Opowieść podręcznej

Niektórzy Czytelnicy porównują reżim Gileadu do obecnej sytuacji w Polsce. Totalny ODJAZD !!! Oczywiście czytelników!

Niektórzy Czytelnicy porównują reżim Gileadu do obecnej sytuacji w Polsce. Totalny ODJAZD !!! Oczywiście czytelników!

Ciężka lektura z dwóch istotnych powodów, czyli:

Po pierwsze - język, forma, która momentami jest po prostu męcząca. Szczególnie na początku, gdyż później nagle zdałam sobie sprawę, iż pomimo zmęczenia przy lekturze, czuję chęć poznania dalszej historii (wielki atut).

Po drugie - świat przedstawiony w książce. On jest straszny. Kobiety, które nie mogą o sobie decydować, funkcja Podręcznych (jak możnaby było zmusić do czegoś takiego kobiety). Ta cała dyktatura jest ciężka, męcząca. Nie wiem, czy ktokolwiek chciałby żyć w takim świecie...

Jednak warto ją przeczytać, by poznać historię Fredy, by coś wynieść z tej lektury i by nigdy nie dopuścić by wizja takiego świata mogła stać się rzeczywistością.

I zakończenie - to zakończenie zniszczyło mnie. Jak można było pozostawić czytelnika z tak wieloma niewiadomymi. Po tym zakończeniu nie mogłam się pozbierać, bo nie wiedziałam, co było dalej.

Ok, otwarte zakończenia są świetne, jednak czasem wolę wiedzieć co się stało z głównymi bohaterami.

Porównując jeszcze książkę z serialem. Serial poszedł dalej, o wiele dalej niż historia w książce. Dobrze się go oglądało. Chcę wiedzieć, co będzie dalej. Jednak więcej emocji czułam przy lekturze książki. Bardziej się stresowałam. To dawkowanie wiedzy o Gilead i niewiadoma dalszych ruchów czy to głównej bohaterki czy innych bohaterów, niewiadoma w kwestii zaufania do innych - to wszystko sprawiało, że i ja czułam ten niepokój, strach o bohaterkę, jej losy... jakbym ją znała osobiście...

Ciężka lektura z dwóch istotnych powodów, czyli:

Po pierwsze - język, forma, która momentami jest po prostu męcząca. Szczególnie na początku, gdyż później nagle zdałam sobie sprawę, iż pomimo zmęczenia przy lekturze, czuję chęć poznania dalszej historii (wielki atut).

Po drugie - świat przedstawiony w książce. On jest straszny. Kobiety, które nie mogą o sobie decydować,...

"Opowieść podręcznej" to wstrząsająca historia, przedstawiająca losy kobiet w świecie przepełnionym reżimem i wyjątkowo twardym prawem wobec płci pięknej.
 
Margaret Atwood postanowiła zaprosić swoich Czytelników do świata, w którym nastąpił powrót niesamowicie ortodoksyjnych zasad. Dzięki autorce czytelnicy mają możliwość zrozumienia jak bardzo może zmienić się współczesna rzeczywistość w obliczu reżimu i ostrego prawa, autorka wykorzystuje wspaniały obraz na ukazanie tego zjawiska.

Współcześnie, w wielu miejscach na świecie kobiety nie mają pełni praw, a ich swobody są bardzo ograniczane.“Opowieść podręcznej” zdecydowanie wykracza poza standardowe rozumienie tego problemu.

Fantastyczna powieść, której fabuła wywarła na mnie ogromne wrażenie. Napisana jest dość prostym językiem, jednak czytając ją, można czasem pogubić się w jakich ramach czasowych aktualnie toczy się fabuła.

Już nie mogę doczekać się przeczytania drugiej części

"Opowieść podręcznej" to wstrząsająca historia, przedstawiająca losy kobiet w świecie przepełnionym reżimem i wyjątkowo twardym prawem wobec płci pięknej.
 
Margaret Atwood postanowiła zaprosić swoich Czytelników do świata, w którym nastąpił powrót niesamowicie ortodoksyjnych zasad. Dzięki autorce czytelnicy mają możliwość zrozumienia jak bardzo może zmienić się współczesna...

Pomysł na tą książkę był wybitny, warty docenienia, natomiast samo wykonanie poprawne. Spodziewałam się po tej książce trochę więcej.

Pomysł na tą książkę był wybitny, warty docenienia, natomiast samo wykonanie poprawne. Spodziewałam się po tej książce trochę więcej.

Słyszałam różne opinie, ale mi książka bardzo się podobała i po przeczytaniu czułam niedosyt. Opis świata, w którym kobiety służą do rodzenia, gdzie kobietom nie wolno czytać lub dobrze wyglądać, gdzie wmawia się, że miłość nie istnieje. Główna postać opisuje świat obecny, czasami wspomina jaki świat był kiedyś i jak do obecnej sytuacji doszło. Bardzo dołująca, porównałabym do odczuć podczas czytania Orwella. Mimo, że książka ma prawie 50 lat, dalej niektórzy myślą o kobietach w taki sposób i chcą je sprowadzić do jednej roli. Kiedy bohaterka łamała czwartą ścianę, miałam wrażenie, że to echo przyszłości.

Słyszałam różne opinie, ale mi książka bardzo się podobała i po przeczytaniu czułam niedosyt. Opis świata, w którym kobiety służą do rodzenia, gdzie kobietom nie wolno czytać lub dobrze wyglądać, gdzie wmawia się, że miłość nie istnieje. Główna postać opisuje świat obecny, czasami wspomina jaki świat był kiedyś i jak do obecnej sytuacji doszło. Bardzo dołująca,...

Książka jest historia Fredy i jej podobnych. Imię tej grupy kobiet nadaje się od imienia Komendanta, któremu ma służyć. Kobieta jest Podręczną, czyli w opisanym społeczeństwie pełni funkcję surogatki. Podręcznym nie wolno już czytać i pisać. Słowo pisane zastąpiono obrazkami. Raz dziennie mogą wychodzić aby zrobić zakupy. Autorka opisuje wstrząsający świat, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem. W Republice Gileadu maleje liczba urodzeń, więc tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość. Freda 'pamięta' jeszcze swoje poprzednie życie, kiedy mogła pracować, miała męża i córkę, mogła mieć własne pieniądze, kobiety mogły czytać i pisać. Lecz tego świata już nie ma.
Książka napisana jest z perspektywy Fredy, która opisuje emocje, myśli i życie wewnętrzne, które jest ściśle związane z jej sytuacją. Jest to opowieść o trudnym życiu kobiet. Na podstawie powieści powstał serial.
'Opowieść Podręcznej' jest godna uwagi, ponieważ możemy się nieco zatrzymać nad niektórymi elementami naszego kobiecego życia.

Książka jest historia Fredy i jej podobnych. Imię tej grupy kobiet nadaje się od imienia Komendanta, któremu ma służyć. Kobieta jest Podręczną, czyli w opisanym społeczeństwie pełni funkcję surogatki. Podręcznym nie wolno już czytać i pisać. Słowo pisane zastąpiono obrazkami. Raz dziennie mogą wychodzić aby zrobić zakupy. Autorka opisuje wstrząsający świat, gdzie reżim i...

Nie miałam zamiaru czytać „Opowieści podręcznej”. Nie planowałam też oglądać serialu – ale jakoś tak się złożyło, że z nudów obejrzałam 2-3 odcinki, które mnie nie zachwyciły. Ale potem zaskoczyło i 4 sezony poleciały jak z bicza strzelił. I w tym miejscu zadam fundamentalne (!) pytanie: czy książkoholikowi wypada się do takich rzeczy przyznawać? Myślę, że tak, bo dzięki temu, że zobaczyłam serial, łatwiej było mi się połapać w dość chaotycznej książce Atwood.

A zresztą uważam, że książka jest lepsza – zwłaszcza pod tym względem, że nie oferuje czytelnikowi taniej sensacji, nie pokazuje nielogicznych rozwiązań, tak jak to ma miejsce w kolejnych sezonach, tworzonych już chyba tylko dla pieniędzy.

„Opowieść podręcznej” przemawia do mnie najmocniej ze wszystkich antyutopii, które przeczytałam – dlatego, że dotyczy kobiet i ich losu. Znamienne wydaje mi się to, że Autorka umieściła akcję na terenie USA – kraju, który kojarzy się nam z prawami obywatelskimi i wolnością. Przesłanie „Opowieści podręcznej” jest uniwersalne i nigdy nie straci na aktualności – ekstremizm (wszelki) jest zły i nigdy nie można dopuścić do tego, aby osoby głoszące tak radykalne poglądy, kształtowały życie społeczeństw.

I na koniec – znamienna rozmowa komendanta z podręczną:

„̶ Nie usmażysz omletu, nie tłukąc jajek – mówi. – Myśleliśmy, że nam pójdzie lepiej.
– Lepiej? – pytam ściszonym głosem. Jak on może myśleć, że tak jest lepiej?
– „Lepiej” nigdy nie znaczy lepiej dla wszystkich – mówi. – Zawsze dla niektórych jest gorzej”*

* M. Atwood, Opowieść podręcznej, Warszawa 2017, s. 252.

Nie miałam zamiaru czytać „Opowieści podręcznej”. Nie planowałam też oglądać serialu – ale jakoś tak się złożyło, że z nudów obejrzałam 2-3 odcinki, które mnie nie zachwyciły. Ale potem zaskoczyło i 4 sezony poleciały jak z bicza strzelił. I w tym miejscu zadam fundamentalne (!) pytanie: czy książkoholikowi wypada się do takich rzeczy przyznawać? Myślę, że tak, bo dzięki...

"Opowieść podręcznej" to przerażająca wizja świata, który stał się piekłem kobiet. Podręczne mają służyć jedynie do urodzenia dziecka Żonom i Komendantom, do których zostały przypisane. Nie mogą czytać, pisać, nawiązywać relacji. Mogą opuszczać dom raz dziennie, aby dokonać zakupów na targu. Co miesiąc podlegają Ceremonii, podczas której modlą się, by zajść w ciążę. W czasach, gdzie bezpłodność jest na niezwykle wysokim poziomie, liczą się tylko ciężarne Podręczne.
Jednakże Freda pamięta jeszcze życie przed. Pamięta męża, swoją córeczkę. Trzyma się tych wspomnień, bo wierzy, że kiedyś uda jej się odzyskać prawdziwą rodzinę, że wrócą do siebie i cały ten koszmar się skończy.
Trudna książka. Można ją nawet określić słowem: przerażająca. Wizja świata, którego nigdy nie chcielibyśmy przeżyć. To jest prawdziwe piekło dla kobiet i niektóre sceny były ciężkie do przetrawienia. Ale jest to pozycja naprawdę dobra, intrygująca. Napisana pięknym, ciekawym piórem.
Polecam.

"Opowieść podręcznej" to przerażająca wizja świata, który stał się piekłem kobiet. Podręczne mają służyć jedynie do urodzenia dziecka Żonom i Komendantom, do których zostały przypisane. Nie mogą czytać, pisać, nawiązywać relacji. Mogą opuszczać dom raz dziennie, aby dokonać zakupów na targu. Co miesiąc podlegają Ceremonii, podczas której modlą się, by zajść w ciążę. W...

Książka przehypeowana. Zawiodłam się na pobieżnym, momentami infantylnym ujęciu kwestii feministycznych. Autorka nie pobudza do refleksji, racząc czytelnika truizmami i ogólnikami. Nieumiejętnie kreuje świat przedstawiony, opowiadając historię w ten sposób, aby zdradzić jak najmniej szczegółów z przeszłości głównej bohaterki oraz ustroju, w którym żyje. Kończąc czytanie wciąż nie wiemy właściwe nic konkretnego o przyczynach powstania opresyjnego państwa. Zakończenie to żart.

Książka przehypeowana. Zawiodłam się na pobieżnym, momentami infantylnym ujęciu kwestii feministycznych. Autorka nie pobudza do refleksji, racząc czytelnika truizmami i ogólnikami. Nieumiejętnie kreuje świat przedstawiony, opowiadając historię w ten sposób, aby zdradzić jak najmniej szczegółów z przeszłości głównej bohaterki oraz ustroju, w którym żyje. Kończąc czytanie...

Wstrząsająca opowieść nowoczesnej niewolnicy. Opis świata, który nigdy nie powinien się zdarzyć w rzeczywistości. Ostrzeżenie przed tworzeniem społeczeństwa na podstawie wynaturzonej, ortodoksyjnej wizji. Dziś próbką tego może być życie kobiet w szariacie.

Wstrząsająca opowieść nowoczesnej niewolnicy. Opis świata, który nigdy nie powinien się zdarzyć w rzeczywistości. Ostrzeżenie przed tworzeniem społeczeństwa na podstawie wynaturzonej, ortodoksyjnej wizji. Dziś próbką tego może być życie kobiet w szariacie.