Cytat dnia
(...) z nieodkrytego jeszcze najwyraźniej powodu nigdy to, co musi, nie jest tym, czego się chce, nawet jeśli wcześniej wydawało mu się inac...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2022
2020
2018
2018
Kacheksja Krystian Nowak 
Właściwie nie wiem, dlaczego ta akurat książka znalazła się na mojej półce w serwisie Legimi. Jest to coś zdecydowanie odbiegającego od książek, po które normalnie sięgam. Formą nie do końca właściwie nawet przypomina powieść, raczej jest to strumień myśli, luźnych wątków, refleksji, notatek czy zebranych w jedną całość największych banałów.
Początkowo było mi się ciężko przekonać do tej historii. Miałam wrażenie, że trafiłam w sam środek chaosu panującego w głowie narratora, trzydziestokilkulatka, mieszkającego w Warszawie i pracującego w dużym banku inwestycyjnym. Wydaje się, że jego egzystencja jest zwyczajna, nudna tak jak jego praca i w zupełności niczym się nie wyróżniająca gdyby nie specyficzne hobby. Fascynuje go śmierć, a właściwie jej ekonometria, ze szczególnym uwzględnieniem ludobójstwa. Liczby odnoszące się do masowych zgonów, ciągle myślenie o śmierci w pewien sposób idealnie pasują do jego życia, które jak stopniowo się przekonujemy nie jest takie jednoznaczne. Jest zaplątany w skomplikowane relacje rodzinne i miłosne, które nie są takie jak można się spodziewać na pierwszy rzut oka. Nic tak nie jest jednoznaczne czy przewidywalne.
,,Kacheksja" to powieść mocno specyficzna. Taka, w której absurd i przerysowanie miesza się z mocnymi refleksjami na temat współczesnego społeczeństwa. Banał i truizmy łączą się z groteską by pokazać co jest ważne a co nie. Dodatkowo niczym we współczesnej wersji średniowiecznego danse makabre cały czas obecna jest śmierć, która nie uszlachetnia, nic nie wyjaśnia, jest absurdalna i nieoczekiwana. To opowieść dziwna, pokazana w krzywym zwierciadle, przepełniona ironią i sarkazmem ale opowiadająca o współczesnych bolączkach samotności, niezrozumieniu, wyobcowaniu, inności, nietolerancji. Nie wiem, czy poleciłabym ją komukolwiek ale do mnie trafiła, chociaż początkowo byłam raczej zniechęcona.
Kacheksja Krystian Nowak
„Kacheksja” Krystiana Nowaka urzekła mnie swoją dziwnością. I nie chodzi tu o coś dziwnego-złego, a dziwnego-nietypowego. Ta książka ma oryginalny tytuł, początek i styl. Bo co niby znaczy „kacheksja”? Ile osób może wyjaśnić ten termin bez zaglądania do słownika lub internetu? Ja nie potrafiłem. A wszystko sprowadza się do pojęcia wyniszczenia ciała, chorób i stanu, w którym człowiek jest w naprawdę złej kondycji. Zaś początek? Pierwsze zdania to bardzo dużo matematyki i… ludobójstwa.
„Kacheksja” to powieść o cierpieniu i śmierci. W pewnym sensie spowiedź współczesnego trzydziestolatka pogrążonego we własnych problemach. Opowieść pełna wielu dygresji, ironii, goryczy, ale mimo wszystko również kilku przebłysków nadziei. Opisana w ten sposób, jakby się słuchało kilkugodzinnej opowieści faceta przypadkowo spotkanego na piwie. Krystian Nowak pisze bowiem bez specjalnego ubarwiania, całkowicie ustrzegł się kwiecistych wstawek, ale to dobrze, bo dzięki temu jego wnioski wybrzmiewają z wielką mocą. Wykładanie kawy na ławę ma też ten plus, że jako czytelnicy czujemy się w tej opowieści swobodnie.
Styl Nowaka przede wszystkim wyróżnia czarny humor, po brzegi wypełniony ironią i sarkazmem. Autor zaskoczył mnie tym, że jego bohater potrafił być bardzo oceniający nie tylko wobec otoczenia, ale również zdołał zmierzyć się z własnymi problemami. To dobrze, bo na początku lektury narrator zgrywa mocno zgorzkniałego żartownisia, który z łatwością wysyła razy. W momencie rozpoczęcia lektury nie do końca mi się to podobało.
„Kacheksja” Krystiana Nowaka to powieść trudna w odbiorze i lekturze. Na pewno nie pomagają w tym styl narracji w postaci strumienia świadomości, duża dygresyjność oraz zamiłowania narratora do liczb i tematu ludobójstwa. Jest gorzko, oszczędnie jeżeli chodzi o emocje, ale dzięki temu łatwiej przyjrzeć się problemom współczesnego człowieka. Nie wiem czy każdy wyciągnie z „Kacheksji” coś dla siebie, ale mimo tej ponurej atmosfery widać w tej całej opowieści jakąś nadzieję.
