W kręgu upiorów i wilkołaków. Demonologia słowiańska.

"Gdzie diabeł mówi dobranoc"
Kolejna książka z tej serii dokumentująca ludowe wierzenia. Bardzo podobna do opracowania "Polska demonologia ludowa" Leonard J. Pełka. Tyle, że ta jest popularnonaukowa, przez co bardziej przystępna. Jednocześnie obie książki mają niemal takie same fragmenty i możemy mieć wrażenie, że obcujemy ciągle z jednym i tym samym. Pojawia się pytanie o sens wydawania tak podobnych publikacji w jednej serii.
Książka Baranowskiego w dość swobodny i ciekawy sposób przeprowadza nas przez arkana zabobonów naszych przodków. Autor stara się wytłumaczyć genezę i prześledzić odmiany poszczególnych "demonów". Często wspiera się oryginalnymi zeznaniami świadków.
Całość jest ciekawa i co najważniejsze przyjemnie i bezboleśnie się to czyta. Nie nudzi, ale i też jakoś wybitnie nie wciąga.
Wydanie w twardej oprawie na ekonomicznym papierze. W środku trochę zdjęć rodem z cepelii. Książka ma socjalistyczne naleciałości - szczególnie widoczne przy omawianiu wierzeń w sprawiedliwość dosięgającą łódzkich fabrykantów. Warto zajrzeć do środka i prześledzić co tak naprawdę siedziało w głowach naszych przodków.

"Gdzie diabeł mówi dobranoc"
Kolejna książka z tej serii dokumentująca ludowe wierzenia. Bardzo podobna do opracowania "Polska demonologia ludowa" Leonard J. Pełka. Tyle, że ta jest popularnonaukowa, przez co bardziej przystępna. Jednocześnie obie książki mają niemal takie same fragmenty i możemy mieć wrażenie, że obcujemy ciągle z jednym i tym samym. Pojawia się pytanie o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Usystematyzowane kompendium dotyczące polskiej demonologii. Mimo, że jest to książka popularnonaukowa to napisana została ona dość przystępnym językiem. Lektura obowiązkowa dla osób zainteresowanych tą tematyką.

Usystematyzowane kompendium dotyczące polskiej demonologii. Mimo, że jest to książka popularnonaukowa to napisana została ona dość przystępnym językiem. Lektura obowiązkowa dla osób zainteresowanych tą tematyką.

Pokaż mimo to

Długo się zastanawiałem czy po tą książkę sięgnąć (głównie interesują mnie horrory). Niby wiedziałem, że jest to książka naukowa lecz miałem nadzieję, że będzie kilka mrożących krew w żyłach historii. Niestety dłuższych historii zabrakło, mamy za to kilku zdaniowe wzmianki o konkretnych przypadkach. Momentami książka wręcz męczyła, czasami wciągała ale niestety na krótko. Proponuję dawkować ją po trochu :)

Niemniej jednak jest to książka, którą trzeba znać. Opowiada o naszych wierzeniach, legendach sprzed kilkuset lat. W dzisiejszych czasach jest to temat zapomniany a myślę, że bardzo ważny.

Długo się zastanawiałem czy po tą książkę sięgnąć (głównie interesują mnie horrory). Niby wiedziałem, że jest to książka naukowa lecz miałem nadzieję, że będzie kilka mrożących krew w żyłach historii. Niestety dłuższych historii zabrakło, mamy za to kilku zdaniowe wzmianki o konkretnych przypadkach. Momentami książka wręcz męczyła, czasami wciągała ale niestety na krótko....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Słowiańskość" zaczyna przeżywać drugą młodość. Coraz więcej ludzi interesuje się mitologią słowiańską, rodzimymi wierzeniami.
W ostatnich latach pojawiło się kilkanaście bardzo dobry opracowań naukowych dotyczących religii i kultury słowiańskiej. Jak grzyby po deszczu wyrastają nowe książki fantasy/horror, w których wplecione zostają wątki z mitologii słowiańskiej.

Książka Bogdana Baranowskiego "W kręgu upiorów i wilkołaków" ma już swoje lata. Nie jest to pozycja nowa, chociaż wydawnictwo "Replika" pokusiło się (i chwała im za to), o wznowienie wielu starszych pozycji dotyczących mitologii słowiańskiej. Nie jest nowa, co nie oznacza, że jest nieaktualna.

"W kręgu upiorów i wilkołaków" zostało podzielone na kilka rozdziałów. Każdy z nich opowiada o innej grupie demonów słowiańskich (autor nie zajmuje się wyższą mitologią, czyli bogami), np. demony wodne, zmory, strzygonie, itd. Książka ma charakter popularnonaukowy. Jest pisana językiem przystępnym dla każdego. Obok opisów "merytorycznych" poszczególnych demonów i zjaw, pojawiają się również opisy poszczególnych "przypadków", czyli opowieści zebrane przez autora z różnych wsi i miasteczek.

Pamiętam, że książkę Bogdana Baranowskiego przeczytałam będąc jeszcze w gimnazjum i to ona popchnęła mnie do zainteresowania się mitologią słowiańską. Jest to książka, po którą warto sięgnąć i z którą warto się zapoznać, jako np. wstęp do głębszego poznania tematu wierzeń naszych przodków.

"Słowiańskość" zaczyna przeżywać drugą młodość. Coraz więcej ludzi interesuje się mitologią słowiańską, rodzimymi wierzeniami.
W ostatnich latach pojawiło się kilkanaście bardzo dobry opracowań naukowych dotyczących religii i kultury słowiańskiej. Jak grzyby po deszczu wyrastają nowe książki fantasy/horror, w których wplecione zostają wątki z mitologii słowiańskiej....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam tę książkę etapami, pomiędzy jedną a drugą powieścią. Dziś wreszcie skończyłam, ale nie wiem, czy właśnie przez ten sposób czytania stać mnie na wnikliwą opinię i ocenę tej pozycji wydawniczej. Niewątpliwie jest ona warta zainteresowania, bowiem przybliża czytelnikom słowiańskie wierzenia, religię i zabobony, niemniej dla mnie jest zbyt "naukowa".
Tłem tych wierzeń jest współczesna temu okresowi Europa, gdzie podobnie jak w Polsce, również polowano na czarownice, zwalczano odmienne wierzenia, czego egzekutorem była święta inkwizycja. Dużo znajdziemy tu miejsca poświęconego czarom, magii oraz słynnym procesom czarownic, często palonym na stosie za konszachty i knowania z szatanem.

W kolejnych rozdziałach autor opisuje różne przypadki i przykłady wierzeń w diabelskie siły, w które do dziś nadal wierzy się w niektórych regionach i środowiskach. Sukcesywnie omawia różne tajemnicze postacie słowiańskiej mitologii, takie jak strzygonie, zmory, południce, leśne duchy i wąpierze.
Książka stanowi wspaniałe i pełne kompendium wiedzy, dotyczące Słowian i ich wierzeń na przestrzeni dziejów.

Autor tej publikacji był historykiem; studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1936 r., studiował również orientalistykę i etnografię. Właśnie ten fakt stanowi, że przekazana wiedza jest bardzo szczegółowa i dokładna, niemal encyklopedyczna, co może nie wszystkim czytelnikom odpowiada i bywa niekiedy nużące. Niemniej książka może stanowić ciekawą lekturę na długie zimowe wieczory, którą niekoniecznie trzeba czytać jednym ciągiem.

Czytałam tę książkę etapami, pomiędzy jedną a drugą powieścią. Dziś wreszcie skończyłam, ale nie wiem, czy właśnie przez ten sposób czytania stać mnie na wnikliwą opinię i ocenę tej pozycji wydawniczej. Niewątpliwie jest ona warta zainteresowania, bowiem przybliża czytelnikom słowiańskie wierzenia, religię i zabobony, niemniej dla mnie jest zbyt "naukowa".
Tłem tych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przypomina podręcznik od historii i to naprawdę nudnie napisany. Po tytule i opiniach miałam nadzieje na wciągającą i pełną opowieści lekturę, która przy tym będzie opisywać rzeczywiście postacie wierzeń ludowych, a okazało się zmuszenie do dokończenia książki byleby mieć z głowy, ponieważ ilość wtłaczania religii katolickiej do każdego z opisu mnie przygniotła. Totalne rozczarowanie, nie polecam

Książka przypomina podręcznik od historii i to naprawdę nudnie napisany. Po tytule i opiniach miałam nadzieje na wciągającą i pełną opowieści lekturę, która przy tym będzie opisywać rzeczywiście postacie wierzeń ludowych, a okazało się zmuszenie do dokończenia książki byleby mieć z głowy, ponieważ ilość wtłaczania religii katolickiej do każdego z opisu mnie przygniotła....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydawnictwo Replika miało genialny pomysł ze wznowieniem książek Bohdana Baranowskiego o wierzeniach dawnych Słowian.

„W kręgu upiorów i wilkołaków” to książka, która próbuje usystematyzować wiedzę o demonologii słowiańskiej. Jak dowiadujemy się z treści, jest to rzecz niebywale trudna, a wręcz współcześnie niewykonalna, gdyż wierzenia te zależały przede wszystkim od regionu (stąd rozbieżności w nazewnictwie), ale także zostały zmodyfikowane przez kulturę chrześcijańską. Mimo to autor stara się dociec do początków i pokazać przeobrażenia, jakim podlegały słowiańskie demony.

Książka podzielona jest na rozdziały, a każdy z nich skupia się na odmiennej grupie. I tak mamy rozdział poświęcony upiorom, demonom wodnym, południcom czy duchom leśnym. Spora część poświęcona jest także diabłom i czarownicom, czyli tym istotom, które weszły do wierzeń ludowych wraz z chrześcijaństwem.

W każdym z tych rozdziałów znajdziemy charakterystykę demonów, warianty ich nazw zależne od regionów, a także sporo materiału źródłowego. Badacz zamieścił wiele historii, podań, które usłyszał od swoich informatorów w czasie zbierania materiału.

Jest to przykład literatury popularnonaukowej, czyli nauka dla każdego. Nie jesteśmy bombardowani specjalistycznym nazewnictwem i definicjami językoznawczymi, które tłumaczyłyby genezę nazw. Wszystkie historie opowiedziane są lekkim, prostym językiem. Teoria przeplata się z dawnymi historiami z polskiej wsi o tym, jak ktoś widział na polu kobietę całą w bieli.

Wiele elementów jest przez autora tylko zasygnalizowanych, gdyż jak sam mówi są to dziedziny tak obszerne, że zasługują na osobną publikację. W moim odczuciu słowiańskość zaczyna przeżywać drugą młodość, coraz częściej sięgamy do tych motywów, szukamy źródeł, odkrywamy, że czerwona wstążeczka przy wózku to właśnie pozostałości tamtych wierzeń i staramy się odnaleźć inne.

Książka Bohdana Baranowskiego jest solidnym źródłem wiedzy, w którym bez problemu znajdziemy odpowiedzi na nurtujące nas pytania dotyczące słowiańskich wierzeń i podań.

Wydawnictwo Replika miało genialny pomysł ze wznowieniem książek Bohdana Baranowskiego o wierzeniach dawnych Słowian.

„W kręgu upiorów i wilkołaków” to książka, która próbuje usystematyzować wiedzę o demonologii słowiańskiej. Jak dowiadujemy się z treści, jest to rzecz niebywale trudna, a wręcz współcześnie niewykonalna, gdyż wierzenia te zależały przede wszystkim od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To do czego się trzeba na początku przyzwyczaić to trochę podręcznikowo- szkolny tryb. Z czasem przestaje on aż tak denerwować ale chwilę to zajmuje. A druga rzecz że jest to książka pisana no ….nie współcześnie mam na myśli obecnie. Pierwsze jej wydanie ma swoje lata co łatwo się wyłapuje i z treści i trochę momentami ze stylu pisania …. Ale to też niczemu nie przeszkadza bo im dalej tym ciekawiej. Książka jest podzielona na rozdziały opisujące różne nasze polskie zmory, diabły i takie tam straszydła. Poczytamy o Borutach, Bazyliszkach, Rusałkach i innych. To co mi się podobało to fakt że opisane w niej strachy są tymi naszymi typowo słowiańskimi a temat jest naprawdę solidnie przez Autora przedstawiony. Skupiamy się na tym co dobre bo nasze aczkolwiek jeżeli coś jest zapożyczone od sąsiadów to też jest to jasno powiedziane i pokazane jak dana legenda opowieść ewoluowała na naszym krajowym rynku. Jak człowiek chodził do szkoły i topił Marzanne w przedszkolu oraz miał gdzieś na wsi dziadków to może tutaj odnaleźć kilka usłyszanych opowieści. Co prawda ja jak byłam niegrzeczna to mnie rodzice straszyli już „Panem w czarnej wołdze” ale pamiętam chyba od dziadków właśnie przesąd o tym gdzie staje śmierć jak umiera człowiek (pod koniec książki jest o tym mowa). Dobra wartościowa lektura taka mocno regionalna.

To do czego się trzeba na początku przyzwyczaić to trochę podręcznikowo- szkolny tryb. Z czasem przestaje on aż tak denerwować ale chwilę to zajmuje. A druga rzecz że jest to książka pisana no ….nie współcześnie mam na myśli obecnie. Pierwsze jej wydanie ma swoje lata co łatwo się wyłapuje i z treści i trochę momentami ze stylu pisania …. Ale to też niczemu nie przeszkadza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

tak ciekawy temat, a tak koszmarnie nudno napisany, że myślałam, że nie podołam

demonologia słowiańska odchodzi w niepamięć, jest bardzo skażona chrześcijaństwem, a na dodatek uważana za gorszą od celtyckiej czy germańskiej
myślałam, że książka w ciekawy sposób pochyli się nad zagadnieniem, a tu czułam się jakbym wpadła na jakiś nudny wykład, na którym udało mi się parę razy przysnąć

jeżeli tak będą opisywane słowiańskie czarty, południce czy topielce to zapewne wiedza o nich zostanie całkowicie zapomniana

tak ciekawy temat, a tak koszmarnie nudno napisany, że myślałam, że nie podołam

demonologia słowiańska odchodzi w niepamięć, jest bardzo skażona chrześcijaństwem, a na dodatek uważana za gorszą od celtyckiej czy germańskiej
myślałam, że książka w ciekawy sposób pochyli się nad zagadnieniem, a tu czułam się jakbym wpadła na jakiś nudny wykład, na którym udało mi się parę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Solidne kompendium wiedzy o słowiańskich upirach. Dla zainteresowanych tematem.

Solidne kompendium wiedzy o słowiańskich upirach. Dla zainteresowanych tematem.

Pokaż mimo to