Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Green'a odkryłam po obejrzeniu świetnej ekranizacji "Gwiazd naszych wina". Już w trakcie oglądania obiecałam sobie przeczytać od razu papierowy pierwowzór. Okazało się, że nie jest ona dostępna w mojej bibliotece. Zrezygnowana postanowiłam sprawdzić jego inną książkę i jakże się cieszę z tego powodu! Napisana jest prostym językiem, zawiera mnóstwo zabawnych momentów, jednak akcja nie zawsze była wciągająca. Mogę to od razu pominąć, ponieważ jej przekaz jest dla mnie znaczący. Wywarła na mnie wspaniałe wrażenie i polecam ją zarówno nastolatkom jak i starszym czytelnikom ;)

Green'a odkryłam po obejrzeniu świetnej ekranizacji "Gwiazd naszych wina". Już w trakcie oglądania obiecałam sobie przeczytać od razu papierowy pierwowzór. Okazało się, że nie jest ona dostępna w mojej bibliotece. Zrezygnowana postanowiłam sprawdzić jego inną książkę i jakże się cieszę z tego powodu! Napisana jest prostym językiem, zawiera mnóstwo zabawnych momentów, jednak...

"Igrzyska śmierci" trafiły na listę moich ulubionych książek tego gatunku. Nie rozczarowałam się też ich drugą częścią.
Po wielu wysiłkach na arenie, wszystko miało się poukładać, lecz prezydent Snow miał inne plany. I chociaż Katniss wszystkimi siłami próbowała nie ściągnąć gniewu władz Kapitolu, nieumyślnie zmierzała całkiem w drugą stronę. Jej rozdarcie związane ze sprawami sercowymi pogłębia się przy każdej możliwej okazji. Collins ma żyłkę do zaskakujących zakończeń, które zmuszają do sięgnięcia po kolejną część.
Oczywiście i bez niego też bym to zrobiła ;)

"Igrzyska śmierci" trafiły na listę moich ulubionych książek tego gatunku. Nie rozczarowałam się też ich drugą częścią.
Po wielu wysiłkach na arenie, wszystko miało się poukładać, lecz prezydent Snow miał inne plany. I chociaż Katniss wszystkimi siłami próbowała nie ściągnąć gniewu władz Kapitolu, nieumyślnie zmierzała całkiem w drugą stronę. Jej rozdarcie związane ze...

Ciężko, mi jest wyrazić słowami to co w tej chwili czuję. Oprócz pustki, ogarniającej mnie zawsze po skończeniu książki, jest jeszcze niedowierzanie. Ale powoli (jak zawsze) przychodzi akceptacja.
Po książkę sięgnęłam z dwóch powodów. Po pierwsze, kiedyś czytałam "Przebudzenie". Po drugie, chciałam się dowiedzieć czym tak zachwycają się nastolatki. Oglądałam wcześniej kilka odcinków serialu, ale nie mam porównania między jednym a drugim.
Z początku, owszem troszkę nudnawa. Ale, jak to się mówi, apetyt rośnie w miarę jedzenia. Znajdowało się w niej coś więcej, niż tylko wątek przewodzący. Obok niego tworzyły się nowe historie i postacie. I bardzo cieszy mnie fakt, że w tekście nie znajdowały się szczegółowe opisy dnia Eleny. Ponieważ, według mnie to wypełnienie luki, w którą autor koniecznie chcę coś dodać a zazwyczaj to nie wychodzi.
Książka z niewiadomych przyczyn jest dla mnie ważna. Pomogła mi w rozmowie z sobą. I w zrozumieniu otaczającego mnie świata. W mniejszym lub większym stopniu. Nie wiem dlaczego tak się stało. Jest to zabawne, przecież raczej nie o to w niej chodziło.
Każdy ma własny gust, ale dla mnie, wielbicielki fantasy i romansów, była czymś bardzo przyjemnym i zostającym na długo w głowie i sercu. A także stwarzającym wiele pytań.
Bo przecież o to chodzi w książkach, czyż nie ?

Ciężko, mi jest wyrazić słowami to co w tej chwili czuję. Oprócz pustki, ogarniającej mnie zawsze po skończeniu książki, jest jeszcze niedowierzanie. Ale powoli (jak zawsze) przychodzi akceptacja.
Po książkę sięgnęłam z dwóch powodów. Po pierwsze, kiedyś czytałam "Przebudzenie". Po drugie, chciałam się dowiedzieć czym tak zachwycają się nastolatki. Oglądałam wcześniej kilka...