytać kolejną książkę autorstwa Krzysztofa Jóźwika, a mianowicie w moje ręce wpadł Druciarz. Po zachwytach nad Chwastami, byłam niesamowicie ciekawa co tym razem, przygotował dla czytelnika pisarz.
Druciarz jest drugim tomem serii Puławskiej. Nie czytałam poprzedniego tomu, ale...

Podczas weekendu majowego, przeniosłam się w nieco fantastyczny świat krainy Elironu. Głównymi bohaterami są Janek i Robert, którzy w dzieciństwie w wyniku pożaru stracili rodziców. Dzieci trafiły do domu dziecka, a jedyną pamiątką z okresu wczesnego dzieciństwa jest księga z baśniami. Wokół jednego z braci, coś nietypowego zaczyna się dziać, a ujawnia się to w sytuacjach trudnych.
Moje serce skradli główni bohaterowie. Strata rodziców w w tak młodym wieku, jest niezwykle trudnym przeżyciem. Jednakże chłopcy się nie poddają, potrafią stawić czoło wszelkim nieprzeciwnością losu. Jeden za drugiego wskoczyłby w ogień. Sytuacja delikatnie się zmienia, gdy rodzeństwo trafia do Ordo Orphanes - Bractwa Sierot. Nad jednym z braci ciąży okrutna przepowiednia, która wprowadza masę emocji w ich nowe życie.
W krainie Elironu bracie poznają między innymi Piotrusia Pana, Kapturka i inne postacie znane z baśni dla dzieci. Podoba mi się wykorzystanie motywu znanych postaci baśniowych w zupełnie innej historii. Dzięki temu Klątwa spętania nabrała urokliwego klimatu.
Autor stworzył niebanalną fabułę, która urozmaicona jest fascynującymi wydarzeniami. Byłam niesamowicie ciekawa jak zakończy się lektura. Po przeczytaniu pierwszego tomu, nie mogę doczekać kolejnej części tej historii.

Oprócz ogromnej dawki rozrywki, z książki można wyciągnąć kilka ważnych lekcji. Przede wszystkim między bohaterami rozwinęła się prawdziwa przyjaźń. Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego. Jednakże nawet w grupie przyjaciół może być osoba, której intencje nie są szczere.
Klątwa spętania jest to świetna zarówno dla dzieci jak i dorosłych. Gorąco polecam!

Podczas weekendu majowego, przeniosłam się w nieco fantastyczny świat krainy Elironu. Głównymi bohaterami są Janek i Robert, którzy w dzieciństwie w wyniku pożaru stracili rodziców. Dzieci trafiły do domu dziecka, a jedyną pamiątką z okresu wczesnego dzieciństwa jest księga z baśniami. Wokół jednego z braci, coś nietypowego zaczyna się dziać, a ujawnia się to w sytuacjach...

Dzisiaj przychodzę do Was z propozycją wiosennego romansu. To, co zostaje w nas zawsze w ostatnim czasie było bardzo popularne w mediach społecznościowych. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Lucy Score. Dawno nie czytałam typowego romansu. Okładka wygląda zachęcająco. W przerwie od od kryminałów, nie pogardzę dobrym romansem.

Naomi, chcąc spotkać się ze swoją siostrą bliźniaczką przyjeżdża do małego miasteczka Knockemout. Umówione spotkanie się nie odbyło. Szybko okazuje się, że dziewczyna została okradziona, a wynajmowanym przez nią pokoju znajduje się siostrzenica.

Młoda kobieta, chcąc napić się kawy udaje się do pobliskiej kawiarni. Tam, poznaje gburowatego Knoxa. Mężczyzna pomaga Naomi w rozwiązywaniu problemów.


Fabuła brzmi jak typowy romans. Są momenty romantyczne, oprócz tego akcja jest ubarwiona innymi sytuacjami. W wielu momentach miałam uśmiech na twarzy, czytając o perypetiach głównych. bohaterów. Postacie są najmocniejszą stroną tej książki. Naomi jest pomocną osobą, dba o wszystkich innych, a o siebie samą niekoniecznie. Cechuje ją pracowitość, troskliwość, ogromna wrażliwość. W sytuacjach trudnych, kobieta potrafi pokazać pazurki Z kolei Knox swoim zachowaniem przypomina typowego bad boya. Często jest chamski, a jego zachowanie mocno irytuje. Jednakże chętnie pomaga nowej koleżance zaaklimatyzować się w mieście. Mężczyzna wiele przeszedł, a pod jego skorupą kryje się dobre serce.

Autorka pokazuje, że dobroć zawsze się zwraca, a na miłość nigdy nie jest za późno.

Rozdziały są krótkie, akcja jest wciągająca. Książka ponad 600 stron. Jak dla mnie można byłoby trochę uszczuplić objętość pozycji, szczególnie o niektóre perwersyjne fragmenty w lekturze.

To, co zostaje w nas na zawsze jest to lekki wiosenny romans, który urozmaici słoneczne popołudnie.

Dzisiaj przychodzę do Was z propozycją wiosennego romansu. To, co zostaje w nas zawsze w ostatnim czasie było bardzo popularne w mediach społecznościowych. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Lucy Score. Dawno nie czytałam typowego romansu. Okładka wygląda zachęcająco. W przerwie od od kryminałów, nie pogardzę dobrym romansem.

Naomi, chcąc spotkać się ze swoją...

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Chodząc do szkoły, lubiłam historię. Nauczyciele potrafili mnie zainteresować. W przypadku książki Nić przeznaczenia, zrobiła to autorka. Obraz wojny wyłaniający się z lektury jest okropny, momentami obrzydliwy. Jest to smutny i przygnębiający czas dla bohaterów. Postacie żyły z dnia na dzień, z nadzieją na lepsze jutro .Zarówno od strony Niemiec, jak i Rosjan Polaków spotkała ogromna krzywda. Pisarka opisała trudy życia w ojczyźnie, kiedy Niemcy traktowali nas jak podludzi. Do ciężkiej pracy zmuszone również były kobiety. A przyszłość była niepewna i mogła zakończyć się śmiercią.
Szczególnie zainteresowały mnie wątki związane z Agnieszką, Franią i Rozalią. Z wymienionymi kobietami wiąże się miłość. Zarówno partnerska, matki do dziecka, czy po prostu bezinteresowne troszczenie się o drugą osobę. Współodczuwałam emocje kobiet, chwilami zastanawiałam się, co ja zrobiłabym na ich miejscu. Kobiety wykazywały się niezwykłą odwagą, determinacją. W wielu sytuacjach płeć żeńską cechowała zdecydowanie większa moc niż mężczyzn.
Treść opleciona jest tajemnicami, które dodawały urozmaicenia książce. A to spowodowało, że trudno było oderwać się od czytania. Autorka stworzyła ciekawą fabułę poruszając różne wątki związane z miłością, nawet najbardziej nietypową jej odmianą. Pisarka opisywała życie rodzinne w czasie wojny i po po jej końcu. Czytając zakończenie powieści wzruszyłam się. Aż żałuję, że nigdy dłużej nie porozmawiałam z prababcią na temat wojny.

Po lekturze "Nić przeznaczenia" cieszę się, że żyje w lepszych czasach. Nie wyobrażam sobie przeżywać młodzieńczej miłości, w chwili gdy w każdej chwili śmierć może zapukać do drzwi. Autorka spisała się na model tworząc tak ciekawa i wciągającą opowieść. A muślinowe sukienki, będą mi się kojarzyć z recen

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Chodząc do szkoły, lubiłam historię. Nauczyciele potrafili mnie zainteresować. W przypadku książki Nić przeznaczenia, zrobiła to autorka. Obraz wojny wyłaniający się z lektury jest okropny, momentami obrzydliwy. Jest to smutny i przygnębiający czas dla bohaterów. Postacie żyły z dnia na dzień, z nadzieją na lepsze jutro .Zarówno od strony...

Zgodnie z tytułem pierwsze skrzypce należą do brutalnego psychopaty. Bohater wykazuje się ogromnym sprytem oraz wiedzą lekarską. Manipuluje policją oraz dziennikarzem, wykorzystując nawet najbardziej bolesne chwyty. To, co robi ze swoimi ofiarami jest mocno brutalne, często obrzydliwe, budzące niesmak. Znane są pobódki doboru ofiar. Sprawca został wykreowany bardzo dobrze.
Akcja ma szaleńcze tempo i nie zwalnia ani na chwile. Treść jest opleciona licznymi zwrotami akcji. Intryga skonstruowana jest perfekcyjnie. Autor pisze mocno, wciągająco, a od lektury trudno się oderwać. Finału nie przewidziałam, a otwarte zakończenie sugeruje kolejne spotkanie z twórczością Piotra Kuźniaka.

Rozdziały są krótkie, pisane z perspektywy kilku bohaterów w narracji trzecioosobowej. Liczne zwroty akcji wzbudzają zainteresowanie i nie pozwalają odłożyć książki na bok.

Naprawiacz jest świetny debiut. Książka zawiera w sobie wszystko to czego, oczekuje od dobrego kryminału. Polecam

Zgodnie z tytułem pierwsze skrzypce należą do brutalnego psychopaty. Bohater wykazuje się ogromnym sprytem oraz wiedzą lekarską. Manipuluje policją oraz dziennikarzem, wykorzystując nawet najbardziej bolesne chwyty. To, co robi ze swoimi ofiarami jest mocno brutalne, często obrzydliwe, budzące niesmak. Znane są pobódki doboru ofiar. Sprawca został wykreowany bardzo...

Piętno Diabła jest to kolejna książka, którą przeczytałam z polecenia. Niestety przed sięgnięciem po książkę, nie wiedziałam, że jest to tom piąty, cyklu z Kubą Sobańskim. Aczkolwiek nie utrudniło mi to czytania lektury.

Główny bohater Kuba Sobański po kilku latach wychodzi z więzienia. Powrót do rzeczywistości nie jest prosty - mężczyzna stracił możliwość pracy jako adwokat. Z rodziną nie ma kontaktu, a zapasy finansowe kończą się. Dodatkowo jego głównym celem po wyjściu z aresztu, chęć zabicia Soni Wodzińskiej


Piętno Diabła to niezwykle hipnotyzująca lektura, która przyciąga czytelnika niczym magnes. A od czytania bardzo trudno się oderwać. Świat wykreowany przez autora - to przede wszystkim luksusy, pieniądze, imprezy, oraz namiętność połączona z chęcią zemsty.

Główny bohater Kuba - to przede wszystkim typowy samiec alfa. Wzbudza zainteresowanie wśród Pań. Nie stroni od używek. A od czasu to czasu, lubi sobie kogoś zabić, a jego zbrodnie są dosłownie idealne, nie pozostawia po sobie żadnych śladów.

Kolejną wiodącą postacią jest Sonia. Kobieta, dzięki pieniądzom ojca, prowadzi własną firmę. Wykazuje się niezwykła kobiecą siłą, inteligencją oraz sprytem. Chcąc dać upust swoim emocjom - również zabija.

Bardzo mi się podoba, że wydarzenia poznajemy z perspektywy mordercy. Nie ma tu typowego śledztwa, tylko krok po kroku czytelnik śledzi poczynania zbrodniarza, zarówno jego życie prywatne, przygotowania do morderstwa, zbrodnię i powrót do rzeczywistości po wszystkim.

Książkę pochłania się w szybkim tempie. A po przeczytaniu czytelnik czuje niedosyt. Finał zaskakuje, a po jego przeczytaniu miałam niesamowitą chęć na kolejny tom z głównymi bohaterami. Serdecznie polecam!

Piętno Diabła jest to kolejna książka, którą przeczytałam z polecenia. Niestety przed sięgnięciem po książkę, nie wiedziałam, że jest to tom piąty, cyklu z Kubą Sobańskim. Aczkolwiek nie utrudniło mi to czytania lektury.

Główny bohater Kuba Sobański po kilku latach wychodzi z więzienia. Powrót do rzeczywistości nie jest prosty - mężczyzna stracił możliwość pracy jako...

W ostatnim czasie w mediach społecznościowych poświęconych książkom, królowała Pomornica. Za równo okładka, jak i jej opis z tyłu wzbudziły moje zainteresowanie. A masa pozytywnych recenzji, potęgowała moje zaintrygowanie lekturą. Nie zastanawiając się długo, postanowiłam przeczytać wymieniony wyżej tytuł.

Julia wraz z Wiktorem są młodym małżeństwem. Wprowadzają się do domu rodzinnego Julii, gdzie przed laty wydarzyła się tragedia. Od samego początku mieszkania główną bohaterkę spotykają niemiłe niespodzianki - jedna z nich to balon z zaszyfrowaną wiadomością.


Pomornica jest to thriller psychologiczny. Autorka wykreowała świetny klimat - pojawia się dziwna mara, występuje dużo mroku i poczucia przerażenia. Dodatkowo akcja toczy się dwutorowo - przeplatają się wydarzenia z 2022 oraz 2006 roku. Pomysł na fabułę jest genialny. Czegoś z takim klimatem, dawno nie czytałam. Zdecydowanie książka wyróżnia się na rynku wydawniczym.
Jednakże, ja nie potrafiłam się wciągnąć w lekturę. Nie czytałam książki z zapartym tchem. Początek bardzo mnie zaintrygował, środek momentami nudził. Aczkolwiek byłam ciekawa jak się wyjaśni zagadka kryminalna, dlatego też przeczytałam książkę do końca. Finał zaskoczył mnie, ale nie na tyle że wbił mnie w fotel
Pisarka intrygę kryminalną wzbogaciła o wątki dotyczące homoseksualizmu, choroby czy też wykluczenia z grupy rówieśniczej. W ten sposób zagadka stała się bardziej nurtująca.

Pomornica jest to lektura dla czytelników lubiących mroczny i przerażający klimat.

W ostatnim czasie w mediach społecznościowych poświęconych książkom, królowała Pomornica. Za równo okładka, jak i jej opis z tyłu wzbudziły moje zainteresowanie. A masa pozytywnych recenzji, potęgowała moje zaintrygowanie lekturą. Nie zastanawiając się długo, postanowiłam przeczytać wymieniony wyżej tytuł.

Julia wraz z Wiktorem są młodym małżeństwem. Wprowadzają się do...

Po długiej niemocy czytelniczej, ostatnio czytam książki jedna za drugą. Chwasty zdecydowałam się przeczytać z polecenia koleżanki. Jest to moje pierwsze spotkania z twórczością autora Jako miłośniczka brutalnych i mocnych kryminałów, byłam ciekawa czy lektura zadowoli moje gusta czytelnicza.

W aurze spadających liści, dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarą jest osiedlowy alkoholik. Znakiem szczególnym mordercy jest pozostawienie na ciele ofiary zasuszonej rośliny. Sprawą zajmuje się podkomisarz Kalinowski, przy udziale prokurator Klaudii Nowickiej.


Pierwsze element, który mi się podobał to kreacja psychopaty. Czytelnik ma świadomość po przeczytaniu lektury, co nim kierowało, jakie były jego przeszłe doświadczenia. Zbrodnie mordercy są niesamowicie brutalne i mocne. Opisy mogą wywołać ciarki, a nawet obrzydzenie. Sam motyw z eliminowaniem chwastów idealnie wpisuje pod dobry kryminał.

Chwasty jest to książka jest z mocną rozbudowaną stroną obyczajową. Postaciami są zwykli ludzie, np. pielęgniarka, dostawa dhlu, wykładowca, właściciel sklepu. Postaci jest wiele. W pewnym momencie każda z nich wydaje się potencjalnym zabójcą. Za każdym z bohaterów kryje się trudna przeszłość, bądź inne przykre fakty. Autor w krótkich podrozdziałach opisuje życie wielu osób. Momentami lekko czułam się znudzona. Akcja toczy się wolno, brakowało mi większej dawki napięcia.

Finał zaskakujący, próbowałam zgadnąć tożsamość sprawy, ale mi się nie udało. Jedynie dobrze wytypowałam płeć mordercy.

Zdecydowanie lektura zadowoliła moje gusta czytelnicze. Prawdziwy kryminał, po który śmiało można stwierdzić, że jest to dobra książka. Są trupy, makabryczne zbrodnie czyli coś co cenie kryminałach. Chętnie przeczytam inne pozycje z cyklu historia warszawska. Mam nadzieję, że ponownie spotkam się z podkomisarzem Kalinowski oraz panią prokurator Nowicką.

Po długiej niemocy czytelniczej, ostatnio czytam książki jedna za drugą. Chwasty zdecydowałam się przeczytać z polecenia koleżanki. Jest to moje pierwsze spotkania z twórczością autora Jako miłośniczka brutalnych i mocnych kryminałów, byłam ciekawa czy lektura zadowoli moje gusta czytelnicza.

W aurze spadających liści, dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarą jest...

Ostatnio całkowicie przypadkowo trafiam na perełki thrillerowe, obok których nie da się przejść obojętnie. Jakiś czas temu przeczytałam pierwszy tom z cyklu uwikłane. Na tyle mi się podobał, że po kolejną część postanowiłam sięgnąć. Śmiało mogę stwierdzić, że to był dobry pomysł.

Główną bohaterką jest Zuza Wilk. Dziewczyna po zaginięciu siostry, nie może dojść do siebie. Wraz z chłopakiem wyprowadzają się, do małej miejscowości na odludziu, w pobliżu lasu. Razem z nimi mieszka brat chłopaka Zuzy i częstym gościem jest Liwia - dziewczyna braciom pomaga przy tworzeniu profilu w aplikacji instagram.

Początkowo obawiałam się, że Uwikłana będzie bardzo podobna do poprzedniej części. Jednak, okazało że jest to odrębna historia. Treść od początku do końca trzyma poziom. Napięcie towarzyszy cały czas podczas czytania. Mroczna atmosfera, dziwne wydarzenia w życiu głównej bohaterki, nasuwają pytania o co tak naprawdę chodzi. Kilka wątków, które finalnie tworzą świetną i wciągającą całość. Finał zaskoczył mnie, zdecydowanie jest to zakończenie z efektem wow.

Uwikłana jest to thriller psychologiczny. Został dobrze wykreowany zarówno pod kątem thrillerowym, jak i psychologicznym. Narracja pierwszoosobowa pozwala wczuć się w sytuację Zuzy. Momentami dziewczyna wykazuje się ogromną naiwnością, reaguje impulsywnie na to, co się dzieje w jej życiu. Postać nie wzbudziła mojej sympatii, ze względu na przesadzone zachowanie, nieadekwatne do sytuacji. Jednakże jako poetka - kobieta sprawdza się świetnie. Pisanie jest dla niej odskocznią od problemów.

Jest moje trzecie spotkanie z twórczością Alicji Sinickiej i z pewnością nie ostatnie. Zdecydowanie polecam fanom thrillerów psychologicznych. Jedna i druga książka z cyklu Uwikłane jest bardzo dobra. Jeśli jednak miałabym wybrać, która lepsza to zdecydowanie Uwikłana bardziej mnie pochłonęła.

Ostatnio całkowicie przypadkowo trafiam na perełki thrillerowe, obok których nie da się przejść obojętnie. Jakiś czas temu przeczytałam pierwszy tom z cyklu uwikłane. Na tyle mi się podobał, że po kolejną część postanowiłam sięgnąć. Śmiało mogę stwierdzić, że to był dobry pomysł.

Główną bohaterką jest Zuza Wilk. Dziewczyna po zaginięciu siostry, nie może dojść do siebie....