Słonie mają dobrą pamięć

Ciekawa historia ze społecznym tłem i pięknymi krajobrazami.

Ciekawa historia ze społecznym tłem i pięknymi krajobrazami.

Pokaż mimo to

klasyka

klasyka

Pokaż mimo to

Hercules Poirot i Ariadna Oliver po raz kolejny łączą siły, ale stojące przed nimi zadanie jest wyjątkowo trudne, bo muszą wyjaśnić zagadkową śmierć sprzed kilkunastu lat. Czyta się tę powieść dobrze, ale zabrakło nieprzewidywalności, właściwej dla wcześniejszych prac Christie. Tu zbyt łatwo można domyślić się rozwiązania zagadki.

Hercules Poirot i Ariadna Oliver po raz kolejny łączą siły, ale stojące przed nimi zadanie jest wyjątkowo trudne, bo muszą wyjaśnić zagadkową śmierć sprzed kilkunastu lat. Czyta się tę powieść dobrze, ale zabrakło nieprzewidywalności, właściwej dla wcześniejszych prac Christie. Tu zbyt łatwo można domyślić się rozwiązania zagadki.

Pokaż mimo to

Trudno coś odkrywczego napisać o książkach Agaty Christie. Wszystkie są genialne nawet po wielu latach po ich napisaniu. W tej, odkrywanie prawdy po kilkunastu latach od zdarzenia zawiera wiele dodatkowych wątków. I jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach....

Trudno coś odkrywczego napisać o książkach Agaty Christie. Wszystkie są genialne nawet po wielu latach po ich napisaniu. W tej, odkrywanie prawdy po kilkunastu latach od zdarzenia zawiera wiele dodatkowych wątków. I jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach....

Pokaż mimo to

Te pozycje z Ariadną były takie o, dziwne że autorka poajwia się we własnej książce...

Przeczytałem wszystkie książki A.C. praktycznie ;) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Te pozycje z Ariadną były takie o, dziwne że autorka poajwia się we własnej książce...

Przeczytałem wszystkie książki A.C. praktycznie ;) .

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Pokaż mimo to

Tajemnica sprzed czternastu lat. Tragedia ..wielkiej miłości……czy też był to popis wielkiej zazdrości, która przerodziła się w większą jeszcze bardziej niszczycielką nienawiść.
Co prawda zagadka jaką nas tym razem uraczyła Agata Christie nie jest trudna, nawet przeciętny czytelnik odgadnie jaki przebieg miała zbrodnia , która wydarzyła się dawno….dawno…temu nad urwiskiem. Ale do czego chcę się odnieść, czym mnie osobiście tym razem zaskoczyła , rzecz jasna pozytywnie autorka ? Niezwykle szczegółowym opisem ludzkich uczuć.
Miłość nie jedno ma imię. Zemsta nie jedno ma imię. Nienawiść i miłość idą często w parze obok siebie. Nie będę i nie zamierzam Wam streszczać przebiegu akcji, to macie w innych recenzjach. Ja natomiast od siebie chcę, dodać, że jest to jedna / moim zdaniem/ z najbardziej psychologicznych książek pani Agaty. Każde uczucie człowieka jest rozłożone na czynniki pierwsze. Jest pokazane i odzwierciedlone bardzo doskonale.
Mamy chciwość do pieniędzy i chciwość uczuć. Mamy wielką miłość, mamy również zazdrość. Mamy też chorobę psychiczną. Wielką tragedią jest spotkać na swojej drodze życia kobietę, która aczkolwiek jest piękna, seksowna, emanuje swoją kobiecością, ale niestety ma piętno . Nosi w sobie szaleństwo. Jej umysł dryfuje bez kompasu i steru po ogromie fal. Jest niczym okręt, który miał szansę na przypłynięcie do portu przeznaczenia, jednak życie chciało inaczej. Okręt ten co rusz szargany w czasie sztormu falami uczuć z każdej strony co dzień rozlatuje się i co dzień odnawia się i płynie na nowo i na nowo. Dzień po dniu. W nocy jest jeszcze gorzej..brak światła na jakąkolwiek odmianę. Twoje serce płacze, twoja dusza krzyczy…to nie jest tak, że za każdym razem kiedy się rozlatuję to zbieram się na nowo i jestem taka sama. Nie. Za każdym razem bardziej krwawię. Za każdym razem brauje jakiegoś elementu. Za każdym razem jest mniej mnie samej we mnie. Staję się coraz bardziej obca dla innych ludzi i dla samej siebie również. Obca. Inna. Gorsza.
Rozdwojenie jaźni. Miłość, nienawiść w jednym. Pragnienie uczucia. Silne emocje. Stracona miłość. Odrzucenie. Uzależnienie się od tej drugiej, kochanej osoby.
Każdy z bohaterów przechodził swoją tragedię. Kochać do szaleństwa i żyć w szaleństwie emocji. Trudne wybory. Miłość siostrzana. Bliźniaczek. Ciekawy jest też tu dość szeroki opis zachowań, jaki przedstawiają osoby prawie, że identyczne. Prawie. Takie same, ale jednak inne. Różniące się między sobą.
Jest też wielka psia miłość. Co prawda mały epizod, ale jakże ważny. Możesz odstroić się jak na jarmark, możesz cudować z podmiana, zamianą , ale psa nie oszukasz. Pies ma instynkt. Pozatym jest jeszcze jedna rzecz, jeden fakt niezaprzeczalny. Pies widzi sercem.

Cały czas akcja książki kręci się wokół uczuć i na uczuciach się kończy. Co tam jeszcze zauważyłem ? Motyw wybaczenia. Milczenie.
Tajemnica, która miała zasnąć na wieli i nigdy nie zostać odkryta. Słonie mają dobrą pamięć. Pamiętają do końca życia. Ludzie mimo pozorów, często niektóre rzeczy zapominają, ale są takie chwile z życia, że zostaną w naszym umyśle do końca naszych dni. Czy tego chcemy czy też nie. Nie sposób wymazać zdarzeń….osób….chwil……słów……Taki już nas los. Czasem przeszłość kładzie się cieniem na nasze życie obecne i powoduje zaćmienie przyszłości.
Budzą się demony przeszłości….nawet jeżeli to będzie bolało, nawet bardzo bolało i ledwo wyjdziemy cało po wszystkim to warto moim zdaniem się z nimi zmierzyć. Dla uzyskania spokoju. Oczyszczenia. Katharsis. Demony przeszłości domagają się sprawiedliwości. Na tym, czy na tamtym świecie.

Mało Poirota w Poirocie ? Nasz słynny Belg w lakierkach miał odwagę zmierzyć się z przeszłością. Zrobił to i odkrył prawdę. Zrehabilitował w pewien sposób tych dwoje, którzy leżą pod jedną mogiłą. Na kamieniu wyryta była inskrypcja.. ,, Nawet śmierć ich nie rozłączyła ‘’ To nic, że nie umarli razem, razem są teraz tam…….wysoko……… Razem.
Łatwo jest kochać jak wszystko idzie dobrze. Łatwo jest kochać kiedy nie ma się problemów. A kiedy problemy narastają łatwiej uciec prawda ? Zostają tylko najsilniejsi. Zostają tylko Ci, którzy kochają i walczyć chcą. Im więcej problemów, tym bardziej się zacieśniają więźi.

Wielka miłość. Wielka tragedia. Tajemnica, która miała być ukryta, ale jednocześnie ta tajemnica chciała i musiała być odkryta.

Agata Christie- ,, Słonie mają dobrą pamięć ‘’ . Dla mnie bardzo, bardzo dobra. Zagadka jak wspomniałem wcześniej nie powala na kolana, ale sposób w jaki autorka pokazała uczucia jakie targają serca ludzi są mistrzowsko ukazane. Nic dodać ,nic ująć. Polecam !

Tajemnica sprzed czternastu lat. Tragedia ..wielkiej miłości……czy też był to popis wielkiej zazdrości, która przerodziła się w większą jeszcze bardziej niszczycielką nienawiść.
Co prawda zagadka jaką nas tym razem uraczyła Agata Christie nie jest trudna, nawet przeciętny czytelnik odgadnie jaki przebieg miała zbrodnia , która wydarzyła się dawno….dawno…temu nad urwiskiem....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moja pierwsza przygoda z A. Christy. Słownictwo proste, łatwe. Krótka historia. Mi się czytanie dość dłużyło, scenariusz przewidywalny. Historia prosta, jednowątkowa. Poirot prowadzi śledztwo, uzyskuje informacje od p. Adriadny Oliver, od emerytowanego oficera policji, badającego sprawę sprzed ok. 15-20 laty, po nagromadzeniu pewnych już informacji, kolejno przesłuchuje lekarza, detektywa, guwernantki. Im bliżej końca książki, wyłania nam się coraz wyraźniejszy obraz prawdziwej historii tragedii rodzinnej.

W mojej opinii, w książce niektóre zdarzenia, informacje są lekko naciągane. Nie jest źle, ale też nie powala.

To moja pierwsza przygoda z A. Christy. Słownictwo proste, łatwe. Krótka historia. Mi się czytanie dość dłużyło, scenariusz przewidywalny. Historia prosta, jednowątkowa. Poirot prowadzi śledztwo, uzyskuje informacje od p. Adriadny Oliver, od emerytowanego oficera policji, badającego sprawę sprzed ok. 15-20 laty, po nagromadzeniu pewnych już informacji, kolejno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znana autorka kryminałów Ariana Oliver podczas wieczoru autorskiego spotyka pewną dziwną kobietę, której bardzo zależy na wyjaśnieniu zagadki z przeszłości, dotyczącej rodziców chrześniaczki pisarki. Pewnego dnia nad urwiskiem zostają znalezione ciała należące do generała Ravenscrofta i jego żony. Policja podała wiadomość, że było to podwójne samobójstwo, jednak równie prawdopodobne może wydawać się morderstwo oraz późniejsze samobójstwo jednego z małżonków. Nie ma jakichkolwiek motywów ani szczegółów.

Pani Oliver wraz ze swoim przyjacielem Poirotem postanawiają szukać słoni - starszych ludzi, którzy pamiętają parę małżonków oraz to, co ich spotkało.

Ciekawym wątkiem w tej książce jest moty słoni, czyli ludzi, którzy pamiętają. Problem tej książki polega na tym, że nie poznajemy tutaj bohaterów. Jeśli chodzi o Ariadnę i Poirota, zabieg ten jest całkowicie zrozumiały - czytelnicy znają już tych bohaterów. Nie mamy jednak zarysowanych innych postaci! Nie jesteśmy w stanie określić swojej ulubionej postaci, gdyż wszystkie pojawiają się znienacka i zaraz znikają. Całą książkę czyta się tylko z ciekawości, co stało się z tamtym małżeństwem.

Książkę tę polecam osobom raczej już obeznanym z twórczością Christie, gdyż może ona zniechęcić nowego czytelnika. Szkoda by było nie dać sobie szansy na inne książki tej autorki.

Znana autorka kryminałów Ariana Oliver podczas wieczoru autorskiego spotyka pewną dziwną kobietę, której bardzo zależy na wyjaśnieniu zagadki z przeszłości, dotyczącej rodziców chrześniaczki pisarki. Pewnego dnia nad urwiskiem zostają znalezione ciała należące do generała Ravenscrofta i jego żony. Policja podała wiadomość, że było to podwójne samobójstwo, jednak równie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pani Ariadna Oliver, autorka powieści kryminalnych i przyjaciółka Herkulesa Poirota, na przyjęciu została zapytana o swoją chrześniaczkę. Poproszono ją w niegrzeczny sposób, aby spytała Celię czy to jej matka zabiła ojca, czy to ojciec zabił matkę. Oburzona tą propozycją pani Olivier poprosiła o pomoc Poirota i oboje, chcąc pomóc Celii i jej narzeczonemu, rozwiązują zagadkę z przeszłości.
Pierwowzorem Ariadny Olivier jest sama Agatha Christie. Ukazuje siebie jako osobę roztargnioną, bałaganiarę, która stale wojuje ze swoimi sekretarkami i stanowczo nie lubi rozmów ze swoimi wielbicielami.
Książka ciekawa, akcja dosyć szybka, a film chyba sklejony z dwóch różnych powieści.

Pani Ariadna Oliver, autorka powieści kryminalnych i przyjaciółka Herkulesa Poirota, na przyjęciu została zapytana o swoją chrześniaczkę. Poproszono ją w niegrzeczny sposób, aby spytała Celię czy to jej matka zabiła ojca, czy to ojciec zabił matkę. Oburzona tą propozycją pani Olivier poprosiła o pomoc Poirota i oboje, chcąc pomóc Celii i jej narzeczonemu, rozwiązują zagadkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bo czasem nieoczekiwanie można rozwikłać zagadki przeszłości. Rewelacyjna, choć dość łatwo można się domyślić, co takiego się wydarzyło.

Bo czasem nieoczekiwanie można rozwikłać zagadki przeszłości. Rewelacyjna, choć dość łatwo można się domyślić, co takiego się wydarzyło.

Pokaż mimo to