-
Artykuły
Rękopis „Chłopów” Władysława Stanisława Reymonta na liście UNESCOAnna Sierant1 -
Artykuły
Czytamy w weekend. 21 czerwca 2024LubimyCzytać540 -
Artykuły
Wejdź do świata, który przyspiesza bicie serca. Najlepsze kryminały w StorytelLubimyCzytać2 -
Artykuły
W poszukiwaniu autentyczności. Idea przewodnia i pierwsi goście 16. Festiwalu Conrada ogłoszeniLubimyCzytać1
Biblioteczka
2014
2014
2014-06
2014-09
2014-10
2014-10
2014-10
2014-11-16
2014-12-24
2012-07
2014-12-07
2014-11
Cały cykl Domu Nocy trochę mnie wciągnął, aczkolwiek ta część miała pewne niedociągnięcia. Moim zdaniem czas płynie trochę za szybko. Fabuła tej części jest dla mnie odrobinę nudniejsza niż poprzednie części, którymi byłam zachwycona. Jednakże autorki przerwały akcję w takim momencie, gdzie koniecznie trzeba kupić i przeczytać ostatni tom Domu Nocy, który wyszedł już do sprzedaży w wersji anglojęzycznej. Być może słownictwo nie jestem na jakimś wyrafinowanym poziomie, ale w końcu to książka dla młodzieży i takim potocznym językiem fajnie i szybko czyta się książki.
Odniosę się teraz do głównej bohaterki. Nie podoba mnie się postawa Zoey w tej części, zachowuje się lekkomyślnie, ignoruje zdanie swoich przyjaciół oraz rani swojego ukochanego Starka, coraz bardziej zbliżając się do Auroxa. Wiem dlaczego taka jest, ale to nie zmienia faktu, że mogłaby użyć swojej siły woli i spróbować zweryfikować przyczynę, przez którą ostatnio zrobiła się taka nieznośna. Przecież mogłaby wciągnąć wnioski z wcześniej popełnionych błędów. Może to mój wymysł, ale to spójne nie jest, bo bohaterka zmienia się bez przyczyny.
Co do pozostałych postaci jestem mile zaskoczona Afrodytą, którą uwielbiam i jest jedną z tych postaci, która mnie trzyma przy czytaniu tego cyklu. Powoli zaczyna mi się podobać postać Shaylin, która ma niesamowity dar! Do tego Nicole, cóż za przemiana, której w życiu bym się nie spodziewała. Krótko mówiąc były pozytywne rzeczy od strony dobrze wykreowanych, pojedynczych postaci. Nie jest to jednak szczyt zachwytu.
Ogółem rzecz biorąc książka średnia i jeżeli ktoś już czytał poprzednie 10 tomów powinien dalej to kontynuować. Pomimo tego, że książka nie należy do najlepszych to powinno się dokończyć tę serię. Nie będę zbytnio polecać, bo nie ma czego, polecam przeczytać z czystej ciekawości, co do zakończenia serii. ;)
Cały cykl Domu Nocy trochę mnie wciągnął, aczkolwiek ta część miała pewne niedociągnięcia. Moim zdaniem czas płynie trochę za szybko. Fabuła tej części jest dla mnie odrobinę nudniejsza niż poprzednie części, którymi byłam zachwycona. Jednakże autorki przerwały akcję w takim momencie, gdzie koniecznie trzeba kupić i przeczytać ostatni tom Domu Nocy, który wyszedł już do...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-12-19
Przed chwilą przeczytałam Wierną i jestem pod ogromnym wrażeniem. W końcu odnajdujemy sens trylogii, dowiadujemy się szkokującej prawdy, która jest bardzo bolesna dla Tobiasa. Fabuła trzyma w napięciu, z każdym rodziałem dowiadujemy się czegoś zaskakującego. Powieść Veronici Roth wzbudza wiele mieszanych emocji, co dla mnie jest bardzo ważne, czyli ciągłe zwroty akcji oraz wzloty i upadki bohaterów. Od utworu nie idzie się oderwać, przeczytałam go niemal jednym tchem. Poza tym ta lektura ma charakter dydaktyczny, który bardzo cenię we współczesnej literaturze. Ta książka nauczyła mnie wiele, tych wartości, których nie doceniam... zanim ich nie stracę. Tego nie da się zapomnieć. Wstrząsnęły mną te wydarzenia, które są obrazowane w Wiernej, ale także przypomniały, że niestety świat taki jest i nigdy nie będzie sprawiedliwy. Pokazuje nam rzeczywiste spojrzenie na ludzi, którzy żyją w gniewie, którzy pragną bolesnej zemsty. Główna bohaterka zainponowała mi niezwykle i otworzyła mi oczy, co tak najbardziej w życiu się liczy. Także postać Tobiasa pokazała mi, że trzeba toczyć walkę z samym sobą i zawsze znajdować nadzieję na lepsze jutro. Peter pokazał mi, że wyrzuty sumienia, nasze grzechy mogą nas samych kiedyś pogrążyć. Ogółem wiele bohaterów czegoś nas uczy. Ta powieść dotarła do mojego serca i w nim skrywanych uczuć, nawet mnie - twardzielkę wzruszyło i to mocno (przyznam, że uroniłam trochę łez). POLECAM GORĄCO Wierną jak i całą trylogię Niezgodna!
Przed chwilą przeczytałam Wierną i jestem pod ogromnym wrażeniem. W końcu odnajdujemy sens trylogii, dowiadujemy się szkokującej prawdy, która jest bardzo bolesna dla Tobiasa. Fabuła trzyma w napięciu, z każdym rodziałem dowiadujemy się czegoś zaskakującego. Powieść Veronici Roth wzbudza wiele mieszanych emocji, co dla mnie jest bardzo ważne, czyli ciągłe zwroty akcji...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2012-07
2012-07
2011-08
Nie wiem, co napisać o ponadczasowej fenomenalnej powieści J.K.Rowling, ponieważ ciężko opisać jest magię tej książki. Tak - ta powieść jest oczarowująca, trudno się od niej oderwać, to początek historii o Harrym Potterze, do którego wraca się z takim samym zapałem jak kiedyś (wiem to, bo już wracam do niej po raz trzeci). Wiele dzieci, dzięki temu utworowi zaczęło przygodę z książkami, co jest rzeczą niezwykłą w tych czasach. Rowling stworzyła niesamowity świat, genialną fabułę, dobrze wykreowane postaci, które są w stanie oderwać nas od rzeczywistości. Niżej z grubsza przedstawię, co dzieje się w Kamieniu Filozoficznym.
Harry Potter jest chłopcem, który przeżył, mimo iż ugodziło go śmiertelne zaklęcie, jego rodzice broniąc go zginęli. Chłopiec trafia do okropnego wujostwa, gdzie wychowuje się przez 10 lat, aż do chwili, gdy przychodzi list z Hogwartu - czyli najlepszej szkoły magii i czarodziejstwa. Od tamtej chwili życie Harry'ego się nieodwracalnie zmieniło. Wchodzi do świata magii, który jest imponujący, w końcu czuje się jak u siebie w domu. W Hogwarcie przeżywa swoje pierwsze przyjaźnie, przygody, sukcesy i porażki. Harry podejrzewa profesora od eliksirów - Severusa Snape'a o zdradę i chęć zdobycia tajemniczej jak i cennej rzeczy pod klapą na trzecim piętrze. Wraz z Ronem i Hermioną bacznie przyglądają się profesorowi i próbują odkryć co się znajduje pod klapą i kto pragnąłby mieć tę rzecz.
To naprawdę wartościowa powieść, która uczy nas podstawowych wartości. Książka jest ponadczasowa, ma w sobie mnóstwo magii, która ogarnia czytelnika od pierwszych stron. Utwór łatwo, lekko i szybko się czyta z zaciekawieniem. Bez względu na wiek, każdy powinien przeżyć te przygody chociaż w pierwszym tomie z Harrym Potterem. Naprawdę z całego serca POLECAM!
Nie wiem, co napisać o ponadczasowej fenomenalnej powieści J.K.Rowling, ponieważ ciężko opisać jest magię tej książki. Tak - ta powieść jest oczarowująca, trudno się od niej oderwać, to początek historii o Harrym Potterze, do którego wraca się z takim samym zapałem jak kiedyś (wiem to, bo już wracam do niej po raz trzeci). Wiele dzieci, dzięki temu utworowi zaczęło...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2011-10
Harry Potter i Komnata Tajemnic to kolejna genialna powieść Rowling! Dla Harry'ego i jego przyjaciół następują kolejne niebezpieczne jak i tajemnicze przygody w Hogwarcie. Rok szkolny zaczyna się nieprzyjemnie, wszystkie nieszczęścia spadają na głównego bohatera. Natomiast historia z Komnatą Tajemnic powraca. Harry Ron i Hermiona usiłują się dowiedzieć o co w tym wszystkim chodzi, co wydarzyło się sprzed pięćdziesięciu laty i co skrywa legendarna komnata, której położenia nikt nie zna. Aby odpowiedzieć na nurtujące pytania zachęcam do lektury.
Fabuła może wydawać się mało wiarygodna, można odnieść wrażenie, że ciągle zdarzają się niewyjaśnione zbiegi okoliczności. Aczkolwiek to nie znaczy, że fabuła jest niespójna, przez to jest wręcz intrygująca. Postaci mało się zmieniają od czasu pierwszego roku w Hogwarcie, nie widać w nich widocznych zmian w zachowaniu, za co chwała autorce. Pojawiają się również nowe postaci, które wnoszą trochę humoru, budzą zainteresowanie, co urozmaica drugą część przygód młodego czarodzieja.
Niewątpliwie da się dostrzec w tym utworze charakter dydaktyczny, który jest ujawniony w prosty i zrozumiały sposób, dlatego można spokojnie polecić lekturę najmłodszym czytelnikom.
Nie będę dalej rozważać nad magią tej powieści, więc pozostaje mi ją już tylko gorąco polecić każdemu, bez względu na wiek, czy na to jaki gatunek literacki preferuje. POLECAM!
Harry Potter i Komnata Tajemnic to kolejna genialna powieść Rowling! Dla Harry'ego i jego przyjaciół następują kolejne niebezpieczne jak i tajemnicze przygody w Hogwarcie. Rok szkolny zaczyna się nieprzyjemnie, wszystkie nieszczęścia spadają na głównego bohatera. Natomiast historia z Komnatą Tajemnic powraca. Harry Ron i Hermiona usiłują się dowiedzieć o co w tym wszystkim...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2011-11
Harry Potter i Więzień Azkabanu to jedna z moich ulubionych części, jest naprawdę fenomenalna!
Z mrocznego Azkabanu - więzienia dla czarodzieji ucieka jeden z wiernych sługów Czarnego Pana, co jest właściwie niemożliwe, bo więzienia strzegą straszne istoty zwane dementorami. W świecie czarodzieji wszyscy żyją w strachu, a Ministerstwo nie jest w stanie schwytać Blacka. Harry dowiaduje się na ten temat wiele nowych informacji, które zmieniają jego życie, jest bliski prawdy, co się wydarzyło pamiętnej nocy 31 października 1981 roku. Oprócz tego Harry zaczyna naukę nowych przedmiotów, jakimi są wróżbiarstwo i opieka nad magicznymi stworzeniami. Pojawia się także nowy nauczyciel obrony przed czarną magią, który sprawia, że wszyscy pokochują te lekcje. Również w szkole magii i czarodziejstwa dzieją się podejrzane rzeczy. Wychodzi na to, że Syriusz Black ma do załatwienia jakąś sprawę w Hogwarcie.
To naprawdę niesamowita, emocjonująca część. Dużo wartkiej akcji, nowe jakże ciekawe postaci. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Spójna i intrygująca fabuła sprawia, że trudno się oderwać. Natomiast prosto jest oderwać się od rzeczywistości i przeżywać wspólnie z Harrym niezapomniane przygody. Naprawdę z całego serca polecam Wam szególnie tę wyjątkową część!
Harry Potter i Więzień Azkabanu to jedna z moich ulubionych części, jest naprawdę fenomenalna!
Z mrocznego Azkabanu - więzienia dla czarodzieji ucieka jeden z wiernych sługów Czarnego Pana, co jest właściwie niemożliwe, bo więzienia strzegą straszne istoty zwane dementorami. W świecie czarodzieji wszyscy żyją w strachu, a Ministerstwo nie jest w stanie schwytać Blacka....
2011-12
Harry Potter i Czara Ognia to przełomowa część tej serii! Jest o wiele dojrzalsza i brutalniejsza od poprzednich. O wiele więcej wartkiej akcji, dużo tajemnic, niewyjaśnionych zbiegów okoliczności i przypadków. To sprawia, że od książki nie można się oderwać.
W Czarze Ognia w Anglii odbywają się Mistrzostwa Świata w Quidditchu, co wywołuje euforię u większości czarodziejów, jednak podczas tego wydarzenia staje się rzecz, której nie obawiano się od trzynastu lat. Między innymi to zdarzenie daje ciąg następnym podejrzanym zbiegom okoliczności. W tej części także w Hogwarcie odbywa się Turniej Trójmagiczny, którego nie było od wieków, ponieważ ginęło w nim dużo osób. Rozpoczyna się rywalizacja między trzema szkołami. Nagrodą jest chwała i tysiąc galeonów, ale zarazem jest to ogromne ryzyko. Harry zostaje dziwnym trafem czwartym zawodnikiem turnieju, co wzbudza u niektórych podejrzenia.
Przyznam, że w tej części dzieje się dużo więcej niż w poprzednich, jest przede wszystkim więcej wątków, dzięki czemu nie można się nudzić. Czara Ognia to przełom w przygodach Harry'ego Pottera, można wyczuć tę adrenalinę, ryzyko, a emocje sięgają zenitu!Pojawia się również sporo nowych barwnych i ciekawych postaci, które w mniejszym lub większym stopniu poznajemy. Fabuła jak już wspomniałam pełna zagadek, lecz bardzo spójna.
POLECAM i tę część jak każdą inną z całego serca. :D
Harry Potter i Czara Ognia to przełomowa część tej serii! Jest o wiele dojrzalsza i brutalniejsza od poprzednich. O wiele więcej wartkiej akcji, dużo tajemnic, niewyjaśnionych zbiegów okoliczności i przypadków. To sprawia, że od książki nie można się oderwać.
W Czarze Ognia w Anglii odbywają się Mistrzostwa Świata w Quidditchu, co wywołuje euforię u większości czarodziejów,...
2014-01
W ciemności ogień płonie jeszcze jaśniej.
Kosogłos to już ostatnia część bestsellerowej trylogii "Igrzyska Śmierci", jest równie rewelacyjna jak poprzednie. Ciężko opisać fenomen tej książki słowami. Jednakże odejmuję gwiazdkę za zakończenie, które jak dla mnie pozostawia zbyt wielki niedosyt, za wiele jest pytań i wątpliwości po skończeniu serii. Może zacznę od fabuły.
Rewolucja rozpętała się na dobre, iskra Katniss zamieniła się w prawdziwą pożogę. Coraz więcej dystryktów jednoczy się razem, walczą o Panem wolne od dyktatorskiej władzy Prezydent Snowa. Po zejściu z areny Katniss przebywa w Trzynastce pod ziemią, ponieważ Dystrykt Dwunasty już nie istnieje, został zmieciony z powierzchni ziemi, tylko nieliczni przeżyli. Niestety Peeta już nie miał takiego szczęścia - zgarnął go Kapitol. Główna bohaterka zostaje symbolem rebelii - Kosogłosem, w związku z czym Prezydent Coin oraz Plutarch postanawiają nagrywać propagity zachęcające rebeliantów do walki. Dla Katniss jest priorytetem, aby odzyskać Peetę, wie, że jest torturowany, uświadamia sobie, że chyba go kocha. Jak potoczy się wojna? Kto zginie, a kto przetrwa ten trudny czas? Kto okaże się sojusznikiem, a kto podstępnym wrogiem? Jaką cenę będą musieli zapłacić rebelianci za demokratyczne Panem? Tego wszystkiego dowiadujemy się w ostatnim, emocjonującym tomie Igrzysk Śmierci.
Zacznę od tego, że książka jest bardzo pouczająca, ukazuje jak wygląda prawdziwe krwawe powstanie. Uświadamia jak wojna potrafi zburzyć hierarchię wartości. Z drugiej strony pokazuje, że dla większego dobra warto rozpętać rewolucję, żeby kolejnym pokoleniom żyło się lepiej. Suzanne pokazała władzę dyktatorską, totalitarną od najgorszej strony. Na dodatek uświadomiła, że niektóre osoby mają tak ogromną żądzę władzy, że są w stanie zabijać niewinnych ludzi. Dlatego z pewnością to książka dla dojrzałych osób. Powieść nie tylko jest o wojnie, ale to główny wątek. Suzanne przedstawia też na czym polega miłość i poświęcenie. Widać to nie tylko w relacjach głównych bohaterów, ale i tych drugoplanowych. Oprócz wartości dydaktycznych dostajemy od Collins dużą dawkę adrenaliny. Akcja wprowadza w napięcie, potem jednak brnie w zawrotnym tempie. Ciągłe zwroty akcji sprawiają, że zalewa nas fala skrajnych emocji. Fabuła spójna i dopracowana z nutą tajemnicy, ale na koniec mamy wiele pytań i wątpliwości. Nie podobało mi się, że autorka nie pokazała Nam dalszych losów postaci drugoplanowych, dodała jedynie pewne wzmianki. Zakończenie, które mogłaby być wyciskaczem łez jest takie, że po przeczytaniu można odczuć przeraźliwą pustkę. Collins zamiast zbudzić na koniec w czytelniku burzę emocji, to wszystkie te uczucia stłumiła powodując doskwierającą pustkę i pytania bez odpowiedzi. Za to odejmuje gwiazdkę. Poza tym wykreowane fenomenalne postaci, z którymi się zżywamy. Każda osobowość jest inna, na swój sposób silna i intrygująca. Te postaci dodają nieprzewidywalności fabule, bo nie wiadomo, kto, na jaki następny krok się zdecyduje. Jeden błąd może spowodować katastrofę. To jedna z powieści, po których trudno sklecić mi zdanie na ich temat, ale udało się. Przekonajcie się sami. Pozostaje mi polecić z całego serca Kosogłosa, no i oczywiście całą trylogię "Igrzyska Śmierci", która już dumnie stoi na mojej półce. I niech los zawsze Wam sprzyja!
W ciemności ogień płonie jeszcze jaśniej.
Kosogłos to już ostatnia część bestsellerowej trylogii "Igrzyska Śmierci", jest równie rewelacyjna jak poprzednie. Ciężko opisać fenomen tej książki słowami. Jednakże odejmuję gwiazdkę za zakończenie, które jak dla mnie pozostawia zbyt wielki niedosyt, za wiele jest pytań i wątpliwości po skończeniu serii. Może zacznę od...
Jak dla mnie druga część jest genialna tak samo jak pierwsza! Dużo wartkiej akcji, ciekawa trzymająca w napięciu fabuła, nieoczekiwane zwroty akcji.
Ciekawie została przedstawiona Tris w tym tomie, widać, że się zmieniła, nabrała pewności siebie (chociaż nie do końca). Widać w niej było więcej determinacji i męstwa. Tobias natomiast poznał smak miłości, nie potrafił sobie wyobrazić życia bez niej, był w stanie poświęcić wszystko dla tej jedynej osoby. Niestety też dał omamić się pewnym wpływowym osobom, do których jego partnerka podchodziła z dystansem. Podoba mi się w nich ta lekka przemiana, widać, że są dojrzalsi po tym co ich spotkało. No i nieoczekiwany koniec, który jest kluczem do całej prawdy o systemie frakcyjnym i Niezgodnych.
Książka warta przeczytania! Na pewno ponownie kiedyś do niej wrócę. :) Gorąco polecam. :D
Jak dla mnie druga część jest genialna tak samo jak pierwsza! Dużo wartkiej akcji, ciekawa trzymająca w napięciu fabuła, nieoczekiwane zwroty akcji.
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCiekawie została przedstawiona Tris w tym tomie, widać, że się zmieniła, nabrała pewności siebie (chociaż nie do końca). Widać w niej było więcej determinacji i męstwa. Tobias natomiast poznał smak miłości, nie potrafił sobie...