Ciemność

Słabe i mało przekonywujące. Biorąc pod uwagę udaną "Szczelinę", spodziewałam się więcej. Za mało emocji jak na horror. Główny bohater to postać płaska i naiwna, działająca nieracjonalnie - zważywszy nawet okoliczności, w których się znalazła.

Słabe i mało przekonywujące. Biorąc pod uwagę udaną "Szczelinę", spodziewałam się więcej. Za mało emocji jak na horror. Główny bohater to postać płaska i naiwna, działająca nieracjonalnie - zważywszy nawet okoliczności, w których się znalazła.

Pokaż mimo to

Pozwólcie wprowadzić się w klimat opowieści spod pióra Josefa Kariki. Jest grudzień, śnieg skrzypi pod butami, zza drzew wyłania się polana, na niej jeden domek - wspomnienie rodzinnych wypraw, ostoja ciszy i spokoju. "Istnieją różne rodzaje ciszy."

Małżeństwo bywa placem boju, a studzenie emocji najlepiej sprawdza się w samotności. Pełni entuzjazmu ruszamy zatem z bohaterem w dal, poza zgiełk miasta, dręczące napięcie panujące w pracy, i żonę, która przyprawia nas o szał. Świeże powietrze budzi endorfiny, cisza koi nerwy. Jeszcze tylko kilka kropi do zmęczonych śniegiem oczu i... i zapada "Ciemność".

Zdarza nam się myśleć: gdybym miał stracić jeden zmysł... Ktoś pomyślał o wzroku? Telefon jest mądry i niesie zbawienie, ale jak go użyć nie widząc? Tę sama drogę w dolinę pokonuje się od lat, ale jak przedrzeć się przez las i zmarznięty śnieg po omacku? Gdy oczywiste czynności stają się niedorzecznie trudne, rodzi się panika. Gdy panika sięga zenitu, budzą się demony.

Cicha noc, ciemna noc...
U Kariki to nie obrazy budzą strach lecz wyobraźnia. Wtapiamy się w umysł młodego scenarzysty i przywołujemy opowieści o potworach w szafie i relacje o brodatym zabójcy w żółtej kurtce. Gdy zaś, zza skrzypiących ścian chaty zaczynają dochodzić kroki, a potem coraz bardziej niepokojące odgłosy, fantazja miesza się z rzeczywistością. I już nie wiemy co gna nas na oślep przez polanę, łamie nam rękę i wywołuje gorączkę, od której krok do zamarznięcia w głuszy.

Druga część opowieści jest bardziej wizualna. Tutaj rany odczuwamy fizycznie, dziwni ludzie przerażają, sąsiedni domek płonie palącym nas ogniem. Coraz szybciej biegniemy w stronę unicestwiania, by wreszcie...

Nieprzypadkowe są tu nawiązania do "Golema" Meyrinka, humor wypracowany przez bohatera z ironii przechodzi w makabrę, słowiańskie kolędy wiercą dziurę w mózgu, a szaleństwo zagląda w oczy wprost z dykrafonu.

"Szaleństwo nie lubi przebłysków przebłysków jasnej myśli, dlatego najrozsądniejsi wśród szaleńców kończą zwykle najgorzej." (str. 148).
Bać się ludzi czy potworów, przeszłości czy własnego umysłu, lasu czy samego siebie? Wybierzcie się w "Ciemność", po niej zima, śnieg i góry nigdy nie będą takie same.
Już czekam na kolejne chwile z Kariką, serdecznie dziękując Wydawnictwu Stara Szkoła.

Pani_Ka Czyta

Pozwólcie wprowadzić się w klimat opowieści spod pióra Josefa Kariki. Jest grudzień, śnieg skrzypi pod butami, zza drzew wyłania się polana, na niej jeden domek - wspomnienie rodzinnych wypraw, ostoja ciszy i spokoju. "Istnieją różne rodzaje ciszy."

Małżeństwo bywa placem boju, a studzenie emocji najlepiej sprawdza się w samotności. Pełni entuzjazmu ruszamy zatem z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo, że książkę czyta się szybko co przeważnie świadczy o dobrej lekturze, ta dostaje ode mnie jedynie 5 gwiazdek.
Ani bohater ani cała sytuacja nie przekonała mnie. Nie chodzi o to, że to była zupełnie zła opowieść. Chciało się czytać dalej i ciekawiło mnie jak to wszystko się skończy. Niemniej oczekiwałam po horrorze, bo tak jest ta powieść klasyfikowana, więcej przerażających momentów. Osobiście bardziej określiłabym tę książkę jako dramat psychologiczny i jako taką oceniłabym pewnie trochę wyżej.
A tymczasem historia momentami nuży, wydarzenia są powtarzalne a bohater przez to irytujący.
Karika ma jednak ten swój charakterystyczny, dotykający naszych czułych strun styl tak więc powieść ma kilka bardzo udanych fragmentów i lektura jej nie będzie zupełnie straconym czasem. Ale definitywnie nie jest to pozycja, od której dobrze jest zacząć czytanie tego autora bo myślę, że można się zniechęcić i nie sięgnąć powiedzmy po "Szczelinę" a to jak dla mnie była petarda ;)
Ale wracając do "Ciemności" - nie jest najgorzej ale boku nie urywa :P

Mimo, że książkę czyta się szybko co przeważnie świadczy o dobrej lekturze, ta dostaje ode mnie jedynie 5 gwiazdek.
Ani bohater ani cała sytuacja nie przekonała mnie. Nie chodzi o to, że to była zupełnie zła opowieść. Chciało się czytać dalej i ciekawiło mnie jak to wszystko się skończy. Niemniej oczekiwałam po horrorze, bo tak jest ta powieść klasyfikowana, więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O książkach Józefa Kariki słyszałem i chciałem przeczytać, bo lubię odkrywać nowych autorów grozy. Mój wybór padł na Ciemność, którą wypożyczyłem spodziewając się dobrego horroru i klimatu przerażenia. Mimo wszystko miałem obawy przed nią, ale również nadzieje na dobrą książkę i powieść grozy.

Autor swoją historie osadził w górskiej chatce, pośród śniegu i mrozu. Główny bohater przyjeżdża, aby pracować i spędzić Boże Narodzenie w tym miejscu. Pomysł na miejsce akcji był wspaniały, bo otoczona górami i lasami chatka jest dobrym pomysłem na stworzenie klimatycznego horroru. Można w ten sposób stworzyć atmosferę osaczenia, niebezpieczeństwa czającego się w pobliżu i dziwnych wydarzeń jakie mają miejsce w takim miejscu. Potencjał był na dobrą powieść grozy. Bohater pozostawiony samemu sobie musi stawić czoła przerażającym zdarzeniom jakimi jest świadkiem. Udało się tutaj stworzyć aurę zimową i mroźną, która wyziera z każdej strony i potęguje mroźny klimat w czasie czytania. Jeszcze odizolowanie chatki od cywilizacji pośród śniegu i mrozu tylko wzmacnia odczuwanie niepokoju. Jednak dalsze wydarzenia jakimi jesteśmy świadkami związanymi z bohaterem i jego położeniem wzbudza dreszczyk grozy oraz niepokoju. Nie wiadomo co jest przyczyną takiego obrotu sprawy. Popadanie w szaleństwo, czy jednak koniec świata. Autor sukcesywnie i z wielką pieczołowitością buduje klimat stosując proste środki i zdania, które sprawdzają się świetnie. Na pewno bohater zamknięty w chatce, jego zachowanie i chęć uzyskania odpowiedzi jaka może być niebezpieczna jeśli chodzi o działalność czegoś lub kogoś wzbudza grozę. Odkrywamy wraz z rozwojem akcji kolejne części łamigłówki prowadzące do zakończenia, gdzie poznajemy prawdę. Historii nie można odmówić grozy i zimowego klimatu, który wraz z przygodami bohatera tworzą ciekawą powieść grozy.

Książka Ciemność traktująca o chatce pośród głuszy z uwięzionym w niej scenarzyście, który chce odkryć prawdę dotyczącą sytuacji w jakiej się znalazł. Ciekawie wypadają tutaj wydarzenia powodujące pojawienie się strachu i dreszczyku niepokoju. Nie spiesząc się za bardzo dostajemy historie początkowo zapowiadającą się wciągającą i pełną grozy. Nie mogę odmówić jej napięcia, klimatu, nawet mroźnego, przy którym robiło się chłodno. Jednak nie tylko to otrzymaliśmy, bo autor sięga również po pojawiające się później nieraz makabrę i krwawe opisy. Kiedy potrzeba pojawiają się, ale nie epatuje nimi nie potrzebnie w czasie czytania. Oddanie głosu samemu bohaterowi będącemu tutaj narratorem było dobrym pomysłem i możemy dzięki temu poznać jego bliżej. Za sprawą utraty wzroku wszystko sprowadza się do przeżycia w tym miejscu. Tym sposobem mamy możliwość poznać jego samego z różnych stron, dowiedzieć się pomału wszystkiego, ujawniają się jego rozmyślania, myśli i zmiany jakie w nim zachodzą pod wpływem wydarzeń. Nie wiadomo do końca, czy popada w szaleństwo albo może ma przewidzenia. Wszystko w takich momentach jest możliwe i nic nie jest oczywiste. Dopiero w zakończeniu poznajemy prawdę. Samo zarysowanie bohatera jest dobre pod względem psychologicznym. Czasami zachowanie mnie irytowało, nieraz było głupie, nieporadne, bo zamiast kierować się zdrowym rozsądkiem pozostania na miejscu wykazywał się wyborami mającymi znamiona braku logiki. Z drugiej strony rozchwiane emocjonalne, szaleństwo, przewidzenia, retrospekcje z jego życia i przeszłość miesza się ze sobą tworząc wybuchową mieszankę.

Książka Ciemność jest dobrą powieścią z pogranicza grozy i thrillera. Jest również moim pierwszym spotkaniem z twórczością autora, która okazała się mimo moich obaw całkiem udana. Historia mnie wciągnęła od samego początku, nie brakowało w niej napięcia, klimatu i zagadki skrywanej przez głównego bohatera. Mimo wszystko zakończenie nie powaliło mnie na kolana, bo wyjaśnienie było podane jak na tacy. Dlatego nie zaskoczyło mnie, bo miałem spore nadzieje na mocne akcenty w samej końcówce. Sięgając po Ciemność nie wiedziałem się czego do końca mam się spodziewać, ale przyjemnie spędziłem przy niej czas. Autor posługuje się lekkim piórem, krótkimi zdaniami, zwięźle pisze i nie przynudza. Potrafi stworzyć klimat i zbudować napięcie. Akcja jest ze zmiennym tempem prowadzona. Raz szybciej, innym razem trochę wolniej. Wydarzenia toczą się w miarę żwawo i nie ma przestojów podczas czytania. Dlatego nie nudziłem się i dobrze mi się czytało. Książka Ciemność jest moją pierwszą powieścią autora, która wypada dobrze mimo pewnych niansów. Na pewno nie będzie to moje ostatnie spotkanie z autorem, bo sięgnę też po inne jego książki jak będę miał okazje.

O książkach Józefa Kariki słyszałem i chciałem przeczytać, bo lubię odkrywać nowych autorów grozy. Mój wybór padł na Ciemność, którą wypożyczyłem spodziewając się dobrego horroru i klimatu przerażenia. Mimo wszystko miałem obawy przed nią, ale również nadzieje na dobrą książkę i powieść grozy.

Autor swoją historie osadził w górskiej chatce, pośród śniegu i mrozu. Główny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka trochę mdła, kilka razy by mnie uśpiła. Sama fabuła dość dziwna, zakończenie dobre lecz przewidywalne. Ogólnie jest to książka poprawna.

Książka trochę mdła, kilka razy by mnie uśpiła. Sama fabuła dość dziwna, zakończenie dobre lecz przewidywalne. Ogólnie jest to książka poprawna.

Pokaż mimo to

Dzieło wielkie to nie jest, ale trzyma w napięciu, mimo kompletnych absurdów i niezwykle irytującej postaci głównego bohatera, który jest tak beznadziejny, że aż rzeczywisty.

Dzieło wielkie to nie jest, ale trzyma w napięciu, mimo kompletnych absurdów i niezwykle irytującej postaci głównego bohatera, który jest tak beznadziejny, że aż rzeczywisty.

Pokaż mimo to

Bałam się , autentycznie się bałam :-) i za to właśnie Karikę lubię najbardziej, za te emocje które potrafi wzbudzić. Po raz kolejny okazuje się że najgorsze potwory siedzą w nas.

Bałam się , autentycznie się bałam :-) i za to właśnie Karikę lubię najbardziej, za te emocje które potrafi wzbudzić. Po raz kolejny okazuje się że najgorsze potwory siedzą w nas.

Pokaż mimo to

Pewien serialowy scenarzysta czuje ogromne zmęczenie swoim życiem. W pracy musi zmagać się ze żmudnym powtarzaniem tych samych schematów, a jego małżeństwo wydaje się nieśmiesznym żartem. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, a on marzy jedynie o odpoczynku. Ratunkiem wydaje się rodzinna chatka na odludziu - w lesie, w górach. Postanawia wyjechać tam na kilka dni, by złapać oddech.

Cudowna zimowa głusza. Tylko on i bajkowy krajobraz za oknem. Wyciszenie. Odpoczynek na łonie natury. Brzmi jak marzenie? Co może się wydarzyć w takim miejscu, gdy bohater nagle...zacznie tracić wzrok?

Jozef Karika w "Ciemności" nie buduje napięcia powoli. Od razu zamyka nas z głównym bohaterem w lodowatej pułapce, z której, jak się wydaje - nie ma ucieczki. Możemy tylko przypatrywać się usilnym staraniom mężczyzny, który chce zawalczyć o swoje życie. Zdany na pozostałe, wyostrzone zmysły po omacku szuka wyjścia z sytuacji. Nie jest pewien niczego wokół siebie. Nie wie, co dzieje się naprawdę, a co tylko podpowiada mu przerażony umysł.

Jeśli myślicie, że przez całą opowieść patrzymy tylko na jego zmagania z przetrwaniem w ciemności, to uspokajam - nie tylko. Zakończenie wprawiło mnie w niezłe osłupienie, już tradycyjnie u tego autora.

W "Ciemności" odnajdujemy motywy, które są dla Kariki charakterystyczne - las, góry, odludzie, mroźna zima. Nie jest to absolutnie żaden minus, bo autor operuje tym po mistrzowsku - w końcu słowackie góry to jego dom.

Mi, jako fance literatury grozy, bardzo pasuje styl Kariki i uważam, że umie nieźle przestraszyć. W "Ciemności" robi to trochę inaczej niż w poprzednich książkach, co nie znaczy, że nieskutecznie. Moim faworytem i tak pozostaje "Szczelina", ale fani współczesnego horroru - nie wahajcie sięgnąć również po tą książkę!

Pewien serialowy scenarzysta czuje ogromne zmęczenie swoim życiem. W pracy musi zmagać się ze żmudnym powtarzaniem tych samych schematów, a jego małżeństwo wydaje się nieśmiesznym żartem. Zbliżają się święta Bożego Narodzenia, a on marzy jedynie o odpoczynku. Ratunkiem wydaje się rodzinna chatka na odludziu - w lesie, w górach. Postanawia wyjechać tam na kilka dni, by...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sam w górach, ślepy... Co się czai dookoła... Czy to prawdziwy potwór czy może wytwór twojej wyobraźni? Co zrobisz, gdy nagle dopadnie cię strach, a droga ucieczka wiedzie w górzystym, śnieżnym terenie przez zmrok? Fajna pozycja. Fajnie się czytało, a samo zakończenie inne niż się spodziewałam, ale ciekawe.

Sam w górach, ślepy... Co się czai dookoła... Czy to prawdziwy potwór czy może wytwór twojej wyobraźni? Co zrobisz, gdy nagle dopadnie cię strach, a droga ucieczka wiedzie w górzystym, śnieżnym terenie przez zmrok? Fajna pozycja. Fajnie się czytało, a samo zakończenie inne niż się spodziewałam, ale ciekawe.

Pokaż mimo to

Nie było tu żadnego zaskoczenia. Dokładnie czegoś takiego spodziewałam się po tym tytule mając już za sobą lekturę genialnej "Szczeliny". "Ciemność" przeczytałam w ciągu jednego wieczora - po pierwsze, napisana jest dość prostym językiem, przez co dość szybko się to czyta, a po drugie, do końca trzyma w napięciu i naprawdę ciężko jest się od tej historii oderwać.

Nie było tu żadnego zaskoczenia. Dokładnie czegoś takiego spodziewałam się po tym tytule mając już za sobą lekturę genialnej "Szczeliny". "Ciemność" przeczytałam w ciągu jednego wieczora - po pierwsze, napisana jest dość prostym językiem, przez co dość szybko się to czyta, a po drugie, do końca trzyma w napięciu i naprawdę ciężko jest się od tej historii oderwać.

Pokaż mimo to