Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To będzie recenzja hurraoptymistyczna, tak bowiem postrzegam twórczość Agaty Christie. Z tego też powodu zawsze z obawą sięgam po jej pozycje (nawet już te uprzednio pisane), jest bowiem obawa, że z wiekiem, to co kiedyś było fantastyczne, teraz rozczaruje. A takie rozczarowania bolą jednak najbardziej.
Na szczęście nie tym razem.
"Słonie mają dobrą pamięć" to sto procent Agaty w Agacie. Książka ma w sobie wszystko to, czego od kryminału autorki tej klasy oczekiwałam. Tajemnica - jest, śmierć - jest, niepewność - jest, knowanie - jest, niespełniona miłość - jest, nawet gruba kasa w tle jest. A to wszystko w zaledwie dwudziestu niezbyt długich rozdziałach.
Powieść należy do cyklu z Herkulesem Poirot. Nie jest to moja ulubiona postać, ale tu naprawdę budzi sympatię. Może dlatego, że na swojej drodze spotkał równie inteligentną i sarkastyczną Ariadnę Olivier, która mocno samą autorkę przypomina. Ich rozmowy, spostrzeżenia i rzucane komentarze, są genialne w swej ponadczasowości i skłaniają do refleksji, że jako społeczeństwo, to my się kulturowo do przodu niewiele posunęliśmy. Spokojnie akcję można by umieścić w XXI wieku, i też by wszystko grało. To także powód, dla którego książkę czyta sie niezwykle przyjemnie.
Zarzuciłam prozę Agaty Christie parę lat temu. Teraz wiem, że do niej powrócę.

To będzie recenzja hurraoptymistyczna, tak bowiem postrzegam twórczość Agaty Christie. Z tego też powodu zawsze z obawą sięgam po jej pozycje (nawet już te uprzednio pisane), jest bowiem obawa, że z wiekiem, to co kiedyś było fantastyczne, teraz rozczaruje. A takie rozczarowania bolą jednak najbardziej.
Na szczęście nie tym razem.
"Słonie mają dobrą pamięć" to sto procent...