„Dwór srebrnych płomieni” przeczytałam ciągiem jako jedną książkę, więc opinia dotyczy całości, bez rozdrabniania się na poszczególne tomy.

Oj, to była bardzo nierówna historia. Pełna dłużyzn i wątków prowadzonych bez polotu- a jednocześnie dostarczająca sporo frajdy. Nie jestem fanką Nesty, więc przebrnięcie przez pierwsze rozdziały było dla mnie katorgą. Na szczęście bohaterka z czasem zyskuje i przestaje aż tak irytować, chociaż nie mogę powiedzieć żebym zapałała do niej dziką sympatią. Na szczęście na tym polu sytuację ratuje Kasjan 😈🤭

Absolutnym hitem tej książki jest dla mnie wątek Walkirii, oraz relacji między Nestą, Gwyn i Emerie. Uwielbiam tego typu girl power i siostrzeństwo. Ogromne serduszko również za „klub wielbicieli romansów”, urocze puszczenie oka do czytelnika 🥰

Plus za świetne pościelówy, nawet bardziej pikantne niż w poprzednich częściach. Ogólnie erotyki jest tu o wiele więcej niż wcześniej, mam wrażenie że jest też bardziej dosadna. Pasuje do bohaterów i ich chemii, więc nie było to dla mnie w żaden sposób przesadzone.

Ogólnie- książka mi się podobała, ale nie zbliżyła się nawet do poziomu części 2 lub 3. Zabrakło zaskoczeń i zwrotów akcji, całość była bardzo przewidywalna. Myślę że na spokojnie możnaby wyciąć połowę wątków (chociażby te wszystkie przeboje z Briallyn, na samą myśl o nich zaczynam ziewać). Wyszła z tego straszna epopeja, a w mojej opinii Nesta nie jest tak istotną postacią, żeby poświęcać jej historii de facto dwa tomy. Ale pomimo narzekań- i tak jestem fanką tej serii i prawdopodobnie niejednokrotnie do niej wrócę. Może przy kolejnym podejściu Srebrne Płomienie rozgrzeją mnie bardziej 🔥

„Dwór srebrnych płomieni” przeczytałam ciągiem jako jedną książkę, więc opinia dotyczy całości, bez rozdrabniania się na poszczególne tomy.

Oj, to była bardzo nierówna historia. Pełna dłużyzn i wątków prowadzonych bez polotu- a jednocześnie dostarczająca sporo frajdy. Nie jestem fanką Nesty, więc przebrnięcie przez pierwsze rozdziały było dla mnie katorgą. Na szczęście...

Cieszę się z powrotu do tego świata, lecz nie jestem tą historią zachwycona aż w takim stopniu jak myślałam, że będę. Uwielbiam Kasjana i Nestę z tej części, ale jednak chyba większy sentyment mam do Rhysa i Feyry.
Jednak to, co na pewno zasługuje na podkreślenie, to to jak wielką rolę w tej książce odgrywało girls power, to jak Nesta zachowywała się w stosunku do swoich przyjaciółek, jaką przeszła przemianę. Tych elementów zdecydowanie jestem fanką.

Cieszę się z powrotu do tego świata, lecz nie jestem tą historią zachwycona aż w takim stopniu jak myślałam, że będę. Uwielbiam Kasjana i Nestę z tej części, ale jednak chyba większy sentyment mam do Rhysa i Feyry.
Jednak to, co na pewno zasługuje na podkreślenie, to to jak wielką rolę w tej książce odgrywało girls power, to jak Nesta zachowywała się w stosunku do swoich...

Od samego początku nienawidziłam Nesty. Z każdym tomem moja niechęć do niej spadała, ale w Tym tomie zaskrobila sobie moja sympatię tym że w końcu przestała się bać pokazać jaka jest naprawdę. Dzięki milosci rodziny a przede wszystkim jej towarzysza ocala i nie dala się pogrążyć swoim demona a jej poświęcenie wycisnęło ze mnie litry łez. Autorka potrafiła przyprawić czytelnika o zawał ale dziękuję autorce za stworzenie tej bezpiecznej przystani do której w każdym momencie czytelnik może uciec, tak jak ja wracam co rok od ponad 4 lat.

Od samego początku nienawidziłam Nesty. Z każdym tomem moja niechęć do niej spadała, ale w Tym tomie zaskrobila sobie moja sympatię tym że w końcu przestała się bać pokazać jaka jest naprawdę. Dzięki milosci rodziny a przede wszystkim jej towarzysza ocala i nie dala się pogrążyć swoim demona a jej poświęcenie wycisnęło ze mnie litry łez. Autorka potrafiła przyprawić...

Jedna wielka nuda połączona z kiepskimi scenami erotycznymi i smętnymi wynurzeniami głównej bohaterki. To nie jest książka fantasy. Opisu pięknego świata fae jest tu jak na lekarstwo, cała książka to opis walki z depresją i traumą Nesty. Już pisałam to przy części 1 - jakbym chciała przeczytać książkę psychologiczna, to po taką bym sięgnęła. Pierwsze dwie części były rewelacyjne (15/10),trzecia już straciła na dodaniu do całej historii sióstr i koncentrowaniu się na ich wynurzeniach, zamiast na świecie fantasy, ta cześć natomiast jest koszmarna.
Przeczytałam tylko dlatego, ze zaczynam Szklany Tron i Księżycowe Miasto, a podobno postaci z dworów się pojawiają w nich.

Jedna wielka nuda połączona z kiepskimi scenami erotycznymi i smętnymi wynurzeniami głównej bohaterki. To nie jest książka fantasy. Opisu pięknego świata fae jest tu jak na lekarstwo, cała książka to opis walki z depresją i traumą Nesty. Już pisałam to przy części 1 - jakbym chciała przeczytać książkę psychologiczna, to po taką bym sięgnęła. Pierwsze dwie części były...

Boziu skończyłem. Finalnie polubiłem się z Nestą i cieszy mnie jej całościowa przemiana. Na plus relacja Nesty z jej psiapsiułami Emerie i Gwyn. Sceny erotyczne pominę, gdyż nigdy mnie to nie zbytnio nie obchodzi. Podobało mi się wszystko, co związane z Walkiriami. Natomiast sama intryga, walka z bossem trochę meh. Wszystko kończy się na jednej stronie. A szkoda, bo był potencjał z tymi Skarbami Grozy, który mimo wszystko nie był w mojej ocenie w pełni wykorzystany. Daję 7 i tak, jak wyjdzie kolejna część, to pewnie przeczytam, bo czemu nie :)

Boziu skończyłem. Finalnie polubiłem się z Nestą i cieszy mnie jej całościowa przemiana. Na plus relacja Nesty z jej psiapsiułami Emerie i Gwyn. Sceny erotyczne pominę, gdyż nigdy mnie to nie zbytnio nie obchodzi. Podobało mi się wszystko, co związane z Walkiriami. Natomiast sama intryga, walka z bossem trochę meh. Wszystko kończy się na jednej stronie. A szkoda, bo był...

Nie sądziłam, że to kiedykolwiek przyznam, ale poczułam już przesyt scen intymnych w tej części. To było już za dużo.

Jednak mimo to, polubiłam się ostatecznie z Nestą. Podoba mi się cały proces jej przemiany wewnętrznej i zawieraniu przyjaźni. Do tego czy tylko ja od pierwszego spotkania jej i Kasjana wiedziałam, że są towarzyszami?

Te treningi, Walkirie, rytuał krwi. Może mało było akcji i intryg, ale rozczuliło mnie zakończenie. Pokazało też, że nie jest całkiem szczęśliwe, bo zagrożenie wciąż jest realne i bohaterowie muszą zachować czujność. Chyba nigdy nie będą mogli w zupełności odetchnąć z ulgą.

Przyjemnie spędziłam popołudnie na czytaniu tej książki. Będę wracać z sentymentem do całej serii. Pokochałam ten świat i bohaterów. Przypadł mi do gustu również styl pisania autorki. Bardzo działa na wyobraźnię, dlatego sięgnę też po inne jej dzieła.

Nie sądziłam, że to kiedykolwiek przyznam, ale poczułam już przesyt scen intymnych w tej części. To było już za dużo.

Jednak mimo to, polubiłam się ostatecznie z Nestą. Podoba mi się cały proces jej przemiany wewnętrznej i zawieraniu przyjaźni. Do tego czy tylko ja od pierwszego spotkania jej i Kasjana wiedziałam, że są towarzyszami?

Te treningi, Walkirie, rytuał krwi....

Przeczytałam ebooka w wersji 2w1 więc będę się o tych dwóch częściach odnosić jak o jednej książce.

Jedyna książka z tej serii, która sprawiła mi przyjemność podczas czytania. Pominę fakt, że jakieś 35% (co najmniej) to pieprzenie się Nesty i Kasjana co nawet nie było takie tragiczne jak w niektórych książkach, które czytałam.

Dowiadujemy się dlaczego Nesta jest Nestą oraz widzimy jej przemianę z zimnej suki w kobietę, która zostaje w tyle aby jej przyjaciółki mogły przetrwać próbę chociaż wie, że może się to skończyć jej śmiercią i poświęca część siebie żeby uratować życie siostry i jej nowonarodzonego dzieciątka, chociaż przez cztery poprzednie książki czytaliśmy jak to nią gardzi.

Przez cały czas ciężko pracowała na to co miała na końcu. Nie spadło jej to z nieba (chociaż to, że była cholernie potężna zawdzięczała przymusowej kąpieli w Kotle) jak w przypadku jej siostry, która została wskrzeszona i nagle po paru miesiącach okazuje się, że jest wymiataką ze WSZYSTKIMI mocami.

Nie podobało mi się jednak za specjalnie jak zachowała się po tym jak wyjawiła siostrze, że ta może umrzeć podczas porodu. Rozumiem, że ją przeprosiła bo w końcu zrobiła to z czystej złośliwości, ale moim zdaniem nie powinna uciekać i zadręczać się wszystkim. Ona w tej sytuacji również była ofiarą. Wszyscy wszystko przed nią ukrywali i prowadzili cholerne głosowanie co do tego czy ma się o czymś dowiedzieć czy nie. Zachowanie Kasjana w tej sytuacji również mnie nieziemsko wkurzyło. Jakim prawem był na nią wściekły? Był częścią problemu, do jasnej cholery!

Widmo wojny było chyba tylko po to aby na samym końcu dodać trochę dramatyzmu, bo o ile przez całą książkę się doń szykowali tak wszystko rozegrało się na paru stronach. Równie dobrze mogłoby tego motywu nie być, a książka nie zmieniłaby się za bardzo (tylko trzeba by było jakiejś innej motywacji do szukania tych skarbów).

I chyba już nigdy nie dowiemy się dlaczego Eris zostawił Mor na skraju granicy, a chętnie bym się dowiedziała cóż takiego to zrobił. Swoją drogą, chyba trochę za bardzo nim wszyscy gardzą. Nie wydaje się taki tragiczny.

Przeczytałam ebooka w wersji 2w1 więc będę się o tych dwóch częściach odnosić jak o jednej książce.

Jedyna książka z tej serii, która sprawiła mi przyjemność podczas czytania. Pominę fakt, że jakieś 35% (co najmniej) to pieprzenie się Nesty i Kasjana co nawet nie było takie tragiczne jak w niektórych książkach, które czytałam.

Dowiadujemy się dlaczego Nesta jest Nestą...

Jeżeli kogoś nie za bardzo interesuje lore, a bardziej lubi czytać o relacjach i wewnętrznych przemianach to będzie zadowolony. Pod tym względem książka bardzo na plus. Jednak jestem osobą, która lubi zagłębiać się w wykreowany przez autora świat, a niestety Dwory mają to do siebie, że wszystkie interesujące postacie, stwory, wydarzenia czy przedmioty są tylko wspominane i nie dowiemy się o nich nic więcej. Chciałabym bardziej zagłębić się w postać Kościeja, Rzeźbiącego w Kościach, w genezę powstania więzienia, skarbów grozy, historię Prythianu i świata Fae, no ale się nie da. A szkoda, bo uważam, że jest to naprawdę ciekawe…

Jeżeli kogoś nie za bardzo interesuje lore, a bardziej lubi czytać o relacjach i wewnętrznych przemianach to będzie zadowolony. Pod tym względem książka bardzo na plus. Jednak jestem osobą, która lubi zagłębiać się w wykreowany przez autora świat, a niestety Dwory mają to do siebie, że wszystkie interesujące postacie, stwory, wydarzenia czy przedmioty są tylko wspominane i...

Ocena wyłącznie za sentyment do świata. Sama treść kiepskie 5/10. Wieje nudą w obu tomach. Kilkaset stron flaków z olejem, żeby ostateczna akcja rozegrała się na 3 stronach. Seria spokojnie mogła skończyć się na 3 tomach. W dodatku Nesty po prostu nie da się polubić.

Ocena wyłącznie za sentyment do świata. Sama treść kiepskie 5/10. Wieje nudą w obu tomach. Kilkaset stron flaków z olejem, żeby ostateczna akcja rozegrała się na 3 stronach. Seria spokojnie mogła skończyć się na 3 tomach. W dodatku Nesty po prostu nie da się polubić.

Skończenie tej książki przeciągałam w czasie, trudno mi było i to tylko i wyłącznie z mojej strony (nie było to w żadnym wypadku spowodowane książką),bo wiem jak kończy się moje zakańczanie tego typu książek, które pokochałam.
Historia Nesty, Gwyn i Emerie pokazuje jak może wyglądać prawdziwa przyjaźń. Dziewczyny wspierały się, rozmawiały, radziły sobie wspólnie z problemami - poświęcając niektóre sprawy dla innego dobra. Pokazuje to Rytuał Krwi - nie będę zdradzać fabuły, ale tylko o nim wspomnę.
Tak samo historia Nesty i Kasjana - mimo burzliwych przeżyć i sytuacji w końcu zakończyły się happy endem z czego jestem bardzo zadowolona.
Popłakałam się podczas czytania tej książki (ale nie tylko bo również świetnie się bawiłam). Nie tylko przez to, że jestem zbyt emocjonalna i wrażliwa na tego typu książki i na ich zakończenia. Nie pożegnam się z tymi bohaterami już nigdy, seria stała się moją najbardziej ulubioną serią. Może to też jest spowodowane tym, że świetnie mi się czytało te książki, są świetnie napisane, świat wciąga, bohaterowie są ciekawi. Przez wiele czasu będę o nich teraz myśleć i jest to pewne. Sarah J. Mass wykonała świetną robotę pisząc ten tom, jak i całą serię Dworów (nie mogę się doczekać przeczytania innych jej książek). Polecam całym moim serduszkiem całą serie Dworów <3

Skończenie tej książki przeciągałam w czasie, trudno mi było i to tylko i wyłącznie z mojej strony (nie było to w żadnym wypadku spowodowane książką),bo wiem jak kończy się moje zakańczanie tego typu książek, które pokochałam.
Historia Nesty, Gwyn i Emerie pokazuje jak może wyglądać prawdziwa przyjaźń. Dziewczyny wspierały się, rozmawiały, radziły sobie wspólnie z...