Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety dopiero pod koniec zorientowałam się że to jednak nie będzie jednotomówka, a po skończeniu i sprawdzeniu widzę że kolejnej jeszcze nie ma 😕
A to dobra historia jest. Dosyć klasycznie mamy różne kraje: Hennan, gdzie twardą ręką rządzą kobiety a mężczyźni to ta "gorsza płeć"; Serir, gdzie było całkiem w porządku aż przyszedł Prorok który głosił że kobiety są splugawione bo niektóre rodzą się z magią więc trzeba szybko je pozbawić praw i magii się pozbyć (witchhunt, anybody?). A, i niedawno wynaleźli broń palną; Sławia, gdzie generalnie jest demokracja, równouprawnienie i wiedźmy mają spoko życie. Poza tym jest też Bezkraj, wyspy Truga czy gdziekolwiek mieszkają Lodowcowi. Z tych miejsc pochodzą nasze bohaterki (i jeden bohater), każda ma swój charakter i swoje motywacje i zachowuje się zgodnie z nimi. Romanse pewnie się pojawią, bo widać zalążki, ale przynajmniej na razie nie wygląda żeby miały przyćmić fabułę. I będą smoki! 😍 (to nie spoiler, po okładce widać 😜 )
Tylko czemu nigdzie nie ma informacji kiedy kolejna część? 😭

Niestety dopiero pod koniec zorientowałam się że to jednak nie będzie jednotomówka, a po skończeniu i sprawdzeniu widzę że kolejnej jeszcze nie ma 😕
A to dobra historia jest. Dosyć klasycznie mamy różne kraje: Hennan, gdzie twardą ręką rządzą kobiety a mężczyźni to ta "gorsza płeć"; Serir, gdzie było całkiem w porządku aż przyszedł Prorok który głosił że kobiety są...

Częścią problemu jest na pewno, że spodziewałam się czegoś innego, lżejszego. Ale też w oderwaniu od tego, nie złapałam bakcyla. Zupełnie ze mną nie rezonowała, nie mogłam się w niej odnaleźć. Nawet traktując ją jako memoir autorki, jakoś nie umiałąm sie wczuć. Może to ona, może to ja, ale zwyczajnie nie chwyciło 🤷‍♀️
W pamięci na dłużej zostanie mi tylko ten esej o "pustej zgodzie"

Częścią problemu jest na pewno, że spodziewałam się czegoś innego, lżejszego. Ale też w oderwaniu od tego, nie złapałam bakcyla. Zupełnie ze mną nie rezonowała, nie mogłam się w niej odnaleźć. Nawet traktując ją jako memoir autorki, jakoś nie umiałąm sie wczuć. Może to ona, może to ja, ale zwyczajnie nie chwyciło 🤷‍♀️
W pamięci na dłużej zostanie mi tylko ten esej o "pustej...

Przekombinowana. Ale jakoś polubiłam bohaterów. Niewykluczone że spróbuję kolejnych części.

Przekombinowana. Ale jakoś polubiłam bohaterów. Niewykluczone że spróbuję kolejnych części.

Liczyłam na lekki zabawny romans, a dostałam ogromny zawód.
Pierwsze ~20% książki męczyłam (nie mogę tego nazwać inaczej) jakieś 3 tygodnie. Główny bohater ma tak niskie poczucie własnej wartości na początku, że nie jest to śmieszne a wyłącznie przykre. Okoliczności które zmuszają go do szukania chłopaka-na-niby też miały być zabawne, ale dla mnie tak nierealne że tylko wywracałam oczami. Około połowy nawet mnie wciągnęło, ale i tak czytałam żeby skończyć.
I ja widzę że książka jest napisana żeby być zabawna, może lekko dziwaczna, wiem w których miejscach miałam się śmiać, tylko że mi kompletnie nie zagrało i jest mi przykro, bo chciałam ją polubić.

Liczyłam na lekki zabawny romans, a dostałam ogromny zawód.
Pierwsze ~20% książki męczyłam (nie mogę tego nazwać inaczej) jakieś 3 tygodnie. Główny bohater ma tak niskie poczucie własnej wartości na początku, że nie jest to śmieszne a wyłącznie przykre. Okoliczności które zmuszają go do szukania chłopaka-na-niby też miały być zabawne, ale dla mnie tak nierealne że tylko...

Jak to z opowiadaniami - jedne dobre, inne mniej ale ogólnie na plus :)

Jak to z opowiadaniami - jedne dobre, inne mniej ale ogólnie na plus :)

Dziwne to było. W miarę ciekawe, ale wyjaśnienie bez zaskoczenia. Horror tylko z nazwy jak dla mnie - nie bałam się ani przez chwilę.

Dziwne to było. W miarę ciekawe, ale wyjaśnienie bez zaskoczenia. Horror tylko z nazwy jak dla mnie - nie bałam się ani przez chwilę.

Wspaniały reportaż, polecam każdemu!

Wspaniały reportaż, polecam każdemu!

Nie jest najlepiej napisana (nawet jak na moje bardzo niewprawne oko), wskazówki rozwiązania to bardziej neony (zgadłam chyba wszystko co się dało, a nie zdarza mi się to często 😅) ale muszę przyznać że mnie wciągnęła. Czasem przewracałam oczami na zachowanie bohaterów ale bawiłam się dobrze. Jak gdzieś mi wpadnie w ręce to chętnie przeczytam kolejną część 😀

Nie jest najlepiej napisana (nawet jak na moje bardzo niewprawne oko), wskazówki rozwiązania to bardziej neony (zgadłam chyba wszystko co się dało, a nie zdarza mi się to często 😅) ale muszę przyznać że mnie wciągnęła. Czasem przewracałam oczami na zachowanie bohaterów ale bawiłam się dobrze. Jak gdzieś mi wpadnie w ręce to chętnie przeczytam kolejną część 😀

Bardzo ładnie napisana, ale...
Ale jest takie że nie wiem o czym to miało być. Jest trochę o poszukiwaniach zaginionej przyjaciółki, trochę o załamaniu nerwowym narratorki, trochę o sytuacji na granicy, trochę niewiadomooczym. A każdego z tych elementów za mało żeby coś z niego wynikało.
Ja nie polecam.

Bardzo ładnie napisana, ale...
Ale jest takie że nie wiem o czym to miało być. Jest trochę o poszukiwaniach zaginionej przyjaciółki, trochę o załamaniu nerwowym narratorki, trochę o sytuacji na granicy, trochę niewiadomooczym. A każdego z tych elementów za mało żeby coś z niego wynikało.
Ja nie polecam.

No nie podobała mi się po prostu, nie czytało mi się przyjemnie, uwierała mnie przez większość treści. I jak rozumiem skąd takie zachowanie w młodości, to nie potrafiłam się z nią utożsamić. Nie wiem czy to bardziej brak podobnych doświadczeń czy może jakiś niedobór mojej emapatii. To jest chyba mój ogólny problem z nonfiction - ja wolę czytać treści gdzie lubię bohaterów, a tu autorki polubić nie zdołałam.
Ale to też nie tak że tylko hejtuję, podobała mi się metafora(? jak nazwać ten zabieg?) z wodą. Nie przeszkadzała mi dosłowność czy wulgarność, niech wyraża się jak czuje! I mam nadzieję że to poczucie spełnienia które czuć na koniec już z nią zostanie.

No nie podobała mi się po prostu, nie czytało mi się przyjemnie, uwierała mnie przez większość treści. I jak rozumiem skąd takie zachowanie w młodości, to nie potrafiłam się z nią utożsamić. Nie wiem czy to bardziej brak podobnych doświadczeń czy może jakiś niedobór mojej emapatii. To jest chyba mój ogólny problem z nonfiction - ja wolę czytać treści gdzie lubię bohaterów,...

Bardzo dobrze się czytało, jak dobre opowiadania - wyraziści bohaterowie, ciekawe historie. Z domu na mokradłach dałoby się nakręcić porządny horror. Ale nadal przerażałby mniej niż świadomość że to wszystko prawda - narkotyki, kartele i setki "zwykłych" ludzkich tragedii 🙁
Na pewno sięgnę po coś jeszcze, bo autorka pisze wspaniale

Bardzo dobrze się czytało, jak dobre opowiadania - wyraziści bohaterowie, ciekawe historie. Z domu na mokradłach dałoby się nakręcić porządny horror. Ale nadal przerażałby mniej niż świadomość że to wszystko prawda - narkotyki, kartele i setki "zwykłych" ludzkich tragedii 🙁
Na pewno sięgnę po coś jeszcze, bo autorka pisze wspaniale

Zupełnie nie w moim styly, nie rezonowała ze mną. Nie byłam w stanie wczuć się w emocje bohatera, nie rozumiałam jego zachowania, nie czułam chemii w wątku miłosnym.
Doceniam za wgląd w codzienny rasizm jakiego doświadczają osoby Czarne.

Zupełnie nie w moim styly, nie rezonowała ze mną. Nie byłam w stanie wczuć się w emocje bohatera, nie rozumiałam jego zachowania, nie czułam chemii w wątku miłosnym.
Doceniam za wgląd w codzienny rasizm jakiego doświadczają osoby Czarne.

Bardzo dobra, polecam.
Co mnie najbardziej uderzyło to wszechobecny głód i jego realia. Nie zdawałam sobie sprawy nawet, że byłam przekonana że co jak co, ale na wsi może nie jakiś wykwintne, ale zawsze jakieś jedzenie się znajdzie - przecież trzymano kury, krowy, na pewno jakieś ogródki z warzywami... A to jak się okazuje dużo nowszy "wynalazek" niż, jak sądziłam, "zawsze tak było". I że moje ukochane kluski ziemniaczane (żelazne/szare), które zawsze uważałam za najzwyklejsze proste, wiejskie danie, zaczynały jako przysmak z ziemniaków zbyt zepsutych żeby sprzedać. Trochę się włos na głowie jeży. I razem z tym przetwory, że tylko się kisiło kapustę na zimę a na dżemy, konfitury czy ogórki kiszone nawet nie było surowców bo tego się nie uprawiało. Nie wspominając nawet o "legendzie" (być może tylko w mojej głowie, przyznaję) wiejskiego chleba. Zawsze miałam go za niedościgniony ideał, który zawsze się udawał (bo w końcu robiony regularnie, w "porządnym" piecu chlebowym, nie jakimś tam piekarniku), był treściwy i właściwie niezniszczalny. A w rzeczywistości potrafił się jednak nie udać i spleśnieć :/
Wydaje mi się że reszty (biedy, wyzysku, patriarchatu etc) się spodziewałam i nie było to takim szokiem.

Bardzo dobra, polecam.
Co mnie najbardziej uderzyło to wszechobecny głód i jego realia. Nie zdawałam sobie sprawy nawet, że byłam przekonana że co jak co, ale na wsi może nie jakiś wykwintne, ale zawsze jakieś jedzenie się znajdzie - przecież trzymano kury, krowy, na pewno jakieś ogródki z warzywami... A to jak się okazuje dużo nowszy "wynalazek" niż, jak sądziłam,...