Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze byłem fanem filmów o Piotrusiu Panie, więc chciałem w końcu poznać oryginalną historię. I muszę przyznać że jestem zaskoczony. Ta książka jest cholernie niejednoznaczna, jej wydźwięk jest trudny do określenia. To nie jest przygodowa opowieść o dzieciach na wyspie piratów, ani nawet smutna historia chłopca, któremu nie dane bylo zaznać prawdziwego życia, jak to wskazują niektóre adaptacje. Piotruś jest chaotyczny, narcystyczny, obsesyjny i absolutnie nie wzbudza współczucia ani wzruszenia w swojej relacji z Wendy, którą *de facto* skusił do ucieczki z domu upojnymi wizjami a potem nie chciał jej z Nibylandii wypuścić i nią manipulował.

Historia jako całość jest w dużej mierze takim moralitetem, pouczeniem raczej. Tyle że sam nie wiem kogo Barrie chcial tam pouczyć i chyba jedyna słuszna odpowiedź brzmi, że wszystkich naraz. Z jednej strony opisuje piękno dziecięcej beztroski i krytykuje rodziców za to że zbyt szybko każą dzieciom spoważnieć i dorosnąć. Z drugiej strony, brutalnie krytykuje dziecięcą nieodpowiedzialność i niewdzięczność wobec rodziców. Dobitnie krytykuje też rodziców za to że zbyt spolegliwie traktują swoje pociechy kiedy te wywinąć jakiś numer. No i przy tym jeszcze krytykuje różne niegodziwe zachowania dorosłych wobec dzieci - bardzo zapadła mi w pamięć scena, gdzie kapitan Hak zdradziecko zaatakował Piotrusia, a narrator wtedy podkreśla jak ważne jest to, aby nigdy nie podważać i nie narażać zaufania dzieci wobec rodziców, gdyż jest to więź krucha i delikatna.


Oczywiście nadal jest w tej książce silny duch przygody i nadal są obecne wszystkie kultowe elementy znane z licznych filmów. Nie jest to też jakaś recepta jak należy wychowywać dzieci, bo czasy się nam zmieniły, a i sam narrator nie próbuje być jakimś pedagogiem tylko po prostu komentuje to co się dzieje w cyniczny, niekiedy zgorzkniały sposób, tak jakby sam Barrie nie lubił Piotrusia Pana. Tym nie mniej wydźwięk tej opowieści jest naprawdę ciekawy. Jest to opowieść głębsza i pouczająca, zarówno dla dzieci jak i dla tych którzy dzieci wychowują.

Moja ocena: 7/10

Czytanie oryginalnych wersji tak zakorzenionych w popkulturze opowieści to zawsze jest zabawne doświadczenie.

Zawsze byłem fanem filmów o Piotrusiu Panie, więc chciałem w końcu poznać oryginalną historię. I muszę przyznać że jestem zaskoczony. Ta książka jest cholernie niejednoznaczna, jej wydźwięk jest trudny do określenia. To nie jest przygodowa opowieść o dzieciach na wyspie piratów, ani nawet smutna historia chłopca, któremu nie dane bylo zaznać prawdziwego życia, jak to...

Bardzo udane Urban fantasy. Trochę w tym jest ducha Harry'ego Pottera, a trochę starej dobrej Buffy. Nade wszystko jest to *polskie* Urban fantasy, z polskimi problemami, lokacjami i polskimi bóstwami. Nie jest to ambitna pozycja dla kogoś kto chce eksplorować słowiańską mitologię na poważnie. Ale jest to świetna rozrywka dla tych, którzy chcą po prostu przeżyć przygodę w Warszawie opanowane przez rodzime stwory. Jest dużo humoru, ale i dużo dramaturgii.

Bardzo udane Urban fantasy. Trochę w tym jest ducha Harry'ego Pottera, a trochę starej dobrej Buffy. Nade wszystko jest to *polskie* Urban fantasy, z polskimi problemami, lokacjami i polskimi bóstwami. Nie jest to ambitna pozycja dla kogoś kto chce eksplorować słowiańską mitologię na poważnie. Ale jest to świetna rozrywka dla tych, którzy chcą po prostu przeżyć przygodę w...

Pięknie napisane Gwiezdne Wojny. Soule pisze w wyrazisty, poruszający sposób, który pozwala bardzo łatwo zanurzyć się w tej opowieści o nieznanej przeszłości Odległej Galaktyki. Z niecierpliwością czekam na więcej.

Pięknie napisane Gwiezdne Wojny. Soule pisze w wyrazisty, poruszający sposób, który pozwala bardzo łatwo zanurzyć się w tej opowieści o nieznanej przeszłości Odległej Galaktyki. Z niecierpliwością czekam na więcej.