Kariera Nikodema Dyzmy

Są czytelnicy, którzy zaliczają tę powieść do literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Ale jaką odwagą musiał wykazać się pisarz, by stworzyć tak zjadliwą, wymierzoną przeciw sanacyjnemu rządowi satyrę. Warto przeczytać i cieszyć się niepowtarzalnym stylem Dołęgi-Mostowicza.

Są czytelnicy, którzy zaliczają tę powieść do literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Ale jaką odwagą musiał wykazać się pisarz, by stworzyć tak zjadliwą, wymierzoną przeciw sanacyjnemu rządowi satyrę. Warto przeczytać i cieszyć się niepowtarzalnym stylem Dołęgi-Mostowicza.

Jestem absolutnie oczarowana tą pozycją. Uważam za genialny pomysł zrobić z gminnego chłopka - celebrytę. Zabawne były kąśliwe zdania, nienawiść Nikodema do hołostry (jakby miał wyrzec się pochodzenia, hihi), ale najbardziej wysublimowany komizm z powtarzaniem cudzych wypowiedzi, bo jeszcze piękniej wpasowane były :)

Jestem absolutnie oczarowana tą pozycją. Uważam za genialny pomysł zrobić z gminnego chłopka - celebrytę. Zabawne były kąśliwe zdania, nienawiść Nikodema do hołostry (jakby miał wyrzec się pochodzenia, hihi), ale najbardziej wysublimowany komizm z powtarzaniem cudzych wypowiedzi, bo jeszcze piękniej wpasowane były :)

Dobre, prawdziwe i zawsze aktualne. Zdecydowanie ta powieść jest szczytowym osiągnięciem Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Zamysł i akcja bardzo przypomina ulubiony przeze mnie utwór E.T.A. Hoffmanna "Zacheuszek, Cynobrem zwany" (napisany ponad 100 lat wcześniej), tyle że u Dołęgi akcja jest przeniesiona w realia Polski i w późniejszą epokę. No i Dyzma jest o wiele bardziej od Zacheuszka realistyczny, w porównaniu z utworem Hoffmanna wydaje się wręcz reportażowy, publicystyczny.

Dobre, prawdziwe i zawsze aktualne. Zdecydowanie ta powieść jest szczytowym osiągnięciem Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Zamysł i akcja bardzo przypomina ulubiony przeze mnie utwór E.T.A. Hoffmanna "Zacheuszek, Cynobrem zwany" (napisany ponad 100 lat wcześniej), tyle że u Dołęgi akcja jest przeniesiona w realia Polski i w późniejszą epokę. No i Dyzma jest o wiele bardziej od...

Książka o tym, że człowiek widzi to, co chce widzieć, słyszy to co chce słyszeć.
My to wielcy wspaniali, a reszta to, głód smród i ubóstwo.

Książka o tym, że człowiek widzi to, co chce widzieć, słyszy to co chce słyszeć.
My to wielcy wspaniali, a reszta to, głód smród i ubóstwo.

Książka mająca być zemstą na politykach i zwolennikach sanacji, napisana przez ich zarówno krytyka jak i nawet ofiarę - Tadeusza Dołęgę-Mostowicza, który z powodu krytykowania ich został ciężko pobity i ledwie żywy znaleziony przez przechodzącego chłopa. Tytułową postać fani często łączą z samym Józefem Piłsudskim.

Powieść otwiera na oczy na temat tego jak tak naprawdę wyglądało życie za czasów sanacji i Piłsudskiego. Nie był to wcale raj, w przeciwieństwie do tego jak mówią mity: bieda wśród pospólstwa, intrygi i karierowiczostwo oraz nieudolność sfer wyższych, czy nawet gnębienie opozycji (sprawa generałów Rozwadowskiego i Zagórskiego, więzienie w Brześciu, obóz koncentracyjny w Berezie Kartuskiej, etc.); to jest niestety prawdziwy obraz tamtych czasów.
Książka z powodu krytyki karierowiczostwa, obłudy, pychy, intryganctwa, różnych patologii (zarówno w niższych jak i wyższych sferach), jest ponadczasowa, wciąż aktualna, można ją idealnie dopasować do obojętnie jakich czasów - i jednocześnie znaleźć podobieństwa.


UWAGA! ZACZYNA SIĘ STREFA SPOILERÓW!


Rzeczą jaką się rzuca w oczy jest to, iż Dyzma pozbywa się głównie typów spod ciemnej gwiazdy, a nie np. mężnego generała Rozwadowskiego, np. wulgarna prostytutka Mańka, lichwiarz i krętacz Kunicki, obrażalska feministka Kasia, kombinator i szantażysta Boczek, niespełna rozumu konserwatywny arystokrata Żorż Ponimirski, ospały w wykonywaniu swojej pracy dyrektor Olszewski, czy chociażby poniżenie ministra Jaszuńskiego nieznającego się na niczym,; natomiast z drugiej strony dzięki temu powieść jest lżejsza, a i tak niszczenie ludzi, którzy kiedyś pomogli Nikodemowi (Ponimirski, Jaszuński, Kunicki), czy przynajmniej okazywali mu serdeczność (Olszewski, na samym początku Kasia i ewentualnie później Mańka), jacy by oni nie byli wydaje się być ohydne.
Książka ma oczywiście jak na satyrę przystało dużo elementów komicznych, np. przekręcanie słów Jaszuńskiego przez pijanego Waredę, albo nie zawsze udolne powtarzanie pomysłów Kunickiego przez Dyzmę, zachowanie oderwanych od świata arystokratów jak Żorż i jego ciotka (która będąc zdenerwowana ,,cwałowała po mieszkaniu, niczym Walkiria na bojowisku"); oraz wątek loży masońskiej, która z jednej strony nie chce być uważana za ani białą ani czarną magię, chce być czymś nowym, a nie zwykłym wyznaniem czy zwykłą sektą, a i tak wiadomo jak naprawdę jest (pod tym względem to też ponadczasowe).

Wisienką na torcie jest przemówienie chorego Żorża do tzw. elyty, podczas którego rzucił im prawdę prosto w oczy. Co się stało? Został nazwany wariatem, nieposłuchany i na tym koniec. Pomimo tego, iż Żorż jest w powieści osobą niespełna rozumu oraz w sumie niezbyt sympatyczną (poniżanie Dyzmy na początku znajomości, częste wywyższanie się przed służbą jak i raz przed baronem) to logiczne jest nawiązanie do osób, które po prostu rzucając niewygodną prawdę są uważane niemal za trędowatych.

Książka mająca być zemstą na politykach i zwolennikach sanacji, napisana przez ich zarówno krytyka jak i nawet ofiarę - Tadeusza Dołęgę-Mostowicza, który z powodu krytykowania ich został ciężko pobity i ledwie żywy znaleziony przez przechodzącego chłopa. Tytułową postać fani często łączą z samym Józefem Piłsudskim.

Powieść otwiera na oczy na temat tego jak tak naprawdę...

Trochę wahałem się przed wybraniem tej pozycji, w końcu oglądałem ekranizację i chociaż wiem że ekranizacja tylko nawiązywała do książki to ogólny wątek pozostaje niezmienny przez co książka może być przewidywalna. Całe szczęście zdecydowałem się i muszę powiedzieć, że warto było, świetna lektura.

Trochę wahałem się przed wybraniem tej pozycji, w końcu oglądałem ekranizację i chociaż wiem że ekranizacja tylko nawiązywała do książki to ogólny wątek pozostaje niezmienny przez co książka może być przewidywalna. Całe szczęście zdecydowałem się i muszę powiedzieć, że warto było, świetna lektura.

Od dawna chciałam przeczytać tę książkę, ale miałam zbyt świeżo w pamięci serial nakręcony na jej podstawie. Wspomnienia o serialu się już trochę zatarły, więc postanowiłam sięgnąć po książkową wersję "Kariery Nikodema Dyzmy" i muszę przyznać, że to znakomita powieść. Choć mniej więcej wiedziałam co się wydarzy to dosyć mocno mnie pochłonęła. Autor napisał ją dziewięćdziesiąt lat temu, a wciąż jest aktualna i czyta się ją jak coś napisanego współcześnie. Myślę też, że jak na tamte czasy była również dosyć odważna. Ciekawe było obserwowanie jak ktoś niesłusznie wywyższony traci człowieczeństwo i staje się kimś do szpiku kości złym, a wszyscy wokół nie zauważają, że to oszust.
Książka podobała mi się bardziej od serialu. Polecam.

Od dawna chciałam przeczytać tę książkę, ale miałam zbyt świeżo w pamięci serial nakręcony na jej podstawie. Wspomnienia o serialu się już trochę zatarły, więc postanowiłam sięgnąć po książkową wersję "Kariery Nikodema Dyzmy" i muszę przyznać, że to znakomita powieść. Choć mniej więcej wiedziałam co się wydarzy to dosyć mocno mnie pochłonęła. Autor napisał ją...

Złośliwie przerysowana szydera z późnej sanacji i śmieszna, i jak najbardziej zasłużona. Oprócz paru ludzi na poziomie, generalnie niezła to szajka była. Wzorowo spieprzyła niemal wszystko, co tylko mogła, za co słusznie zniknęła w pomroce dziejów.

Problem z tą książką jest zaś taki, że bardzo jest słabiutka pod względem literackim. Autor zawsze stawiał na bardzo masowego czytelnika. A to „ma swoją cenę - wysoką, ale wymierną”, jak powiedział przy innej okazji minister Józef Beck. Tymczasem od dłuższego czasu ja bardziej doceniam nie „co”, ale ”jak”- nie tylko zresztą w literaturze...

Złośliwie przerysowana szydera z późnej sanacji i śmieszna, i jak najbardziej zasłużona. Oprócz paru ludzi na poziomie, generalnie niezła to szajka była. Wzorowo spieprzyła niemal wszystko, co tylko mogła, za co słusznie zniknęła w pomroce dziejów.

Problem z tą książką jest zaś taki, że bardzo jest słabiutka pod względem literackim. Autor zawsze stawiał na bardzo...

Czytałam rok temu, przeczytałam i teraz. Od zawsze uwielbiam! Także serial z Wilhelmim - świetny. Lubię co jakiś czas wracać do tej pozycji.
Gdyby Mostowicz żył współcześnie, pewnie zostałby celebrytą tychże czasów! :D

Czytałam rok temu, przeczytałam i teraz. Od zawsze uwielbiam! Także serial z Wilhelmim - świetny. Lubię co jakiś czas wracać do tej pozycji.
Gdyby Mostowicz żył współcześnie, pewnie zostałby celebrytą tychże czasów! :D

Rewelacyjna książka i naprawdę bardzo pozytywne zaskoczenie. Czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. W wielu miejscach lektura bawi jak przystało na prawdziwą satyrę. Zaliczana jest jednak przez portal do klasyki i dzieje się to nie bez powodu. Bardzo dobrze odwzorowane realia epoki dwudziestolecia międzywojennego, ciekawe dialogi i umiejętnie prowadzona narracja. Choć jak dla mnie w tej książce kluczem do sukcesu jest pomysł na fabułę. Prosty urzędnik bez perspektyw przypadkowo dostaje szanse na nowe życie (#motyw początku z wyzwania LC na miesiąc styczeń 2022). Początkowy zbieg okoliczności sprawia, że główny bohater Nikodem Dyzma zaczyna "kombinować" i korzysta z uśmiechu losu dalej. Brnie coraz dalej, gdyż pierwsze "drobne kłamstwo" powoduje kolejne itd. Jak się kończą jego losy? Przeczytajcie sami, naprawdę warto!
PS. Ocenę głównego bohatera zostawiam czytelnikom, dla mnie jest on jednak postacią negatywną.

Rewelacyjna książka i naprawdę bardzo pozytywne zaskoczenie. Czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. W wielu miejscach lektura bawi jak przystało na prawdziwą satyrę. Zaliczana jest jednak przez portal do klasyki i dzieje się to nie bez powodu. Bardzo dobrze odwzorowane realia epoki dwudziestolecia międzywojennego, ciekawe dialogi i umiejętnie prowadzona narracja. Choć jak...