Opowieść podręcznej

Główna bohaterka Freda jest Podręczną w Republice Gileard. Jak sama nazwa jej funkcji wskazuje, ma być pod ręką... Jak rzecz. Dom, w którym przebywa opuszcza tylko raz dziennie, gdy idzie na targ po sprawunki. Komendant i jego Zona na to zezwalają. To chyba jedyna atrakcji w życiu Fredy... czytać jej nie wolno. Zresztą nawet nie ma co czytać - wszystkie napisy zastąpiono obrazkami. Mimo to Podręczna jest ważna. Bo tylko ona może dać dziecko - raz w miesiącu leży (aktywność nie jest wskazana) i czeka, aż komendant ją zapłodni. Przyrost naturalny jest ważny.

Ale Freda ma też swoje sekrety... I wspomnienia. Pamięta, że kiedyś istniał inny świat. Świat, w którym miała rodzinę, pracę i mogła mówić, to co dusza zapragnie.

To jednak przeszłość. Teraz mężczyźni wyznaczają jej miejsce w świecie. Wszystkie wolności, przywileje zastąpiły ortodoksyjne wytyczne.



Jeśli szukacie akcji, to ta publikacja nie jest dla Was. Tu wszystko płynie powoli. Nawet myśli, choć są buntownicze. Główna bohaterka stawia opór. Najpierw wewnętrzny, a później.... Sprawdźcie sami, bo świat, który przedstawiła Autorka jest przerażający. Zniknęły prawa i wolności kobiet. Stały się jak przedmioty. Pojawiają się, gdy są potrzebne. Dużo tu ideologii, przemyśleń...



Książka Margaret Atwood stała się na powrót głośna po nakręceniu na jej podstawie serialu. A ja przypominam ją dziś, bo niestety świat z powieści staje się coraz bardziej realny w polskiej rzeczywistości.

Główna bohaterka Freda jest Podręczną w Republice Gileard. Jak sama nazwa jej funkcji wskazuje, ma być pod ręką... Jak rzecz. Dom, w którym przebywa opuszcza tylko raz dziennie, gdy idzie na targ po sprawunki. Komendant i jego Zona na to zezwalają. To chyba jedyna atrakcji w życiu Fredy... czytać jej nie wolno. Zresztą nawet nie ma co czytać - wszystkie napisy zastąpiono...

tragiczna wizja przyszłości zmuszsjąca do refleksji dokąd zmierzamy jako społeczeństwo i co to dla mas oznacza. Flagowy przykład dobrej literatury feministycznej i wybitna antyutopią

tragiczna wizja przyszłości zmuszsjąca do refleksji dokąd zmierzamy jako społeczeństwo i co to dla mas oznacza. Flagowy przykład dobrej literatury feministycznej i wybitna antyutopią

Wreszcie mogę dumnie powiedzieć, że „Opowieść podręcznej” jest już za mną.
Bardzo długo zbieram się do przeczytania tej książki. Sądziłam nawet, że do poznania historii Fredy wystarczy mi powieść graficzną, z którą zapoznałam się w tamtym roku (swoją drogą, to ŚWIETNA adaptacja i jeśli nie planujecie czytać powieści, a chcecie poznać tę opowieść, to naprawdę gorąco Wam polecam). Jednak tak mocno siedziała we mnie ta historia, że w końcu wypożyczyłam książkę z biblioteki i zabrałam się za czytanie.
Ciekawostka: „Opowieść podręcznej” czytałam tylko i wyłącznie w komunikacji miejskiej. Tak się jakoś złożyło.

Historia opowiadana z perspektywy Fredy zabiera nas do Republiki Gileadzkiej, nieodległej z perspektywy 1985 roku (kiedy oryginalnie wydano powieść) przyszłości. Republika ta powstała na terenie Stanów Zjednoczonych i jest zarządzana przez skrajnie prawicową i konserwatywną chrześcijańską władzę, która w Biblii szuka wyjaśnienia tego, jak powinno funkcjonować społeczeństwo. Szybko dowiadujmy się również, że kraj ogarnięty jest prawdziwą klęską bezpłodności, a rodzące się dzieci często mają wrodzone wady, które powodują ich szybką śmierć — bądź też są zabijane przez władzę.
Freda tak naprawdę nie ma na imię Freda. To jej imię „odkomendantowe”. Kobieta jest bowiem podręczną komendanta, którego imię to Fred. Jej jedynym zadaniem
jest zostać zapłodnioną przez mężczyznę, aby jemu i jego żonie urodzić zdrowe dziecko. Jednak ich zbliżenia nie mają w sobie nic z przyjemności czy namiętności, a są dokładnie zaplanowanym rytuałem religijnym, w którym — pozą Fredą i
komendantem — udział bierze również jego małżonka, Serena Joy.

Jak kobieta trafiła do tego domu i jak w ogóle została podręczną, tego dowiadujemy się poprzez poznawanie jej opowieści. Ponadto sporo mówi też ona o tym, jak doszło do powstania Republiki, jakie były jej początki oraz jak przebiegało
zawłaszczanie władzy i co odbierano kobietom – na początku zmian oraz teraz.
Wydaje mi się, że więcej nie musicie wiedzieć, bo dobrze jest poznawać opowieść
Fredy samodzielnie, choć nie zawsze jest to łatwe. Pomijają już bowiem sam ciężar tematu, to jej historia napisana jest dość specyficznym językiem. Sporo tu bowiem bardzo szczegółowych opisów przedmiotów i otoczenia kobiety. Skupia się ona nawet na dokładnym opisywaniu faktury swojej sukienki, czy pościeli w łóżku komendanta. Na szczęście, kiedy już przyzwyczaiłam się do tego stylu, to przestało mi to przeszkadzać, choć początki były trudne.

Nie muszę chyba wspominać, że historia zaprezentowana przez Atwood daje
mnóstwo tematów do przemyśleń i kwestia odebrania kobietom prawa o
decydowaniu o samych sobie jest tylko jednym z nich. Ta brutalna opowieść opisuje
też bowiem nadużycia władzy i nadane przez rządzących samym sobie prawo do
omijania przepisów, które sami stworzyli.

Co jednak najbardziej uderzające, to że powieść ta jest dzisiaj – po czterdziestu latach od jej wydania – bardzo aktualna, jeżeli chodzi o próbę ostrzeżenia świata, że kierunek, który obiera, nie jest dobry i stanowić może krzywdę dla każdego bez względu na płeć. Dostrzegała to zresztą sama autorka, która po latach napisała kontynuację tej historii, po którą też na pewno w niedalekiej przyszłości sięgnę.

Ode mnie dla Was bardzo duże polecenie. To wartościowa książka, z którą warto się zapoznać i też jednocześnie współczesny klasyk łatwo przyswajalny, który wciąga i nie jest napisany skomplikowanym językiem.

Nie bójcie się Atwood. Bójcie się przyszłości, którą może ona opisywać.

Wreszcie mogę dumnie powiedzieć, że „Opowieść podręcznej” jest już za mną.
Bardzo długo zbieram się do przeczytania tej książki. Sądziłam nawet, że do poznania historii Fredy wystarczy mi powieść graficzną, z którą zapoznałam się w tamtym roku (swoją drogą, to ŚWIETNA adaptacja i jeśli nie planujecie czytać powieści, a chcecie poznać tę opowieść, to naprawdę gorąco Wam...

Pierwsza połowa książki troszkę mi się dłużyła. Dla mnie po prostu ,,dobra”.

Pierwsza połowa książki troszkę mi się dłużyła. Dla mnie po prostu ,,dobra”.

Polecam przeczytać jedynie ostatni rozdział "Komentarz historyczny do Opowieści Podręcznej" i dać sobie spokój. Zawarto tam opis świata przedstawionego, szczątkowa (ale zawsze jakaś!) struktura reżimu i obyczaje. Reszta książki to pamiętnik napalonej beksy, która stara się jedynie wzbudzić współczucie. Gdyby ten komentarz historyczny nie powstał, to autorce można by zarzucić lenistwo (okropnie płytki opis państwa) czy zwyczajnie nieoryginalne przeniesienie życia kobiet z fundamentalistycznych krajów islamskich zastępując słowo islam chrześcijaństwem. Jedynym interesującym zabiegiem w całej tej książce jest zamieszczenie ostatniego rozdziału, który stara się "ratować" całą powieść (gdyby nie to, dałbym 2 gwiazdki). Podsumowując, więcej w tej książce płaczu i tęsknoty niż dobrego opisu reżimu maniakalnie skupionego na reprodukcji (co byłoby zgodne z gatunkiem antyutopijnym). Zamiast czytać tę powieść lepiej obejrzeć dokument o życiu kobiet w Iranie, talibańskim Afganistanie czy Jemenie pod rządami Houtich.

Polecam przeczytać jedynie ostatni rozdział "Komentarz historyczny do Opowieści Podręcznej" i dać sobie spokój. Zawarto tam opis świata przedstawionego, szczątkowa (ale zawsze jakaś!) struktura reżimu i obyczaje. Reszta książki to pamiętnik napalonej beksy, która stara się jedynie wzbudzić współczucie. Gdyby ten komentarz historyczny nie powstał, to autorce można by...

Wciągające, chciałam dojść do końca żeby zobaczyć ,co się wydarzy. Chyba nie w moim typie ale naprawdę się wciągnęłam.

Wciągające, chciałam dojść do końca żeby zobaczyć ,co się wydarzy. Chyba nie w moim typie ale naprawdę się wciągnęłam.

Nie widziałam serialu, więc czytałam książkę w ogóle nie spodziewając się tego, co tam zastanę.
Bardzo spodobała mi się rozproszona formuła, z jakiej składa się historia. Ciekawie się to czytało.
Jeśli chodzi o samą fabułę to z jednej strony podziw dla wyobraźni autorki, a z drugiej gęsia skórka na myśl, że nie jest to taka wcale kompletna fikcja literacka.
Książka zostawia pole do przemyśleń.

Nie widziałam serialu, więc czytałam książkę w ogóle nie spodziewając się tego, co tam zastanę.
Bardzo spodobała mi się rozproszona formuła, z jakiej składa się historia. Ciekawie się to czytało.
Jeśli chodzi o samą fabułę to z jednej strony podziw dla wyobraźni autorki, a z drugiej gęsia skórka na myśl, że nie jest to taka wcale kompletna fikcja literacka.
Książka...

Nie rozumiem fenomenu tej książki a już odniesienia do jakoby obecnej sytuacji u nas w kraju z powodu zakazu aborcji są bardzo grubo przesadzone. Za to wizja szerokiej wśród społeczeństwa bezpłodności i rodzenie się "nie dzieci" z powodu zanieczyszczenia środowiska jest przerażająca i niestety, obserwując to co się dzieje w krajach rozwiniętych, coraz bardziej realna.

Nie rozumiem fenomenu tej książki a już odniesienia do jakoby obecnej sytuacji u nas w kraju z powodu zakazu aborcji są bardzo grubo przesadzone. Za to wizja szerokiej wśród społeczeństwa bezpłodności i rodzenie się "nie dzieci" z powodu zanieczyszczenia środowiska jest przerażająca i niestety, obserwując to co się dzieje w krajach rozwiniętych, coraz bardziej realna.

Bardzo intrygująca pozycja, zapewne stanowiąca wizualizację raju dla poniektórych ... wydaje się niemożliwa, ale lepiej mieć się na baczności, gdyż znowu może mieć zastosowanie stwierdzenie "ludzie ludziom zgotowali ten los" ...

Bardzo intrygująca pozycja, zapewne stanowiąca wizualizację raju dla poniektórych ... wydaje się niemożliwa, ale lepiej mieć się na baczności, gdyż znowu może mieć zastosowanie stwierdzenie "ludzie ludziom zgotowali ten los" ...

Przeczytałam ją dosłownie w dwa wieczory. Oglądałam dawniej serial - wszystkie części jakie do tej pory wyszły (wciąż czekam na ostatni finałowy sezon). W pewnym momencie poczułam, że chcę przeczytać książkę, na której bazuje, ów wyżej wymieniony serial. Co to była za książka!!! Przepadłam.

Przeczytałam ją dosłownie w dwa wieczory. Oglądałam dawniej serial - wszystkie części jakie do tej pory wyszły (wciąż czekam na ostatni finałowy sezon). W pewnym momencie poczułam, że chcę przeczytać książkę, na której bazuje, ów wyżej wymieniony serial. Co to była za książka!!! Przepadłam.