Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To mogła być cudna książka, bo temat ma potencjał i sama historia była ciekawa. Ale autorce brakuje warsztatu, i to niestety bardzo razi. Zamiast realizmu magicznego dostajemy dziwną grafomanię. Szkoda. Trzymam kciuki za dalszy rozwój, bo pierwsza słaba książka jeszcze niczego nie przekreśla, co widać po niektórych karierach :)

To mogła być cudna książka, bo temat ma potencjał i sama historia była ciekawa. Ale autorce brakuje warsztatu, i to niestety bardzo razi. Zamiast realizmu magicznego dostajemy dziwną grafomanię. Szkoda. Trzymam kciuki za dalszy rozwój, bo pierwsza słaba książka jeszcze niczego nie przekreśla, co widać po niektórych karierach :)

Przygody, muzyka i magia - to, co Tygryski lubią najbardziej. Kocham!

Przygody, muzyka i magia - to, co Tygryski lubią najbardziej. Kocham!

Czytałam te książki, kiedy tylko mogłam, jak tylko mogłam. W autobusie, idąc po ulicy, wchodząc po schodach, jadąc windą. Pod prysznicem miałam przyklejone kserówki. Tego nie da się odłożyć!
Mistborn jako całość jest dziełem na najwyższym poziomie. Przepiękna historia wyłania się z misternie zaprojektowanej fabuły. Narracja odkrywa kolejne elementy dokładnie wtedy, kiedy trzeba. Żadnych kompromisów, żeby zadowolić czytelnika. Żadnych zbędnych elementów. Zgodnie z recenzją z okładki - Brandon Sanderson jest zadziwiająco mądry.

Czytałam te książki, kiedy tylko mogłam, jak tylko mogłam. W autobusie, idąc po ulicy, wchodząc po schodach, jadąc windą. Pod prysznicem miałam przyklejone kserówki. Tego nie da się odłożyć!
Mistborn jako całość jest dziełem na najwyższym poziomie. Przepiękna historia wyłania się z misternie zaprojektowanej fabuły. Narracja odkrywa kolejne elementy dokładnie wtedy, kiedy...

Dziwi mnie, że polskie tłumaczenie ma tak niską ocenę - oryginał to naprawdę dobra literatura. Eksperymentalna, momentami trudna, ale na pewno warta przeczytania. Pisana z różnych perspektyw, w tym najciekawsze: ducha (inna niż jakakolwiek historia o duchach) i bezdomnej kobiety.

Dziwi mnie, że polskie tłumaczenie ma tak niską ocenę - oryginał to naprawdę dobra literatura. Eksperymentalna, momentami trudna, ale na pewno warta przeczytania. Pisana z różnych perspektyw, w tym najciekawsze: ducha (inna niż jakakolwiek historia o duchach) i bezdomnej kobiety.

Najbardziej rozbudowana reklama Prosecco, z jaką się spotkałam.

Najbardziej rozbudowana reklama Prosecco, z jaką się spotkałam.

Brnęłam przez ten gąszcz łoniaków, kutasów, dup, rąk ciągnący się przez całą książkę. Styron stworzył najbardziej odstręczające opisy seksu, jakie w życiu czytałam. Nie umie pisać o seksualności, robi z niej coś brudnego, lubieżnego, zwierzęcego. Opisy postaci są na granicy bluźnierstwa gatunkowi ludzkiemu. Stingo stał się moją najbardziej znienawidzoną postacią. I nagle, po 80% książki, pojawia się łamiący serce, trzymany w tajemnicy, wyczekany w y b ó r . Muszę przyznać, że wyrwało mi się na głos "o kurwa...", i gdybym czytała w autobusie, najpewniej przejechałabym przystanek. Mimo fatalnego stylu autora, było warto.

Brnęłam przez ten gąszcz łoniaków, kutasów, dup, rąk ciągnący się przez całą książkę. Styron stworzył najbardziej odstręczające opisy seksu, jakie w życiu czytałam. Nie umie pisać o seksualności, robi z niej coś brudnego, lubieżnego, zwierzęcego. Opisy postaci są na granicy bluźnierstwa gatunkowi ludzkiemu. Stingo stał się moją najbardziej znienawidzoną postacią. I nagle,...