Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No nie wiem, spodziewałam się chyba czegoś lepszego. Moje wymagania może były zbyt wysokie, ciągle gdzieś widziałam ten tytuł, czy to na booktoku, lub innych mediach społecznościowych. Mówili "lubisz "Dwór Cierni i Róż", polubisz i to". Chociaż jest to bardzo kuszące to nie mogę tego przyrównywać do mojej ulubionej serii. Są to odmienne światy i chociaż widać podobieństwa, przyrównywanie tej powieści do ulubionej serii fantasy nie wniosłoby nic dobrego. Książka "Krew i Popiół" jest na pewno przyjemna, czyta się ją szybko, ale brakowało mi takiego poczucia bliższej zażyłości z bohaterami. Niektóre sceny, chociaż powinny, nie wywierały we mnie żadnych emocji. Niestety powieść była dla mnie też zbyt przewidywalna.

No nie wiem, spodziewałam się chyba czegoś lepszego. Moje wymagania może były zbyt wysokie, ciągle gdzieś widziałam ten tytuł, czy to na booktoku, lub innych mediach społecznościowych. Mówili "lubisz "Dwór Cierni i Róż", polubisz i to". Chociaż jest to bardzo kuszące to nie mogę tego przyrównywać do mojej ulubionej serii. Są to odmienne światy i chociaż widać podobieństwa,...

Rewelacyjna, świat wykreowany piórem Holly Black jest wprost baśniowy, nie sposób się od niego oderwać. Czytając tę powieść miałam momentami zastrzeżenia do polskiego tłumaczenia. Na pewno sięgnę po oryginalną wersję. Bardzo przyjemnie czytało mi się całą trylogie, ta część szczególnie przypadła mi do gustu. Nie brak jej dworskich intryg, oraz zwrotów akcji.

Rewelacyjna, świat wykreowany piórem Holly Black jest wprost baśniowy, nie sposób się od niego oderwać. Czytając tę powieść miałam momentami zastrzeżenia do polskiego tłumaczenia. Na pewno sięgnę po oryginalną wersję. Bardzo przyjemnie czytało mi się całą trylogie, ta część szczególnie przypadła mi do gustu. Nie brak jej dworskich intryg, oraz zwrotów akcji.

Miałam dylemat nad oceną, przeważył fakt że świetnie się bawiłam czytając tę powieść. Pozwoliła na to bym znowu poczuła się jak nastolatka, chichocząc i rumieniąc się i oczywiście czytając do drugiej w nocy. Co zapoczątkowało moje wątpliwości był fakt że postacie, które posiadają wysokie stanowiska w świecie nauki i wiek około 30 lat, potrafią zachowywać się jak nastolatkowie. Jednak, spoglądając na to z innej perspektywy, jest to w zasadzie piękne. Miłość właśnie powoduje, że czasem zachowujemy się jak dzieci, jesteśmy nierozsądni i chaotyczni. Czytając inne opinie zauważyłam że wielu osobom nie spodobała się scena seksu. Jeśli mam być szczera, według mnie nic jej nie brakowało. Znowu oddawała trochę realia. Seks, a zazwyczaj ten pierwszy, jest chaotyczny, czasem wstydliwy i żenujący. Definitywnie autorka oddała te odczucia w tej scenie. Czytając to czułam wszystkie emocje obu postaci. Dodatkowa gwiazdka dla autorki za opisanie odczuć głównej bohaterki w formie monologu wewnętrznego, dodaje autentyczności postaci.

Miałam dylemat nad oceną, przeważył fakt że świetnie się bawiłam czytając tę powieść. Pozwoliła na to bym znowu poczuła się jak nastolatka, chichocząc i rumieniąc się i oczywiście czytając do drugiej w nocy. Co zapoczątkowało moje wątpliwości był fakt że postacie, które posiadają wysokie stanowiska w świecie nauki i wiek około 30 lat, potrafią zachowywać się jak...

Czytałam "Dwór srebrnych płomieni" w angielskiej, oryginalnej wersji, która różniła się między innymi tym, że była napisana w jednym tomie, a nie podzielona na dwa tak jak polskie tłumaczenie. Czytałam tę część po nocach powtarzając sobie "tylko jeszcze jeden rozdział", zresztą tak jak każdą z poprzednich tomów. Ta część wyróżnia się pod wieloma względami, miedzy innymi fabuła nie gra tutaj głównej roli, co bardziej rozwój i wewnętrzne odczucia bohaterów, Cassiana i Nesty. Z większym naciskiem na psychologiczne rozterki Nesty. Sama już od samego początku czułam jakieś powiązanie z tą postacią, dzięki czemu od razu ją polubiłam. W tej części zrozumiałam ją jeszcze bardziej. Bardzo spodobał mi się kierunek w którym Sarah J. Maas podążyła. Przedstawienie wszystkich naszych ukochanych bohaterów z dworu nocy, z innej perspektywy. Przedstawienie ich oczami postaci, która nie koniecznie darzyła ich sympatią.

Czytałam "Dwór srebrnych płomieni" w angielskiej, oryginalnej wersji, która różniła się między innymi tym, że była napisana w jednym tomie, a nie podzielona na dwa tak jak polskie tłumaczenie. Czytałam tę część po nocach powtarzając sobie "tylko jeszcze jeden rozdział", zresztą tak jak każdą z poprzednich tomów. Ta część wyróżnia się pod wieloma względami, miedzy innymi...

Czy tylko ja zwróciłam uwagę na akcent Hagrida w angielskiej wersji? Angielska wersja zdecydowanie bardziej mnie się podobała. Będąc fanką wszystkich filmowych części Harrego z dodatkowym entuzjazmem doszukiwałam się różnić między powieścią a filmem.

Czy tylko ja zwróciłam uwagę na akcent Hagrida w angielskiej wersji? Angielska wersja zdecydowanie bardziej mnie się podobała. Będąc fanką wszystkich filmowych części Harrego z dodatkowym entuzjazmem doszukiwałam się różnić między powieścią a filmem.

Jak przy każdej części z serii, na tej również się nie zawiodłam. Podziwiam autorkę!

Jak przy każdej części z serii, na tej również się nie zawiodłam. Podziwiam autorkę!

Ponownie, przeczytać tę powieść od deski do deski nie było prostym zadaniem. Skończenie jej spowodowało, że mam ochotę zrobić sobię przerwę od tej serii. Jednakże byłam mile zaskoczona pod jednym względem, Chaol oraz Nesryn nie byli bohaterami których darzyłam większym zainteresowaniem. Zaczynając "Wieżę Świtu" spodziewałam się nudnego dodatku do serii. Okazało się jednak, że następuje kuriozalny zwrot akcji, a bohaterowie nie są już tacy nudni gdy skupia się na nich większą uwagę. Ponownie autorka mnie zaskoczyła. Wiem, że i w kolejnej części mnie nie zawiedzie!

Ponownie, przeczytać tę powieść od deski do deski nie było prostym zadaniem. Skończenie jej spowodowało, że mam ochotę zrobić sobię przerwę od tej serii. Jednakże byłam mile zaskoczona pod jednym względem, Chaol oraz Nesryn nie byli bohaterami których darzyłam większym zainteresowaniem. Zaczynając "Wieżę Świtu" spodziewałam się nudnego dodatku do serii. Okazało się jednak,...

Myślę że takiego zakończenia tej części mało kto się spodziewał. Nadal nie mogę przestać zachwycać się tym ile Sarah J.Maas ma pomysłów. Książki są jednymi z grubszych jakie czytałam, ale co jest niesamowite to to że się nie nużą. Wręcz przeciwnie akcja nie ma końca. Po prostu rewelacyjne.

Myślę że takiego zakończenia tej części mało kto się spodziewał. Nadal nie mogę przestać zachwycać się tym ile Sarah J.Maas ma pomysłów. Książki są jednymi z grubszych jakie czytałam, ale co jest niesamowite to to że się nie nużą. Wręcz przeciwnie akcja nie ma końca. Po prostu rewelacyjne.