Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna lektura dla młodszych czytelników ;)

Przyjemna lektura dla młodszych czytelników ;)

Typowy Green, dziwnie, nudno i niezręcznie. Książkę ratował jedynie najlepszy przyjaciel głównego bohatera, dzięki któremu chociaż mogłam się przez chwilę pośmiać.

Typowy Green, dziwnie, nudno i niezręcznie. Książkę ratował jedynie najlepszy przyjaciel głównego bohatera, dzięki któremu chociaż mogłam się przez chwilę pośmiać.

Nadal nie mogę przestać myśleć o tej książce.

Nadal nie mogę przestać myśleć o tej książce.

Nie dłużyła mi się, usiadłam przeczytałam i odłożyłam na półkę. Po następny tom nie sięgnę, ale mimo to nie odradzam tej książki, nie jest zła, nie jest też wybitna, tylko po prostu ok.

Nie dłużyła mi się, usiadłam przeczytałam i odłożyłam na półkę. Po następny tom nie sięgnę, ale mimo to nie odradzam tej książki, nie jest zła, nie jest też wybitna, tylko po prostu ok.

Po prostu Matthew Quick, co tu dużo mówić.

Po prostu Matthew Quick, co tu dużo mówić.

Film nie przypadł mi do gustu, ale wszyscy, dosłownie wszyscy namawiali mnie i mówili, że ''książka jest lepsza, zupełnie inna niż film''. Słyszałam same dobre opinie, zachwalano przede wszystkim styl Cassandry, jej poczucie humoru i umiejętność kreowania postaci. Chyba coś jest ze mną nie tak, bo podczas czytania nie płakałam ze śmiechu, nie wzdychałam nad ''cudownym Jace'm i Simonem'', bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii, za to wydali mi się raczej irytujący. Fabuła jest dosyć interesująca, denerwowały mnie natomiast właśnie te ''zabawne dialogi''i ''inteligentny sarkazm Jace'a''. Wracając do porównania filmu z książką, czytając miałam wrażenie, że wycięto tam wszystkie nudne, infantylne i niepotrzebne sceny i zastąpiono krótszymi, dużo ciekawszymi.
Podsumowując, powieść jest tylko ''dobra'', właściwe spodziewałam się czegoś gorszego, ale mimo, że przerosła moje oczekiwania wobec niej daję 6/10.
(serii kontynuować nie zamierzam)

Film nie przypadł mi do gustu, ale wszyscy, dosłownie wszyscy namawiali mnie i mówili, że ''książka jest lepsza, zupełnie inna niż film''. Słyszałam same dobre opinie, zachwalano przede wszystkim styl Cassandry, jej poczucie humoru i umiejętność kreowania postaci. Chyba coś jest ze mną nie tak, bo podczas czytania nie płakałam ze śmiechu, nie wzdychałam nad ''cudownym...

''Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.'' Chyba nie muszę dodawać nic więcej.

''Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.'' Chyba nie muszę dodawać nic więcej.

Przesadziłam dając pierwszej części 10/10. Ta część podoba mi się nawet trochę bardziej i nie znajduję wyższej oceny. Zżyłam się z głównymi bohaterami, na pewno przeczytam następną część.

Przesadziłam dając pierwszej części 10/10. Ta część podoba mi się nawet trochę bardziej i nie znajduję wyższej oceny. Zżyłam się z głównymi bohaterami, na pewno przeczytam następną część.

Zarzekałam się, że nie kupię tej książki, że to nie dla mnie. Jednak moja rodzicielka stwierdziła, że to coś wręcz stworzonego dla mnie i podarowała mi ten dziennik. Krótko mówiąc, mamy zawsze wiedzą najlepiej.

Zarzekałam się, że nie kupię tej książki, że to nie dla mnie. Jednak moja rodzicielka stwierdziła, że to coś wręcz stworzonego dla mnie i podarowała mi ten dziennik. Krótko mówiąc, mamy zawsze wiedzą najlepiej.

Bardzo zabawna książka. Idealna do tego, żeby odprężyć się po tygodniu szkoły i trochę się pośmiać. Właściwie czytając ''One Love. One Direction'' chichotałam niemal bez przerwy. Czasami przydają się książki do 'odmóżdżenia', nie skłaniająca do głębszych przemyśleń, nic ambitnego, po prostu rozrywka. Myślę, że książka jest wyłącznie dla fanek zespołu i nie spodoba się nikomu innemu. Niemniej jednak książka zasłużenie otrzymuje ode mnie ocenę 'dobrą', czyli 6/10 gwiazdek dzięki wartkiej akcji, zabawnym dialogom i świetnie wykreowanym postaciom, w szczególności Mapy, której osoba wzbudziła moją ogromną sympatię.

Bardzo zabawna książka. Idealna do tego, żeby odprężyć się po tygodniu szkoły i trochę się pośmiać. Właściwie czytając ''One Love. One Direction'' chichotałam niemal bez przerwy. Czasami przydają się książki do 'odmóżdżenia', nie skłaniająca do głębszych przemyśleń, nic ambitnego, po prostu rozrywka. Myślę, że książka jest wyłącznie dla fanek zespołu i nie spodoba się...

Powieść nie tak porywająca jak "Niezgodna", niemniej jednak dobra i ciekawa. Jeszcze bardziej zżyłam się z postacią Tobiasa, ale mimo to cieszę się, że autorka nie zdecydowała się napisać tej trylogii z jego perspektywy.

Powieść nie tak porywająca jak "Niezgodna", niemniej jednak dobra i ciekawa. Jeszcze bardziej zżyłam się z postacią Tobiasa, ale mimo to cieszę się, że autorka nie zdecydowała się napisać tej trylogii z jego perspektywy.

Może być, przeczytałam, bo nie miałam nic innego pod ręką i naprawdę mi się nudziło.

Może być, przeczytałam, bo nie miałam nic innego pod ręką i naprawdę mi się nudziło.

Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Bardziej rozwiniętego wątku tego dziwnego stanu, w którym znalazła się Mia oraz wątku miłosnego. Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Była banalna, przesłodzona jakże idealną rodziną, idealną Mią i jej idealnym chłopakiem. Nie skłania do głębszej refleksji i nie wzrusza. Co wzbudziło u mnie nawet poczucie winy z tego powodu. W książce znajdziemy więcej opisów obrażeń wewnętrznych niż opisów uczuć.

Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Bardziej rozwiniętego wątku tego dziwnego stanu, w którym znalazła się Mia oraz wątku miłosnego. Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Była banalna, przesłodzona jakże idealną rodziną, idealną Mią i jej idealnym chłopakiem. Nie skłania do głębszej refleksji i nie wzrusza. Co wzbudziło u mnie nawet poczucie winy z tego...

Dawno aż tak bardzo się nie zawiodłam. Oczekiwałam chyba za dużo, przez porównanie do Buszującego w zbożu. Nie rozumiem fenomenu John'a Greena. ''Gwiazd naszych wina'' to dobra powieść, ale też mnie jakoś specjalnie nie zachwyciła. Boję się sięgnąć po resztę powieści...

Dawno aż tak bardzo się nie zawiodłam. Oczekiwałam chyba za dużo, przez porównanie do Buszującego w zbożu. Nie rozumiem fenomenu John'a Greena. ''Gwiazd naszych wina'' to dobra powieść, ale też mnie jakoś specjalnie nie zachwyciła. Boję się sięgnąć po resztę powieści...

Wampiry w tej książce zostały przedstawione tak... inaczej. Ta wersja ogromnie mi się podoba.

Wampiry w tej książce zostały przedstawione tak... inaczej. Ta wersja ogromnie mi się podoba.

Bardzo chciałam przeczytać''Dziewięć żyć Chloe King'', bo zaciekawił mnie opis dziewczyny kota. Spodziewałam się o wiele więcej. Pierwsze kilkadziesiąt stron książki w ogóle mi się nie spodobało, ale potem było tylko lepiej. Mimo to zastanawiam się czy sięgnąć po dalsze tomy.

Bardzo chciałam przeczytać''Dziewięć żyć Chloe King'', bo zaciekawił mnie opis dziewczyny kota. Spodziewałam się o wiele więcej. Pierwsze kilkadziesiąt stron książki w ogóle mi się nie spodobało, ale potem było tylko lepiej. Mimo to zastanawiam się czy sięgnąć po dalsze tomy.

Boże za co?

Boże za co?

Książkę pożyczyłam od koleżanki, tak bardzo mi się spodobała, że strasznie żałuję, iż jej nie posiadam.

Książkę pożyczyłam od koleżanki, tak bardzo mi się spodobała, że strasznie żałuję, iż jej nie posiadam.

Dawno nie płakałam czytając jakąś książkę, a tu bum, pod koniec ryczałam jak bóbr. Powieść polecam każdemu, jest niezwykła.

Dawno nie płakałam czytając jakąś książkę, a tu bum, pod koniec ryczałam jak bóbr. Powieść polecam każdemu, jest niezwykła.

Ciut gorsza od poprzedniej części, ale i tak rewelacyjna. Czekam na dalszy ciąg.

Ciut gorsza od poprzedniej części, ale i tak rewelacyjna. Czekam na dalszy ciąg.