Jesteśmy społecznością, która kocha książki

<3 mój ulubiony poranny motywator :)

<3 mój ulubiony poranny motywator :)

Amerykańskie romanse, flaki z olejem....nudziła mnie ta książka...dopiero pod koniec coś zaczyna trzymać w napięciu. American dream jakoś mnie nie powala...

Amerykańskie romanse, flaki z olejem....nudziła mnie ta książka...dopiero pod koniec coś zaczyna trzymać w napięciu. American dream jakoś mnie nie powala...

"Kariera ..." jest utworem wartym przeczytania. Mimo, iż dzieło powstało prawie wiek do tyłu, mam wrażenie, że w mentalności i stosunkach między ludzkich niewiele się zmieniło, czytając ją miałam wrażenie, że termin `dyzmizm`, który powstał po wydaniu niniejszej powieści, aktualnie można odnaleźć w obecnym życiu....jak typowi `Misiewicze`...bez kompetencji sprawują funkcje specjalistów.
A o czym to świadczy - zostawiam każdemu do głębokiej refleksji.

"Kariera ..." jest utworem wartym przeczytania. Mimo, iż dzieło powstało prawie wiek do tyłu, mam wrażenie, że w mentalności i stosunkach między ludzkich niewiele się zmieniło, czytając ją miałam wrażenie, że termin `dyzmizm`, który powstał po wydaniu niniejszej powieści, aktualnie można odnaleźć w obecnym życiu....jak typowi `Misiewicze`...bez kompetencji sprawują funkcje...

Piękna książka...
Obowiązkowy klasyk dla miłośników i koneserów literatury :)

Piękna książka...
Obowiązkowy klasyk dla miłośników i koneserów literatury :)

<3

<3

Książka przedstawia dalsze przygody Lou. Charakter książki jest mocno związany z poprzednimi wersjami. Dużo się dzieje, sytuacje zaskakują, ale również nieco rozczarowują. Rozczarowaniem w zasadzie kończyła się pierwsza część, druga i trzecia. Być może jest to moje osobiste oczekiwanie wobec autora, niemniej jednak, powieść wgniata w fotel. Polecam :)

Książka przedstawia dalsze przygody Lou. Charakter książki jest mocno związany z poprzednimi wersjami. Dużo się dzieje, sytuacje zaskakują, ale również nieco rozczarowują. Rozczarowaniem w zasadzie kończyła się pierwsza część, druga i trzecia. Być może jest to moje osobiste oczekiwanie wobec autora, niemniej jednak, powieść wgniata w fotel. Polecam :)

Biografia Marii Curie autorstwa Pani Kienzler jest niezwykle ciekawa.
Nie omieszkam sięgać po kolejne książki tej autorki.
Pozycja niezbędna dla miłośników literatury faktu.

Biografia Marii Curie autorstwa Pani Kienzler jest niezwykle ciekawa.
Nie omieszkam sięgać po kolejne książki tej autorki.
Pozycja niezbędna dla miłośników literatury faktu.

Zabawna, ciekawa i oryginalna.
W specyficzny sposób pomaga zwrócić uwagę na niuanse relacji damsko-męskich.

Zabawna, ciekawa i oryginalna.
W specyficzny sposób pomaga zwrócić uwagę na niuanse relacji damsko-męskich.

Postać mm Curie wzbudza nadal ogromne zainteresowanie, podziw i szacunek, ale jest to najmniej konkretna biografia uczonej jaką w życiu czytałam...Wątki są chaotyczne, niezawarte, o wszystkim i o niczym, męczyłam się czytając biografie autorstwa tej pisarki...ponadto nieliczne, ale ważne fakty są pomylone i przedstawione niezgodnie z prawdą...a to już był szczyt kunsztu pisarskiego...

Postać mm Curie wzbudza nadal ogromne zainteresowanie, podziw i szacunek, ale jest to najmniej konkretna biografia uczonej jaką w życiu czytałam...Wątki są chaotyczne, niezawarte, o wszystkim i o niczym, męczyłam się czytając biografie autorstwa tej pisarki...ponadto nieliczne, ale ważne fakty są pomylone i przedstawione niezgodnie z prawdą...a to już był szczyt kunsztu...

Treść książki przywołuje wiele ciekawych i zabawnych sytuacji z życia Profesora. Po jej przeczytaniu pozostaje pewien specyficzny niedosyt...anegdot, wiedzy i filozofii Profesora Vetulaniego, a ta ostatnia szczególnie intryguje czytelnika. Publikacja ta stanowi zapewne "subtelne" podsumowanie sytuacji z życia Profesora, które czasami nie będąc zabawnymi za jego sprawą takie właśnie się stawały.

Treść książki przywołuje wiele ciekawych i zabawnych sytuacji z życia Profesora. Po jej przeczytaniu pozostaje pewien specyficzny niedosyt...anegdot, wiedzy i filozofii Profesora Vetulaniego, a ta ostatnia szczególnie intryguje czytelnika. Publikacja ta stanowi zapewne "subtelne" podsumowanie sytuacji z życia Profesora, które czasami nie będąc zabawnymi za jego sprawą takie...

To książka raczej odzwierciedlająca osobisty pamiętnik, a nie biografię rodziny....
Do zanudzenia powtarzają się opisy wyznań i uczuć, a relacje z listów...przekładane na 3 os.lp po prostu męczą...
Moje rozczarowanie wynika raczej z formy prezentacji, gdyż czytając literaturę faktu oczekuje się konkretów a nie pitu-pitu o miłosci i serduszkach....
W normalnej kochającej się rodzinie takie uczucia są naturalne, nic w tym nadzwyczajnego, że coś się poświęca dla kogoś...
Za dużo tu glorii, chwały i ...nudy.
Choć nie ukrywam, że jestem pełna podziwu wobec radzenia sobie z przeciwnościami losu Stanisława i Danuty.

To książka raczej odzwierciedlająca osobisty pamiętnik, a nie biografię rodziny....
Do zanudzenia powtarzają się opisy wyznań i uczuć, a relacje z listów...przekładane na 3 os.lp po prostu męczą...
Moje rozczarowanie wynika raczej z formy prezentacji, gdyż czytając literaturę faktu oczekuje się konkretów a nie pitu-pitu o miłosci i serduszkach....
W normalnej kochającej...

Kończąc czytanie drugiej części historii Lou zdałam sobie sprawę, że mogłabym się od niej uczyć cierpliwości i zrozumienia wobec problematycznych postaci...książka początkowo była dla mnie męcząca, postać Lilly- córki Willa drażniła i zniechęcała, aż w końcu po przeczytaniu 1/3 odniosłam wrażenie, że chyba z tej książki nic intrygującego i wgniatającego w fotel nie wyniknie...
Jednak Moyes zaskoczyła z najmniej oczekiwanej strony. Żeby nie spojlerować...lepiej przeczytajcie =)

Kończąc czytanie drugiej części historii Lou zdałam sobie sprawę, że mogłabym się od niej uczyć cierpliwości i zrozumienia wobec problematycznych postaci...książka początkowo była dla mnie męcząca, postać Lilly- córki Willa drażniła i zniechęcała, aż w końcu po przeczytaniu 1/3 odniosłam wrażenie, że chyba z tej książki nic intrygującego i wgniatającego w fotel nie...

Najnudniejsze romansidło mojego życia...
Willson był, Willson czuł, Willson się wzruszył, Willson zapomniał, po czym nagle przemienia się w romantyka...
A co jest wyznacznikiem romantycznych gestów wg Sparksowego bohatera ?
Zdobycie się na zakup oklepachych perfum, limuzyna, szampan, kolacja przy świecach...i nieopisany zachwyt obdarowanej (nuda....)

kontrastując w rzeczywistości u mężczyzn taka przemiana nie zachodzi. NEVER.
I nie wiem czy ich stać na romantyczne i oryginalne gesty...

No chyba, że są to książki Sparcsa...

Najnudniejsze romansidło mojego życia...
Willson był, Willson czuł, Willson się wzruszył, Willson zapomniał, po czym nagle przemienia się w romantyka...
A co jest wyznacznikiem romantycznych gestów wg Sparksowego bohatera ?
Zdobycie się na zakup oklepachych perfum, limuzyna, szampan, kolacja przy świecach...i nieopisany zachwyt obdarowanej (nuda....)

kontrastując w...

Książka, którą zaliczam do serii:
"CZEGO MAMA O ŻYCIU NIE PRZEKAZAŁA CÓRCE"
Genialny poradnik, który uświadamia jak rozwijać w sobie jakże ważne poczucie niezależności, a przy okazji owinąć faceta wokół palca ;)
Zaskakujące spostrzeżenia i uwagi, które niekiedy prowadzą do łez...oczywiście tych `ze śmiechu`. Ciekawa, zaskakująca i zabawna.

Książka, którą zaliczam do serii:
"CZEGO MAMA O ŻYCIU NIE PRZEKAZAŁA CÓRCE"
Genialny poradnik, który uświadamia jak rozwijać w sobie jakże ważne poczucie niezależności, a przy okazji owinąć faceta wokół palca ;)
Zaskakujące spostrzeżenia i uwagi, które niekiedy prowadzą do łez...oczywiście tych `ze śmiechu`. Ciekawa, zaskakująca i zabawna.

Piękna, romantyczna, zbuntowana...Po prostu Fitzgerald...
Powieść ukazuje do czego jest zdolny zakochany mężczyzna. Fabuła przypomina raczej epokę romantyzmu niż powojennej rzeczywistości, niemniej jednak wyczuwa się w niej pewien charakterystyczny bunt i rozczarowanie właściwe dla twórczości Fitzgeralda. Najbardziej zaskakująca jest sylwetka głównego bohatera, pomimo tragizmu podyktowanego młodzieńczymi ideami, walczy do końca i nie poddaje się. W imię miłości...która, ostatecznie `wystawiła go do wiatru`.

Piękna, romantyczna, zbuntowana...Po prostu Fitzgerald...
Powieść ukazuje do czego jest zdolny zakochany mężczyzna. Fabuła przypomina raczej epokę romantyzmu niż powojennej rzeczywistości, niemniej jednak wyczuwa się w niej pewien charakterystyczny bunt i rozczarowanie właściwe dla twórczości Fitzgeralda. Najbardziej zaskakująca jest sylwetka głównego bohatera, pomimo...

Sposób w jaki autor kreuje fabułę i akcję książki zaskakuje pod wieloma względami. W 3/4 trzyma w napięciu i porusza emocje do tego stopnia, że nie pozwala zasnąć. Jednak rozczarował mnie sam koniec książki. Pewne zagadki zbyt łatwo się rozwiązują, sam sprawca demaskuje się przystępując do `powszechnej spowiedzi` tłumacząc się ze wszystkiego najmniej powołanym do tego osobom co sprawia, że cała akcja kończy się zbyt płytko. Natomiast zaskakują mnie sylwetki postaci; główna bohaterka- niezrównoważona emocjonalnie kobieta- alkoholiczka, która doprowadza się do upadku...czyli sylwetka jakiej najmniej oczekuje się w ideale kobiety, zaskakujące jest to, że nigdy nic nie zrobiła, żeby pracować nad sobą potrafiąc tylko obwiniać się i doprowadzać do efektu `domina` życiowych porażek. W profilu psychologicznym głównych bohaterów brakuje mi pewnego schematu życiowego rozsądku i samokontroli.

Sposób w jaki autor kreuje fabułę i akcję książki zaskakuje pod wieloma względami. W 3/4 trzyma w napięciu i porusza emocje do tego stopnia, że nie pozwala zasnąć. Jednak rozczarował mnie sam koniec książki. Pewne zagadki zbyt łatwo się rozwiązują, sam sprawca demaskuje się przystępując do `powszechnej spowiedzi` tłumacząc się ze wszystkiego najmniej powołanym do tego...

Drugi tom Cyklu Pieśni lodu i ognia autorstwa Georgea R.R. Martina przeraził mnie ilością postaci, szczegółowością nazwisk oraz dokładnością charakterystyki jednostek, które pojawiając się tudzież na początku utworu, odgrywają bardziej znaczącą rolę dopiero pod koniec tej części...Niemniej jednak wielowątkowa fabuła wprowadza czytelnika w świat tak wyjątkowy i rzeczywisty do tego stopnia, że szczegółwe charakterystyki setek żołnierzy czy horążych stają się barwnym dodatkiem. Moje serce najbardziej porusza jednak postac Tyriona, gdyż jest to człowiek o niezwykłej inteligencji i mądrości, zapewne stanowiłby dobry etos dla współczesnych włodarzy, którzy mogliby zaczerpnąć od niego nieco rozsądku...

Drugi tom Cyklu Pieśni lodu i ognia autorstwa Georgea R.R. Martina przeraził mnie ilością postaci, szczegółowością nazwisk oraz dokładnością charakterystyki jednostek, które pojawiając się tudzież na początku utworu, odgrywają bardziej znaczącą rolę dopiero pod koniec tej części...Niemniej jednak wielowątkowa fabuła wprowadza czytelnika w świat tak wyjątkowy i rzeczywisty...

Fabuła książki zarówno śmieszy i wzrusza, przeraża i bawi...tak naprawdę opisuje tragedię i cierpienie małej dziewczynki- Dziuni, której osoba i uczucia dla nikogo się nie liczyły poza jej dziadkami (rodzicami ze strony matki)...językiem , który czasem doprowadza do łez zarówno tych spowodowanych śmiechem jak i ludzkim cierpieniem...
Książa, która wgniata we fotel, porusza emocje i daje do myślenia...warta uwagi i przeczytania.

Fabuła książki zarówno śmieszy i wzrusza, przeraża i bawi...tak naprawdę opisuje tragedię i cierpienie małej dziewczynki- Dziuni, której osoba i uczucia dla nikogo się nie liczyły poza jej dziadkami (rodzicami ze strony matki)...językiem , który czasem doprowadza do łez zarówno tych spowodowanych śmiechem jak i ludzkim cierpieniem...
Książa, która wgniata we fotel, porusza...

Książka G. Martina zmieniła raz na zawsze moje podejście do fantastyki... Genialna książka, genialna fabuła, genialny pomysł autora...

Książka G. Martina zmieniła raz na zawsze moje podejście do fantastyki... Genialna książka, genialna fabuła, genialny pomysł autora...

Jesteś tym o czym myślisz.
...i to chyba wystarczy w kwestii recenzji.
Nie od dziś wiadomo, że jesteśmy kowalami naszego losu. Louise Hay wyjaśnia mechanizmy kreowania rzeczywistości nie za pomocą czynów, ale poprzez nastawienie umysłu i tworzenie przekonań...bo przecież każdą myśł można zmienić.

Jesteś tym o czym myślisz.
...i to chyba wystarczy w kwestii recenzji.
Nie od dziś wiadomo, że jesteśmy kowalami naszego losu. Louise Hay wyjaśnia mechanizmy kreowania rzeczywistości nie za pomocą czynów, ale poprzez nastawienie umysłu i tworzenie przekonań...bo przecież każdą myśł można zmienić.