Perfekcyjna niedoskonałość

Przy Golemie XIV ta książka to powierzchowny oraz brukowatej jakości konceptualny potworek, banalny oraz mentalnie płaski jak naleśnik przeintelektualizowany worek wypocin. Nic więcej dodawać nie muszę ale chcę.

Z Dukaja taki następca Lema jak z Norbiego drugi Freddie Mercury.

Poziom intelektualny Lema to metagalaktyka, Dukaj co najwyżej może podskakiwać jak mały szczeniak i Prosić się Lema o aportowanie erudycyjnej piłeczki.

Przy Golemie XIV ta książka to powierzchowny oraz brukowatej jakości konceptualny potworek, banalny oraz mentalnie płaski jak naleśnik przeintelektualizowany worek wypocin. Nic więcej dodawać nie muszę ale chcę.

Z Dukaja taki następca Lema jak z Norbiego drugi Freddie Mercury.

Poziom intelektualny Lema to metagalaktyka, Dukaj co najwyżej może podskakiwać jak mały...

Fantazja i umiejętność tworzenia zaskakujących... , no właśnie: światów, okoliczności, praw fizyki i kosmologii, praw biologii obowiązujących organizmy przyszłego tysiąclecia, jest niesamowita. Ku mej radości i przyjemności obcowania z dziełem, poparta ogromną wiedzą i wielką pisarską intuicją. I tylko uczucia jakieś takie nam współczesne (co wcale nie jest zarzutem). Lektura obowiązkowa.

Fantazja i umiejętność tworzenia zaskakujących... , no właśnie: światów, okoliczności, praw fizyki i kosmologii, praw biologii obowiązujących organizmy przyszłego tysiąclecia, jest niesamowita. Ku mej radości i przyjemności obcowania z dziełem, poparta ogromną wiedzą i wielką pisarską intuicją. I tylko uczucia jakieś takie nam współczesne (co wcale nie jest zarzutem)....

Mam mieszane wrażenia po przeczytaniu tej książki. Bardzo mnie męczyła i ciężko mi dostrzec w niej cały zachwyt, który czytam w innych recenzjach. Język bogaty, miejscami zupelnie niepotrzebnie, bo przez ten kunszt całość wlecze się w nieskończoność. Mnóstwo szowinistycznych wtrętów, które mnie zniechęcały do głównego bohatera. Po skończeniu jej zostałam z myślą, że autorowi bardziej zależy na słowach niż na przekazaniu sensy.

Mam mieszane wrażenia po przeczytaniu tej książki. Bardzo mnie męczyła i ciężko mi dostrzec w niej cały zachwyt, który czytam w innych recenzjach. Język bogaty, miejscami zupelnie niepotrzebnie, bo przez ten kunszt całość wlecze się w nieskończoność. Mnóstwo szowinistycznych wtrętów, które mnie zniechęcały do głównego bohatera. Po skończeniu jej zostałam z myślą, że...

Oceniam z perspektywy lat, może będę ponawiać czytanie i coś zmienię/dodam :).

Co zapamiętałam:
- moja top 1-2 książka! Wyważenie poetyckości i wciągającej fabuły. Dlaczego Dukaj nie może tak pisać więcej????
- piękny polski język. Genialny.
- filozoficznie - baza do wielu analiz (nie tylko filozoficznie). Pisałam o tej książce pracę.
- potencjał ponownego czytania i ciągłego odkrywania czegoś nowego - bardzo duży.
- mind-scratching.
- space opera. Chciałabym takich więcej :(.
- na pewno wrócę nie raz.

Oceniam z perspektywy lat, może będę ponawiać czytanie i coś zmienię/dodam :).

Co zapamiętałam:
- moja top 1-2 książka! Wyważenie poetyckości i wciągającej fabuły. Dlaczego Dukaj nie może tak pisać więcej????
- piękny polski język. Genialny.
- filozoficznie - baza do wielu analiz (nie tylko filozoficznie). Pisałam o tej książce pracę.
- potencjał ponownego czytania i...

Bardzo fajna i trzeba się trochę przy niej nagimnastykować umysłowo, czyli to, czego od SF oczekuję.

Bardzo fajna i trzeba się trochę przy niej nagimnastykować umysłowo, czyli to, czego od SF oczekuję.

Książka wymaga sporego wysiłku intelektualnego od czytelnika. Ja też nie twierdzę, że ją w pełni zrozumiałem, ale to nie wina książki, a moja, mimo doktoratu z filozofii. Nie mniej jednak, czytając ją doszedłem po kilkudziesięciu stronach lektury do wniosku, że to książka wybitna. Tyle że trzeba ją przeczytać przy herbacie, najlepiej z rumem, kilka razy. Warto. Na zachętę dla tych, którzy jeszcze tej nie przebrnęli, ale borykali się z innymi dziełami literatury wysokiej: "Ulissesa" Joyce'a czytało mi się trudniej. Dukaj bowiem faktycznie zadbał w swoim misterium o fabułę.

Książka wymaga sporego wysiłku intelektualnego od czytelnika. Ja też nie twierdzę, że ją w pełni zrozumiałem, ale to nie wina książki, a moja, mimo doktoratu z filozofii. Nie mniej jednak, czytając ją doszedłem po kilkudziesięciu stronach lektury do wniosku, że to książka wybitna. Tyle że trzeba ją przeczytać przy herbacie, najlepiej z rumem, kilka razy. Warto. Na zachętę...

Połowy nie zrozumiałam, więc spokojnie jeszcze na co najmniej jedno czytanie, ale bardzo cenię ten styl i dopracowanie szczegółów.

Połowy nie zrozumiałam, więc spokojnie jeszcze na co najmniej jedno czytanie, ale bardzo cenię ten styl i dopracowanie szczegółów.

Moja pierwsza styczność z Dukajem. Książka jak dla mnie za trudna. Nie będę czytał dalszych tomów.

Moja pierwsza styczność z Dukajem. Książka jak dla mnie za trudna. Nie będę czytał dalszych tomów.

Kelner! W tym lemowskim podręczniku lore wizji świata dalekiej przyszłości jest fabuła!

To pierwsze spotkanie z autorem uważam za falstart. Na razie mnie zniechęcił, może dlatego, że jest ciągły bełkot, może po prostu nie umiem jej docenić. Z czasem dam szansę innym.

Kelner! W tym lemowskim podręczniku lore wizji świata dalekiej przyszłości jest fabuła!

To pierwsze spotkanie z autorem uważam za falstart. Na razie mnie zniechęcił, może dlatego, że jest ciągły bełkot, może po prostu nie umiem jej docenić. Z czasem dam szansę innym.

Wykręca mózg. Czytałam trzy razy. Polecam.

Wykręca mózg. Czytałam trzy razy. Polecam.