Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość nierówna, czasem wciąga i nie da się oderwać, pod koniec trochę się dłuży. Dużym plusem tej powieści jest jej tło: ukazanie wojny secesyjnej i sprawy niewolnictwa z punktu widzenia Południa. Przyzwyczajeni do spojrzenia na plantacje i niewolnictwo jako ogromne zło, dziwi traktowanie Murzynów jak cześci rodziny, a Jankesów jak diabłów. Daje domyślenia, jak to właściwie było, pewnie prawda leży gdzieś pośrodku.
Sama historia Scarlett ciekawa, podoba mi się, że w swojej przemianie z rozpieszczonej trzpiotki nie zatraciła swojego prawdziwego charakteru. Ogóle książkę polecam!

Dość nierówna, czasem wciąga i nie da się oderwać, pod koniec trochę się dłuży. Dużym plusem tej powieści jest jej tło: ukazanie wojny secesyjnej i sprawy niewolnictwa z punktu widzenia Południa. Przyzwyczajeni do spojrzenia na plantacje i niewolnictwo jako ogromne zło, dziwi traktowanie Murzynów jak cześci rodziny, a Jankesów jak diabłów. Daje domyślenia, jak to właściwie...

Rewelacyjna! Pełna absurdu, humoru i zwrotów akcji. Czyta się bardzo szybko (zbyt szybko).

Rewelacyjna! Pełna absurdu, humoru i zwrotów akcji. Czyta się bardzo szybko (zbyt szybko).

Cudowny język! Tak jakbym czuła miękkość barcelońskiej mgły. Świetnie poprowadzona historia.

Cudowny język! Tak jakbym czuła miękkość barcelońskiej mgły. Świetnie poprowadzona historia.

Po raz kolejny, po przeczytaniu klasycznego dzieła, mam problem z oceną. Z jednej strony nie ma najmniejszych wątpliwości, dlaczego to dzieło wielkim jest. Mamy tu do czynienia z wnikliwym studium psychologicznym bohatera. Jego przemyślenia i rosterki, motywacje i obawy ukazane są na tle fascynującego Petersbutga. Z drugiej strony, moim zdaniem, literatura ma przede wszystkim sprawiać przyjemność. A mnie te właśnie nikończące się monologi wewnętrzne Raskolnikowa po prostu nudzą. Może dlatego, że nie jestem fanem Nietzschego?

Po raz kolejny, po przeczytaniu klasycznego dzieła, mam problem z oceną. Z jednej strony nie ma najmniejszych wątpliwości, dlaczego to dzieło wielkim jest. Mamy tu do czynienia z wnikliwym studium psychologicznym bohatera. Jego przemyślenia i rosterki, motywacje i obawy ukazane są na tle fascynującego Petersbutga. Z drugiej strony, moim zdaniem, literatura ma przede...

Niesamowita powieść. Jeszcze się nie spotkałam z takim kontrastem między treścią książki a atmosferą, jaką wywołuje. Bo jest to historia o świecie pełnym zniewolenia. Tak naprawdę nikt nie może być tym, kim chce, robić to, czego pragnie. Oczywiście na plan pierwszy wybija się sytuacja kobiet: zarówno Podręcznych, jak i Żon. Ale i mężczyźni są w tym świecie pozbawieni wolości. Treść utworu, jego sens, powinny wywoływać w nas uczucie grozy, beznadzieji, smutku. Ta opowieść powinna nas oburzać, z ust niech się wyrywa okrzyk protestu... a jednak jest inaczej. Bo jest to opowieść niesamowicie intymna. Ma się wrażenie, że bohaterka szepcze nam ją pod kołdrą w deszczową noc. Słowa, zdania, myśli.. wszystko miękkie, ciche, senne. A przynajmniej takie było moje wrażenie.
Według mnie utwór ten nie jest o tym, do czego może doprowadzić fanatyzm z despotyzmem. Porusza ona znacznie ważniejszy problem: jak bardzo potrafię się przystosować? W którym momencie przestaję być sobą? Kim tak naprawdę jestem?

Niesamowita powieść. Jeszcze się nie spotkałam z takim kontrastem między treścią książki a atmosferą, jaką wywołuje. Bo jest to historia o świecie pełnym zniewolenia. Tak naprawdę nikt nie może być tym, kim chce, robić to, czego pragnie. Oczywiście na plan pierwszy wybija się sytuacja kobiet: zarówno Podręcznych, jak i Żon. Ale i mężczyźni są w tym świecie pozbawieni...

To nie jest "opowieść o...", raczej zbiór portretów wplątanych w konkretną sytuację historyczną. Bo niby znamy miejsce i czas akcji, ale nie bardzo mamy jakąś akcję. Przez to ciężko się czyta tę książkę jednym ciągiem. W dodatku jest sporo przeskoków w czasie, retrospekcji itp. co utrudnia umiejscowienie wydarzeń w czasie. Za to mamy ogromną dozę ironii i czarnego humoru. Postacie i sytuacje są przerysowane do granic możliwości, co daje niesamowicie absurdalną całość. Ale pod salwami śmiechu kryje się smutna prawda o bezsensownej śmierci na wojnie.

To nie jest "opowieść o...", raczej zbiór portretów wplątanych w konkretną sytuację historyczną. Bo niby znamy miejsce i czas akcji, ale nie bardzo mamy jakąś akcję. Przez to ciężko się czyta tę książkę jednym ciągiem. W dodatku jest sporo przeskoków w czasie, retrospekcji itp. co utrudnia umiejscowienie wydarzeń w czasie. Za to mamy ogromną dozę ironii i czarnego humoru....