Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Otchłanie" Quintany to lektura wybrana w Klubie Książkowym, po którą bym raczej sama z siebie w innym przypadku nie sięgnęła. Jest to krótka powieść, akurat na dwa-trzy spokojne wieczory - dość przyjemna w odbiorze mimo nie najłatwiejszego tematu. Główną bohaterką i - niestety - również narratorką jest Claudia, ośmioletnia dziewczynka z kolumbijskiego Cali. Piszę "niestety", bo dziecięca narracja nigdy szczególnie mi nie podchodziła, choć tutaj chyba autorka chciała podkreślić, że dzieci często rozumieją więcej, niż się dorosłym wydaje. Claudia pochodzi z "lepszej" rodziny, ojciec - właściciel supermarketu - jest w stanie zapewnić rodzinie dobre warunki oraz służącą. Zajęty pracą, nie zauważa początkowo romansu dużo młodszej żony ani jej późniejszej depresji, gdy romans wyszedł na jaw i dobiegł końca. Zmiany w zachowaniu matki dostrzega jednak Claudia i mocno się one na niej odbijają. "Otchłanie" czytało mi się dobrze, ale spodziewałam się, że poruszą mnie bardziej. Może właśnie przez ten dziecięcy punkt widzenia, może przez bijącą od bohaterów obojętność, także i ja nad wieloma wątkami przechodziłam obojętnie. Czekałam na jakieś większe zwroty akcji, ale te, które następowały, nie potrafiły mnie jakoś wciągnąć. I chyba spodziewałam się nieco innego zakończenia... ;) Z drugiej strony w pewien sposób zafascynowało mnie podejście Claudii do choroby matki, jej próby zrozumienia zachowania pogrążonej w depresji kobiety, a także nieudane próby szukania wsparcia w innych dorosłych - głównie u ojca. Obawiam się jednak, że choć "Otchłanie" mi się podobały, będzie to jedna z tych książek, które dość szybko ulecą z mojej pamięci.