Zniszcz ten dziennik. Kreatywna destrukcja

Ta książka jest dla każdego: dla młodego, dojrzałego i starszego! Zabawa na wiele, wiele dni! Zdecydowanie uruchamia chęci do działania, działa niczym piłeczka antystresowa, jest zrobiona bardzo sprytnie i psychologicznie zastosowane są te zadania na każdej ze stron! Zadania są świetne! Wow! Byłam w szoku tylu świetnych i niekiedy mega zabawnych ale także niekiedy wymagających zadań. Mając 22 lata poczułam się troszkę jak dziecko, które odkrywa świat, testuje i eksperymentuje, oraz niczym podczas własnej terapii. Ten dziennik jest zdecydowanie warty uwagi! :) Polecam wszystkim! Jedna z moich ulubionych książek. Nigdy wcześniej się z podobną nie spotkałam. Wycisnęła ze mnie mnóstwo kreatywności! Perfekcyjnie odciąga uwagę od trosk i zmartwień. Oczywiście część druga jest w planach :D Dodatkowym plusem tego dziennika jest to, że otwiera człowieka na to co nas otacza oraz na innych ludzi. Człowiek niekiedy tak wiele nie zauważa i niby patrzy, a nie widzi. Oh! Do zrobienia tego dziennika przyda się wszystko - dosłownie! Oprócz świetnej zabawy bardzo często zostaje kupa rzeczy do posprzątania :D - jednak to ma swój urok. Książka zmusza do uruchomienia swojego mózgu! Brawo dla autorki! Aż się dziwię, dlaczego ma tak niskie noty...

Ta książka jest dla każdego: dla młodego, dojrzałego i starszego! Zabawa na wiele, wiele dni! Zdecydowanie uruchamia chęci do działania, działa niczym piłeczka antystresowa, jest zrobiona bardzo sprytnie i psychologicznie zastosowane są te zadania na każdej ze stron! Zadania są świetne! Wow! Byłam w szoku tylu świetnych i niekiedy mega zabawnych ale także niekiedy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Destrukcyjny.
Indukcyjny.
Krytyczny.
Aerodynamiczny.
Komiczny. (z pewnością nie liryczny)
A czasem i praktyczny.

Przekonajcie się sami.

Destrukcyjny.
Indukcyjny.
Krytyczny.
Aerodynamiczny.
Komiczny. (z pewnością nie liryczny)
A czasem i praktyczny.

Przekonajcie się sami.

Pokaż mimo to

Kocham książki. Uwielbiam je. Dbam o nie. Czytam je z wielką namiętnością. I nigdy ich nie niszczę. Jednak Zniszcz ten dziennik mam i się w niego pobawiłam.

Nie napiszę, że przeczytałam tą książkę, bo trudno coś, co służy raczej do zabawy czytać. Przeczytałam każde zadanie. Wykonałam każde zadanie po swojemu i się świetnie przy tym bawiłam. A! I nawet nie zniszczyłam tego hmm... dziennika, bo wolałam go po swojemu ozdabiać niż niszczyć.

Nie rozumiem oburzania się na tą książkę. Ok, niewiele ta pozycja ma wspólnego z tradycyjną książką do czytania, ale jej celem nigdy nie było "zostać przeczytaną". Od początku ta pozycja była reklamowana jako kreatywny dziennik do niszczenia, do zabawy. I ok, może dla niektórych wykonywanie zadań niewiele ma wspólnego z kreatywnością, ale jak nawet wynika z instrukcji: w tym dzienniku do żadnych zasad nie trzeba się stosować. Masz ochotę: niszcz. Chcesz: wykonuj kropka w kropkę polecenia. Masz kaprys na robienie wszystkiego na opak - możesz, bo dlaczego nie! A jeśli rozumiesz po swojemu zadania to tym lepiej. Ten dziennik ma być osobisty. I zadania mogą być wykonywane tak jak komuś to odpowiada. I chyba właśnie dlatego autorce udało się stworzyć bestseller - dziwnie brzmi to słowo w przypadku czegoś stworzonego bardziej do zabawy.

Nie rozumiem także lęku o inne książki. Wydaje mi się, iż to, czy ktoś szanuje książki czy ich nie szanuje wynika z wychowania. Nie wydaje mi się, by ta pozycja zachęcałaby do brania się za normalne, tradycyjne książki i do ich niszczenia. Nie zauważyłam, by gdziekolwiek było zachęcenie czytelnika do niszczenia zwykłych książek. Niszcz tą i jak Ci się spodoba poszukać podobnych, bo teraz ich na rynku nie brakuje.

W tej pozycji chodzi tylko i wyłącznie o dobrą zabawę. Bo dlaczego mamy się nie bawić? Dlaczego nie w taki sposób? Jest to fajny pomysł na prezent, ale dla osoby, która to lubi. Na pewno zaś nie jest to pozycja dla osób, które kochają czytać. Bo ta książka nie służy czytaniu.

Przeglądając pinterest oraz instagrama można natknąć się na cuda, które ludzie robią, bawiąc się z tym dziennikiem. I nigdy nie pomyślałam wówczas, że "ojej, on/ona zniszczył/a książkę". Zamiast tego zawsze głowie miałam "wow, jakie to piękne". Przez to idea dziennika do kreatywnego zniszczenia mi odpowiada, bo jeśli ktoś chce to może w nim stworzyć cuda jedynie inspirując się zadaniami na stronach. Przy okazji, zachęcam do zobaczenia, jak ludzie potrafią pięknie "niszczyć".

Nie jest to jednak idealna książka. Papier nie jest świetnej jakość. Cena tej pozycji jest za wysoka, choć wiem, z czego to wynika. Skoro ludzie są gotowi kupić kreatywny dziennik za 30 złotych, to dlaczego sprzedawcy nie mieliby dać takiej ceny. Teraz na szczęście ceny są niższe. Minął już wielki szał na tą pozycję, więc bardziej opłaca się ją kupić.

Ja ją polecam osobom, które mają pomysł. Jestem przekonana, że dla osoby, która zamiast tytułowo niszczyć ozdobi ten dzienni, będzie on stanowił fajną pamiątkę, którą nie wyrzuci. Szkoda jej będzie. Choć zapewne niektórzy się przede wszystkim wyżyją na tej hmm książce. Choć mi szkoda byłoby wydać kilkanaście złotych po to, by następnie książkę zniszczyć i ją wyrzucić. Jednak przy tej pozycji każdy ma prawo do tego, na co ma ochotę i nikt nie powinien oceniać kogokolwiek tylko dlatego, że miał on kaprys kupić i zniszczyć książkę.

Także, przede wszystkim zanim zakupisz, zastanów się, czy będziesz miał z tego frajdę. Obejrzyj pomysły innych na ten dziennik i świetnie się baw jeśli dziennik spodobał ci się na tyle, aby go kupić z myślą o użytkowaniu. :)

Kocham książki. Uwielbiam je. Dbam o nie. Czytam je z wielką namiętnością. I nigdy ich nie niszczę. Jednak Zniszcz ten dziennik mam i się w niego pobawiłam.

Nie napiszę, że przeczytałam tą książkę, bo trudno coś, co służy raczej do zabawy czytać. Przeczytałam każde zadanie. Wykonałam każde zadanie po swojemu i się świetnie przy tym bawiłam. A! I nawet nie zniszczyłam tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie rozumiem fenomenu.

Nie rozumiem fenomenu.

Pokaż mimo to

Bardzo pomysłowa książka, zawsze lubiłam kreatywne spędzanie czasu, dzięki tej książce mogłam doświadczyć całkowicie nowych rzeczy, bo jeszcze nigdy nie niszczyłam książek. Bardzo ciekawe, pomysłowe zadania, niektóre z nich są do wykonania na zewnątrz, co daje powody do wyjścia na spacer. Jest to bardzo przyjemna zabawa, do tej książki użyłam wielu przyborów do rysowania i nie tylko.Na Youtube, kanał EmYume, nagrałam przegląd skończonej książki:
https://www.youtube.com/watch?v=h1gEaCDy8hY&list=PLJX6uTn6UuJxW1-Q52PcFO-qXbvdXdg4C

Bardzo pomysłowa książka, zawsze lubiłam kreatywne spędzanie czasu, dzięki tej książce mogłam doświadczyć całkowicie nowych rzeczy, bo jeszcze nigdy nie niszczyłam książek. Bardzo ciekawe, pomysłowe zadania, niektóre z nich są do wykonania na zewnątrz, co daje powody do wyjścia na spacer. Jest to bardzo przyjemna zabawa, do tej książki użyłam wielu przyborów do rysowania i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Minus tysiąc gwiazdek. Propozycja marksistów antykulturowych, której celem jest marksistowskie zaoranie i zniszczenie naszych dzieci. Powinna powstać specustawa, w której za rozpowszechnianie tego śmiecia obowiązuje kara śmierci.
Kiedy byłem małym chłopcem dostawałem zabawki w stylu „mały elektryk”, „mały mechanik” czy zestaw klocków służących do BUDOWANIA. Te zabawki rozwijały KREATYWNOŚĆ.
Destrukcja, to przeciwieństwo kreatywności. To oczywista oczywistość, jak mawiał klasyk.
Celem marksizmu antykulturowego jest całkowite zniszczenie porządku naszego świata i wyhodowanie pokolenia niezdolnego do pracy twórczej, której celem byłaby produkcja dóbr użytecznych. Wyhodowanie pokolenia barbarzyńców niszczących samochody i sklepy, wyciągających rączki do państwa o to, żeby ich - niezdolnych do pracy pasożytów - utrzymywać, a w dalszej perspektywie uczynić ich niewolnikami, żołnierzami marksistowskiej destrukcji, żołnierzami antykulturowej, szatańskiej rewolucji. Seksualizacja naszych dzieci w przedszkolach i szkołach służy temu samemu celowi: już Freud zauważył, że kultura, a wraz z nią wymagające rezygnacji z własnej wolności pozyskiwanie umiejętności kwalifikowanych oraz nauka, sztuka i kreatywność powstaje z nieskompensowanego popędu seksualnego. Dlatego dzieci są romantykami mającymi marzenia, póki nie zastąpi tego przyjemność, a przyjemność seksualna, to najwyższa siła przyjemności. Żeby dziecko przestało się uczyć i zidiociało stając się w przyszłości pasożytem niezdolnym do pracy na rzecz tworzenia dóbr użytecznych, trzeba je zseksualizować w jak najmłodszym wieku. Wówczas nie będzie ono myśleć o celach wyższych, wymagających poświęcenia i rezygnacji z wolności, tylko skupi się na przyjemności i masturbacji. Prawicowe środowiska nic z tego nie rozumieją krytykując w tym „moralność”, neomarksistom wcale nie chodzi wprost o moralność, tylko wyhodowanie pokolenia destruktywnych niewolników, którymi będą mogli sterować i osiągać cele swojej rewolucji. Moralność jest tylko jednym z wielu rzeczy, które trzeba zniszczyć, bo celem marksizmu antykulturowego jest tylko i wyłącznie niszczenie. Powyższa propozycja dla dzieci jest tym właśnie celem podawanym w pigułce. Nie wolno tego gówna rozpowszechniać i bądźcie mądrzy, ojcowie i matki, nie dawajcie tego do ręki swoim dzieciom.
Widzę w opiniach, że nie rozumiecie, szanowni użytkownicy tego portalu, jaki jest cel powstawania takich rzeczy, jak to „coś”. Mam nadzieję, że po przeczytaniu mojej opinii coś zaświta w waszych głowach.
Jeśli marksistom antykulturowym uda się osiągnąć swój cel i wyprodukują krytyczną ilość pasożytów, „żołnierzy rewolucji”, to nasza cywilizacja załamie się i dojdzie do masowych zbrodni. Nie będzie piekarzy, hydraulików, budowniczych, naukowców, producentów butów (producentów komórek i zaawansowanej elektroniki już w Europie nie ma !!!), a ludzie muszą jeść i ubierać się, a każde dziecko chce mieć komórkę. Będą chcieli dysponować dobrami, których pasożyty nie będą w stanie wyprodukować. Wybuchnie marksistowska rewolucja, którą „władcy nowego świata” będą musieli krwawo stłumić, albo po prostu przestaniemy istnieć, anektowani przez na przykład Rosję czy kraje muzułmańskie. Mam nadzieję, że wygramy z nimi i do tego nie dojdzie. Ale musi się obudzić świadomość, a wpisy recenzji pod niniejszym tworem marksizmu antykulturowego mogą sugerować że - drodzy użytkownicy, nawet Wy, elita społeczna - niewiele dotychczas rozumiecie.

Minus tysiąc gwiazdek. Propozycja marksistów antykulturowych, której celem jest marksistowskie zaoranie i zniszczenie naszych dzieci. Powinna powstać specustawa, w której za rozpowszechnianie tego śmiecia obowiązuje kara śmierci.
Kiedy byłem małym chłopcem dostawałem zabawki w stylu „mały elektryk”, „mały mechanik” czy zestaw klocków służących do BUDOWANIA. Te zabawki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobno "dzieło" powstało z myślą o osobach mających problem z samookaleczaniem, co jak najbardziej pochwalam. Niestety, ostatecznie "Zniszcz ten dziennik" stał się pożywką dla dzieciaków nienawidzących książek i pretekstem do niszczenia ich. Dobrze, że tzw. "hype" na tego typu twory już minął… Żal mi tylko tych drzew, które zostały przerobione na coś, co można zniszczyć, opluć, a potem wyrzucić do kosza i zapomnieć, że kiedykolwiek istniało.
Dodaję na półkę "Przeczytane", choć tak naprawdę w środku nic ciekawego do czytania nie ma.

Podobno "dzieło" powstało z myślą o osobach mających problem z samookaleczaniem, co jak najbardziej pochwalam. Niestety, ostatecznie "Zniszcz ten dziennik" stał się pożywką dla dzieciaków nienawidzących książek i pretekstem do niszczenia ich. Dobrze, że tzw. "hype" na tego typu twory już minął… Żal mi tylko tych drzew, które zostały przerobione na coś, co można zniszczyć,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rzucili w Biedrze. Tytuł głośny więc stwierdziłam, że przeczytam stroniczkę w kąciku i przekonam się czym się ludzie zachwycają. A tam pusto a raczej pełno...piniendzy. Bo to super temat do robienia tychże na zbuntowanych nastolatkach. Już widzę uszami wyobraźni jak na przerwach licytują się kto czym bardziej wstrętnym wysmarował kolejną kartkę...I przykro mi najbardziej, że sama na to nie wpadłam..tak muszę dygać na etacie;)

Rzucili w Biedrze. Tytuł głośny więc stwierdziłam, że przeczytam stroniczkę w kąciku i przekonam się czym się ludzie zachwycają. A tam pusto a raczej pełno...piniendzy. Bo to super temat do robienia tychże na zbuntowanych nastolatkach. Już widzę uszami wyobraźni jak na przerwach licytują się kto czym bardziej wstrętnym wysmarował kolejną kartkę...I przykro mi najbardziej,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mi osobiście dość podoba się ten pomysł. Nie przepadam za niszczeniem jakichkolwiek książek, więc bardziej o nią dbałam i ozdabiałam niż rozwalałam na kawałki.

Niektóre pomysły są naprawdę świetne, które rzeczywiście wzbudzają kreatywność. Każdy zadania może interpretować inaczej i różnie je wykonywać. Jak przeglądałam internet to przyznam szczerze, że niektóre prace były świetne.

Takie jest moja zdanie wobec tej książki. I nie za bardzo rozumiem tej fali hejtu na nią.

Mi osobiście dość podoba się ten pomysł. Nie przepadam za niszczeniem jakichkolwiek książek, więc bardziej o nią dbałam i ozdabiałam niż rozwalałam na kawałki.

Niektóre pomysły są naprawdę świetne, które rzeczywiście wzbudzają kreatywność. Każdy zadania może interpretować inaczej i różnie je wykonywać. Jak przeglądałam internet to przyznam szczerze, że niektóre prace były...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę podsunęli mi moi uczniowie, po tym jak dwie uczennice weszły do klasy z przywiązanymi na sznurku książkami, które elegancko stukały o podłogę. W tym momencie doszłam do wniosku, że "starość nie radość" i chyba pora umierać. Uczniowie uświadomili mnie na temat tej kreatywnej książki i że właśnie o to chodzi, aby zniszczyć książkę. Kiedyś palenie książek uważano za barbarzyństwo, a dzisiaj jest to modne i kreatywne. Naprawdę pora umierać.
Pożyczyłam to cudo i...umarłam.
30 zł wydajemy na książkę, którą potem zniszczymy. Niczego ciekawego nie przeczytamy, niewiele z niej wyniesiemy. Ta książka to zbiór różnych zadań, które muszę zmusić czytelnika (?) do kreatywnego myślenia i działania. Wszystko fajnie, ale można pogrzebać w internecie i wydrukować sobie samemu podobne zestawy działań, a do tego taniej wyjdzie.

Książkę podsunęli mi moi uczniowie, po tym jak dwie uczennice weszły do klasy z przywiązanymi na sznurku książkami, które elegancko stukały o podłogę. W tym momencie doszłam do wniosku, że "starość nie radość" i chyba pora umierać. Uczniowie uświadomili mnie na temat tej kreatywnej książki i że właśnie o to chodzi, aby zniszczyć książkę. Kiedyś palenie książek uważano za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to