Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Nie smuć się, Ai-ming. I pamiętaj, że nic nigdy nie jest skończone, czasami wystarczy obrócić głowę albo skupić się na nowym miejscu.

- Nie smuć się, Ai-ming. I pamiętaj, że nic nigdy nie jest skończone, czasami wystarczy obrócić głowę albo skupić się na nowym miejscu.

Bardzo się od nas różnicie - ciągnął towarzysz Zhao. - My, starzy, już się nie liczymy. Ani krajowi, ani waszym rodzicom nie było łatwo wychować was tak, żebyście mogli dziś pójść na studia, a tymczasem wy, dwudziestolatkowie, niektórzy nawet młodsi, postanowiliście złożyć w ofierze własne życie.

Bardzo się od nas różnicie - ciągnął towarzysz Zhao. - My, starzy, już się nie liczymy. Ani krajowi, ani waszym rodzicom nie było łatwo wych...

- Jak mam napisać ten egzamin? Skoro nie mogę... - Nie martw się na zapas tematem wypracowania. - Jego głos brzmiał ciężko jak napęczniała gąbka. - Dlaczego nie zajmiesz się literaturą lub matematyką? Pokiwała głową, choć trapiło ją coś zupełnie innego. Chodziło jej o samą ideę odpowiadania; o strach, że każde słowo ma wiele znaczeń, a ona zupełnie nad nimi nie panuje.

- Jak mam napisać ten egzamin? Skoro nie mogę... - Nie martw się na zapas tematem wypracowania. - Jego głos brzmiał ciężko jak napęczniała g...

- Musimy spać tu, na ulicy. Przed samymi ciężarówkami - stwierdziła Faye. Miała senne oczy i łagodną twarz, więc w jej ustach te słowa brzmiały jeszcze bardziej szokująco. - Nic mnie nie obchodzi, co się stanie. Mam to gdzieś. Przyszłość i tak jest nasza, prawda?

- Musimy spać tu, na ulicy. Przed samymi ciężarówkami - stwierdziła Faye. Miała senne oczy i łagodną twarz, więc w jej ustach te słowa brzmi...

- Wydaje mi się, że w kółko powtarzamy stare błędy - powiedziała do Yiwen. - Może powinniśmy patrzeć podejrzliwie na każdą ideę, która wydaje się nam oryginalna?

- Wydaje mi się, że w kółko powtarzamy stare błędy - powiedziała do Yiwen. - Może powinniśmy patrzeć podejrzliwie na każdą ideę, która wydaj...

- O rany! - rozległ się grzmiący głos Wachlarz, która pojawiła się ni stąd, ni zowąd obok kolegi z fabryki. - Bądźże rozsądny, człowieku. Nie jesteś młodzieniaszkiem! Nie wyobrażam sobie ciebie na barykadzie. Zakład, że zaraz byś z niej zleciał? - W ten sposób tez stworzyłbym swoistą przeszkodę.

- O rany! - rozległ się grzmiący głos Wachlarz, która pojawiła się ni stąd, ni zowąd obok kolegi z fabryki. - Bądźże rozsądny, człowieku. Ni...

Widział samego siebie wstającego zza biurka; patrzył, jak wychodzi z domu, jak idzie uliczką i opuszcza miasto, ani razu nie oglądając się za siebie. Następnego ranka obudził się wcześnie, włożył kombinezon i wrócił do pracy.

Widział samego siebie wstającego zza biurka; patrzył, jak wychodzi z domu, jak idzie uliczką i opuszcza miasto, ani razu nie oglądając się z...

- Ludzie tracili się nawzajem. Mogli cię wysłać do wioski oddalonej o pięć tysięcy kilometrów od domu, a ty nie miałaś żadnej gwarancji, że kiedykolwiek wrócisz. Każdy znał kogoś takiego, każdy kogoś stracił. Tak wyglądała gorzka rzeczywistość życia, ale też jego wolność. Nie było możliwości sprzeciwiania się realiom czasów, choć mogłaś zachować swoje osobiste marzenia, tyle że one musiały pozostać właśnie takie: głęboko ukryte i osobiste. Każdy chciał zostawić coś dla siebie, żeby to jednak zrobić, musiał się odwrócić od rzeczywistości... Trudno to zrozumieć, jeśli się nie dorastało w tamtych warunkach. Ludzie nie mieli prawa mieszkać tam, gdzie chcieli, nie mogli wybierać, kogo będą kochać i gdzie pracować. O wszystkim decydowała Partia. Kiedy rozpoczęły się demonstracje, studenci domagali się czegoś prostego. Z początku nie chodziło o gruntowną transformację systemu ani obalenie rządu czy Partii, chodziło o wolność przemieszczania się, podążania za ambicjami. Przez wszystkie wcześniejsze lata nasi rodzice udawali. Trzeba czasu, żeby ujrzeć przyszłość w innym świetle, ale nam się wydawało, że zmianę zapoczątkuje ten pierwszy ruch społeczny.

- Ludzie tracili się nawzajem. Mogli cię wysłać do wioski oddalonej o pięć tysięcy kilometrów od domu, a ty nie miałaś żadnej gwarancji, że ...

Piękno zostawia odcisk na umyśle. W całej historii wiele było chwil, których nigdy nie uda się odzyskać, ale my wiemy, że one istniały.

Piękno zostawia odcisk na umyśle. W całej historii wiele było chwil, których nigdy nie uda się odzyskać, ale my wiemy, że one istniały.